ฉันได้พยักหน้ากับเขาได้เดินลงไปข้างล่าง ถึงแม้ว่าจะได้รับคำตอบจากเฉิงอี้เฉินแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่มีทางที่จะวางใจลง รู้แต่ว่าในใจอยู่ไม่เป็นสุข

พี่จางเห็นฉันกำลังวิตกกังวล ถามฉันเสียงทุ่มต่ำจะเปิดประตูไหม พูดมาแล้วก็อาย พวกเธอก็เป็นเฉินตงหลีหามาให้ ก็รู้ชัดว่าเฉินตงหลีได้ให้ใจกับฉันมากแค่ไหน วันนี้ตอนเช้าตอนที่ฉันกับเฉิงอี้เฉินกลับมาฉันก็รู้สึกเครียด กลัวว่าพวกเธอจะต้องถามอะไรต่อ ยังดีที่พวกเธอไม่พูด

“ฉันไปเปิดเอง”ฉันหายใจเข้าลึกๆ รู้แก่ใจการหลีกเลี่ยงไม่ใช่ทางออกที่ดี ทั้งเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้ทะเราะกันเร็ว ไม่อย่างนั้นจะทำให้เกิดการทำร้ายกันขึ้น

ที่จับประตูเย็นมาก ฉันจับมันก็อดไม่ได้ที่สั่นเล็กน้อย ในที่สุดก็ได้หายใจเข้าลึกๆแล้วเปิดประตู

แสงแดดที่เจิดจ้าจากที่โล่งได้สาดเข้ามาข้างใน เฉินตงหลีก็ได้ยืนอยู่นอกประตู บนใบหน้าเขาเต็มด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อเขาได้เห็นเฉิงอี้เฉิน ฉันเห็นได้ชัดเจนว่ารอยยิ้มของเฉินตงหลีนั้นได้ค้างไว้

ในอกฉันได้อัดอั้นตันใจ ทั้งหมดเป็นที่ใต้จิตสำนึกที่ฉันต้องก้มหน้าไม่กล้าสู้หน้าเฉินตงหลี

เฉินตงหลีคงจะเกลียดฉันมากแน่ เขาดีกับฉันอย่างนี้ แต่ฉันเองที่พูดกลับไปกลับมา ฉันรู้รับปากกับเขาว่าจะให้โอกาสแต่ก็ผิดสัญญา มันโหดร้ายกว่าการที่ไม่ให้โอกาสกับเขาแต่แรก

“เข้ามานั่งก่อน”ฉันก้มหน้าพูด น้ำเสียงสั่นเคลือ มือของเฉิงอี้เฉินกอดเอวฉันไว้ ฉันยิ่งเป็นวัวสันหลังหวะอยากจะหลบหลีก แต่ว่าแรงของเฉิงอี้เฉินเยอะมาก

ใจฉันขยับเล็กน้อย รำคาญเล็กน้อย เขาได้พูดชัดเจนว่าจะเปลี่ยน แต่ตอนนี้ยังไม่สนใจความคิดของฉัน！ฉันเงยหน้ามองเฉิงอี้เฉิน แต่มองเขาจริงจังทั้งสายตาที่แน่วแน่ ความโกรธในใจไม่นานก็ได้หายไป

ตัวฉันแข็งทื่อไม่ดิ่น ก็ได้เข้าใจความหมายของเฉิงอี้เฉินทันที

ฉันได้เลือกแล้วที่จะเริ่มใหม่กับเฉิงอี้เฉิน ก็แน่ชัดว่าตัวเองตั้งแต่ต้นจนจบไม่เคยลืมเฉิงอี้เฉิน งั้นฉันก็ไม่ควรที่จะมีเหตุผลใดๆรับปากให้เวลากับเฉินตงหลีสามเดือนที่จะลองคบกัน

นี้ไม่ใช่ให้โอกาสกับเฉินตงหลี ก็ไม่ได้เรียกว่าให้โอกาสฉันได้เริ่มต้นใหม่ แต่เป็นการเอาเฉินตงหลีมาล้อเล่น！

เวลาสามเดือนจะทำอะไรได้

เฉิงตงหลีดีกับฉันจนให้ฉันได้ทุกอย่างแม้แต่ชีวิตเขา แต่ฉันไม่มีวิธีที่จะเสรพสุขกับความดีของเฉินตงหลีทีมีต่อฉันได้อย่างสบายใจ เพราะคำสัญญาตัวเองฉันถึงไม่มีวิธีที่จะปฏิเสธหวังดีของเฉินตงหลี คงทำได้เพียงฝืนยิ้ม

สิ้นสุดสามเดือนนี้ ฉันต้องอยู่กับเฉินตงหลีหรอ?

เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ เฉินตงหลีดีต่อฉันไม่ใช่แค่วันสองวัน และไม่ใช่สามเดือนนี้ ก่อนหน้านี้ช่วงครึ่งปีกว่า จะบอกว่าเฉินตงหลีไม่ดีกับฉันงั้นหรอ?

อาจเป็นเพราะความดีของเฉินตงหลีทำให้ฉันทนไม่ได้ที่จะปฏิเสธเขา คงจะใช้ชีวิตอย่างสนุกกับเฉินตงหลี แต่ว่าเฉิงอี้เฉินเป็นหนามที่ยังแทงอยู่ในหัวใจ ไม่ว่าฉันจะอยู่กับใคร ฉันคงไม่สามารถลืมเขาได้

ตอนนี้ฉันอยู่ต่อหน้าเฉินตงหลีไม่ควรที่จะดิ้น ฉันควรจะเผชิญหน้ากับความจริง ก็ต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่ตัวเองเลือกไว้

ฉันได้เลือกเฉิงอี้เฉินแล้ว กับเฉิงอี้เฉินมีความใกล้ชิดกันอย่างที่ควรจะเป็น ฉันไม่สามารถเพียงเพราะเฉินตงหลีเห็นแล้วรู้สึกไม่สบายก็จะหนีการถูกเฉิงอี้เฉินสัมผัส เพราะนั้นไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ กลับกันจะทำให้เฉินตงหลีคิดว่าฉันไม่หนักแน่น อาจยังสามารถสั่นคลอนได้

จากวิธีการที่รวดเร็วฉับไวหรือเปลี่ยนเป็นสงครามชักกะเย่อได้ มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพวกเรา

สุดท้ายฉันได้เงยหน้ามองเฉินตงหลี มีทั้งความจริงใจทั้งความตั้งใจมองเขา “ตงหลี ขอโทษนะ ฉันกับอีเฉิน…”

“อย่าพูด….”เฉินตงหลียกมือทันที ใบหน้าบ่งบอกถึงความเจ็บปวด เขาพยายามยิ้มมุมปาก ในสายตามีความปวดใจยังมีความมุ่งหวังที่จะได้มา

“อีอี เราไม่ใช่ตกลงกันแล้วหรอว่าจะให้เวลาสามเดือน?”เขายิ้มให้ฉัน พูดออกมาด้วยความสุภาพ แต่ในความวุ่นวายในตาไม่อาจจะปิดบังได้

ในอกฉันได้เจ็บขึ้นมาทันที “ขอโทษ….”

“ตงหลี ฉันไม่อยากเป็นตัวถ่วงคุณอีกแล้ว สามเดือนนี้เปลียนแปลงอะไรไม่ได้หรอก ก็ทำเป็น เราไม่เคยพูดเรื่องนี้กัน”ฉันกัดปาก ในใจปวดเหมือนมีเข็มทิ่มแทง

ฉันไม่ต้องการที่จะทำร้ายเฉินตงหลี แต่ถึงตอนนี้ยังไม่มีทางจะหลีกเลี่ยงจากการทำร้ายเขาได้

ตัวของเฉินตงหลีได้เซ อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปหนึ่งก้าว ฉันตื่นเต้นอยากจะไปพยุงเขาไว้ แต่เห็นเฉิงอี้เฉินได้ยื่นมือไปทางเฉินตงหลี

“ไม่ต้อง！”ฉันอึ้งไป กลัวว่าเฉิงอี้เฉินจะลงมือทำร้าย

แต่ว่า มือของเฉินอี้เฉินก็ได้เข้าจับที่ไหล่ของเฉินตงหลี

เห็นการกระทำนี้ฉันก็อึ้งเล็กน้อย ทั้งอาจเพราะฉันตะโกนขึ้น เฉิงอี้เฉินมองฉัน ใจของฉันเต้นรัว เวลานั้นไม่ได้รู้สึกเคอะเขิน

“เข้ามานั่งก่อน เราคุยกันก่อน”เฉิงอี้เฉินได้หลบสายตามองไปทางเฉินตงหลี

ใจฉันตื่นเต้นเล็กน้อย รู้สึกว่าเฉิงอี้เฉินมองฉันเมื่อกี้ด้วยสายตาที่ซับซ้อน เมื่อกี้ที่พูดออกไปทำให้เฉิงอี้เฉินไม่ลงมือทำ หรือว่าจะทำให้เฉิงอี้เฉินคิดว่าฉันไม่เชื่อใจเขาแล้ว?

เรื่องนี้ไม่มีคำจะอธิบาย เพราะเมื่อกี้ใจฉันกังวลกับเป็นห่วงจริงๆ ฉันได้กลัวว่าเฉิงอี้เฉินจะลงมือทำร้ายเฉินตงหลี

เฉินตงหลีได้เงยหน้ามองเฉิงอี้เฉิน ได้เม้มปากไว้แน่นสีหน้าคล้ำ ก็ยังได้พยักหน้าเข้ามาในบ้าน