รักของเรา เริ่มต้นจากคืนนั้น - ตอนที่ 58 ลงมือฆ่าเอง

"อีอี！"เฉินตงหลีได้คว้าฉันเข้ากอด ใจฉันเต้นเร็วได้กุมท้องอย่าตกใจ

จากเรื่องอดีตที่กำลังปรากฎอยู่ต่อหน้า ลูกคนแรกของฉันจะเป็นแบบนี้ไม่มีไม่ได้ หรือจะเป็นโศกนาฏกรรมซ้ำรอย?

ฉันช็อค ยังดีที่ท้องไม่มีอาการผิดปกติไดๆ รถของเฉินตงหลีได้ถูกให้หยุด ฉันเงยหน้ามองไปข้างหน้า เห็นรถหนึ่งคนที่ขวางหน้ารถเฉินตงหลี ดวงตาได้ขยายโตขึ้น ใจเต้นเร็วกว่าเดิม

น่าจะไม่ใช่…..

ไม่ได้ให้เวลาฉันคิดอะไรนาน ประตูรถถูกเปิด มีผู้ชายคนหนึ่งได้ลงมาจากเบาะหลังรถ ภายใต้แสงอาทิตย์ ฉันมองเห็นใบหน้าที่ฉันรักมันเจ็บปวดหัวใจทั้งยังเกลียดที่ทำร้ายจิตใจอย่างสิ้นเชิง

ใบหน้าเฉิงอี้เฉินเย็นชามาก ได้เดินมาถึงข้างรถเฉินตงหลีได้ยกมือดึงประตูรถ ฉันไม่รู้เขาจะสามารถมองผ่านกระจกรถเห็นฉันไหม แต่ฉันเห็นได้ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ

"เฉิงอี้เฉิน เขามาจนได้"เฉินตงหลีขมวดคิ้วแน่น ได้เหลือบมองฉันอย่างไม่รู้ตัว

ฉันได้แอบมองเขาอย่างโง่เขลา เบ้าตาได้ชื่นไม่รู้ตัว

เขามาหาฉันหรอ?

"คุณจะลงไปไหม?"เสียงของเฉินตงหลีทำให้ตัวฉันสั่น ฉันได้กัดปาดแน่น มองดูเฉิงอี้เฉินแบบลึกๆ ที่สุดก็หักใจมองไปที่เฉินตงหลีแล้วส่ายหน้า

ฉันชอบเฉิงอี้เฉิน เห็นเขาแล้วก็ตื่นเต้นเกลียดจนไม่อาจจะกระโจนเข้าไปอ้อมกอดเขาได้ แต่ฉันกับเขาได้อย่ากันแล้ว ฉันคงไม่มีหนี้ที่จะกลับไป

เฉินตงหลีได้ถอนหายใจตีที่ไหล่ฉันเบาๆ "ตกลง"

เขาได้เปิดประตูรถลงไป ก่อนหน้ารถได้ล็อคไว้ เฉิงอี้เฉินถึงเปิดประตูรถไม่ได้

มองดูเฉิงอี้เฉิน ใบหน้าเฉินตงหลีเหมือนจะยิ้ม "ประธานเฉิง นี้คุณหมายถึงอะไร?"

เฉิงอี้เฉินได้เหลือบมองเขาอย่างเย็นชา แล้วได้มองมาข้างในรถ รู้สึกถึงสายตาของเขา ตัวฉันก็ได้สั่นไม่รู้ตัว

"เฉินตงหลี คุณจะพาภรรยากับลูกของผมไปไหน?"

เสียงที่เย็นชาได้ผ่านกระจกเข้ามาในหูฉัน ฉันอึ้งไปสักพัก ทันไดก็เข้าใจว่าหลินปิงชิงได้เอาเรื่องที่ฉันท้องไปบอกเฉิงอี้เฉิน

เฉินตงหลีอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด ฉันปิดบังไม่ได้บอกเรื่องของฉันเกี่ยวกับเฉิงอี้เฉิน และไม่ได้บอกว่าฉันได้ท้องแล้ว ในเวลานั้นเขาก็ช็อกไปมันก็สมเหตุสมผลในนั้น

เฉิงอี้เฉินไม่ได้พูดต่อ ได้แต่มองผ่านกระจกเข้ามา ทำให้ฉันรู้สึกว่าเขามองเห็นท่าทีของฉันทุกอย่าง

