ระบบเติมเงินข้ามภพ - ตอนที่ 244 ไป๋จงหยู
บทที่ 244
ไป๋จงหยู
“เจ้าพอใจแล้วใช่ไหม?”
เมื่อไป๋จ้านหยุนเดินผ่านไป๋หลินเฟิง เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ไป๋หลินเฟิงอย่างเย็นชา
ทั้งสองเคยปะทะกันมาตั้งแต่ตอนที่พวกเขาแย่งชิงตําแหน่งผู้นําตระกูล แต่ไป๋จ้านหยุนไม่ได้ไล่ล่าไป๋หลินเฟิงหลังจากกลายเป็นผู้นําตระกูล ไป๋จ้านหยุนคิดว่าแม้ว่า ไป๋หลินเฟิงจะไม่ชอบเขา แต่เพื่ออนาคตของตระกูลไป๋ เขาก็จะคํานึงถึงสถานการณ์ทั้งหมด แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าทุกอย่างจะเป็นเช่นนี้ ไป๋หลินเฟิงกําลังรอโอกาสที่จะทําให้เขาตาย
“ลูกชายของเจ้าไป๋ซีทําร้ายตระกูลไป๋ของเรา อย่าแกล้งทําเป็นไร้เดียงสา!”
ไป๋หลินเฟิงถูกกระตุ้นโดยคําพูดของไป๋จ้านหยุน และรีบตอบกลับไปด้วยความโกรธ
แม้ว่าทุกคนจะมองออกว่าไป๋หลินเฟิงทรยศไป๋จ้านหยุน แต่ไป๋หลินเฟิงเองก็ไม่สามารถยอมรับได้ เขาละทิ้งไป๋จ้านหยุนและคนอื่น ๆ ในนามของการช่วยเหลือตระกูลไป๋ และคิดว่าจะได้รับการสนับสนุนจากคนตระกูลไป๋ที่เหลือ
แต่หลังจากที่ไป๋จ้านหยุนและคนอื่นๆถูกพาตัวไป สายตาของคนตระกูลไป๋ที่มองหลินเฟิงทําให้เขาตกใจ
“เจ้ามองอะไร?ถ้าวันนี้ไม่ใช่เพราะข้า ทั้งตระกูลไป๋จะประสบเคราะห์กรรม! ตอนนี้แค่ไป๋จ้านหยุนและคนอื่นๆที่ถูกพาตัวไป พวกเจ้าควรจะขอบคุณข้า! ”
ตอนนี้ไป๋หลินเฟิงเป็นคนที่มีอํานาจมากที่สุดในตระกูลไป๋ คนจากตระกูลไป๋ทั่วไปไม่กล้าที่จะสู้กับเขา แม้ว่าสายตาของพวกเขาที่มีต่อไป๋หลินเฟิงจะเต็มไปด้วยความหวาดระแวง แต่หลังจากถูกหลินเฟิงคํารามออกมาไม่มีใครกล้าที่จะออกมาโต้กลับ
หลังจากเขาตะโกนออกมา ลูกหลานตระกูลไป๋ที่เดิมทีเป็นสาขาของไป๋หลินเฟิงก็ยืนขึ้นและพูดกับคนอื่นๆว่า “ผู้อาวุโสสองพูดถูก! ”
“ตระกูลไป๋ของเราควรร่วมมือกับวิหารมรกตเพื่อสืบสวน!”
“ไป๋จ้านหยุนและคนอื่นๆเป็นม้าที่ชั่วร้ายของตระกูลไป๋!”
“สนับสนุนผู้อาวุโสสองให้ดํารงตําแหน่งผู้นําตระกูลและนําตระกูลไป๋ของเรากลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง!”
