ระบบวงแหวนครอบจักรวาล - บทที่ 65 ท่านถังมีเรื่องขอร้อง

บทที่ 65 ท่านถังมีเรื่องขอร้อง

บทที่ 65 ท่านถังมีเรื่องขอร้อง

เมืองเอชที่สงบสุขมาหลายสิบปี กลับต้องเผชิญกับความวุ่นวายครั้งใหญ่

หนิวลี่ที่จัดการกับมัตสึชิตะ มูซาชิ กลายเป็นการจุดชนวนเหตุการณ์ใหญ่ ทำให้ทั้งเมืองเอช และกลุ่มคนลึกลับภายนอก ต่างก็สั่นคลอน แต่ละฝ่ายต่างก็เตรียมรับมือกับเรื่องนี้

คดีนี้ยิ่งสืบยิ่งลึก ยิ่งมีมัตสึชิตะ มูซาชิเป็นศูนย์กลาง กรมตำรวจได้แสดงศักยภาพในการสืบสวนอย่างเต็มที่ ร่องรอยเล็ก ๆ น้อย ๆ ถูกขุดคุ้ยขึ้นมา เรื่องราวที่ถูกซ่อนเร้นไว้ใต้น้ำนานหลายสิบปีก็ถูกเปิดเผย คนที่กำลังชมความสนุกของเรื่องนี้อยู่ดี ๆ กลับต้องตกใจเมื่อถูกตำรวจบุกจับกุม

ในขณะเดียวกัน กลุ่มผู้มีอิทธิพล กลุ่มคนร้าย ก็ถูกจับตามองอย่างเข้มงวด

ดูเหมือนว่าคดีฆาตกรรมครั้งนี้ จะเป็นเหมือนพายุลูกใหญ่ที่กวาดล้างเมืองเอช

บรรดาผู้มีอิทธิพลต่างก็เงียบสงบเพื่อรอดูสถานการณ์ เพราะไม่สามารถคาดเดาความเคลื่อนไหวของรัฐบาลได้

ในจำนวนนั้น การที่หลี่เตาปายึดครองพื้นที่ของจ้าวเฟยถุ่ยทางฝั่งตะวันตก ก็ทำให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องให้ความสนใจ แต่เนื่องจากการดำเนินการเป็นไปอย่างราบรื่น ไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงใด ๆ แม้ว่าจะไม่สามารถใช้โอกาสนี้เข้าแทรกแซงได้ แต่หลี่เตาปาก็กลายเป็นหนึ่งในเป้าหมายสำคัญที่กรมตำรวจต้องจับตามอง ถึงขนาดที่ว่าหลี่เตาปาเข้าห้องน้ำยังเจอกล้องแอบถ่าย

อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเงียบสงบ บรรดาผู้มีอิทธิพล แม้ว่าจะมีความไม่พอใจ แต่ในช่วงเวลานี้ ไม่มีใครกล้าที่จะเผชิญหน้าโดยตรง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บรรดาผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมต่างก็ระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ สั่งห้ามลูกน้องอย่างเด็ดขาด ไม่ให้สร้างความวุ่นวายเพื่อรักษาความปลอดภัย

มีเพียงหนิวลี่ผู้ที่เป็นตัวต้นเรื่อง ที่ใช้ชีวิตอย่างสบายใจ ไม่ว่าพายุจะโหมกระหน่ำแค่ไหน เขาก็เป็นแค่คนนอก ใช่แล้ว เขาเป็นแค่คนนอก

ณ บ้านพักตากอากาศกลางหุบเขาชานเมืองเอช มิยาโมโตะกำลังตะโกนด่าทอซันจิอย่างเกรี้ยวกราด

“บ้าเอ๊ย! แกยังมีหน้ามาทำไม แกควรจะคว้านท้องตายซะ!”

“ขอรับ!”

“แกมันไอ้ขี้แพ้ จับคนไม่ได้ กลับทำให้ อาจารย์ต้องตกอยู่ในอันตราย แกมันไอ้สารเลว!”

“ครับ!”

“…”

“ครับ!”

