ระบบวงแหวนครอบจักรวาล - บทที่ 46 เยี่ยหลิงหลง

บทที่ 46 เยี่ยหลิงหลง

บทที่ 46 เยี่ยหลิงหลง

“พี่หลิงหลง!”

เสียงตะโกนใสกังวานดังขึ้น หลี่เหมิงเหมิงวิ่งเข้าไปหาหญิงสาวสวยที่สวมชุดกีฬา แต่งตัวทะมัดทะแมง

“ฮ่า ๆ เหมิงเหมิงยังทำตัวเหมือนเด็ก ๆ อยู่เลย” เยี่ยหลิงหลงยิ้มจนแก้มแทบปริ เธอตบไหล่หลี่เหมิงเหมิงเบาๆแล้วพูดว่า “พี่ชายเธอกับเพื่อนเขาก็อยู่ที่นี่ เธอโตเป็นสาวแล้วอย่าทำตัวน่าอายสิ”

“หึ! พี่ชายไม่ดี ไอ้คนนั้นก็น่ารำคาญ” พูดถึงเรื่องนี้แล้ว หลี่เหมิงเหมิงก็เบ้ปากด้วยความไม่พอใจ

“เอ๊ะ! เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” เยี่ยหลิงหลงมองหนิวลี่ที่กำลังคุยกับหลี่เตาปาอยู่ไม่ไกล สายตาของเธอฉายแววประหลาดใจ! เด็กหนุ่มคนนี้ดูอายุยังน้อย แถมยังเผชิญหน้ากับหลี่เตาปา หัวหน้าแก๊งมาเฟียโดยไม่หวาดหวั่น แถมดูเหมือนจะคุมสถานการณ์ได้เปรียบกว่าด้วยซ้ำ เมืองเอชมีเด็กหนุ่มที่เก่งกาจแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!

“ก็ไอ้หมอนั่นแหละ มันก็เรียนโรงเรียนเดียวกับฉัน เมื่อก่อนฉันชอบไปแกล้งมัน แต่ไม่รู้ทำไมพักนี้มันถึงเก่งขึ้นมาได้ พี่ชายฉันก็ดูเหมือนจะกลัวมันด้วย หึ! ขี้ขลาดกันทั้งนั้นเลย พี่หลิงหลงช่วยสั่งสอนมันให้หน่อยสิคะ ฉันเกลียดมัน” หลี่เหมิงเหมิงเริ่มออดอ้อน

“ได้ ฉันจะไปลองดูให้” เยี่ยหลิงหลงบีบจมูกหลี่เหมิงเหมิงอย่างเอ็นดู ก่อนจะหันหลังเดินนำหน้าไปหาหนิวลี่

หนิวลี่ที่กำลังพูดคุยอยู่พลันรู้สึกได้ถึงพลังจิตวิญญาณแม้ว่าเขาจะไม่ได้ตั้งใจปล่อยจิตสัมผัสออกไปสอดส่อง แต่หลังจากที่พลังจิตเพิ่มขึ้น การรับรู้สิ่งต่าง ๆ รอบตัวก็ละเอียดอ่อนกว่าเดิมหลายเท่า

เขาหันไปมอง เห็นหลี่เหมิงเหมิงเดินนำหน้าหญิงสาวสวยที่แผ่จิตสังหารมาแต่ไกล

แม้ว่าหญิงสาวคนนี้จะไม่ได้ดูสวยสะดุดตา แต่ท่าทางของเธอดูเป็นธรรมชาติ ปราดเปรียว ดุดัน แลดูสง่างามสมเป็นจอมหญิง

“เยี่ยหลิงหลง” จู่ ๆ หนิวลี่ก็นึกถึงคน ๆ นี้ขึ้นมาได้

“แกเหรอ ที่ชอบไปรังแกน้องเหมิงเหมิงของฉัน?” เยี่ยหลิงหลงเปิดฉากโจมตีทันทีราวกับจะเอาเรื่อง

หนิวลี่ยิ้มเย้ย มองหลี่เหมิงเหมิงที่กำลังยิ้มเยาะอยู่ข้าง ๆ ด้วยสายตาดูแคลน ก่อนจะพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “เด็กแก่แดดนั่นแค่คนเดียว ฉันไม่มีเวลามาแกล้งเธอหรอก”

“แกเรียกใครว่าเด็กแก่แดดน่ะ ห๊ะ! ฉันว่าแกนั่นแหละเด็กน้อย” หลี่เหมิงเหมิงโกรธจนตัวสั่น ตอกกลับหนิวลี่จนควันแทบจะออกหู

เยี่ยหลิงหลงไม่คิดว่าหนิวลี่จะแข็งกร้าวใส่เธอขนาดนี้ แถมดูเหมือนจะไม่สนใจเธอด้วยซ้ำ ทำให้เธออยากจะลองของขึ้นมา เธอจึงไม่พูดอะไร ยกมือขึ้นโจมตีทันที

