ระบบวงแหวนครอบจักรวาล - บทที่ 3 ร่างโคลนเผ่าเอลฟ์

บทที่ 3 ร่างโคลนเผ่าเอลฟ์

บทที่ 3 ร่างโคลนเผ่าเอลฟ์

“เผ่าเอลฟ์! เครื่องนี้สามารถสร้างเอลฟ์ได้งั้นเหรอ?” หนิวลี่ถามด้วยความตื่นเต้น

เด็กหนุ่มผู้ซึ่งเคยอ่านหนังสือมานักต่อนัก เขาเคยฝันถึงเผ่าเอลฟ์ที่เป็นสิ่งมีชีวิตอันศักดิ์สิทธิ์ของสวรรค์และโลกนับครั้งไม่ถ้วน แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงจะมีเอลฟ์ที่ไหนกัน

[ล็อกการสร้างเผ่าเอลฟ์] เหลิงต้านพูดเสียงเรียบ

หลังจากเสียง ‘ติ๊ด’ ดังขึ้นครู่หนึ่ง หน้าจออินเทอร์เฟซเสมือนจริงก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักดูมีชีวิตชีวา ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ เธอหมุนตัวอย่างร่าเริง หูสีฟ้ารูปหยดน้ำที่ด้านข้างศีรษะทั้งสองชูชันขึ้นอย่างซุกซน ใบหน้ายิ้มแย้มใสซื่อบริสุทธิ์ เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งธรรมชาติ

“นี่มันเอลฟ์ชัด ๆ เลย สวยจริง ๆ!”

หนิวลี่ตื่นเต้นจนตัวสั่น ความร้อนวูบวาบเต็มใบหน้า แก้มแดงก่ำ สายตาจ้องเขม็งไปที่เด็กสาวเอลฟ์บนหน้าจอ หนิวลี่แทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ และตะโกนเสียงดัง “ฉันจะสร้างเอลฟ์! ตอนนี้เลย!”

[พลังงานไม่เพียงพอ! ไม่สามารถสร้างได้] เสียงเอไอที่แสนเย็นชาราวกับน้ำแข็ง ดับความกระตือรือร้นในใจของหนิวลี่ในพริบตา

“ไม่สามารถสร้างได้? หมายความว่ายังไง?” หนิวลี่งุนงง

[เอลฟ์เป็นเผ่าพันธุ์ที่ประกอบด้วยพลังงานบริสุทธิ์ทั้งหมด ต้องใช้พลังงานมหาศาลในการสร้าง นายท่านต้องมีพลังงานมหาศาลมาแลกเปลี่ยน] เหลิงต้านกล่าว

“พลังงานมหาศาล?” คราวนี้หนิวลี่ดึงสติได้อย่างสมบูรณ์ ก็จริงอยู่ ไม่มีอาหารกลางวันฟรีในโลกใบนี้

“แล้วจะหาพลังงานมหาศาลได้ยังไง พลังงานนี่มันเป็นพลังงานประเภทไหน นายพูดให้ชัด ๆ หน่อยสิ” หนิวลี่ถามอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย

[ทุกสิ่งที่ไม่ใช่วัตถุล้วนเป็นพลังงาน การสร้างเอลฟ์ต้องใช้พลังงานบริสุทธิ์ เช่น พลังงานจากธรรมชาติ พลังงานชีวิตจากพืชพรรณ] เหลิงต้านตอบ

หนิวลี่ตาสว่างวาบขึ้นมาทันที “ฉันจะดูดซับพลังงานพวกนี้ได้ยังไง ตอนนี้สถานที่ที่ฉันอยู่มีพลังงานไหม?”