ฉันรู้ ว่าเขากำลังรอฉันลงไป

ฉันได้หายใจเข้าลึกๆ ยื่นมือจะไปเปิดประดูก็กำลังสั่น ในที่สุดได้เปิดประตูรถลงไป "ประธานเฉิน นี่คุณหใายถึงอะไร?ถ้าฉันจำไม่ผิดเมื่อวานเราอย่ากันแล้วนะ"

ฉันกัดปากแล้วพูดด้วนเสียงเย็นชา ไม่อยากให้ความรู้สึกได้แสดงออกมา

ริมฝีปากบางๆที่เซ็กซี่ของเฉิงอี้เฉินได้เม้มโค้งเล็กน้อย ได้ยื่นมือจับฉันเข้าไปโอบก่อนทันที

"ปล่อยฉันนะ！ฉันรีบ ออกแรงผลักไปที่อกเขา

แต่ยิ่งทำให้เฉิงอี้เฉินกอดฉันแน่นกว่าเดิม "อีอี วุ่นวายก็ควรจะพอได้แล้ว"

"ใครวุ่นวาย！"

"เมื่อวานร้องไห้อย่างเสียใจ ตอนนี้ยังจะผลักผมออกหรอ?" เสียงเขาแฝงด้วยการหัวเราะ ดูเหมือนยังเป็นห่วง

มือใหญ่ที่มีความชัดเจนของนิ้วได้เอามาวางไว้บนแก้มฉัน ท่าทางของเขาดูอ่อนโยนทำให้น้ำตาของฉันได้ไหลออกมา ฉันมองดูเขางงๆ เข้าใจทำไมเขาถึงได้ปรากฏตัวในเวลานี้

ใจของฉันโกรธมากเหมือนไฟที่กำลังลุกโซน "เฉิงอี้เฉิน คุณคิดยังไงกับฉัน?"

ฉันจับมือเขาออก แล้วได้ยกเท้ากระทบเท้าของเขาหนึ่งครั้ง เฉิงอี้เฉินปวดจนถอนหายใจเย็นๆออกมา คิ้วก็ได้ขมวดขึ้น

"ใช่ ฉันชอบคุณ ฉันยอมรับพอใจรึยัง！คุณอย่ามองฉันแสดงสายตาที่เสน่หาแบบนั้นออกมาได้ไหม?ฉันเห็นแล้วขยะแขยง！"

"ฉันเคยบอกคุณแล้ว ฉันไม่กลับไปอยู่ข้างคุณอีก ก็คุณชอบที่ใบหน้าของฉัน คุณไปหาคนอื่นเถอะ！ทำไมจำเป็นต้องเป็นฉันให้ฉันทำลายใบหน้านี้คุณถึงจะปล่อยฉันไปใช่ไหม?"

ฉันมองเขาด้วยความโกรธแค้น ในใจก็เริ่มปวดขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้ ฉันมีความรู้สึกอยากจะทำลายใบหน้าของฉันจริงๆ

สายตาของเฉิงอี้เฉินก็ได้เหลือบไปมองที่ตัวของเฉินตงหลี คุณอยากจะอย่ากับผม ก็เพื่อผู้ชายคนนี้หรอ?"

เฉิงอี้เฉินได้มองไปที่สายตาของเฉินตงหลีด้วยความตั้งใจลึกๆ ก่อนหน้าฉันได้อธิบายกับเฉิงอี้เฉินว่าฉันกับเฉินตงหลีไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกัน แต่วันนี้เขาได้เข้าใจผิดอีกครั้ง

เฉิงอี้เฉินได้ถามต่อหน้าเฉินตงหลีก็ได้อึ่งไป ฉันอยากจะอธิบาย ฉันไม่รู้ว่าว่าเอ็นเส้นไหนผิดปกติ ได้เดินไปกอดที่แขนเฉินตงหลี ก่อนที่เฉินตงหลีจะพูดฉันได้แย่งบอก "ใช่"

"เฉิงอี้เฉิน เธอคิดว่าฉันจะไม่มีใครเอาจริงๆหรอ?แยกจากคุณแล้วฉันยังมีตัวเลือที่ดีกว่า ไม่จำเป็นต้องเป็นตัวแทนใครเพื่ออยู่ข้างคุณ" น้ำเสียงฉันเย็นชา ไม่รู้ว่าเฉิงอี้เฉินจะรู้สึกยังไง ตัวฉันเองก็เย็นจนตัวสั่น

ฉันรู้ดีว่าเฉิงอี้เฉินเป็นคนหยิ่ง แบบนี้ทำให้เขาเสียหน้าแบบไม่ใยดี เขาต้องโกรธมากแน่ๆ ฉันหวังว่าพอที่จำให้เขาได้เกลียดฉันไม่ต้องมาพัวพันฉันอีก หรือว่า สามารถให้คำตอบที่แน่ชัดกับฉันได้?