แม้ว่าลูกหลานตระกูลไป๋ของสาขาของไป๋หลินเฟิงจะประหลาดใจกับทางเลือกของไป๋หลินเฟิงแต่พวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้น เพราะหลังจากรอมาหลายปี ในที่สุดคนเหล่านี้ก็มีโอกาสที่จะควบคุมอํานาจของตระกูลไป๋ได้ ภายใต้การข่มขู่และอํานาจของพวกเขา สมาชิกตระกูลไป๋คนอื่นๆก็เห็นด้วยกับการใช้อํานาจของผู้นําตระกูลไป๋เป็นการชั่วคราวเพื่อปกครองตระกูลไป๋
ตระกูลไป๋เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ คนจากตระกูลไป๋ที่อยู่นอกเมืองซีได้รับข่าวอย่างรวดเร็ว พวกเขาวางเรื่องในมือลงและรีบกลับไปยังเมืองซี หนึ่งในสิ่งที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุดคือลูกชายคนเดียวของไป๋หลินเฟิง และยังเป็นนายน้อยคนแรกของตระกูลไป๋หลังจากไป๋ซีจากไป
สิ่งที่แตกต่างจากไป๋หลินเฟิงคือไป๋จงหยูมีบุคลิกที่สุขุมและตรงไปตรงมา แม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าร่วมกองกำลังปีกแห่งแสงนกอย่างไป๋ซีแต่เขาก็ยังคงมีชื่อเสียงในหมู่รุ่นเยาว์ของตระกูลไป๋
เมื่อไป๋จงหยูกลับมาถึงตระกูลไป๋ เขาพบว่าสายตาของคนตระกูลไป๋ที่เคารพนับถือเขาก่อนหน้านี้ต่างมองมาที่เขา แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าไป๋จงหยูแตกต่างจากไป๋หลินเฟิง แต่ไป๋จงหยูเป็นลูกชายของไป๋หลินเฟิง ความแค้นที่คนตระกูลไป๋มีต่อไป๋หลินเฟิงย่อมเปลี่ยนไปเป็นไป๋จงหยู
เมื่อไป๋จงหยูเห็นเช่นนี้สีหน้าของเขาก็ยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น แต่เขากลับไม่ได้พูดอะไรออกมาหลังจากกลับมาถึงบ้านตระกูลไป๋ เขาก็รีบวิ่งไปยังที่พักของไป๋หลินเฟิง
ปัง!
เมื่อมาถึงหน้าลานบ้านของไป๋หลินเฟิง ไป๋จงหยูก็เตะประตูลานบ้านออกโดยไม่สนใจการขวางกั้นของผู้คุ้มกันที่เฝ้าประตูและพุ่งเข้าไปหาไป๋หลินเฟิง
“ท่านพ่อ ทําไมท่านถึงทําแบบนี้?”
ดวงตาของไป๋จงหยูเต็มไปด้วยความโกรธ เขาไม่สนใจหน้าของไป๋หลินเฟิงแม้แต่น้อย เขาถามเสียงดังเมื่อเผชิญหน้ากับเขา
อย่างไรก็ตามไป๋หลินเฟิงดูเหมือนจะคาดการณ์ไว้ก่อนว่าไป๋จงหยูจะตอบสนองเช่นนี้ เขาโบกมือให้สมาชิกตระกูลไป๋ที่ประจําตระกูลของเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ และบอกให้พวกเขาถอยออกไปก่อนที่จะหันไปพูดกับไป๋จงหยูว่า
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะรู้แล้ว แล้วจะมีอะไรให้ถามอีก! ภายใต้การนําของไป๋จ้านหยุน ตระกูลไป๋จะล่มสลาย พ่อและเจ้า เราคือความหวังของตระกูลไป๋ ตอนนี้ลูกหลานธรรมดาของตระกูลไป๋ไม่เข้าใจแต่พวกเขาจะเข้าใจมันในวันหนึ่ง! ”
