ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 422 อันหลิน VS หงส์ดำ
ตูม
เปลวไฟสีดำระเบิดทันใด กลายเป็นลูกไฟทรงกลมโอฬาร ปกคลุมอันหลินที่อยู่ในระยะใกล้
เมื่อซ่างกวนอี้สัมผัสได้ถึงเหตุเปลี่ยนแปลง ก็ถอยกรูดอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ถูกลูกหลงของระเบิด ผิวขาวราวหิมะมีร่องรอยจากไฟลวก
“อันหลิน!” ม่อไห่ตะโกนด้วยความโกรธ
ชั่วขณะที่เพลิงดำที่น่ากลัวกำเริบเสิบสาน จู่ๆ ก็มีเปลวไฟสีดำทะลวงร่างของอันหลิน ถูกลำแสงสีน้ำเงินดุจวารินเส้นหนึ่งปกคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า และเริ่มร่วงหล่นสู่พสุธา
เนื้อตัวของเขาดำเกรียมเล็กน้อย แต่ไม่มีรองร่อยของอาการบาดเจ็บสาหัสใด เสื้อสีน้ำเงินขาวกะพริบแวบวับ ต้องขอบคุณสรรพคุณคุ้มกันของชุดเซียนไหมน้ำแข็งทิศทักษิณ เขาถึงได้รอดพ้นจากการโจมตีที่น่าสะพรึงนั่น
อันหลินจ้องเพลิงดำบนนภาด้วยสายตาที่เย็นเยียบ ฝืนทรงตัวให้อยู่
สรรพคุณคุ้มกันของชุดเซียนไหมน้ำแข็งทิศทักษิณจะกระตุ้นได้แค่ครั้งเดียว ลำดับต่อไปก็ไม่ได้โชคดีปานนั้นแล้ว
ซ่างกวนอี้กับม่อไห่เห็นว่าอันหลินไม่เป็นไร ต่างก็โล่งอกไปเปราะหนึ่ง
“เป็นถึงขุนพลสวรรค์แห่งอนารยชน แต่กลับตระบัดสัตย์ คำพูดที่เอ่ยออกไปเห็นเป็นผายลมหรือ” อันหลินมองลูกไฟสีดำกลางอากาศแล้วพูดเสียงเย็น
เพลิงดำสลายไป มีร่างของหงส์ดำปรากฏกายอีกครั้ง
รูตรงหัวใจและหน้าอกของมันยังหลั่งเลือดสีดำไม่หยุด แต่ท่าทางกลับไม่อ่อนด้อยลงเลยสักนิด
หงส์ดำมองอันหลินแวบหนึ่งแล้วเอ่ยเรียบๆ ว่า “ขุนพสวรรค์หงส์ดำอย่างข้ากระทำการใด ไยต้องชี้แจงกับคนอื่นด้วย!”
มุมปากของอันหลินกระตุกยิกๆ เขาไม่เคยเจอใครที่เบี้ยวคำสัญญาได้เต็มปากเต็มคำ แถมยังขี้เก๊กขนาดนี้มาก่อนเลย
“หงส์ขาว!” หงส์ดำขานเรียกเสียงเบา
พญาหงส์สีขาวพุ่งขึ้นจากใจกลางแท่นบูชา บินมาหาหงส์ดำ
พลังที่ยิ่งใหญ่เริ่มม้วนตัวไปทั่วทุกสารทิศ เปลวไฟที่บริสุทธิ์ผุดผ่องคล้ายจะชะล้างผืนฟ้า ชวนให้รู้สึกยำเกรง
“เจ้าไปจัดการมนุษย์สองคนนั้น อีกคนที่เหลือ ข้าจะให้เขาได้ลิ้มรสว่าอะไรคือพลังที่แท้จริง” หงส์ดำมองอันหลิน จิตสังหารแทบจะทะลวงมิติไปปลิดชีพเขาทันที
หงส์ขาวร้องกังวาน เริ่มกระพือปีกกระโจนใส่ม่อไห่ เปลวไฟสีขาวทะลักออกจากตัวมัน นั่นเป็นเพลิงเทวะที่บริสุทธิ์ไร้ราคี ดั่งตะวันมาเยือน แผดเผาทุกสรรพสิ่งในโลกหล้า!
ม่อไห่สัมผัสได้ถึงพลังเพลิงที่น่ากลัวและล้นเหลือ เนื้อตัวสั่นสะท้าน “ไม่คิดเลยว่าจะได้เจออสูรเพลิงเทวะที่อยู่ในตำนานที่นี่ ช่างเป็นความโชคดี ช่างชวนให้ฮึกเหิมเหลือเกิน!”
