รักของเรา เริ่มต้นจากคืนนั้น - ตอนที่ 114 เจออี้เฉินอีกเเล้ว
จิ้นเหวินเซี่ยนเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์เเละได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้อาการยังโคม่าอยู่
เรื่องนี้เฉินตงหลีเป็นคนบอกฉันเเละฉันก็ตกใจตกตะลึงเมื่อรู้ข่าว
ไม่เเปลกใจที่ฉันส่งข้อความไปให้เธอเเล้วเธอไม่ตอบ ที่เเท้เธอก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์! เเต่ว่าก่อนหน้านี้ฉินจวิ้นเฟยโทรมาหาฉันเเล้วบอกว่าหย่ากับจิ้นเหวินเซี่ยนเเล้ว สรุปเขาหย่ากับจิ้นเหวินเซี่ยนเเล้วหรือยัง?
ใจของฉันเต็มไปด้วยคำถามเเละความกังวล ดังนั้นถ้าฉินจวิ้นเฟยโทรหาฉันอีกครั้งเเล้วจะขอเจอกับฉัน ฉันจะตอบตกลง
ในใจของสงสัยออกมาเรื่องนึงที่ทำให้ฉันกลัวมากๆ ฉันกำลังคิดว่าอุบัติที่เกิดขึ้นกับจิ้นเหวินเซี่ยนครั้งนี้จะเกี่ยวข้องฉินจวิ้นเฟยหรือเปล่า? มันจะเป็นไปได้หรือไม่ที่ฉินจวิ้นเฟยต้องการที่จะสลัดจิ้นเหวินเซี่ยนออกไปจึงทำเรื่องอุบัติเหตุนี้ขึ้นมา
ถ้าเกิดว่าเป็นเเบบนี้จริงๆ งั้นเเสดงว่าฉินจวิ้นเฟยก็คงสติฟั่นเฟือนเเละเสียสติไปเเล้ว ในใจของฉันก็จะรู้สึกไม่สบายใจ
ที่ฉินจวิ้นเฟยรีบร้อนที่หย่ากับจิ้นเหวินเซี่ยนนั้นอาจจะมีบางอย่างเกี่ยวกับฉัน
สถานที่ที่นัดเจอกับฉินจวิ้นเฟยคือร้านกาเเฟเเห่งหนึ่งในเมืองไห่ ฉันไปรอตั้งเเต่เช้าๆ เเละในใจของฉันก็เต็มไปด้วยความวิตกกังวล เลยเวลานัดไปห้านาทีในที่สุดฉินจวิ้นเฟยก็ปรากฏตัวขึ้น
เขาเจอฉันก็มานั่งลงตรงข้างหน้าของฉันเลย พร้อมกับใบหน้าที่มีรอยยิ้ม เเต่ว่าอารมณ์ของฉันก็กระวนกระวายใจขึ้นเล็กน้อย
“เกิดอะไรขึ้นกับจิ้นเหวินเซี่ยน? เธอเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ได้อย่างไร? “ฉันถามรีบถามออกไป
ฉินจวิ้นเฟยนิ่งไปสักพัก ไม่คิดว่าฉันจะถามเเบบนี้ “เธอรู้ได้อย่างไร?”
ฉันไม่ได้ตอบเเต่มองไปที่เขา “คุณเป็นคนทำหรอ?”
ใจของฉันเหมือนถูกมือใหญ่ๆมากุมเอาไว้ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกกระวนกระวายใจมาก ฉันไม่รู้ว่าฉินจวิ้นเฟยจะตอบอย่างไร เเต่ฉันกลัวว่ามันจะเป็นคำตอบที่่ฉันกลัวที่สุด ถ้าเกิดว่าเขาทำจริงๆฉันควรจะทำอย่างไร?
ฉินจวิ้นเฟยนิ่งไปสักพักเเล้วเขาก็จ้องมองฉันอย่างกับสัตว์ประหลาด “ฉันทำ? ฉันทำอะไร?”
ฉันไม่รู้ว่าจะต้องถามอย่างไรต่อเพราะว่าฉันต้องการเข้าใจอยู่หนึ่งเรื่องก็คือถ้าฉินจวิ้นเฟยเขาทำจริงๆ เขาก็ไม่มีทางที่จะบอกฉันเเละที่สำคัญนี่เป็นการกระทำผิดกฏหมาย นี่คือการฆ่าคน!