เมื่อมองไปยังไป๋จงหยูที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขา ดวงตาของไป๋หลินเฟิงไม่ได้รู้สึกกระอักกระอ่วนแม้แต่น้อย แต่เขากลับฉายแววสบายใจออกมา
เพราะการบ่มเพาะของไป๋จงหยูนั้นสูงที่สุดในตระกูลไป๋ นอกเหนือจากไป๋จ้านหยุน และเขาอยู่ในระดับสูงสุดของขอบเขตเทพยุทธ์ และเนื่องจากไป๋จงหยูมีความสามารถมากมาย ลูกน้องของเขาจึงมียอดฝีมือขอบเขตจ้าววรยุทธหลายคน ด้วยการปรากฏตัวของพวกเขาที่ประจําการอยู่ในตระกูลไป๋ ไป๋หลินเฟิงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการก่อกบฏกับคนของตระกูลไป๋ที่ไม่พอใจเขา
สําหรับความคิดของไป๋จงหยู ไป๋หลินเฟิงไม่เคยกังวลมาก่อน แม้ว่าภายนอกแล้วไป๋จงหยูจะยึดมั่นในหลักการอย่างเปิดเผย แต่ไป๋หลินเฟิงเชื่อว่ามังกรย่อมให้กำเนิดมังกร ส่วนลึกๆ ในใจของไป๋จงหยูจะต้องยึดผลประโยชน์ส่วนตัวเป็นอันดับแรกเช่นเดียวกับเขา ตราบเท่าที่เขาพยายามเกลี้ยกล่อมเขาอีกไม่กี่คํา ไป๋จงหยูก็จะสนับสนุนทางเลือกของเขาอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามปฏิกิริยาของไป๋จงหยูนั้นรุนแรงกว่าที่เขาคิดหลังจากไป๋หลินเฟิงพูดจบไป๋จงหยูก็เยาะเย้ยอย่างไร้ความปรานีว่า
“พวกเราเป็นความหวังของตระกูลไป๋? ท่านไม่มีเห็นคนในตระกูลมองเราด้วยสายตาดูแคลนหรือ? การกระทำของท่านแสดงถึงความเห็นแก่ตัว มันแตกต่างจากคนทรยศอย่างไร? ท่านควรคิดถึงเรื่องนี้อย่างมีสติและจะไม่ทําเรื่องที่น่ารังเกียจเช่นนี้ หากท่านพ่อดื้อรั้นก็อย่าหาว่า ข้ายืนอยู่ข้างตระกูลไป๋คนอื่นๆ! ”
ปัง!
เมื่อกล่าวจบ ไป๋หลินเฟิงก็ตบหน้าไป๋จงหยูอย่างแรง
“บิดาผู้นี้ให้กําเนิดเจ้า เลี้ยงเจ้า ตอนนี้ถึงคราวที่เจ้าจะเรียกข้าว่าคนทรยศได้อย่างไร? อย่าคิดว่าไป๋จ้านหยุนจะดูแลเจ้าอย่างดีในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาเพียงแค่ใช้เจ้าเป็นเครื่องมือในการปกป้องตระกูลไป๋เท่านั้น เจ้าคิดว่าเขาจะมอบตําแหน่งผู้นําตระกูลให้เจ้าจริงๆเหรอ? ฝันไปเถอะ! ถ้าข้าไม่ได้คว้าโอกาสที่จะปูทางให้เจ้าตอนนี้ อย่าคิดว่าจะควบคุมตระกูลไป๋ได้ไปตลอดชีวิต! ”
ไป๋หลินเฟิงโกรธลูกชายของเขาเป็นอย่างมาก เขาชี้นิ้วไปที่ไป๋จงหยู นิ้วของเขาสั่นอย่างช่วยไม่ได้