เขาตะโกนลั่น อักษร ‘พิฆาต’ บนจานหงส์ลงทัณฑ์ปรากฏอีกครา พลังที่เก่าแก่อิงแอบแนบดาบ ตวัดฟันหงส์ขาวอย่างเกรี้ยวกราด
ตูม
ดาบเพลิงสีชาดกับเพลิงเทวะสีขาวปะทะกัน เกิดเสียงดังกึกก้องทันที การระเบิดที่รุนแรงทำให้เทือกเขาในรัศมีหลายร้อยจั้งราบเป็นหน้ากลองในพริบตา!
ร่างของม่อไห่กระเด็นออกจากอาณาบริเวณที่ระเบิด เนื้อตัวถูกไฟคลอกจนแดงฉาน แต่แววตากลับกระจ่างใส
หงส์ขาวกระโจนใส่ม่อไห่อีกครั้ง แต่ในขณะเดียวกัน กระบี่น้ำค้างแข็งของซ่างกวนอี้ตวัดลงมาแล้ว…
“เอาละ หนูที่น่ารำคาญถูกตะเพิดไปหมดสิ้นแล้ว เจ้าเตรียมพร้อมรับความทรมานที่โหดร้ายดุจขุมนรกหรือยัง” หงส์ดำทอดมองอันหลินที่อยู่เบื้องล่าง ค่อยๆ เก็บงำอารมณ์บนใบหน้า เผยให้เห็นความเรียบเฉยอีกครั้ง
“เจ้าคนที่เห็นคำพูดของตัวเองเหมือนผายลม ยังมีหน้ามาวางมาดกับเซียนกระบี่อันหลินอย่างข้าด้วยหรือ” อันหลินจ้องหงส์ดำสายตาที่เฉยชาเช่นกัน ใบหน้ามีแต่ความดูถูกและเหยียดหยาม
หงส์ดำฮึดฮัดในลำคอ จู่ๆ ภาพมายาของพญาหงส์สีดำก็ปรากฏด้านหลัง
หงส์ตัวนี้มีขนาดหลายร้อยจั้ง ยืนตระหง่านกลางนภาประหนึ่งเป็นเจ้าแห่งสรรพสิ่ง ขนดำขลับมืดฟ้ามัวดิน
นัยน์ตาดำสนิทของมันเป็นเหมือนหลุมดำที่ลึกล้ำ จ้องอันหลินเขม็งพร้อมกับแผ่อานุภาพแห่งบรรพกาล ราวกับจะบดขยี้ทุกชีวิต
อดพูดไม่ได้ว่า ภาพนี้น่าตกใจอย่างยิ่ง
อันหลินหรี่ตาเล็กน้อย กลิ่นอายอหังการสุดแสนเริ่มแผ่ออกจากตัวเขา
ดวงตาของเขาดุจน้ำหมึก สายลมสีดำก่อตัวขึ้นข้างหลังในชั่วอึดใจ ประหนึ่งม่านรัตติกาลกระเพื่อม
กระบี่พิชิตมารถูกพันด้วยแถบผ้าสีดำ ประกายอยู่ในความมืด แต่กลับแฝงด้วยคมเขี้ยวที่อันตรายยวดยิ่ง
มิติที่ระส่ำระสายรอบกายเริ่มเงียบสงัด กลิ่นอายความตายและอวสานกระจายตัวปานริ้วคลื่น
หงส์ดำเห็นอันหลินหยัดยืนบนพสุธาดุจราชันอนธการ ในใจก็เกิดความอิจฉาขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เครื่องแต่งกายค่อนข้างเท่ ทั้งที่ควรให้เขาได้แสดงความสง่างามเช่นนี้แท้ๆ
ไม่นานเขาก็สงบสติอารมณ์ เอ่ยเสียงเย็นว่า “ก็แค่พลังที่มีแต่เปลือก มนุษย์กระจอกตายเสียเถอะ!”
หงส์ดำชี้ไปทางอันหลินไกลๆ ภาพมายาพญาหงส์ด้านหลังอ้าปากกว้าง เพลิงสีดำมากเหลือคณานับซัดสาดใส่อันหลิน กลืนกินแผ่นดินรัศมีพันเมตรในพริบตา!