[นายท่านเพียงแค่สั่งการปัญญาประดิษฐ์ก็พอ หลังจากนั้นมันจะสามารถดูดซับพลังงานบริสุทธิ์ภายในรัศมี 100 เมตรของเครื่องสร้าง Z51 ได้เอง แต่สภาพแวดล้อมที่นายท่านอยู่มีพลังงานเบาบางและปนเปื้อนมากเกินไป ไม่สามารถก่อรูปเป็นแหล่งพลังงานบริสุทธิ์ที่เอลฟ์ต้องการได้] เหลิงต้านปฏิเสธอีกครั้ง

“โอ้ย! พูดมาตั้งเยอะแยะแต่ทำไม่ได้ซะงั้น” หนิวลี่กลอกตาและพูดดูถูก

[พื้นที่สร้าง Z51 เป็นสินค้าพรีเมียม หลังจากยืนยันเจ้าของแล้ว จะมีบริการฟรีแถมให้หนึ่งครั้ง นายท่านสามารถใช้บริการครั้งนี้สร้างร่างโคลนของเผ่าเอลฟ์ได้] เหลิงต้านโยนของขวัญชิ้นใหญ่ออกมาอย่างกะทันหัน ทำเอาหนิวลี่งุนงงไปชั่วขณะ

“ยังมีบริการแถมอีกเหรอ ของดีก็คือของดีจริง ๆ!”

แทบจะไม่ต้องคิด หนิวลี่รีบโบกมือ “เอาเลย!”

“ยืนยันเป้าหมาย เผ่าเอลฟ์! เริ่มสร้างร่างโคลน” เสียงกลไกของเหลิงต้านดังขึ้น เครื่องปั้นขนาดเล็กส่งเสียงติ๊กต่อเนื่องทันที ในตู้คริสตัลสี่เหลี่ยมที่สอดคล้องกันมีแสงสีฟ้าลอยวูบวาบ พลังงานมหาศาลหลั่งไหลเข้าสู่ตู้คริสตัลสี่เหลี่ยมอย่างช้า ๆ แม้แต่หนิวลี่ที่อยู่นอกตู้ก็ยังรู้สึกถึงพลังงานมหาศาลในตู้คริสตัลนั้นได้ ร่างกายสั่นสะท้านโดยไม่ได้ตั้งใจ

ทันใดนั้นแสงสีฟ้าในตู้คริสตัลก็สว่างจ้า พลังงานมหาศาลไหลมารวมกันที่จุดเดียว ‘วูบ!’ ร่างพลังงานพลันก่อตัวขึ้นในตู้คริสตัล รูปร่างเหมือนกับเอลฟ์ที่ปรากฏก่อนหน้านี้

[ดำเนินการสร้างเสร็จเรียบร้อย นายท่านโปรดตรวจรับ] เหลิงต้านพูด

“แค่นี้ก็เสร็จแล้วเหรอ!” หนิวลี่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย คิดว่าจะมีกระบวนการอะไรที่ยิ่งใหญ่ตระการตาซะอีก แต่สร้างออกมาได้ก็ดีแล้ว หนิวลี่วิ่งเข้าไปข้างหน้าด้วยท่าทางกระตือรือร้น

ดวงตาเคลิ้มมองหญิงสาวตัวเล็กผิวพรรณผ่องใสหลับตาแน่นอยู่ในตู้คริสตัลนั้น เธอมีผมสีฟ้าอ่อนยาวสยาย หูแหลมน่ารักโผล่ออกมาครึ่งหนึ่งจากผมยาวสีฟ้าอ่อนข้างขมับ ริมฝีปากเองก็เป็นสีฟ้า เรืองแสงระยิบระยับชวนหลงใหล

เธอสวมชุดแปลก ๆ ตัวหนึ่ง ดูเหมือนจะทำจากใบไม้ แต่ให้ความรู้สึกมีเนื้อสัมผัส ชุดรัดรูปแน่นเปรี๊ยะดันอกโตให้ตั้งตระหง่าน เอวบางเพรียวยั่วยวนจนคนอยากจะกระอักเลือด

หนิวลี่กัดปลายลิ้นแรง ๆ ครั้งหนึ่ง ถึงได้ควบคุมตัวเองไม่ให้หลงใหลตามสัญชาตญาณสัตว์โดยไม่คำนึงถึงเหตุผล

“ไม่ใช่เรื่องที่มนุษย์ควรทำจริง ๆ เผชิญกับร่างกายที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ ตัวฉันยังเป็นตัวฉันได้ ไม่ง่ายเลยนะเนี่ย!” หนิวลี่ถอนหายใจอย่างสบายใจ แล้วถามเหลิงต้านด้วยความสงสัยอีกครั้ง “เหลิงต้าน เธอจะนอนแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เลยเหรอ อย่าบอกนะว่าสร้างออกมาเป็นเอลฟ์พฤกษา?”