ซันจิไม่รู้ว่าตัวเองพูดคำว่า ‘ครับ’ ออกไปกี่ครั้ง รู้สึกเพียงแต่ปากแห้งผาก มึนหัว และเต็มไปด้วยน้ำลาย

“ฮึ่ม! ฮึ่ม!” มิยาโมโตะที่ระบายความโกรธออกมาได้ส่วนหนึ่ง ก็ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ ดื่มน้ำหนึ่งแก้ว ใบหน้าสงบลงเล็กน้อย

“ซันจิ ความผิดพลาดครั้งนี้ แกสมควรตาย แต่ตอนนี้ คนของไตรภาคีที่มาถึงยังมีน้อยเกินไป อาจารย์เพิ่งจะถูกทำร้าย ยังต้องการคนมาดูแลสถานการณ์ ชีวิตของแก ฉันจะเอาไว้ก่อน”

“ขอบคุณครับ มิยาโมโตะ” ซันจิรีบพูดขอบคุณ

ซันจินิ่งขึ้นในที่สุด รู้สึกเหมือนได้รับข่าวที่เขาเป็นห่วงที่สุด

“อย่างไรก็ตาม ฉันต้องการให้แกพาอาจารย์มัตสึชิตะกลับมาภายในสามวัน ไม่ว่าจะตายหรือมีชีวิต แกต้องพาเขากลับมา นี่เป็นคำสั่งตายของแก ถ้าทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องกลับมาอีก” มิยาโมโตะพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึงน่ากลัว

“ครับ ผมจะต้องพาอาจารย์มัตสึชิตะกลับมาให้ได้” ซันจิสาบาน

“อืม!” มิยาโมโตะดูสงบนิ่งขึ้น “อุบัติเหตุครั้งนี้เป็นบทเรียนสำหรับเรา พรุ่งนี้ตอนบ่ายวาตานาเบะคุงจะนำทหารฝีมือดีที่สุดของสมาพันธ์ไตรภาคีมาช่วย เตรียมตัวต้อนรับเขาด้วย คราวนี้อย่าเปิดเผยตัวอีก”

“ครับ!” ซันจิรู้สึกไม่ค่อยดีนักเมื่อได้ยินชื่อวาตานาเบะคุง เขาก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิม

มิยาโมโตะดูเหมือนจะสังเกตเห็นบางอย่าง เขาเงยหน้ามองซันจิแล้วพูดว่า “ฉันรู้ว่าแกไม่ยอมรับวาตานาเบะคุง พวกแกมีเรื่องเข้าใจผิดกันเยอะ แต่ภารกิจครั้งนี้สำคัญที่สุด ฉันหวังว่าแกจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยวาตานาเบะคุง นี่เป็นคำสั่งของหัวหน้า”

“ครับ ผมเข้าใจแล้วว่าต้องทำอย่างไร” แววตาเย็นชาแวบผ่านดวงตาของซันจิที่ก้มลงต่ำ แต่น้ำเสียงของเขายังคงนอบน้อม

“อืม ดีแล้ว แกไปได้แล้ว”

“ครับ!”

ซันจิออกจากห้องไป มองท้องฟ้าแจ่มใสและแสงแดดอบอุ่นภายนอก สีหน้าหวาดกลัวของเขาหายไป แทนที่ด้วยความโหดร้ายและไม่พอใจ

เมื่อเห็นซันจิจากไป มิยาโมโตะก็ขมวดคิ้วเช่นกัน เขาพูดกับอากาศธาตุว่า “คาเซะ”

“อยู่ขอรับ!” เสียงหนึ่งดังขึ้นในอากาศ

“จับตาดูซันจิ”

“ครับ!” เสียงนั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย

แสงแดดส่องประกาย เมืองเอชยังคงดำเนินชีวิตประจำวันอย่างวุ่นวายโดยไม่ได้รับผลกระทบจากกระแสน้ำเชี่ยวกรากใต้พิภพ

หนิวลี่จองห้องพักในโรงแรม แต่จองเพียงสามวัน เหตุผลคือเงินหมด

ว่ากันว่าครั้งสุดท้ายที่เขาเปิดอกคุยกับพ่อแม่ บัตรเอทีเอ็มของเขาก็ถูกแม่ยึดไป ไม่ว่าจะอธิบายยังไง แม่ก็คงจะเอาไปแล้ว โชคดีที่เขากดเงินสดออกมาห้าหมื่นหยวนก่อนไปภูเขาเทียนเหมินซาน

