“เห็นสามีกลับบ้านจะไม่ทักทายหน่อยเหรอ?” ฉินจวิ้นเฟยน้ำเสียงเยือกเย็น พร้อมกับยิ้มมุมปาก

ปากของฉันขม เบ้าตาของฉันร้อนผ่าว ตัวสั่นไม่หยุด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันกำลังโกรธ หรือเพราะท่าทางของฉินจวิ้นเฟยตอนนี้น่ากลัวเกินไป

“อีอีโดนเมินเฉยแบบนี้ ก็เลยไม่มีความสุขเหรอ?” น้ำเสียงหวานๆลอยมา จิ้นเหวินเชี่ยนยืนพิงประตูอยู่และมองมาที่ฉันอย่างภูมิใจมาก

รูปร่างของเธออ่อนช้อยงดงาม สวมแค่ชุดนอนสายเดี่ยวสุดเซ็กซี่ วัตถุดิบสิ่งทอนั้นโปร่งแสง ทำให้รูปร่างที่ดีของเธอปรากฏวับๆแวมๆ

ฉินจวิ้นเฟยยิ้มเยาะแล้วบีบคางของฉัน “ไม่มีความสุขเหรอ? งั้นก็มาฟินกันสิ!”

ฉันตกใจ มองไปที่ฉินจวิ้นเฟยอย่างไม่น่าเชื่อ

เขาพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง?

“อีอี กลัวเหรอ? ฉันบอกตั้งนานแล้วก่อนที่พวกคุณจะแต่งงานกันเสียอีก ถ้าคุณขอฉันแต่งงาน ฉันสามารถไปกับคุณกับผู้หญิงคนอื่นได้ แต่อีอีคนที่มีจิตใจงดงามขนาดนี้ จะยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกัน” จิ้นเหวินเชี่ยนบิดเอวเดินไปข้างๆฉินจวิ้นเฟย จับแขนของจิ้นเหวินเชี่ยนโดยตรง

ในหัวของฉันมีเสียง “วิ้ง” มองไปที่สองคนข้างหน้าอย่างงุนงง

จิ้นเหวินเชี่ยนพูดอะไร? ก่อนแต่งงาน?

“คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?” ฉันมองไปที่จิ้นเหวินเชี่ยน

“ก็หมายความตามตัวอักษร” จิ้นเหวินเชี่ยนยิ้ม “ฉันกับจวิ้นเฟยคบกันมานานแล้ว”

“ไม่ ไม่จริง คุณโกหกฉัน!” ฉันจ้องไปที่ฉินจวิ้นเฟย หัวใจเหมือนถูกมีดกรีด

พวกเขาสองคนคบกันมานานแล้ว งั้นฉันคืออะไร? หนึ่งเดือนที่ฉันกล้ำกลืนฝืนทนคืออะไร?

“ลั่วอีอี ฉันคิดว่าหลังจากแต่งงานแล้วจะตัดการติดต่อกับผู้หญิงคนอื่นเพื่อคุณ แต่น่าเสียดายที่คุณไม่คู่ควร!

ฉันโง่ที่สุด ฉินจวิ้นเฟยพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? เขากับจิ้นเหวินเชี่ยนเขาสองคนคบกันมาตลอด? ก่อนแต่งงาน พวกเขาคบกันมาตลอด?

“รู้ตอนนี้ฉันก็ดีแล้วล่ะสิ มีบางคนแค่แสร้งทำเป็นใสซื่อบริสุทธ์ภายในจิตใจต่ำทราม” แขนของจิ้นเหวินเชี่ยน ลูบไล้อย่างนุ่มนวลไปบนคอของฉินจวิ้นเฟย

เธอมองฉันอย่างภาคภูมิใจ “ลั่งอีอี พูดจริงๆนะ ก่อนวันแต่งงานของพวกเธอหนึ่งวันจวิ้นเฟยมาบอกกับฉัน หลังจากนี้ไม่ต้องการจะติดต่อกับฉันแล้ว ตอนนั้นฉันเสียใจมาก”

“แต่ใครจะไปคิด คุณที่ดูใสซื่อบริสุทธ์แบบนี้ คาดไม่ถึงว่าก่อนแต่งงานจะสวมเขาให้จวิ้นเฟย?

“หยุดพูดได้แล้ว!” ฉินจวิ้นเฟยขมวดคิ้ว ตำหนิจิ้นเหวินเชี่ยนอย่างเย็นชา

จิ้นเหวินเชี่ยนโมโหไม่ได้ครึ่งหนึ่ง กลับดึงฉินจวิ้นเฟยไปอย่างสนิทสนม “จิ้นเฟย คุณไม่ได้บอกว่าต้องการให้ฉันกับเขาปรนนิบัติคุณพร้อมกันไม่ใช่เหรอ? มาเริ่มกันเลยเถอะ”

ฉันตกใจมาก ใจสั่นไม่หยุด

ฉินจวิ้นเฟยไม่ตอบรับ แน่นอนว่าเขาคงไม่ตอบรับคำขอร้องที่เหลวไหลเช่นนี้ แต่ได้ยินแค่เสียง “แควก” เสื้อผ้าของฉันถูกฉินจวิ้นเฟยฉีกขาดโดยไม่ได้คาดคิด

“คุณบ้าไปแล้วเหรอ?” ฉันตกใจส่งเสียงต่อสู้เพื่อหลบเลี่ยง

จิ้นเหวินเชี่ยนดูท่าทางของฉินจวิ้นเฟย กลับพุงเข้ามาด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้นดีใจ แล้วดึงผมของฉันอย่างแรง

ฉันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด หนังศีรษะปวดแสบปวดร้อน รู้สึกเหมือนเธอจะยกหนังศีรษะทั้งหมดออก

“ฉินจวิ้นเฟย! คุณจะทำอะไร!” สัญญาณเตือนในใจฉันดังขึ้น เบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว มองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาใกล้ๆ

ฉินจวิ้นเฟยกลับใช้กำลังดึงฉันลงบนเตียง ก้มหน้าลงแล้วกัดที่กระดูกไหปลาร้าอย่างดุร้าย