แค่ครู่เดียว พสุธาก็ถูกเปลวไฟที่ยิ่งใหญ่แผดเผาจนเกิดเป็นหลุมลึกอย่างยิ่ง
หงส์ดำรู้ว่าอันหลินหลบหลีกการโจมตีที่มีขอบเขตกว้างขวางนี้ไม่ได้ กำลังจะแย้มยิ้มอย่างพอใจ แต่เมื่อเห็นภาพตรงหน้า สีหน้ากลับนิ่งชะงักไปเล็กน้อย
สายลมสีดำดุจม่านรัตติกาลห่อหุ้มอันหลินไว้ ตัดขาดการโจมตีของเปลวเพลิงทั้งปวง
สายลมสะบัด สะเทือนเปลวไฟให้สลายตัว
เขาถือกระบี่พิชิตมารทะลุมิติปานความมืดครอบงำแสงสว่าง กระโดดมาอยู่ตรงหน้าหงส์ดำ ตวัดกระบี่ลงมาทันที!
หงส์ดำตอบสนองฉับไว กำหมัดปล่อยออกไปโจมตีกระบี่ที่ฟันลงมา
ครืน
กระบี่ที่มีอานุภาพไร้เทียมทานชนกับกำปั้น คลื่นพลังงานกระจายตัวหลายลี้ ถึงขั้นสะเทือนชั้นเมฆขจรขจาย
อันหลินถูกพลังมหาศาลจากหมัดฉีกทึ้ง ร่างกายกระเด็นไปข้างหลัง เลือดลมพลุ่งพล่าน เลือดพุ่งออกจากปาก
หงส์ดำผงะถอยหลังแค่ครึ่งก้าว ใบหน้าแย้มยิ้มอำมหิต
ภาพมายาหงส์สีดำบนนภาลัยกางปีกแล้ว ขนกลายเป็นกระบี่เปลวไฟสีดำก่ายกอง พุ่งไปหาอันหลิน
กระบี่คมทั้งหลายล้วนแฝงด้วยพลังเพลิงที่น่าสะพรึง เทียบเทียมการโจมตีสุดแรงเกิดของนักพรตแปลงจิตขั้นปลาย และตอนนี้กระบี่เปลวไฟสีดำแบบนี้มีร่วมร้อย!
อันหลินขี่กระบี่ลอยอยู่ ลมสีดำกลายเป็นสายธารสีหมึกขวางอยู่ข้างหน้า ก่อตัวเป็นกระแสวนสีดำเก้าสิบเก้าชั้น ความมืดมิดที่ล้ำลึกเคล้าอานุภาพที่สลายทุกสรรพสิ่ง กลายเป็นม่านกำบังสุดแสนทนทาน
ตูมๆ ๆ…
กระบี่เพลิงสีดำจู่โจมกระแสวนสีดำไม่หยุดหย่อน ทำให้กระแสวนแหลกลาญทีละชั้น
ไม่นานกระบี่เปลวไฟก็ถูกกระแสวนสีดำกำจัดสิ้นซาก กระแสวนกลายเป็นสายลมก่อตัวด้านหลังอันหลินอีกครา ล่องลอยไปตามลม ลุกลามไกลหลายร้อยจั้ง ราวกับจะห่อหุ้มภาพมายาหงส์ดำนั่น
ใบหน้าของอันหลินเฉยเมย มือถือกระบี่พิชิตมาร พุ่งไปหาหงส์ดำอีกครั้ง
มนุษย์หมาป่าเกล็ดขาวที่อยู่ไกลออกไปตัวสั่นงันงกเมื่อเห็นสองฝ่ายที่รบกันดุเดือด
เขาคิดไม่ถึงเลยว่านายท่านจะฉวยโอกาสทำร้ายท่านเทพได้ ยิ่งคิดไม่ถึงว่าบัดนี้นายท่านจะสูสีคู่คี่กับท่านเทพ หงส์ดำเป็นขุนพลสวรรค์แห่งอนารยชนเชียวนะ!
แม้จะถูกผนึกกำลัง แต่ก็เป็นผู้ดำรงอยู่ที่เหนือกว่าระดับแปลงจิตไกลโข แต่อันหลินกลับมีพลังน่ากลัวที่สามารถประมือกับผู้ดำรงอยู่ในขั้นนี้ได้ ทั้งที่อยู่แค่ระดับแปลงจิตขั้นต้น
มนุษย์หมาป่าเกล็ดขาวจ้องอันหลินที่รบดุเดือดกลางนภา ในใจเกิดความรู้สึกนับถือชื่นชมเป็นครั้งแรก
ก้อนเมฆสีดำบนผืนฟ้าค่อยๆ กระจายตัว
กลางเวหาที่ขมุกขมัว มีดวงจันทร์ที่แดงฉานดุจเลือดเริ่มปรากฏ
แสงจันทร์สาดคลุมปฐพี ย้อมพสุธาให้เป็นสีโลหิต…
YOU MAY ALSO LIKE
