ระบบวงแหวนครอบจักรวาล - บทที่ 23 หนิวลี่ VS เงาปีศาจ

บทที่ 23 หนิวลี่ VS เงาปีศาจ

บทที่ 23 หนิวลี่ VS เงาปีศาจ

“เขาว่ากันว่าอย่าทำตัวจองหอง ไม่งั้นสวรรค์จะลงโทษนะ” หนิวลี่ พูดเลียนแบบน้ำเสียงของอวิ๋นเส่า แต่กลับดูแปลกประหลาดยิ่งกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีดาบที่ขาดคนถือลอยอยู่เหนือหัวของเขา ยิ่งทำให้ผู้คนตกตะลึง

[พี่ชาย การใช้พลังจิตควบคุมวัตถุมันเหนื่อยมากเลยนะ] เอลฟ์น้อยเป็นคนแรกที่ไม่พอใจ มันไม่ง่ายเลยที่จะควบคุมวัตถุจากในแหวน ทั้งระดับของเธอก็ยังต่ำมากอีกด้วย

หนิวลี่รู้สึกว่าการแสร้งทำเป็นยอดฝีมือก็ใช้ได้ผลดีพอสมควรแล้ว จึงยิ้มลุ่มลึกบนใบหน้า ยกมือขึ้นโบกมือ ดาบที่ลอยอยู่เหนือหัวก็ถูกผลักไปด้านข้าง แล้วตกลงบนพื้น มือกับดาบกระเด็นแยกออกจากกัน มือที่ขาดนั้นกระตุกสองสามครั้ง ดูน่ากลัวอยู่บ้าง

พวกนักพนันต่างกลืนน้ำลายพร้อมกัน ตระหนักว่าหนิวลี่คนนี้น่ากลัวที่สุด ยิ่งไม่กล้าขยับเขยื้อน

ส่วนคุณหนูหลงกลับมีประกายวิบวับในดวงตา อดใจเต้นตุบ ๆ ไม่ได้

“พี่สาวที่รัก น้องชายเอามือของเขามาให้พี่แล้วนะ”” หนิวลี่ขยิบตาให้คุณหนูหลงอย่างซุกซน พูดอย่างน่ารัก

“ฮ่า ๆ เป็นน้องชายที่ดีจริง ๆ พี่สาวไม่ได้รักน้องเปล่า ๆ หรอก” ความโกรธของคุณหนูหลงลดลงไปมาก สำหรับคนที่มาจากตระกูลใหญ่ซึ่งเห็นคนตายมามากแล้ว ทำให้ไม่รู้สึกอะไรกับเสียงครวญครางของอวิ๋นเส่า

“แต่ดูเหมือนจะยังมีคนไม่หวังดีอยู่อีกคนนะ ได้ยินพวกคุณบอกว่าเป็นนักฆ่าในบัญชีนักฆ่าด้วย แข็งแกร่งมากเลยนิ” หนิวลี่ฉวยโอกาสดึงคุณหนูหลงเข้ามาในอ้อมกอด ครั้งนี้ไม่ได้ให้คุณหนูหลงเป็นใหญ่อีกต่อไป กลับเป็นผู้ชายตัวโตที่กดตัวครึ่งบนของคุณหนูหลงไว้ที่อก ดูเป็นชายชาตรีสุด ๆ

คุณหนูหลงแค่กลอกตา ไม่ขัดขืนและนอนยืนซบอยู่ที่อกของหนิวลี่อย่างว่าง่าย

“ไม่คิดเลยว่าฉันจะมองพลาด มองยอดฝีมือระดับสูงสุดเป็นแค่ผู้ชายหน้าตาดีธรรมดา ช่างตาบอดจริง ๆ” เงาปีศาจเหมือนจะเยาะเย้ยตัวเอง แต่สายตาที่มองไปที่หนิวลี่กลับไม่ได้ขลาดกลัว กลับปะทุความรู้สึกอยากต่อสู้ออกมา

[พี่ชาย ตาแก่คนนี้อยากจะลงมือกับพี่ จัดการเขาซะ] หนิวลี่ยังไม่ทันรู้ตัว เอลฟ์น้อยในแหวนกลับกระโดดขึ้นมาตะโกนด้วยความตื่นเต้นและหยิ่งผยอง