หลี่เตาปาตกใจมาก รีบเข้ามาขวางแต่ถูกหนิวลี่กันไว้ จากนั้นก็เห็นหนิวลี่ยื่นมือข้างหนึ่งออกไปรับหมัดของเยี่ยหลิงหลงอย่างไม่ใส่ใจ

“หาที่ตาย!” เยี่ยหลิงหลงเองก็โกรธเล็ก ๆ ที่อีกฝ่ายดูถูกเธอ เธอตั้งใจจะสั่งสอนอีกฝ่ายจึงแอบปล่อยพลังปราณเข้าไปในหมัด ถ้าเป็นคนทั่วไปโดนเข้าไปอย่างนี้คงแขนหักแน่

แต่หนิวลี่กลับมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ดวงตาฉายแววโกรธ ‘เด็กนี่มันร้ายกาจ อยากจะหักแขนฉันเชียวเหรอ! ใจคอโหดเหี้ยมจริง ๆ’

พลังเวทไหลเวียนอย่างรวดเร็ว เพลิงเวทสีแดงที่มองไม่เห็นบนฝ่ามือขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตาฝ่ามือของหนิวลี่ก็กลายเป็นสีแดงฉาน

แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นสิ่งนี้ เพราะทันทีที่พลังเวทธาตุอัคคีได้รับการเสริมพลัง หนิวลี่ก็โคจรเวทอัคคีไปที่ฝ่ามือแล้วระเบิดออกมา

พลังปราณของเยี่ยหลิงหลงเปรียบเสมือนลูกเป็ดน้อยที่ถูกแส้หวด ถูกไล่ต้อนโดยเวทอัคคีของหนิวลี่

“อ๊า!” เยี่ยหลิงหลงรู้สึกได้ถึงพลังที่ไม่อาจต้านทานได้ ไหลทะลักเข้ามาที่กำปั้น เคราะห์ดีที่เธอรู้ตัวเร็ว ถอยออกมาได้ทัน

“พรวดดด!” ร่างของเยี่ยหลิงหลงเซถอยหลังไปหกเจ็ดก้าว เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากปาก ใบหน้าซีดเผือดลงอย่างรวดเร็ว

“แก!” ในแววตาของเยี่ยหลิงหลงไม่มีทีท่าจะสั่งสอนอีกฝ่ายแล้ว มีแต่ความหวาดกลัว!

“พี่หลิงหลง!” หลี่เหมิงเหมิงตกใจสุดขีด รีบวิ่งเข้าไปประคองเยี่ยหลิงหลง ใบหน้าเล็ก ๆ เต็มไปด้วยความไเหลือเชื่อ

‘พี่หลิงหลงแพ้ไอ้เด็กเวรนั่นจริง ๆ เหรอ! แถมยังโดนแค่ท่าเดียวก็กระอักเลือดแล้ว เขาเก่งขนาดนี้เลยเหรอ!!’

หลี่เตาปาเองก็หน้าซีด รีบเดินเข้ามาหมายจะตรวจชีพจรของเยี่ยหลิงหลง

หนิวลี่พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “เธอไม่ได้บาดเจ็บหนักอะไร พักสักสองวันก็หายแล้ว นี่ถือเป็นบทเรียนแล้วกัน อย่าคิดว่าแค่ฝึกมวยกระจอกสองสามท่าแล้วจะทำอะไรก็ได้ บนโลกนี้ยังมีอีกหลายคนที่เธอไม่ควรไปยุ่งกับพวกเขา”

“ขอบใจพี่หนิวที่ออมมือให้” หลี่เตาปาถอนหายใจอย่างโล่งอก มองเยี่ยหลิงหลงที่ใบหน้าซีดเผือดด้วยแววตาขมขื่น ‘ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยนะ? ไปหาเรื่องเด็กคนนั้นทำไม ตอนนี้ไม่รู้จะอธิบายกับอาจารย์ลุงยังไงแล้ว ปวดหัวจริง ๆ’

หลังจากเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น หนิวลี่ก็รู้สึกว่าการพูดคุยต่อไปคงไม่มีประโยชน์ พวกเขามีกันสามคน คนหนึ่งโดนเขาสั่งสอน อีกคนโดนเขาเล่นงาน อีกคนก็ไม่กล้าล่วงเกินเขา!! ทำตัวราวกับเป็นเจ้าที่นาแบบสมัยก่อน น่ารำคาญจริง ๆ

เมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดของเยี่ยหลิงหลงที่หลี่เหมิงเหมิงประคองอยู่ เขาก็รู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะดุไปหน่อย แต่ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เขาน่าจะลงมือเบากว่านี้หน่อย ทำแบบนี้มันไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ ๆ หนิวลี่ก็เดินเข้าไปหาพวกเขา