หลังจากนั้น ฉันได้เกลียดเฉิงอี้เฉินมากเพราะเขาเอาฉันไปเป็นตัวแทนของฉู่เจียอี๋

วันนี้เขามาหาฉันจริงๆแล้วเพื่ออะไร?ถ้ารับไม่ได้ที่ฉันจากไป ทำไมไม่อธิบายแม้แต่คำเดียวให้ฉันฟัง?

เพียงแค่เขาบอกฉัน ว่าเขาชอบที่ฉันเป็นฉัน ที่ไม่ใช่เพราะใบหน้านี้ถึงได้อยู่กับฉัน ฉันก็จะเชื่อเขา

แต่ว่า เฉิงอี้เฉินได้แต่โกหก เขาไม่เบื่อที่จะโกหกฉัน

ตอนที่ฉันได้กอดเฉินตงหลีไว้ทำให้เขาตัวแข็งทื่อ ฉันจับแขนเขาด้วยความประหม่า ในใจก็ได้ภาวนาให้เขาช่วยฉันให้ได้

ความเงียบในไม่กี่วิ เฉินตงหลีก็ได้เม้มปากแล้วหัวเราะ "ท่านประธานเฉิง ยังไงคุณกับอีอีก็ได้อย่ากันแล้ว ก็อย่าได้มาพัวพันไม่เลิก ประธานเฉิงฐานะดีแบบนี้ จะหาแฟนไม่ก็คงไม่ยาก แม้ว่าอีอีจะเพอร์เฟค ไม่อยากให้คุณใส่ใจ

"เฉินตงหลี！"สีหน้าหม่นหมองของเฉิงอี้เฉิน ได้กัดฟันมองเขา

เฉินตงหลีหัวเราะอย่างไม่สนใจ "ขอโทษนะ เราต้องรีบไปขึ้นเครื่องแล้ว ขอตัวล่ะ"

พูดจบก็ได้ดึงแขนฉันกลับไปขึ้นรถ เฉิงอี้เฉินก็ได้รีบก้าวไปด้วยความโกรธได้ให้เฉินตงหลีหนังหมัด

"คุณทำอะไร！"ฉันตกใจ เฉินตงหลีเพียงเพื่อที่จะช่วยฉัน ฉันไม่อยากให้เขาได้รับบาดเจ็บ

แต่ว่าเฉิงอี้เฉินตอนนี้เหมือนสัตว์ร้ายหนึ่งตัวที่กำลังโกรธ เขาไม่ได้สนใจฉันได้ดึงเน็คไทของเฉินตงหลี ได้ง้างกำบั้นเพื่อที่จะต่อยอีกครั้ง

"หยุดนะ！เฉิงอี้เฉิน ฉันบอกให้คุณหยุด！"ฉันรีบเข้าไปดึงห้ามการกระทำของเขา เขาโกรธจนสะบัดแขน จนตัวฉันได้ถอยห่าง

"อ๊าย……."ฉันได้ลงไปนั่งที่พื้น มองข้างหน้าได้มืดลง

ความเจ็บปวดก็ได้มากขึ้น ใต้จิตสำนึกฉันได้จับไปที่ท้องตัวเอง ทั้งยังปวดทนไม่ได้จนร้องออกมา

"อีอี เป็นยังไงบ้าง?"เสียงของเฉินอี้เฉิงดังมา ฉันมองเห็นสีหน้าเขาเต็มไปด้วยอาการตกใจ

ฉันได้กัดปากแน่นยิ้มอย่างเย็นชา ในใจก็กลัวมาก คำพูดที่ได้พูดออกมายิ่งเป็นคำที่โหดร้าย "เฉิงอี้เฉิน ถ้าเด็กคนนี้เป็นอะไรไป นั้นคือคุณเป็นคนลงมือฆ่าเอง"