คิ้วของหนิวลี่กระตุกเล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็น มองไปที่เงาปีศาจอย่างขบขัน “คุณคิดจะลอบโจมตีผมอย่างกะทันหัน”

ใบหน้าของเงาปีศาจฉายแววตกใจ จากนั้นดวงตาก็ดูมืดมนยิ่งขึ้น ร่างกายค่อย ๆ โค้งไปด้านหลังเล็กน้อย

หนิวลี่ยกมุมปากยิ้มเยาะ “ผมไม่อยากฆ่านายคุณหรอกนะ ขอแนะนำหนึ่งประโยค อย่ามีความคิดพิเรนทร์อะไรกับฉันผม ไม่อย่างนั้นก่อนที่คุณจะเข้ามาใกล้ ผมก็ทำให้คุณกลายเป็นศพสองท่อนได้แล้ว”

“ความตายไม่น่ากลัวสำหรับฉัน สิ่งที่ฉันต้องการคือความตื่นเต้นของการต่อสู้ระหว่างชีวิตและความตาย” ดวงตาของเงาปีศาจวาบขึ้นด้วยความตื่นเต้น แม้แต่ลมหายใจก็ยังดูเร่งรีบ “แกแข็งแกร่งมากจนฉันมองไม่ออก แต่ฉันอยากต่อสู้!”

หนิวลี่ไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมา แต่ในใจกลับสบถด่าไปทั่ว ‘แกตายไปซะก่อนเถอะ ไม่รู้จักให้เกียรติกันเลย’

[พี่ชาย จัดการมันซะ เตียวเสี้ยนจะถ่ายพลังเวทให้กับพี่] ส่วนเอลฟ์น้อยกลับเห็นด้วยกับคำพูดของเงาปีศาจมาก ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาด้วย

‘ให้ตายเถอะ! เตียวเสี้ยน เธอเป็นเอลฟ์จริง ๆ เหรอ ทำไมถึงไม่เหมือนกับเอลฟ์ในตำนานที่รักสงบ มีจิตใจดีงามเลยล่ะ!’ หนิวลี่อดไม่ไหวต้องถามออกไป

มือที่กำลังโบกไปมาของเอลฟ์น้อยชะงักไปทันที จากนั้นก็ถามด้วยความสงสัย [พี่ชายไม่รู้เหรอ เตียวเสี้ยนมีสายเลือดของเอลฟ์ถึงสามสายพันธุ์อยู่ในตัว ซึ่งมีสายเลือดของดาร์กเอลฟ์*[1]เข้มข้นมากที่สุด ดังนั้นการต่อสู้จึงเป็นสัญชาตญาณของฉัน]

‘ดาร์กเอลฟ์!’ หนิวลี่อับจนหนทาง ‘โอ้ย แม่เจ้าเอ๊ย! ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีเอลฟ์แบบนี้ด้วย!’

“มาเถอะ ให้ฉันดูซิว่าแกทะลุขีดจำกัดหลังฟ้า ก้าวเข้าสู่ขอบเขตก่อนสวรรค์จริง ๆ หรือเปล่า!” เงาปีศาจพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นทันใด

“ขอบเขตก่อนสวรรค์!”

เมื่อคำพูดของเงาปีศาจหลุดออกมา ทันใดนั้นก็ทำให้ผู้คนจำนวนมากตกตะลึง

คุณหนูหลง หลงชี หลงปา ถังชิว และหนุ่มที่ทำตัวไม่สนใจโลก ต่างก็มีสีหน้าตกใจและร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ

ขอบเขตก่อนสวรรค์!

น่าทึ่งมาก ดูเหมือนว่าในโลกนี้ไม่มีผู้ยิ่งใหญ่ระดับนี้ปรากฏตัวมาหลายร้อยปีแล้ว

หนิวลี่ที่อยู่ตรงหน้า เขาเป็นยอดฝีมือก่อนสวรรค์จริง ๆ หรือ?

