หลังจากเลิกงาน เย่เสวี่ยจู๋ก็ไปที่ตลาดผักเพื่อซื้อเนื้อวัวสด

เฉินซิงเหย้าชอบเนื้อวัวที่หั่นบางๆ และต้องไม่หนาเกินไป ดังนั้นหลังจากที่เย่เสวี่ยจู๋ซื้อเนื้อวัวกลับไปที่บ้านเช่า เธอก็จะแร่เป็นชิ้นบางๆด้วยมีดคม จากนั้นก็ปรุงโจ๊กและเพิ่มเนื้อวัวที่แร่บางๆ สุดท้ายก็โรยผักชีเพื่อเพิ่มรสชาติ ตักโจ๊กใส่เต็มกล่องแล้วออกเดินทางไปบ้านของเฉินซิงเหย้า

บ้านของเฉินซิงเหย้าเป็นรีสอร์ทอยู่ที่ชานเมืองและการจราจรโดยรอบไม่สะดวกมากนัก เย่เสวี่ยจู๋เปลี่ยนรถเมล์หลายรอบ และใช้แสงไฟยามค่ำเพื่อเดินไปบ้านของเฉินซิงเหย้า

คนที่มาเปิดประตูคือคนรับใช้ของตระกูลเฉิน ป้าหลิว

พี่หลิวเปิดประตูและทักทาย เย่เสวี่ยจู๋ และพูดอย่างกระตือรือร้นว่า: "คุณเย่ คุณมาหาคุณชายรองเหรอคะ?"

คุณชายรองที่ป้าหลิวพูดถึงคือเฉินซิงเหย้า

เย่เสวี่ยจู๋พยักหน้าและยิ้ม: "ใช่ค่ะ ป้าหลิว"

ป้าหลิวเฝ้าดูเย่เสวี่ยจู๋เติบโตขึ้นมาโดยตลอด มตระกูลเย่และตระกูลเฉินไปมาหาสู่กันเป็นเวลานาน เพียงแค่สี่ปีก่อน หลังจากมีโศกนาฏกรรม เย่เสวี่ยจู่ถูกขับออกจากบ้านใช้ถือโอกาสที่พี่สาวเธอหายไป

ไล่เธอ

ป้าหลิวได้ยินทุกสิ่งเกี่ยวกับเย่เสวี่ยจู๋

เพียงแต่ป้าหลิวไม่เคยรับเรื่องซุบซิบที่ร่ำรวยเหล่านี้ไว้ในใจ ในความคิดของเธอเย่เสวี่ยจู๋เป็นเด็กที่มีความรู้และมีเหตุผลมาตั้งแต่เด็กๆ แม้ว่าคุณชายรองจะไม่ค่อยดีกับเธอเท่าไหร่ แต่เขาก็เป็นยังถือว่าดีมาก ใช้ชีวิตมาเกือบครึ่งชีวิต ป้าหลิวไม่เคยเห็นคุณชายรองปฏิบัติกับใครแบบนี้มาก่อน แม้แต่การปฏิบัติลูกสาวคนโตของตระกูลหลี่ต่อเย่จือก็ยังดีไม่ถึงครึ่งของเย่เสวี่ยจู๋

เรื่องเหล่านี้เย่เสวี่ยจู๋อาจไม่รู้เรื่องเหล่านี้ตลอดไปก็ว่าได้ เพราะคุณชายรองไม่ให้ใครพูดเรื่องของเขา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ป้าหลิวก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเล็กน้อย

ป้าหลิวยังคงจำได้ว่า เมื่อสี่ปีก่อนทุกคนล้วนรู้ว่าเย่เสวี่ยจู๋เป็นฆาตกรฆ่าพี่สาวของเธอ และไม่อนุญาติให้เสวี่ยจู๋เข้ามาในบ้าน เฉินซิงเหย้าทะเลาะกับทุกคนในบ้านเพราะเย่เสวี่ยจู๋ หลังจากนั้นคนใช้ทุกคนก็พูดจาไม่ดีกับเย่เสวี่ยจู๋ เมื่่อเย่เสวี่ยจู๋กลับไป เฉินซิงเหย้ามักจะตำหนิคนรับใช้เหล่านี้อย่างรุนแรงหลังจากที่