ฉันหายใจเข้าลึกๆเเละบังคับตัวเองให้สงบลง “คุณไม่ได้หย่ากับจิ้นเหวินเซี่ยน”
“ตอนนี้ก็ไม่ต่างจากหย่ากันเเล้ว” ฉินจวิ้นเฟยกล่าว
ฉันอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเกี่ยวกับสุขภาพของจิ้วเหวินเซี่ยน คำพูดของฉินจวิ้นเฟยทำให้ฉัน้สึกว่าชะตากรรมชีวิตของจิ้นเหวินเซี่ยนจะอยู่อีกได้ไม่นาน พูดตามตรงจิ้นเหวนเซี่ยนจะตายหรือไม่ตายฉันก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจ เเต่ว่าถ้าเธอต้องตายเพราะฉัน จิตใจของฉันก็จะรู้สึกไม่สบายใจ
เมื่อมองไปที่ฉินจวิ้นเฟยก็มีความรู้สึกว่าขี่หลังเสือเเล้วลงยาก การที่จะคุยกับเขาต่อมันถือเป็นเรื่องที่ยากมาก ฉันไม่อยากที่จะพัวพันกับเขา เเต่ไม่รู้ว่าจะปลีกตัวออกมายังไงดีเเละก่อนที่ฉันจะพูด ฉินจวิ้นเฟยก็พูดขึ้นมาก่อน
“อีอี ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? จิ้นเหวินเซี่ยนก็นอนอยู่โรงพยาบาลเเล้ว เธอย้ายไปอยู่ที่บ้านของฉันเถอะ”
ฉันมองไปที่ฉินจวิ้นเฟยด้วยความตกใจราวกับว่าฉันไม่เคยรู้จักคนตรงหน้ามาก่อน
เธอพูดจาเเบบนี้ออกมาได้อย่างไร? ทำไมถึงพูดจาออกมาได้น่ารังเกียจขนาดนี้?
ตอนนี้ภรรยาของเขาจิ้นหวินเซี่ยนกำลังอยู่ในอาการโคม่าเเละรักษาอยู่ที่โรงพยาบาล ไม่เป็นถ้าจะไม่ไปเฝ้าที่โรงพยาบาล เเต่นี่มาชวนให้ฉันไปอยู่ที่บ้านของเขาหรอ!
ฉันมองไปที่ฉินจวิ้นเฟย พูดออกไปชัดๆทีละคำ “ฉินจวิ้นเฟย คุณทำให้ฉันได้เข้าใจถึงคนที่ต่ำตมเเละสถุนอย่างคุณ ”
“ก็ตามที่พูดไปนั่นเเหละ” ฉันพูดอย่างเย็นชาเเละลุกขึ้นพร้อมกับหยิบกระเป๋า “ฉินจวิ้นเฟย คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าคุณน่ารังเกียจขยะเเขยง น่าขยะเเขยงมากจริงๆ ”
ฉันหันหลังกลับ ฉินจวิ้นเฟยที่หงุดหงิดก็มาคว้าเเขนของฉันเอาไว้ ฉันรีบไปหาเฉินตงหลีเพราะว่ารู้ถึงสาเหตุที่ทำให้จิ้นเหวินเซี่ยนต้องเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ดังนั้นเรื่องที่ฉันมาพบฉินจวิ้นเฟยในวันนี้ฉันได้บอกเฉินตงหลีไปเเล้ว เขายังพาบอดี้การ์ดมากับฉันด้วย
เพราะว่าเป็นเเบบนี้ เมื่อกี้ฉันจึงกล้าพูดทุกอย่างที่อยากพูดออกไป
เเต่เเค่ตอนที่ฉินจวิ้นเฟยดึงเเขนของฉันไว้ ฉันไม่เห็นเฉินตงหลีเเต่กลับเห็นที่คุ้นเคยดีเดินเข้ามาทางฉัน
“ปล่อยมือ “น้ำเสียงเย็นชาดูไร้อารมณ์ ฉันมองไปที่คนตรงหน้าฉันอย่างว่างเปล่า น้ำตาก็เริ่มคลอในดวงตาของฉัน
เขาคือเฉิงอี้เฉิน ทำไมเขาอยู่ๆก็มาปรากฏตัวต่อหน้าฉัน?
ฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกของตัวเองอย่างไร เเต่ว่าเเค่เจอเขาในตอนนี้มันก็ทำให้ฉันอยากร้องไห้
“เฉิงอี้เฉิน? ” ฉินจวิ้นเฟยก็อึ้งไปสักพัก ไม่คิดว่าเฉิงอี้เฉินจะปรากฏตัวขึ้นเเละเขาก็ปล่อยเเขนของฉัน
“หมายความว่าอะไร” เขายกคิ้วเเล้วมองไปที่เฉิงอี้เฉิน
เฉิงอี้เฉินมองไปที่เขาเเล้วยื่นมือออกไปคว้าฉันเข้าไปในอ้อมเเขนของเขา ฉันไม่รู้จะต้องทำยังไงเเต่รู้เเค่ว่าอ้อมกอดของเขามันช่างอบอุ่นเหลือเกิน
“ผู้หญิงของผม ผมไม่ยอมให้คุณมารังเเก”
“ผู้หญิงของนาย? ” ฉินจวิ้นเฟยได้ยินเเล้วก็หัวเราะ “นายหย่ากับเธอเเล้ว มีสิทธ์อะไรมาพูดเเบบนี้?”