แต่พอนึกถึงดาบที่ฟันไม่ลงและลอยอยู่กลางอากาศก่อนหน้านี้ หากไม่ได้ก้าวเข้าสู่ขอบเขตก่อนสวรรค์ที่สามารถปล่อยปราณภายในออกมาได้อย่างอิสระแล้ว จะสามารถควบคุมมันได้อย่างไร!

หนิวลี่อายุยังน้อยเกินไป แม้แต่เมื่อหลายร้อยปีก่อน ผู้ที่บำเพ็ญเพียรมาหลายสิบปี มีโอกาสนับไม่ถ้วนเท่านั้น ถึงจะสามารถบรรลุถึงขั้นก่อนสวรรค์ได้ ยิ่งในสังคมปัจจุบันที่ขาดแคลนพลังปราณของสวรรค์และโลก วิชาไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ ขั้นก่อนสวรรค์ก็ได้กลายเป็นตำนานไปแล้ว หนิวลี่จะไปถึงขั้นนั้นได้อย่างไร

“ยอดฝีมือขั้นก่อนสวรรค์เหรอ น้องชายที่รัก จริงหรือเปล่า?” คุณหนูหลงมองหน้าของ หนิวลี่ด้วยดวงตาที่เย้ายวน พบว่าใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์แต่เปี่ยมไปด้วยความแข็งกร้าวนั้นดึงดูดเธอเป็นอย่างมาก

“ก่อนสวรรค์?” หนิวลี่ได้ยินคำพูดของเงาปีศาจ และเห็นสีหน้าของทุกคน จึงแสดงสีหน้าเย้ยหยัน “ก่อนสวรรค์มันจะเท่าไหร่กัน ถ้าคุณอยากต่อยตีจริง ๆ ก็มาสิ ฉันจะทำให้คุณตายโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันเป็นก่อนสวรรค์หรือเปล่า” พูดจบก็ผลักคุณหนูหลงไปด้านข้าง เพื่อไม่ให้บาดเจ็บโดยบังเอิญ

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอรับคำท้า” เงาปีศาจยกมือทั้งสองข้างขึ้น ถือตะปูปีศาจสองอันส่องประกายเย็นยะเยือกอยู่ในมือ

“งั้นก็ไปตายซะ!” หนิวลี่โกรธมาก ไม่เคยเจอคนหัวรั้นขนาดนี้มาก่อน ยกมือทั้งสองข้าง ร่ายคาถามีดวายุจนจบ คราวนี้มีเอลฟ์น้อยคอยช่วยเหลืออย่างเต็มที่ หนิวลี่ใช้ใบมีดวายุได้คล่องแคล่วยิ่งขึ้น ใบมีดวายุหกเล่มหมุนวนอย่างรวดเร็วเหนือฝ่ามือ

เห็นหนิวลี่โคจรมีดวายุหกเล่มอยู่บนฝ่ามืออย่างคล่องแคล่ว เงาปีศาจหรี่ตามองเล็กน้อย นี่คือพลังภายในขั้นก่อนสวรรค์หรือ? ที่แท้เมื่อก้าวเข้าสู่ขั้นก่อนสวรรค์แล้ว พลังปราณไม่เพียงแต่จะแผ่ออกมานอกร่างได้ แต่ยังมีรูปร่างสีสันอีกด้วย หรือว่านี่เป็นเพราะคุณสมบัติเฉพาะของร่างกาย

“ไม่จำเป็นต้องต่อสู้ถึงตาย แค่คุณรับใบมีดวายุหกเล่มของผมได้ วันนี้ผมจะปล่อยคุณไป” หนิวลี่ยังคงทำท่าโอ้อวดต่อไป ไม่มีทางเลือก พลังเวทมีน้อยเกินไป ใบมีดวายุหกเล่มใช้พลังเวทไปครึ่งหนึ่งในทันที ควรเหลืออีกครึ่งหนึ่งไว้ป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดฝัน

“ได้” ทันทีที่เงาปีศาจพูดจบ ร่างทั้งร่างก็หายไปในพริบตา ราวกับหายตัวไปในอากาศ ทำให้ทุกคนในห้องโถงตกตะลึง