เขาไม่กลัวคนจากตระกูลไป๋คนอื่นจะพูดกับเขา ตราบใดที่เขาสามารถควบคุมอํานาจของตระกูลไป๋ได้ ไป๋หลินเฟิงก็มีวิธีที่จะกําจัดคนที่ไม่เชื่อฟังเขาทีละคนๆ แต่เนื่องจากลูกชายของเขาตําหนิเขา ไป๋หลินเฟิงก็ทนไม่ได้ดังนั้นนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาลงมือกับไป๋จงหยู
บรรยากาศระหว่างพ่อลูกตึงเครียดมาก ราวกับว่าอากาศหยุดไหลชั่วคราว
หลังจากที่ไป๋จงหยูถูกตบหน้าโดยไป๋หลินเฟิง ความตื่นเต้นในดวงตาของเขาก็ลดลงเล็กน้อย แต่การเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขากลับรุนแรงขึ้น
“ตอนนี้มันกลายเป็นเพื่อข้าอีกแล้วหรือ? ท่านปฏิเสธที่จะยอมรับว่าทุกอย่างเกิดจากความปรารถนาส่วนตัวของท่านใช่ไหม? ในกรณีนี้ข้าขี้เกียจเกินไปที่จะเถียงกับท่าน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าจะปกป้องตระกูลไป๋ในแบบของข้าเอง! ”
หลังจากพูดจบ ไป๋จงหยูก็หันหลังและเดินจากไป เขาไม่เปิดโอกาสให้ไป๋หลินเฟิงได้พูด
ไป๋หลินเฟิงขมวดคิ้วแน่นในทิศทางที่ลูกชายของเขาจากไป แต่สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจเบาๆและตัดสินใจที่จะไม่สนใจเขา
เขาเชื่อว่าไป๋จงหยูจะเข้าใจถึงความขมขื่นของเขาหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ และในตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้คือใช้อํานาจในมือของเขาเพื่อขับไล่คนนอกรีตเพื่อร่วมมือกับการสืบสวนของวิหารมรกตเพื่อกําจัดบาปของ ไป๋จ้านหยุน
ความโกลาหลของตระกูลไป๋ยังคงดําเนินต่อไป เมื่อแขกตระกูลไป๋ได้รับข่าวและกลับมาพร้อมกับไป๋จงหยู
ก่อนที่ศิษย์ของวิหารมรกตจะมาถึง แม้ว่าตระกูลไป๋ภายใต้การบัญชาการของไป๋จ้านหยุนจะไม่ได้เฟื่องฟู แต่เขาก็สามารถเจริญเติบโตได้ เหตุผลที่แขกเหล่านี้เข้าร่วมตระกูลไป๋นอกจากคําเชิญอันเป็นมิตรของไป๋จงหยูแล้ว ศักยภาพในการเติบโตของตระกูลไป๋ก็เป็นหนึ่งในปัจจัยที่ดึงดูดพวกเขาเช่นกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งไป๋จงหยู ไม่เพียงแต่เขาจะสามารถบรรลุถึงจุดสูงสุดของขอบเขตเทพยุทธ์ได้ตั้งแต่อายุยังน้อย เท่านั้น แต่ยังมีรูปแบบการทํางานที่ทําให้คนอื่นไม่สามารถทำได้ พวกเขาต่างเห็นพ้องต้องกันว่าเป็นคนที่มีศักยภาพมากที่สุดของตระกูลไป๋ ดังนั้นนอกจากเหล่าแขกที่คอยดูแลตระกูลไป๋แล้ว แขกต่างแดนคนอื่นๆที่เข้าร่วมกับตระกูลไป๋ก็มักจะติดตามเขาในฐานะผู้ติดตามของไป๋จงหยู เพื่อหวังเป็นอย่างยิ่งว่าหลังจากตระกูลไป๋รุ่งเรืองขึ้นพวกเขาจะได้รับความรุ่งเรืองจากไป๋จงหยู