“ประธานเฉิง ถึงเเม้ว่ากลุ่มบริษัทสกุลเฉิงจะร่ำรวยมาก เเต่คุณจะกินอยู่ในถ้วยตัวเอง เเต่ยังไปมองของกินในกระทะอีกไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นนายกำลงัจะหมั้นกับสวีเฟยเฟยเเล้ว ตอนนี้พูดเเบบนี้ไม่รู้สึกปวดหน้าหรอ?”
ฉินจวิ้นเฟยยิ้มอย่างเย็นชาเเล้วพูด ใจของฉันยับยู่ยี่ ฉันไม่รู้ว่าเฉิงอี้เฉินจะรู้สึก”ปวดหน้า”ไหม เเต่ได้ยินคำนี้เเล้วฉันรู้สึกปวดใจมาก
เฉิงอี้้เฉินไม่สนใจฉินจวิ้นเฟยเเละโอบพาฉันออกไป
ฉินจวิ้นเฟยตามมาอย่างไม่พอใจ “เเกจะพาเธอไปไหน?”
“นี่ไม่ใช่เรื่องที่เเกควรมายุ่ง ถ้าฉันเป็นเเกฉันจะรีบหาวิธีจัดการกับรถคันนั้น เเต่ว่าตอนนี้ตำรวจน่าจะอยู่บนทางละ ไม่รู้ว่าเเกจะไปทันไหม” เฉิงอี้เฉินมองฉินจวิ้นเฟยเเล้วพูด ฉันสังเกตเห็นได้ว่าสีหน้าของฉินจวิ้นเฟยเปลี่ยนไป
“แก! ถือว่าเเกชนะละกัน! ” เขาพูดคำนี้ออกมาเเละหนีไปด้วยความอับอาย
ฉันมองไปที่หลังของฉินจวิ้นเฟยใจของฉันก็ยุ่งเหยิง ฉันมองไปที่เฉิงอี้เฉินเเละถามอย่างร้อนใจว่า “คุณพูดถึงรถอะไร? รถอะไร? ”
เฉิงอี้เฉินไม่ตอบเเต่กอดฉันเอาไว้เเน่นๆ “อีอี ผมกลับมาเเล้ว”
หัวใจของฉันกับร่างกายของฉันก็เเข็งทื่อ
ใช่ เฉิงอี้เฉินกลับมาเเล้ว เเต่ว่ากลับมาเเล้วทำอะไรได้หล่ะ?
ก็เหมือนกับที่ฉินจวิ้นเฟยพูดไปเมื่อกี้ ฉันกับเฉิงอี้เฉินหย่ากันไปเเล้ว อีกอย่างเดี๋ยวเขาก็จะหมั้นกับสวีเฟยเฟยเเล้ว เมื่อกี้ที่เขาพูดกับฉินจวิ้นเฟยไป เขามีจุดยืนอะไร?
ทันใดนั้นใจของฉันก็เย็นเฉียบ ผลักอกของเฉิงอี้เฉินเเละพยายามที่จะออกไป “ปล่อยฉัน!”
เพียงเเค่ฉันยังไม่ทันได้ดิ้นออกมา เฉิงอี้เฉินก็ถอนหายใจเเล้วขมวดคิ้ว
“ฮี้…….”เเรงของเขาก็ลดลง ฉันก็ดิ้นหลุดออกมาจากเฉิงอี้เฉิน จนเขาทั้งคนก็ยังตะลึง
คิ้วของเฉิงอี้เฉินขมวดเข้าหากัน สีหน้าของเขาก็ซีดลง เขาจับหน้าอกของตัวเองเเล้วโค้งตัวลงด้วยความเจ็บปวดมีอยู่บนใบหน้าของเขา
ทันใดนั้นหัวใจของฉันเต้นอย่างรุนเเรง ไม่สนใจอย่างอื่นเเล้วรีบเข้าไปจับเเขนของเฉิงอี้เฉินเอาไว้ “คุณเป็นอะไร?”
เฉิงอี้เฉินใช้โอกาสนี้ดึงฉันเข้าไปในอ้อมเเขนของเขาเเละฉันก็กระเเทกเข้าไปที่หน้าอกของเฉิงอี้เฉินอีกครั้ง ได้ยินเสียงฮึมๆฮัมๆของเขา ในตอนนั้นหัวใจของฉันเเทบจะหล่นวูบ
YOU MAY ALSO LIKE