อย่างไรก็ตาม ค่าอาหารของเอลฟ์ตัวน้อยกับราชันหมาป่าในช่วงสองสามวันมานี้สูงถึงหลายพันหยวน เงินนี้ไหลออกไปเหมือนน้ำ หลังจากจ่ายค่าห้องและค่ามัดจำ หนิวลี่ก็ไม่มีเงินติดตัวเลย

หนิวลี่สัมผัสกระเป๋าเสื้อที่แบนเรียบ เขาครุ่นคิดว่าควรจะไปเยี่ยเยี่ยหลายอีกครั้งดีไหม ที่นั่นทำเงินได้ง่ายและเร็วที่สุด

“ทนไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหวจริง ๆ!”

เสียงเรียกเข้าดังขึ้น หนิวลี่รีบเก็บความคิดแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาดู ปรากฏว่าเป็นเบอร์ของหลี่เตาปา หมอนี่โทรหาเขาเป็นครั้งแรกรึเปล่านะ หรือว่าพ่อแม่มีข่าวอะไร?

“คุณผู้พิทักษ์ ฉันอยากจะปรึกษาเรื่องหนึ่ง” คาดว่าน่าจะมีคนนอกอยู่ข้าง ๆ น้ำเสียงของ หลี่เตาปา จึงระมัดระวังเป็นพิเศษ

หนิวลี่เออออตามน้ำไป “เรื่องอะไรล่ะ?”

“คุณปู่ถังชื่นชมชื่อเสียงของคุณผู้พิทักษ์ จึงอยากพบคุณผู้พิทักษ์สักครั้ง” หลี่เตาปากล่าว

คุณปู่ถังอยากเจอเขา? จะทำอะไร? แต่การได้พูดคุยกับผู้นำตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองเอชมาหลายปี ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ดี อย่างน้อยก็สามารถช่วยต่อสู้กับคนญี่ปุ่นได้

หนิวลี่คิดในใจ แล้วพูดว่า “ได้สิ เวลาไหน ที่ไหน?”

“คืนนี้สองทุ่ม ห้องรับรองชั้นบนสุดของเยี่ยเยี่ยหลาย เมื่อผู้พิทักษ์มาถึง ฉันจะพาไปเอง”

“อืม สองทุ่มตรงเจอกัน” หนิวลี่วางสายด้วยความอารมณ์ดี ง่วงก็มีหมอนมาให้หนุนจริง ๆ ยังคิดอยู่เลยว่าจะไปหางานพิเศษทำ นี่ถึงกับเชิญเขาไปเองขนาดนี้ ถ้าไม่ชนะสักหน่อยก็คงจะเสียมารยาทแย่

แต่มันยังเช้าอยู่ หนิวลี่จึงปล่อยจ้าวหมาป่ากับเอลฟ์น้อยที่อัดอั้นมานาน หยิบอาหารที่ซื้อมาอย่างบ้าคลั่งออกมา เริ่มต้นมื้อเช้าอันแสนอบอุ่น

ระหว่างนั้น หนิวลี่พบว่าเอลฟ์น้อยอ้วนขึ้น! เขาจึงบอกให้เอลฟ์น้อยกินให้น้อยลงหน่อย แต่เอลฟ์น้อยกลับส่งเสียงฮึดฮัด จากนั้นร่างกายที่อวบอ้วนก็กลับมาเพรียวบางอีกครั้ง ทำเอาหนิวลี่ถึงกับตาค้าง! มองดูเอลฟ์น้อยที่แทบจะไม่ยอมวางมือจากอาหาร หนิวลี่ก็ได้แต่ร้องไห้ในใจ เจอสายกินตัวระเบิดแบบนี้ ใครจะเลี้ยงไหว

ไม่ต้องพูดถึงจ้าวหมาป่าเลย สัตว์ร้ายที่ดุร้าย กลับเริ่มกินอย่างบ้าคลั่งภายใต้การชักจูงของเอลฟ์น้อย มองดูอาหารที่ซื้อมาแค่ไม่ถึงวันหายไปเกือบครึ่ง หนิวลี่ก็มีความคิดที่จะปล่อยจ้าวหมาป่าไปอีกครั้ง