เหลิงต้านพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา [การสร้างเอลฟ์ นายท่านจะต้องสร้างรอยประทับทางพันธุกรรม หลังจากตื่นขึ้นมาแล้วเธอจะยอมรับการควบคุมของนายท่าน]

“โอ๊ยยย! ยังต้องใช้ชุดนี้อีกเหรอ งั้นรอยประทับทางพันธุกรรมนี่ทำยังไง? บอกมาตรง ๆ เลยก็ได้” หนิวลี่อารมณ์ดีมาก น้ำเสียงที่พูดกลับมาเป็นท่าทีของคนใจดีเหมือนเดิม

[ใช้เลือดของนายท่าน]

“ที่แท้ก็คือหยดเลือดยืนยันเจ้านายสินะ!” หนิวลี่เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้ง ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง “แบบนี้ ต่อไปเธอจะฟังคำสั่งของฉันคนเดียวตลอดไป ฉันต้องการให้เธอทำอะไร เธอก็จะทำอย่างนั้นใช่ไหม?”

[ตามการทดลองของหุ่นต้นแบบ หลังจากยืนยันเจ้านายแล้ว ร่างโคลนก็จะเป็นของส่วนตัวของนายท่าน ทั้งชีวิตและความตายล้วนถูกควบคุมโดยนายท่าน] เหลิงต้านพูดเสียงเรียบ

“ดีมาก งั้นฉันจะหยดเลือดเดี๋ยวนี้เลย!” หนิวลี่ดีใจมาก น้ำเสียงลิงโลด

เหลิงต้านพูดว่า [นายท่าน กรุณายื่นมือออกมา!]

หนิวลี่ทำตาม ยื่นมือออกไป

บนตู้คริสตัลทรงสี่เหลี่ยม หลอดท่อสีใสยื่นออกมาอย่างรวดเร็ว ปลายหลอดแหลมทิ่มทะลุนิ้วมือของหนิวลี่โดยตรง หยดเลือดสีแดงเข้มหยดหนึ่งไหลผ่านท่อเข้าไปในตู้คริสตัลทรงสี่เหลี่ยม หยดลงบนหน้าผากของเอลฟ์แล้วก็ซึมหายไปในหน้าผากของเธอ

ภายใต้สายตาคาดหวังของหนิวลี่ เปลือกตาของเอลฟ์ในตู้คริสตัลทรงสี่เหลี่ยมสั่นเล็กน้อยจากนั้นจึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา

“ตื่นจริง ๆ ด้วย ว้าว~ นี่คือเอลฟ์ของฉัน” หนิวลี่ตื่นเต้นจนไม่รู้จะทำตัวยังไงดี ไม่รู้แม้กระทั่งจะพูดอะไร

ดวงตาที่ลืมขึ้นมาของเอลฟ์ในตอนแรกดูเลือนราง หันไปมาสองสามทีก็เห็นหนิวลี่ที่ยืนอยู่ด้านนอกตู้คริสตัลทรงสี่เหลี่ยมด้วยสีหน้าตื่นเต้น รู้สึกใกล้ชิดขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ สายตาเป็นประกาย พูดออกมาว่า “นายท่าน!”

“โอ้!” เสียงเรียกที่ไพเราะจับใจนี้ ทำเอาหนิวลี่เย็นวาบและสะท้านไปทั้งตัว จนเกือบจะถึงจุดสุดยอด!

“ไม่… ไม่เป็นไร อ่า เธอ เธอลุกขึ้นก่อน” หนิวลี่ข่มกลั้นอารมณ์จนหน้าแดงก่ำ หัวใจเต้นโครมครามแทบจะหลุดออกมาจากอกแล้ว

“รับทราบเจ้าค่ะ นายท่าน!” เอลฟ์ตัวน้อยดูเหมือนจะตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ พูดจาคล่องแคล่วขึ้นมาก เธอยกตัวขึ้น ปีกบางเล็ก ๆ ด้านหลังกางออก สะบัดเบา ๆ แล้วบินไปอยู่ตรงหน้าของหนิวลี่

