ใจฉันเต้นแรง อ้าปากแต่ก็พูดไม่ได้

เฉิงอี้เฉินมองฉันก็หัวเราะทันที ในสายตาก็เริ่มมีความรักแล้ว เขาก้มหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากฉัน ฉันเย็นไปทั้งตัว ยังพบว่าตัวเองไม่มีการโต้ตอบที่จะปฏิเสธ

ในหัวก็สับสน รู้สึกว่าแก้มเหมือนโดนอะไรไหม้มา ร่างกานฉันหมดแรงอยู่ในอ้อมกอดของเฉิงอี้เฉิน

"ผมจะทำให้คุณตกหลุมรักผมให้ได้"น้ำเสียงที่เย้ายอนได้ดังขึ้นที่ข้างหู

ฉันงงกับตัวเองมาก เหมือนกำลังเมา ร่ายกายไม่มีแรงมากกว่า

เฉิงอี้เฉินปล่อนคิ้วเบาลุกขึ้น"ตัวเธอร้อนมากเลย"

ฉันอายจนจะตายอยู่แล้ว ตัวจะไมร้อนได้ยังไง?ฉันฟังเสียงเต้นของหัวใจแบบชัดเจน รู้สึกคอแห้งขึ้นมา

"ป้าหวัง เอากล่องยามานี้"เฉิงอี้เฉินได้อุ้มฉันไปที่โซฟา

ฉันดิ้น พูดในลำคอ "ฉันไม่เป็นไร…."

"อย่าดื้อ วัดอุณหภูมิหน่อย"เฉิงอี้เฉินก็เอาเครื่องวัดไข้จากป้าหวังมาวัดที่ข้างหูให้ฉัน

ฉันตื่นเต้นจะว่าขยับก็ได้ไม่ขยับก็ว่าได้ เห็นเฉิงอี้เฉินขมวดคิ้วแน่น

"คงเป็นไข้จริงๆล่ะ"

"ไม่ใช่มั้ง?"ฉันอึ้งสักพัก "เครื่องเทอร์โมมิเตอร์วัดไข้มักผิดพลาดได้ง่าย แต่ฉันตอนนี้ก็…"

ตอนนี้ฉันอายมาก อุณหภูมิร่างกายก็ต้องสูงแหละ ฉันได้แต่พรึมพรำอยู่ในใจ

เฉิงอี้เฉินมองฉัน เหมือนจะเข้าใจสิ่งที่ฉันคิด รออีกแปบค่อยวัดใหม่ แต่ยังคงดึงฉันเข้าไปกอด

ฉันปรับตัวใกล้ชิดกับเขายังไม่ค่อยได้ ฉันรู้สึกค่อยๆเย็นขึ้นทันที เหมือนตัวยิ่งชิดติดตัวเขามากขึ้นแบบไม่รู้ตัว

หรือว่าฉันจะเป็นไข้จริงๆ อุณหภูมิฉันสูงจนน่าตกใจ

เฉิงอี้เฉินรีบจะพาฉันไปโรงพยาบาลแต่ถูกฉันดึงไว้ ตัวฉันเองก็เป็นหมอ รู้ตัวเองว่ากำลังท้องอยู่จะกินยามั่วไม่ได้ เพียงแต่ใช้ของที่จะช่วยลดความร้อนได้

ภายใต้สิ่งที่ฉันขอเฉิงอี้เฉินก็ได้อุ้มฉันขึ้นไปบนห้อง ป้าหวังใช้ผ้าร้อนมาเช็ดตัวให้ฉัน ได้แต่มึนงงว่าอยู่ดีๆทำไมถึงได้เป็นไข้ เฉิงอี้เฉินก็เปิดประตูเข้ามา

ฉันอาย ได้ดึงเอาผ้าห่มอยากจะมุดเข้าไปข้างใน

เฉิงอี้เฉินก็ได้มองฉันจนทำอะไรไม่ถูก "พวกเราเป็นสามีภรรยากันนะ จะอายอะไรล่ะ?"

ท่าทางเขาจะเอาผ้าจากป้าหวังเพื่อจะมาเช็ดแขนให้ฉัน ฉันได้แต่ซ้อน"ผมทำเองก็ได้…."