หลี่เหมิงเหมิงตกใจจนตัวแข็ง ทำหน้าขู่ฟ่อดุใส่หนิวลี่ “แกจะทำอะไร อย่าเข้ามานะ ฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจ”

หนิวลี่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ นี่เธอเป็นน้องสาวของหัวหน้าแก๊งมาเฟียจริงเหรอเนี่ย? เขาได้แต่ส่ายหน้าแล้วอธิบายว่า “ไม่ต้องกลัว ฉันไม่มีทางรังแกผู้หญิงหรอก ยกเว้นแต่เธอจะลงมือก่อน แต่ฉันมีธุระจะคุยกับพี่ชายเธอหน่อย ถือซะว่านี่เป็นการไถ่โทษแล้วกัน”

พูดจบ หนิวลี่ก็ยื่นมือไปแตะที่ไหล่ของเยี่ยหลิงหลง เชื่อมต่อพลังจิตกับแหวนสรรค์สร้าง ดูดซับพลังปราณบริสุทธิ์ออกมา ส่งผ่านไปยังร่างกายของเยี่ยหลิงหลงผ่านทางแขนของเขา

เยี่ยหลิงหลงที่กำลังจ้องหนิวลี่ตาเขม็งราวกับคิดว่าเขาจะลวนลาม จู่ ๆ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างไม่น่าเชื่อ

“รีบทำสมาธิรักษาตัวเองสิ” หนิวลี่ตะคอกเบา ๆ

เยี่ยหลิงหลงรีบหลับตา ทำสมาธิ เพียงพริบตาเดียวพลังปราณของเธอก็จับพลังปราณบริสุทธิ์ที่ไหลเข้ามาในร่างได้

ทันใดนั้น พลังปราณที่กำลังอ่อนแอของเธอก็กลับมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง เหมือนกับชายหนุ่มที่เห็นสาวสวยเปลือยกาย ร่างกายรุ่มร้อน ดูดซับพลังปราณบริสุทธิ์ที่หนิวลี่ถ่ายทอดให้เข้าไปอย่างรวดเร็ว

พลังปราณไหลเวียนอย่างพลุ่งพล่านภายในเส้นชีพจร ทุก ๆ รอบที่ไหลเวียน พลังปราณของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น ซ่อมแซมเส้นชีพจรที่ได้รับความเสียหายอย่างต่อเนื่อง

ส่วนภายนอก หลี่เหมิงเหมิงมองการเปลี่ยนแปลงของเยี่ยหลิงหลงด้วยความตกตะลึง

ใบหน้าซีดเผือดของเยี่ยหลิงหลงค่อย ๆ มีเลือดฝาด ผิวพรรณเปล่งประกายมีชีวิตชีวาขึ้น จากนั้นก็เปล่งประกายเจิดจรัส คิ้วที่ขมวดเข้าหากันคลายออก ริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันเผยอรอยยิ้มจาง ๆ ทำให้ผู้คนมองแล้วใจสั่น

“แค่จับไหล่ พี่หลิงหลงก็สวยขึ้นได้! มหัศจรรย์จริง ๆ” ดวงตาของหลี่เหมิงเหมิงเป็นประกาย

“ฮู่ว~” หนิวลี่ผ่อนลมหายใจอย่างช้า ๆ ก่อนจะปล่อยมือออกจากไหล่ของเยี่ยหลิงหลง เมื่อเห็นใบหน้าของเธอ เขาก็รู้สึกพอใจ คราวนี้เขาใจกว้างมาก ถ่ายทอดพลังปราณบริสุทธิ์ให้เธอมากกว่าที่ให้ศิษย์รักของเขาถึงสองเท่า! หรือว่าเขาเป็นคนรักสวยรักงามโดยธรรมชาติกันนะ?

ขณะที่หนิวลี่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย หลี่เตาปาที่ยืนมองอยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกตกตะลึง ‘เด็กหนุ่มคนนี้บรรลุถึงขั้นไหนกันแน่ ถึงสามารถรักษาอาการบาดเจ็บภายในด้วยการถ่ายทอดพลังปราณได้โดยไม่จำเป็นต้องหาสถานที่สงบ ไม่ต้องมีคนคอยคุ้มกัน ทั้งยังทำได้ทุกที่ทุกเวลา แถมยังทำให้เยี่ยหลิงหลงโชคดีได้รับพลังเพิ่มขึ้นอีกด้วย’

หลี่เตาปามองหนิวลีjเงียบ ๆ ก่อนจะจดจำชื่อหนิวลี่เอาไว้ในใจ พร้อมกับป้ายเตือนว่า ‘ห้ามล่วงเกิน’ ติดเอาไว้ด้วย