รักของเรา เริ่มต้นจากคืนนั้น - ตอนที่ 1 จับชู้ได้คาเตียง

ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองจะถูก “จับชู้ได้คาเตียง”

นั่นคือก่อนงานแต่งงานของฉันหนึ่งคืน ฉันอาศัยอยู่ที่โรงแรมห้าดาวที่แม่สามีจัดเตรียมไว้ให้ ในขณะที่กำลังหลับสนิท ชายคนหนึ่งกำลังลูบคลำตัวฉันขึ้นมา

ฉันคิดว่าเป็นสามีของฉันฉินจวิ้นเฟย ฉันจึงปล่อยให้เขากระทำอย่างเขินอาย จนกระทั้งความเจ็บปวดอย่างรุนแรงมาถึง ฉันถึงรู้เรื่องนั้นที่เขาจะทำ

การกระทำของฉินจวิ้นเฟยตรงไปตรงมามาก ฉันเจ็บมาก แต่ต่อมาฉันก็ค่อยๆเริ่มรู้สึกได้

เพียงแต่พวกเราเพิ่งจะเสร็จธุระ ประตูห้องก็ถูกคนเปิดออกมาอย่างแรง ก่อนที่ฉันจะได้สติกลับมาทันใดนั้นผ้านวมบนร่างกายก็ถูกเปิดออกอย่างฉับพลัน

“เธอกำลังทำอะไร?” น้ำเสียงเย็นๆเต็มไปด้วยความโกรธลอยเข้ามา

ครู่หนึ่งฉันก็ตกใจ นี่คือเสียงของฉินจวิ้นเฟยอย่างชัดเจน

แสงสว่างขึ้นในฉับพลันทำให้ฉันลืมตาไม่ขึ้น แต่ฉันกลับมองเห็นฉินจวิ้นเฟยยืนหน้าเครียดอยู่ข้างเตียง

ร่างกายของเขาสั่นไหวเล็กน้อยด้วยความผิดหวัง มีประโยคติดอยู่ในลำคอของเขา

ฉินจวิ้นเฟยอยู่นี่ งั้นคนที่กอดฉันอยู่คือใคร?

สมองของฉันว่างเปล่าไปชั่วขณะหนึ่ง ฉินจวิ้นเฟยดึงผมของฉันอย่างแรง ลากฉันลงมาจากเตียง

“จวิ้นเฟย! เจ็บ……” ฉันร้องออกแล้วจับมือของฉินจวิ้นเฟย

ร่างกายล้มลงบนพื้นอย่างแรง ฉันพยายามมองไปบนเตียง แต่ทว่ากลับมองเห็นชายแปลกหน้าคนหนึ่ง

หน้าตาของเขาดูลึกล้ำ ดวงตาที่ลึกล้ำ แต่ฉันสามารถมองเห็นความเย็นชาลึก ๆ ในดวงตาคู่นั้น

ฉันเพิ่งรู้สึกว่าร่างกายของฉันเย็นเฉียบ ฉากก่อนหน้านี้ทำให้ฉันไม่รู้ว่าจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

“สารเลว!” ฉินจวิ้นเฟยต่อยหน้าผู้ชายคนนั้นด้วยความโกรธจัด

แต่ว่าหมัดของเขากลับถูกชายคนนั้นจับเอาไว้ หมัดของชายคนนั้นก็ต่อยเข้าที่หน้าของฉินจวิ้นเฟยในทันที สุดท้ายแล้วคนที่ลงไปร้องอยู่ที่พื้นกลับเป็นฉินจวิ้นเฟย

“จวิ้นเฟย……” ฉันก้าวไปข้างหน้าอย่างรีบร้อน จะตรวจดูอาการบาดเจ็บของฉินจวิ้นเฟย

ผู้ชายคนนั้นเลิกคิ้วมองพวกเราอย่างเย็นชา “ฉันจะตรวจดูให้ละเอียด”

“อะไร?” ฉันตกตะลึง

ผู้ชายที่อยู่บนเตียงคนนั้นกลับไม่ตอบ เขากลับลงจากเตียงโดยที่ไม่ใส่เสื้อผ้าและเดินออกไป และฉันก็ไม่ได้คิดที่จะขัดขวางเขา

มันเร็วมาก พ่อแม่ของฉินจวิ้นเฟยทราบเรื่องก็รีบมาที่โรงแรม

“เธอ นังสารเลวหน้าไม่อาย……” จังเหม่ยเอ๋อพอเข้าประตูมาก็ตบหน้าฉันอย่างแรง

ฉันโดนตบล้มลงไปบนพื้น ในปากเต็มไปด้วยกลิ่นคาว แต่ไม่กล้าเอ่ยปาดพูดออกไปสักคำ

“ยกเลิกงานแต่งงานพรุ่งนี้ ไสหัวไป” จังเหม่ยเอ๋อชี้มาที่ฉันและพูด

หลังจากนั้น จังเหม่ยเอ๋อและฉินจงหมิง เริ่มโทรเพื่อแจ้งให้ทุกคนทราบว่าพวกเขาจะยกเลิกงานแต่งงานในวันพรุ่งนี้ต่อหน้าฉัน

ทุกๆขั้นตอนฉินจวิ้นเฟยได้แต่มองอย่างเย็นชา ไม่ตอบโต้ใดๆสักคำ

ฉันมองดูท่าทางของฉินจวิ้นเฟย หัวใจค่อยๆตกลงทีละนิด

“อะไรกัน? เกิดเรื่องอะไรขึ้น? คุณ…..”

ทันทีที่ได้ยินเสียงของคุณแม่ ฉันตกใจครู่หนึ่ง ทันใดนั้นฉันก็เงยหน้าขึ้นเห็นแม่และพ่อของฉันวิ่งเข้ามา

พวกเขามาได้ยังไง? ถ้าให้แม่รู้เรื่องนี้ …

“ออกไป ใครเป็นคู่ดองของเธอ? หย่า! พรุ่งนี้พวกเขาจะไปหย่าร้างกันที่อำเภอ!" จังเหม่ยเอ๋อแม่ของฉินจวิ้นเฟยตะโกนใส่แม่ของฉัน

แม่ฉันหน้าซีดลง “มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

“ลูกสาวที่แสนดีของเธอ ยังไม่ทันแต่งงานก็สวมเขาให้ฉินจวิ้นเฟยซะแล้ว ลูกสะใภ้แบบนี้พวกเราไม่ต้องการ! พวกเธอรอดูเถอะ ฉันไม่ปล่อยให้พวกเธอได้ดีอย่างเด็ดขาด” จังเหม่ยเอ๋อโกรธมาก

แม่ฉันเดินโซซัดโซเซ หน้ายิ่งซีดเข้าไปอีก เธอมองมาที่ฉันด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง “อี้อี้ นี่คือเรื่องจริงหรือไม่?”

ไม่พูดอะไรสักคำ แม่ฉันก็ล้มลงไปตรงหน้าฉันทันที

“แม่!” ฉันตกใจ รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว

ความกลัวอย่างมากถาโถมเข้ามา แม่ฉันเป็นโรคหัวใจ เธอเดิมทีก็รับเรื่องสะเทือนอารมณ์ไม่ได้

มาตรการปฐมพยาบาลต่าง ๆ ปรากฏขึ้นในสมองฉัน ฉันพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำ CPR ให้เธอ ร้องตะโกนให้พวกเขาเรียกรถพยาบาล