อย่างน้อนเขาก็มาด้วยความเต็มใจ ฉันเหมือนจะปรับตัวไม่ได้ ถึงตอนนี้ฉันยังคิดคำที่เฉิงอี้เฉินบอกว่าชอบฉันก็ดีใจแล้ว อีกอย่างคนที่เป็นไข้ควจจะเป็นเขาไม่ใช่ฉัน

เฉิงอี้เฉินจ้องมองฉัน ไม่พูดอะไรก็กอดฉันไว้ แล้วก็ได้เริ่มเช็ด

ทั้งตัวแข็งทื่อ ร่างกายก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็ได้หลับไปในอ้อมแขนของเขาโดยไม่รู้ตัว

วันที่สองก็ได้ตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเฉิงอี้เฉินฉันตื่นเต้นไม่รู้จะทำยังไงดี เฉิงอี้เฉินก็หน้านิ่งๆวัดอุณหภูมิให้ฉัน ไปล้างเนื้อล้างตัวทานข้าวเหมือนคนที่ไม่ได้เป็นไร

เริ่มจากวันนั้นเฉิงอี้เฉินก็ได้คุ้นเคยเพิ่มขึ้นอีกเรื่อง ทุกวันจะนอนกอดฉันทุกคืน ใช้คำที่เขาเคยพูดถึงแม้เราพึ่งจะคบกันไม่น่าจะเร็วแบบนี้ เราก็เป็นสามีภรรยากัน และเคยทำเรื่องระหว่างสามีภรรยาแล้ว เรื่องนี้ไม่จะเป็นต้องอาย

ฉันไม่อายก็ไม่ได้ นอกจากเฉิงอี้เฉินกอดฉันก็ไม่ได้ทำอะไรอื่นเลย ฉันได้แต่ยอมรับการครอบงำของเขา ค่อยๆคุ้นเคยกับการอยู่ร่วมกันกับเขา

ตอนนี้นับว่าเป็นการคบกันกับเฉิงอี้เฉิงแล้วจริงๆหรอ?

วันนี้ฉันได้อยู่คฤหาสน์อ่านหนังสือแต่ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องวันนั้น

ทันใดก็มีเสียงเคาะประตูขัดจังหวะความคิดของฉัน

"ปังๆๆ…."เสียงเคาะดังมากเหมือนจะเคาะให้ประตูพัง ฉันนึกว่าเป็นป้าหวันที่ออกไปซื้อของมามากทำให้ไม่สะดวกเปิดประตู ฉันได้ลุกขึ้นไปเปิดประตู แต่ก็ตกใจมาที่อยู่นอนประตูคือฉินจวิ้นเฟย

ฉันตกใจอยากจะปิดประตู ในใจก็วุ่นวายมาก ฉินจวิ้นเฟยก็ได้เอื้อมมือมาดึงแขนฉัน ลากฉันเข้าไปข้างใน

แรงเขาเยอะมาก ฉันเจ็บจนคิ้วขมวด ยังได้ยินเสียง "ปึง"ดังมาก ฉินจวิ้นเฟยปิดประตูแล้วลงกลอน

"หลัวอีอี ปิดประตูทำไม คิดว่าไม่มีหน้าเจอฉันหรอ?"ฉินจวิ้นเฟยจับฉันไว้แน่น สายตามองฉันด้วยความดุร้าย

ใจฉันสั่น ได้แต่โมโหตัวเองที่ประมาทเกินไป ไม่ดูว่าเป็นใครเคาะประตูก็รีบเปิดออกไป

"นายมาทำอะไร?"

ฉันสะบัดแขนออกจาฉินจวิ้นเฟยอย่าหมดแรง เขาไม่ได้ดึงดัน ฉันก็ได้สะบัดออกไป ฉัยรีบถอยหลังไปออกห่างเขา พร้อมได้หยิบที่เขี่ยบุหรี่ไว้ป้องกันตัว

"จะตื่นเต้นทำไม?ทำร้ายร่างกายต้องติดคุกนะ"ฉินจวิ้นเฟยยิ้มอย่างเย็นชา"ผมแค่มาดูว่าคุณเป็นยังไงบ้าง ส่วนผมช่วงนี้ไม่ค่อยดีเลย เธอรู้ไหมว่าการถูกควบคุมตัวไว้มันเป็นยังไง?"