เฉินซิงเหย้าทำสิ่งต่างๆ มากมายให้กับเย่เสวี่ยจู๋อย่างเงียบๆ เขาเคยพูดกับคนใช้ของตระกูลเฉินทุกคนว่าเย่เสวี่ยจู๋จะเป็นภรรยาของเขาในอนาคต ถ้าพวกเขากล้าที่จะปฏิบัติต่อเธอไม่ดี เขาจะไม่ปล่อยไว้แน่

แม้ว่าคนรับใช้จะรู้ว่าผู้อาวุโสของตระกูลเฉิน ไม่ยอมให้เฉินซิงเหย้าแต่งงานกับลูกสาวของหญิงโสเภณีก็ตาม ยิ่งไปกว่านั้น เย่เสวี่ยจู๋ยังคงแบกคดีฆาตกรรมไว้บนหลังของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินซิงเหย้า หาเส้นสายเพื่อระงับเรื่องนี้ เย่เสวี่ยจู๋คงถูกจับและถูกส่งเข้าคุกนานแล้ว เธอคงจะไม่อยู่อย่างมีความสุขเช่นนี้หรอก?

วันนี้เย่เสวี่ยจู๋สวมเสื้อกันลมสีขาว และข้างนอกค่อนข้างหนาว

ทันทีที่เธอเดินเข้าประตูไป ป้าหลิวก็จับมือเล็กๆที่เย็นยะเยือกของเธอ และพูดด้วยความเป็นห่วง: "คุณเย่ อากาศหนาวมาก ครั้งหน้าคุณมาที่นี่ ให้คุณชายรอง " ไปรับคุณ"เถอะ

เย่เสวี่ยจู๋ถอนหายใจ และคิดอย่างจนปัญญา : คุณชายรองของพวกคุณ เป็นคนที่งานยุ่งมาก ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะยุ่งอยู่กับผู้หญิงคนไหน เขาจะมีเวลามารับฉันได้อย่างไร

คนอย่างเฉินซิงเหย้า แม้จะอยู่สนามกอล์ฟที่ห่างไกลก็สามารถระบายอารมณ์เสร็จและออกไปทันที ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวในถิ่นทุรกันดารโดยไม่ต้องกังวลกับชีวิตหรือความตายของเธอ นับประสาอะไรกับบ้านตระกูลเฉินที่อยู่่ชานเมือง ไกลจากตัวเมืองนิดหน่อย?

ในสี่ปีที่อยู่กับเฉินซิงเหย้า เขาไม่เคยรับและส่งเธอกลับเลย

ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น เสียงของหญิงสาวที่แหลมคมก็ดังมาจากหัวมุมบันไดของห้องโถง "โอ้ ฉันก็ยังว่า ใครมากัน เสวี่ยจู๋นี่เอง?

เย่เสวี่ยจู๋จำได้ว่า เสียงของผู้หญิงคนนี้คือโจวรั่วหลาน มารดาผู้ให้กำเนิดเฉินซิงเหย้า

เย่เสวี่ยจู๋ รู้ว่าโจวรั่วหลาน ไม่เคยรอที่จะพบเธอ เธอกลัวว่าไม่ทันระวังก็จะทำให้มารดาของเฉินซิงเหย้าโกรธ เธอจึงไม่กล้าละเลยและทักทายโจวรั่วหลานอย่างรวดเร็ว: "คุณนายเฉิน"

โจวรั่วหลาน เดินขึ้นบันได และข้างหลังเธอเป็นหญิงสาวผู็น่ารักและมีเสน่ห์

สายตาของโจวรั่วหลานก็มองไปที่เย่เสวี่ยจู๋ และทันใดนั้นเธอก็หันหน้ามาและยิ้มให้กับสาวหวานที่อยู่ข้างหลังเธอ: "เหมินเหมิน ผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงที่ติดพันกับพี่ซิงเหย้ามาตลอด เธอมีความสามารถมาก แม่ของเธอแต่ก่อนทำธุรกิจเกี่ยวกับเนื้อหนังมังสา เธอคงได้กรรมพันธุ์นี้มา พี่ซิงเหย้าชอบให้เธอมานอนด้วย สี่ปีแล้ว พี่ซิงเหย้าของเธอไม่เคยเปลี่ยนผู้หญิงอื่นเลย”