แต่ตอนนี้ผู้อาวุโสอย่างไป๋จ้านหยุนถูกพาตัวไปโดยวิหารมรกต รวมถึงแขกที่ประจําการอยู่ในตระกูลไป๋ก่อนหน้านี้พวกเขาถูกนําตัวไปในฐานะคนสนิทของไป๋จ้านหยุน ทั่วทั้งตระกูลไป๋เหลือเพียงแขกต่างแดนที่ติดตามไป๋จงหยูกลับมา พวกเขายังคงลังเลอยู่ภายในใจของพวกเขา
เมื่อไป๋จงหยูกลับมาถึงลานบ้านของเขา เมื่อเห็นการแสดงออกของแขกเหล่านี้ เขาก็รู้แล้วว่าพวกเขากําลังคิดอะไรอยู่ ไป๋จงหยูไม่ได้ตําหนิพวกเขา แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กล่าวกับตัวแทนต่างแดนว่า
“ทุกคน ตระกูลไป๋กําลังอยู่ในช่วงเวลาที่ยากที่สุด หากพวกเจ้ายืนกรานที่จะจากไป ข้าไป๋จงหยูจะไม่ห้ามปราม! แต่โปรดเชื่อว่าวิกฤตของตระกูลไป๋จะผ่านไปในที่สุด คนที่อยู่กับเราและผ่านช่วงเวลาที่ยากลําบากจะกลายเป็นแกนหลักของตระกูลไป๋! ข้าไป๋จงหยูมั่นใจว่าจะนําตระกูลไป๋ผ่านช่วงเวลาที่ยากลําบากที่สุดมาได้ ดังนั้นโปรดให้เวลาข้าบ้างเพื่อช่วยให้ข้าพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินได้ในคราวเดียว! ”
หลังจากกล่าวจบ ไป๋จงหยูก็โค้งคํานับให้เหล่าแขกตระกูลไป๋ด้วยความจริงใจ
และผู้เชี่ยวชาญที่ไป๋จงหยูรับเข้าตระกูลไป๋ส่วนใหญ่ชื่นชมความสามารถของไป๋จงหยูที่ติดตามเขา ดังนั้นหลังจากที่ ไป๋จงหยูขอร้องอย่างจริงจัง พวกเขาจึงเก็บความคิดไว้ชั่วคราว และบอกไป๋จงหยูว่าเขาจะอยู่และผ่านช่วงเวลาที่ยากลําบากนี้ไปกับเขา
“นายน้อยพูดเกินไปแล้ว เนื่องจากพวกเราได้เข้าร่วมตระกูลไป๋แล้ว พวกเราย่อมจะเข้าร่วมกับตระกูลไป๋!”
“ถูกต้อง พวกเราเชื่อมั่นในศักยภาพของนายน้อย ความยากลําบากในครั้งนี้ไม่สามารถหยุดยั้งการเกิดขึ้นได้!”
“นายน้อยยังอยู่ที่ตระกูลไปทุกอย่างจะดีขึ้น นายน้อยไม่ต้องเป็นห่วงมากนัก!”
ภายใต้คําวิงวอนของไป๋จงหยู เหล่าแขกต่างแสดงท่าทีว่าพวกเขาจะสนับสนุนตระกูลไป๋
มีสตรีชุดดําเพียงคนเดียวยืนอยู่ตรงมุมหนึ่งของลานบ้านโดยไม่พูดอะไร ออกมาราวกับคนนอกจ้องมองไป๋จงหยูที่พยายามกอบกู้สถานการณ์ตระกูลให้มั่นคง แม้ว่านางจะเป็นเหมือนแขกเหล่านี้และเพิ่งกลับมาที่ตระกูลไป๋พร้อมกับไป๋จงหยู แต่เนื่องจากนางยังไม่ได้ตกลงที่จะเข้าร่วมตระกูลไป๋อย่างเป็นทางการ นางจึงยังไม่นับว่าเป็นแขกของตระกูลไป๋
ตอนนี้การทําความสะอาดของตระกูลไป๋ได้เริ่มขึ้นแล้ว คนของตระกูลไป๋ที่เคยสนับสนุนไป๋จ้านหยุนถูกไป๋หลินเฟิงจับขังคุกในข้อหาต่างๆ ลูกหลานตระกูลไป๋ที่ต่อต้านความโหดร้ายของไป๋หลินเฟิงก็ยากที่จะหลบหนีจากเงื้อมมือของเขาได้ บางคนถูกสังหารโดยไป๋หลินเปิงเพราะต่อต้าน
YOU MAY ALSO LIKE