ฉินจวิ้นเฟยยิ้มแบ้ปาก สายตาเขาจองมองมาที่ฉันและยังมองไปทั่วบ้าน

ฉันได้ยินคำว่า"ติดคุก"สองคำนี้หัวใจก็เต้นโดยทันที ฉินจวิ้นเฟยเป็นเพราะฉันยื่นฟ้องเขาถึงได้ถูกควาบคุมตัว เขาคงต้องเกลียดฉันมากแน่ๆ ตอนนี้เขมาหาฉันเพื่อจะระบายความโกรธแค้นหรอ?

ใจฉันเต้นเร็ว ฉินจวิ้นเฟยจ้องตาเขม็น"ดูแล้วท่าทางไม่เลวหนิ หลัวอีอี เธอปีนขึ้นบนต้นไม้ใหญ่อย่าเฉิงอี้เฉินได้แล้วจริงๆ"

ฉันจับที่เขี่ยบุหรี่แน่น ฉันยืนกรานพูด "นายก็รู้ว่าปีนขึ้นมาหาเฉิงอี้เฉินได้ ยังจะกล้ามาหาฉัน?คือไม่กลัวเฉิงอี้เฉินจะให้นายกลับไปเข้าคุกอีก

ลักษณะฉินจวิ้นเฟยตอนนี้เปลี่ยนไปมาก มือใหญ่ก็ได้จู่โจมมาที่คอฉัน ในใจนึกถึงที่เขี่ยบุหรี่จะเฟี่ยงใส่ตัวเขา เพี่ยงแค่ยกมือขึ้นก็ได้ยินเสียงประตูเปิด

ฉินจวิ้นเฟยตกใจมากจนดูออก ฉันดีใจมาก ฉันได้ใช้มี่เขี่ยบุหรี่เฟี่ยงใสที่คอเขาอย่างโหด

ฉินจวิ้นเฟยร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ประตูก็เปิด

"แกเป็นใคร?"ขณะที่เปิดประตู คิ้วป้าหวังได้ขมวดขึ้น รวมทั้งของที่อยู่ในมือได้เฟี่ยงใส่ตัวเขา แล้ววิ่งไม่กี่ก้าวก็

มาถึงตัวฉันและได้ปกป้องฉัน

ฉินจวิ้นเฟยได้จับไปที่คอตัวเองสายตาเขาเหมือนจะพ่นไฟออกมา ฉันตกใจตัวส้่นกลัวฉินจวิ้นเฟยจะทำเรื่องบ้าๆอะไรขึ้น ฉันใจจดใจจ่ออยากจะโทรบอกเฉิงอี้เฉิน

"หลัวอีอี เธอเก่งมาก"ฉินจวิ้นเฟยพูดเย็นชา มองฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย

"นายรีบออกไปเลย ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ"ป้าหวังมองอย่างดุร้าย

"ปกป้องนายอย่างภัคดี?"ฉินจวิ้นเฟยหัวเราะอย่างเยือกเย็น สายตาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและความ

เกลียด"หลัวอีอี ที่มานี้เพื่อที่จะเอาการ์ดมากให้ ฉันกับเหวินเชี่ยนจะแต่งงานกัน เธอไปด้วยนะ"

ฉินจวิ้นเฟยเอาการ์ดออกมาจากกระเป๋าเสื้อหนึ่งใบ ฉันขมวดคิ้วแต่ไม่ได้ไปเอา

ตอนที่เขาบอกว่าการ์ดงานแต่งก็สงสัยว่าเขาจะแต่งกับจิ้นเหวินเชี่ยนหรอ นึกไม่ถึงว่าจางเหม่ยเอ๋อจะยอมให้ฉินจวิ้นเฟยกับจิ้นเหวินเชี่ยนอยู่ด้วยกัน หรือว่าที่ฉันพูดที่โรงพยาบาลเอกชนวันนั้นไม่มีผลอะไรเลย?