หนิวลี่อึ้งไปเล็กน้อย เธอบินได้จริง ๆ เอลฟ์ตัวจริงเสียงจริง ดูมีชีวิตชีวา เรียบง่ายยิ่งกว่าที่อธิบายไว้ในหนังสือซะอีก ดวงตาสีฟ้าอ่อนราวกับน้ำทะเล ดูลึกลับดึงดูดใจ รูปร่างยั่วยวนราวกับมีมนต์เสน่ห์ สะกดให้ผู้คนต้องลุ่มหลง

“ฉันคิดผิดหรือเปล่านะ ไม่น่าสร้างเอลฟ์ขึ้นมาเลย” ขณะที่ตื่นเต้นอย่างลับ ๆ หนิวลี่ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอเป็นสาวน้อยน่ารักขนาดนี้ ต่อไปเขาจะมองผู้หญิงคนอื่นได้ยังไงกัน

“สวัสดีนายท่าน” เอลฟ์สาวมองมาที่หนิวลี่ด้วยสีหน้าใสซื่ออ่อนโยน อ้าปากเล็กน้อย กลิ่นหอมธรรมชาติลอยมา

โดยสัญชาตญาณ หนิวลี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยสีหน้าหื่นกาม ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองทำไม่ถูกต้อง เขาแอบมองไปที่เอลฟ์ แต่กลับพบว่าเอลฟ์สาวกำลังมองตัวเองด้วยความสงสัยเต็มเปี่ยม ไม่แสดงความโกรธแม้แต่น้อย

หนิวลี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะถามยิ้ม ๆ “เอ่อ…เธอชื่ออะไรเหรอ?”

“เอ่อ~ ฉันยังไม่มีชื่อเจ้าค่ะ” เอลฟ์ดูงุนงงขึ้นมาทันที ความน้อยใจเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้า

“หา! ทำไมล่ะ?” หนิวลี่หันไปถามเหลิงต้านเบา ๆ

เหลิงต้านกล่าวอย่างเย็นชา [ร่างโคลนที่สร้างขึ้นมาครั้งแรก นอกจากพฤติกรรมปกติและทักษะพื้นฐานแล้ว ภาษาจะสกัดจากยีนของนายท่าน ชื่อและการอัปเกรดในอนาคตท้ั้งหมด นายท่านจะเป็นผู้กำหนด]

หนิวลี่ได้ยินแล้วก็ไม่พูดอะไร การเป็นนายท่านครั้งนี้ช่างสมบูรณ์แบบและถูกใจเขาที่สุด ‘นายท่านน่ะ แน่นอนต้องเป็นคนตัดสินใจทุกอย่างสิ ถึงจะเรียกว่านายท่าน’

“เอ่อ…งั้นต่อไปนี้เธอชื่อเตียวเสี้ยนละกัน!” หนิวลี่พูดอย่างหน้าไม่อายต่อหน้าเอลฟ์

“เจ้าค่ะ นายท่าน” เตียวเสี้ยนยิ้มน้อย ๆ ดวงตารูปพระจันทร์เสี้ยวที่หรี่ลงแสดงเสน่ห์น่าหลงใหลออกมา

หนิวลี่ตื่นเต้นอีกครั้ง ในใจเตือนตัวเองไม่หยุด ‘ใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ นายเป็นนายท่าน ต่อไปจะมีโอกาสอีกเยอะแยะ ไม่ต้องกลัวหรอกว่าเธอจะหนีไป’

[นายท่าน มีคนเข้าใกล้นายท่านจากด้านนอกพื้นที่สร้าง เข้ามาใกล้แนวป้องกันรัศมีห้าเมตรแล้ว ขอถามนายท่านว่าจะออกจากพื้นที่สร้างหรือไม่?] จู่ ๆ เสียงของเหลิงต้านก็ดังขึ้น

หนิวลี่ชะงัก ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เขายังอยู่ในห้อง คนที่อยู่ใกล้เขาที่สุดก็มีแค่พ่อแม่ของเขาเท่านั้น ไม่รู้ว่าพวกท่านมีเรื่องอะไร จึงรีบตอบกลับไปว่า “ออก ออกไปเดี๋ยวนี้เลย” พูดจบ หนิวลี่ก็ออกคำสั่งกับเตียวเสี้ยน “อยู่ที่นี่ รอคำสั่งของฉัน!”

เวลานี้ หนิวลี่แทบจะปรับตัวเข้ากับบทบาทของการเป็นเจ้านายได้แล้ว