แต่หนิวลี่กลับแสดงสีหน้าดูแคลน

วิชาลับที่ซ่อนร่างแบบนี้แม้จะหายาก แต่ก็ไม่อาจหลบพ้นการสำรวจของพลังจิตอันแข็งแกร่งของเอลฟ์น้อยได้ เกือบจะทันทีที่ร่างของเงาปีศาจหายไป หนิวลี่ก็ส่งใบมีดวายุหมุนวนออกไปอย่างรวดเร็วตามคำบอกของเอลฟ์น้อย

“กริ๊ง!” เสียงของมีคมกระทบกันดังเบา ๆ ในอากาศ จากนั้นตะปูปีศาจก็ตกลงพื้น ร่างของเงาปีศาจก็ปรากฏขึ้นชั่วครู่ ก่อนจะหายตัวไปอีกครั้ง เหมือนปีศาจจริง ๆ

ในใจของเงาปีศาจตอนนี้ตื่นตระหนกยิ่งนัก หนิวลี่มองเห็นเขาได้ยังไงกัน วิชาพรางตัวที่เขาภาคภูมิใจเหมือนจะไม่ได้ผลเลย

หนิวลี่ไม่สนใจเลยที่เงาปีศาจหายตัวไปอีกครั้ง กลับยิ้มเล็กน้อย ส่งใบมีดวายุอีกเล่มหมุนวนออกไป ชั่วพริบตาเดียวก็ปะทะเข้ากับผนังสีขาว

คราวนี้กลับไม่ปล่อยให้เงาปีศาจปรากฏตัวออกมา ทุกคนในห้องโถงต่างตกตะลึง หรือว่าคราวนี้หนิวลี่จะมองไม่เห็น แต่หลังจากนั้นก็เห็นชิ้นส่วนเสื้อผ้าลอยลงมาช้า ๆ กลางอากาศ

“อ๊ะ!”

ทุกคนตกตะลึง คำพูดที่ว่าหนิวลี่อยู่ในขอบเขตก่อนสวรรค์ก็แทบจะยืนยันได้แล้ว เงาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่ติดอันดับห้าในบัญชีนักฆ่ากลับถูกเล่นงานราวกับเด็กน้อย คนที่แข็งแกร่งขนาดนี้ นอกจากยอดฝีมือขอบเขตก่อนสวรรค์แล้วจะเป็นใครไปได้อีก!

“น่าโมโห รับเอาลูกดอกมรณะของฉันไปซะ”

เงาปีศาจในที่มืดก็โกรธเช่นกัน เขาลอบโจมตีสองครั้งแต่ไม่สำเร็จ กลับถูกกดดัน คราวนี้ไม่คิดจะลอบสังหารแล้ว จะเผชิญหน้ากับหนิวลี่ตรง ๆ

ลูกดอกมรณะพุ่งออกมาต่อเนื่องกันสามดอก เทคนิคอาวุธลับเช่นนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก คนทั่วไปอาจสกัดลูกแรกได้ แต่ก็จะถูกลูกที่สองยิงโดน แม้แต่พวกที่มีปฏิกิริยาไวก็คงจะเสียเปรียบตะปูดอกที่สามที่มีพลังเท่ากัน

เมื่อลูกดอกมรณะนี้ออกมา ผู้คนในห้องโถงก็นึกภาพตามสัญชาตญาณว่าหากตนเองเผชิญหน้ากับมันจะรับมือยังไง หน้าทุกคนต่างซีดเผือดเมื่อพบว่าไม่ว่าจะทำยังไง นอกจากจะหลบด้วยความเร็วที่มากกว่าแล้ว ก็หาวิธีต้านทานไม่ได้เลย

หนิวลี่ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย แต่แล้วกลับผ่อนคลายลงทันใด ใบหน้าฉายรอยยิ้ม ยื่นมือข้างหนึ่งออกไป บนฝ่ามือมีใบมีดวายุหมุนวนอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตากลายเป็นโล่วายุขึ้นมา ธาตุลมถูกบีบอัด สีเขียวของโล่วายุนี้ก็เข้มขึ้นเล็กน้อย

[1] ดาร์กเอลฟ์ (Dark Elf) ใช้เวทความมืดมากกว่าแสงสว่าง ส่วนใหญ่มีนิสัยฉลาดแกมโกง มักจะอาศัยอยู่ในป่ามืด