หนิวลี่ไม่สนใจสองตัวกินจุ เริ่มติดต่อกับเหลิงต้าน ระบบของแหวนที่ไม่ได้คุยกันมานาน

ในฐานะที่เป็นระบบของพื้นที่ เหลิงต้านนั้นมีความรับผิดชอบต่องานมากกว่าเอลฟ์น้อย ไม่เคยบ่นแม้แต่คำเดียว อืม… ที่จริงคือไม่รู้ว่าจะบ่นยังไง

แต่การพูดคุยสบาย ๆ กับเหลิงต้าน กลับพบปัญหาใหญ่

พื้นที่ในแหวนก็ต้องการพลังงานเช่นกัน เดิมทีหลังจากที่แหวนสร้างเอลฟ์น้อยเสร็จ ก็เข้าสู่สถานะพักการทำงาน การใช้พลังงานจะต่ำที่สุด

แต่การเดินทางไปยังภูเขาเสินหนงเจียของหนิวลี่ ไม่เพียงแต่ทำให้เอลฟ์น้อยเลเวลอัป แต่ยังดูดซับพลังปราณสวรรค์และโลกจำนวนมากมาเปลี่ยนเป็นพลังงานได้อีกด้วย

เหลิงต้าน ช่างเป็นระบบที่เห็นแก่หนิวลี่เสียจริง ไม่สนใจแม้แต่ชีวิตของตัวเอง หนิวลี่บอกให้เก็บพลังงานไว้ มันก็เก็บไว้ ไม่ยอมเอามาเปิดใช้พื้นที่ในแหวน

มองดูแถบแสดงพลังงานของพื้นที่ในแหวนที่เหลิงต้านชี้ให้ดู เห็นว่าใกล้จะหมดแล้ว เพราะไม่เห็นชั้นพลังงานสีเขียวเลย หนิวลี่ก็ได้แต่อึ้ง

“เหลิงต้าน พลังงานที่เก็บไว้เหลือเท่าไหร่?” หนิวลี่ถาม

“พลังงานพื้นฐานหนึ่งร้อยสามสิบจุด”

“การเติมเต็มพื้นที่หล่อหลอมต้องการพลังงานเท่าไหร่”

“ตอนนี้พื้นที่หล่อหลอมอยู่ในระดับหนึ่ง พลังงานเริ่มต้นที่หนึ่งพันจุด พลังงานสำหรับการยกระดับอยู่ที่หนึ่งพันห้าร้อยจุด”

“หนึ่งพันจุด!” หนิวลี่สูดหายใจเข้าลึก ตัวเขาเองอยู่ที่ภูเขาเสินหนงเจีย สถานที่ซึ่งสวรรค์และโลกมีพลังปราณเข้มข้นที่สุดเป็นเวลานาน แต่ก็สามารถดูดซับพลังงานได้เพียงเล็กน้อย แหวนวงนี้ต้องการพลังงานถึงหนึ่งพันจุดในการเริ่มต้น!

“ว่าแต่… การยกระดับพื้นที่หล่อหลอมสามารถยกระดับได้ด้วยเหรอ?” หนิวลี่ ถามอย่างโง่งม

“พื้นที่หล่อหลอมจำเป็นต้องได้รับการยกระดับ นี่คือการวางตำแหน่งของผลิตภัณฑ์หล่อหลอม พื้นที่หล่อหลอมแต่ละระดับสามารถเพิ่มพลังงานของผลิตภัณฑ์หล่อหลอมได้เพียงหนึ่งระดับ หากต้องการยกระดับผลิตภัณฑ์หล่อหลอมอีก คุณต้องอัปเกรดพื้นที่หล่อหลอมก่อน”

“บ้าเอ๊ย! ยังมีข้อจำกัดนี้อีกเหรอ แล้วถ้าอยากจะอัปเกรดเอลฟ์น้อยเป็นเอลฟ์ระดับสูง ฉันต้องอัปเกรดพื้นที่แหวนเป็นพื้นที่ระดับสองก่อนงั้นเหรอ ฮือ ๆ มันต้องใช้พลังงานเยอะมากแน่ ๆ!”