ฉันอยากบอกว่าฉันลดน้ำหนักและไม่กิน แต่ก็ขี้เกียจที่จะพูดกับเขา ถ้าเขาอยากสั่งก็ปล่อยให้เขาสั่งไป ฉันไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้

หลังจากที่ฉินจวิ้นเฟยสั่งของหวานไปแล้วเขาก็ค่อยๆวางเมนูลงและในที่สุดก็หันมามองฉัน เขากอดอกข้างหนึ่งส่วนอีกข้างก็หนุนคางไว้ ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อยเพราะความอ้วน

“อีอี คุณเปลี่ยนไปมากจริงๆ” เขามองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มแต่ฉันมองเขาอย่างเย็นชาและไม่ได้พูดอะไร

ตอนเจอกันช่วงบ่ายวันนี้เขาก็เคยพูดแบบนี้ แต่ตอนนั้นเขาไม่ได้ใช้น้ำเสียงแบบนี้

ฉันเดาไม่ค่อยได้ว่าตอนนี้ความคิดของฉินจวิ้นเฟยเป็นอย่างไร ตอนเขาเห็น ออดี้ Q7 ที่ฉันขับในวันนี้เขารู้สึกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด แต่พอเขามาหาฉันคืนนี้เขากลับพูดตรงๆว่าไปเจอเขาไม่จำเป็นต้องเช่ารถ ดังนั้นด้วยความเข้าใจของฉันเกี่ยวกับความหลงตัวเองของฉินจุนเฟย ฉันสามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดายว่าตอนนี้ฉินจุนเฟยคิดว่าฉันไปเช่ารถดีๆเพื่อไปหาเขา

พูดตามความจริง หลังจากเช่ารถฉันรู้สึกจริงๆว่าฉินจวิ้นเฟยจะต้องประหลาดใจที่เห็นฉันขับรถคันนี้ และรอคอยที่จะเห็นท่าทางตกใจของเขา แต่ฉันไม่คิดว่าสมองของเขาจะเป็นแบบนี้ มันกลายเป็นว่าสามารถสร้างพล็อตเรื่องต่างๆได้ด้วยตัวเอง

ฉันมองดูฉินจวิ้นเฟยที่ที่ยังไม่พูด เขายิ้มอีกครั้งและพูดต่อ: “ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาคุณไปอยู่ที่ไหนมา? ตอนเฉิงอี้เฉินหย่ากับคุณได้ให้เงินชดเชยคุณไหม? ช่วงหกเดือนที่ผ่านมาคุณใช้ชีวิตมาอย่างไรบ้าง?

คำพูดเหล่านี้เผยออกมาด้วยคำถามที่จะสำรวจอย่างลึกซึ้ง แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามันกำลังหลอกให้ฉันพูดบางอย่างออกมา

ฉันเข้าใจความหมายของฉินจวิ้นเฟยดี ฉันหายไปครึ่งปีและตอนนี้ฉันกลับมาเช่าบ้านดีๆและเช่ารถดีๆ แม้ว่าทั้งหมดนี้จะเช่ามา  “ให้แล้ว”ฉันพูดเบา ๆ โดยไม่ปฏิเสธ

“ แล้วคุณเริ่มทำงานหรือยัง?”

“อืม ฉันก็ทำงานด้วย” ฉันพยักหน้าและจิบน้ำมะนาวบนโต๊ะ

ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและท่าทางรังเกียจ บอกฉินจวิ้นเฟยจากด้านข้างด้วยประโยคที่ว่า ฉันไม่มีสิ่งที่เรียกว่า “เศรษฐี” พูดอีกอย่างคือในชีวิตฉันตอนนี้ไม่มีผู้ชายคนอื่น

ฉันพูดแบบส่งเดช แต่ฉันมั่นใจมากว่าฉินจวิ้นเฟยจะเข้าใจความหมายที่แฝงอยู่ในประโยคของฉัน

แน่นอนใบหน้าของฉินจวิ้นเฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ จากนั้นเขาก็ยิ้มออกมา

“ผมรู้ว่าผมทำผิดต่อคุณ แต่พูดถึงคนเราก็ต้องมีช่วงที่ผิดพลาดบ้าง สิ่งที่ผมพูดกับคุณในร้านกาแฟวันนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมด อีอี เริ่มต้นใหม่กันเถอะ”

ฉินจวิ้นเฟยมองมาที่ฉัน น้ำเสียงของเขานุ่มนวลมาก เขามักจะมองฉันในขณะที่พูดราวกับว่าเขาต้องการเห็นปฏิกิริยาของฉัน

ฉันขมวดคิ้วและมองไปที่เขา ฉันไม่ได้รีบพูด ฉินจวิ้นเฟยดูเหมือนจะรู้สึกว่าความคิดของฉันยังไม่หนักแน่นพอและพูดต่อ: “ผมจะดูแลคุณและแม่ของคุณอย่างดี ถ้าคุณชอบบ้านหลังนี้และรถคันนี้ผมซื้อให้คุณเลยก็ได้ คุณก็ไม่จำเป็นต้องไปเช่าอีก แบบนี้คุณก็สามารถรับประกันได้ใช่ไหม? ”

ฮ่า……

ฉันแอบหัวเราะอยู่ในใจ ตอนนั้นขู่ แต่ตอนนี้ล่อซะแล้ว?

ในใจของฉินจวิ้นเฟย ฉันเป็นคนโลภขนาดนั้นเลยเหรอ?

แต่เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ก่อนหน้านี้ฉันได้เงินเพียงสองแสนหนึ่งหมื่นหนึ่งพันสามร้อยสิบสี่หยวนเป็นเงินสินสอด สุดท้ายคนที่ขอเงินคืนกลับไปทั้งหมดตอนนี้มาบอกว่าจะซื้อบ้านและรถให้ฉันฉันประหลาดใจจริงๆ

“บ้านและรถเป็นชื่อฉันไหม?” ฉันตามถามเขา พลางมองไปที่ฉินจุนเฟยอย่างตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบ

ฉินจวิ้นเฟยตะลึงเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ฉันพูดราวกับว่าเขาไม่คาดคิดว่าฉันจะถามเขาแบบนั้น

เมื่อเห็นท่าทางตกใจและไม่คาดคิดของเขาฉันก็นึกขำอยู่ในใจ ดูเหมือนว่าฉินจวิ้นเฟยอยากรับปากในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้ เขาแค่ให้เช็คเปล่ามาเพื่อหลอกให้ฉันดีใจ หรือพูดทำนอกว่าเขาอยากซื้อบ้านแต่งงานเหมือนเมื่อก่อน แต่เขากลับมีเงินไม่ถึงครึ่งของฉัน