"จริงเหรอ" หญิงสาวที่ชื่อว่า 'เหมินเหมิน' เลิกคิ้วและมองไปที่เย่เสวี่ยจู๋อย่างหยิ่งผยอง เมื่อสายตาของเย่เสวี่ยจู๋ปะทะกันกับเธอ โจวเหมินเหมินก็หัวเราะเยาะและหันหน้าไปพูดกับโจวรั่วหลานว่า"ก่อนหน้าฉัน ได้ยินป้าพูดถึงเธอ ฉันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยงาม ไม่คิดว่าเธอจะดูธรรมดา! พี่ซิงเหย้าชอบเธอได้อย่างไร? "

เวลานี้ยืนดูละครของสะไภ้ใหญ่ตระกูลเฉินอยู่ที่มุมบันไดมองไปที่โจวเหมินเหมิน หัวเราะไปพูดไป

“คุณโจวก็อย่าพูดเกินไป คุณควรรู้ว่ามันไม่สำคัญว่าผู้หญิงจะมีหน้าตาอย่างไร สำคัญคือผู้ชายชอบและเต็มใจที่จะทิ้งภรรยาและลูกชายเพื่อเธอ นั่นคือความสามารถ ป้าของคุณเป็นตัวอย่างหนึ่งไม่ใช่เหรอ? "

ท้ายที่สุดแล้ว ภรรยาคนโตเมิ่งหรูฮวาก็หัวเราะอย่างมีนัยยะ ทุกคนที่อยู่ด้วยล้วนได้ยินภรรยาคนโตกำลังล้อเลียนภรรยาคนที่สองโจวรั่วหลานซึ่งเป็นผู้ทำลายล้างครอบครัวของคนอื่น!

แม้ว่าโจวรั่วหลานจะเป็น "เมียน้อย" แต่โจวรั่วหลานก็แตกต่างจากเมียน้อยส่วนใหญ่ ครอบครัวของ โจวรั่วหลานร่ำรวยด้วยความมั่งคั่ง หลายปีที่ผ่านมาเธอรักพ่อของเฉินซิงเหย้าอย่างแท้จริง และเธอเต็มใจที่จะอยู่กับพ่อของเฉินซิงเหย้าโดยไม่มีสถานะใด พ่อของเฉินซิงเหย้ารู้สึกว่าเขาทำผิดต่อโจวรั่วหลาน เขาจึงยกหุ้นของตระกูลเฉินส่วนใหญ่ให้กับลูกชายคนที่สองเฉินซิงเหย้า

ดังนั้นแม้ว่าตำแหน่งของเฉินซิงเหย้าในตระกูลเฉินจะค่อนข้างบอบบาง แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเพิกเฉยต่อตำแหน่งของเขา เนื่องจากแม่ของเขามีทรัพย์สมบัติมหาศาล และมีหุ้นที่เยอะในมือ ดังนั้นคนนอกให้ความสำคัญกับเฉินซิงเหย้ามากกว่าตระกูลเฉิน ท้ายที่สุดสิ่งที่เฉินซิงเหย้าควบคุมนั้นแทบจะเป็นเส้นเลือดใหญ่ของตระกูลเฉินทั้งหมด!

เนื่องจากพ่อของเฉินซิงเหย้าลำเอียง คุณนายใหญ่ของตระกูลเฉินเมิงหรูฮวาจึงไม่เต็มใจ ดังนั้นทันทีที่เธอได้โอกาสเมิงหรูฮวาจะต่อสู้กับโจวรั่วหลาน โดยไม่ขอชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ แต่เพียงเพื่อให้ โจวรั่วหลานรู้สึกไม่พอใจ!

ในอดีตโจวรั่วหลานมักจะเปิดตาข้างเดียว แต่วันนี้หลานสาวของเธออยู่ที่นี่ เธอจะยอมได้อย่างไร? ถ้าได้ยินไปถึงที่บ้านของเธอก็จะถูกที่บ้านขอเธอดูถูก?

โจวรั่วหลานหัวเราะเยาะทันที และมองไปที่หลานสาวของเธอโจวเหมินเหมิน แต่เธอกำลังพูดให้เมิ่งหรูฮวาฟัง

"เหมินเหมิน ผู้หญิงบางคนไม่มีความสามารถในการดูแลผู้ชาย ดังนั้นจึงโยนความผิดพลาดทั้งหมดให้กับคนอื่น ชีวิตนี้ไม่มีความก้าวหน้า ชาติตระกูลดีไม่เท่าฉัน หน้าตาดีไม่เท่าฉัน ฝีมือดีไม่เท่าฉันแย่งผู้ชายยังแย่งจากฉันไม่ได้ น้อยเนื้อต่ำใจจนต้องฆ่าตัวตายไปเถอะ "