ระบบวงแหวนครอบจักรวาล - บทที่ 2 พื้นที่สร้าง Z51

บทที่ 2 พื้นที่สร้าง Z51

บทที่ 2 พื้นที่สร้าง Z51

จนกระทั่งใกล้สี่ทุ่ม หนิวลี่จึงกลับถึงบ้านด้วยความเหนื่อยล้า

ครอบครัวของหนิวลี่นั้นเรียบง่าย สมาชิกในครอบครัวมีเพียงเขาและพ่อกับแม่ โดยพ่อแม่ของเขาทำธุรกิจร้านอาหารฟาสต์ฟูดมาหลายปี กิจการค่อนข้างไปได้ดี ฐานะทางครอบครัวนับว่าเป็นชนชั้นกลาง

ตอนที่กลับถึงบ้านมีเพียงกู้ฮุ่ยผิง แม่ของเขาเท่านั้นที่อยู่บ้าน เธอกำลังดูซีรีส์เกาหลีทางโทรทัศน์อย่างจดจ่อ

เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู กู้ฮุ่ยผิงก็หันไปมองแวบหนึ่ง และหันกลับไปสนใจโทรทัศน์ต่อ พลางพูด “วันนี้ทำไมกลับมาดึกจัง? อาหารอยู่ในตู้เย็น ไปอุ่นกินเองนะ”

หนิวลี่ตอบรับแล้วรีบไปที่ครัว หลังจากอุ่นอาหารแล้ว หนิวลี่ก็ถือจานเข้าไปในห้องของตัวเองแล้วล็อกประตู พฤติกรรมผิดปกติของหนิวลี่จุดประกายความสงสัยของกู้ฮุ่ยผิง แต่ตอนนี้ซีรีส์เกาหลีในโทรทัศน์กำลังถึงจุดสำคัญ ซึ่งดึงดูดความสนใจของเธอมากกว่าลูกชาย

ในห้องของหนิวลี่ เขากินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย สายตาจ้องมองผนังสีขาวตรงหน้าอย่างครุ่นคิด

เขาอายุสิบห้า โตเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้ว ต้องมีศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายบ้าง หันมาปกป้องตัวเองสักหน่อย ร่างกายแข็งแรงขนาดนี้ ไม่มีเหตุผลที่ใครจะมารังแกได้!

ต้องแก้แค้นยัยผู้หญิงบ้านั่นให้ได้!

ความคิดต่าง ๆ ยุ่งเหยิงวุ่นวายอยู่ในหัวของหนิวลี่ แต่เขาพบว่าการจะลงมือทำตามแผนต่าง ๆ ในหัวนั้น แทบเป็นไปไม่ได้เลยในความเป็นจริง

เพราะไม่มีอารมณ์กินข้าว เขาจึงโยนชามทิ้งไว้บนโต๊ะ หนิวลี่ล้มตัวลงบนเตียงพลางจ้องมองเพดาน สายตาเต็มไปด้วยความว่างเปล่า

‘ต่อไปจะทำยังไงดี? จะยอมให้คนอื่นรังแกแบบนี้ไปเรื่อย ๆ งั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจนกระทั่งเรียนจบแล้วออกไปทำงานทำการ ก็คงโดนกลั่นแกล้งแบบนี้อีก’

คิดถึงเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจ หนิวลี่ก็ดึงผ้าห่มคลุมหน้าด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย แล้วกลิ้งไปมา

“โอ๊ย!” หนิวลี่เปิดผ้าห่มออก ยื่นมือออกมาและมองแหวนที่นิ้ว

นี่คือแหวนที่หมอดูให้มาเมื่อตอนค่ำ รูปทรงของแหวนดูธรรมดา แต่ลวดลายบนแหวนกลับดูประหลาดอย่างยิ่ง มองนานเข้าก็ยิ่งรู้สึกว่านี่ไม่ใช่แหวนธรรมดา เหมือนเป็นหลุมไม่มีก้นที่ซ่อนความลึกลับเอาไว้

“แหวนนี่แปลกจัง ดูไม่เหมือนของโบราณเลย?” หนิวลี่ค่อย ๆ หมุนแหวนบนนิ้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

ติ๊ง!

“เฮ้ย!” หนิวลี่สบถด้วยความตกใจ

เมื่อกี้นี้ เหมือนว่าลวดลายบนแหวนจะส่องแสงแวบหนึ่งนะ? ไม่ใช่ภาพหลอนใช่ไหม?

ติ๊ง!

คราวนี้เห็นชัดเลย มันส่องแสงจริง ๆ

แหวนที่ไหนมันส่องแสงได้กัน?!

“อ๊ะ!”

ทันใดนั้น นิ้วของหนิวลี่ก็เจ็บแปลบ แหวนที่เปล่งประกายวาววับราวกับมีหนามยื่นออกมาแทงเข้าไปในเนื้อ

[สกัดยีน]

[ตรวจสอบยีน]

[ยีนตรงกัน 95% ผ่านการตรวจสอบ พื้นที่สร้าง Z51 ถูกผูกมัดแล้ว ยืนยันเจ้าของ]

เสียงคล้ายระบบเอไอดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้น หนิวลี่ก็รู้สึกว่าตัวเองมีความเชื่อมโยงลึกลับบางอย่างกับแหวนที่นิ้ว ราวกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของนิ้วที่งอกออกมาเพิ่ม!

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” หนิวลี่ยังคงงุนงงอยู่

[นายท่าน พื้นที่สร้าง Z51 ได้ผูกมัดแล้ว ท่านต้องการเปิดใช้งานหรือไม่]

“เปิด? เปิดอะไรนะ?” เด็กหนุ่มถามโดยไม่ได้ตั้งใจ

[ยืนยันเจ้าของ เปิดพื้นที่สร้าง] เสียงระบบดังขึ้นอีกครั้ง

“ฉันบอกให้เปิดตอนไหนเนี่ย?” หนิวลี่พึมพำกับตัวเองอย่างงุนงง

ติ๊ง! แหวนไม่สนใจปฏิกิริยาของเขา แสงวาบขึ้นเป็นระลอก ก่อนที่ประตูแสงจะปรากฏขึ้นต่อหน้าหนิวลี่

“โว้ว!” ขากรรไกรของหนิวลี่แทบจะร่วงลงพื้น สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเกินกว่าความรู้ที่เขามีอยู่ไปไกลโข

ชั่วพริบตา หนิวลี่คิดว่านี่อาจจะเป็นมนุษย์ต่างดาวที่กำลังจะบุกโลกหรือเปล่า? นี่คือสิ่งที่เรียกว่าอุโมงค์อวกาศในตำนานเหรอ!

[พื้นที่สร้างเปิดแล้ว นายท่าน กรุณาเข้ามาด้วย] เสียงเอไอดังขึ้น

หนิวลี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ หัวใจในอกแทบจะทำลายกระดูกอกของเขา

แม้จะประหลาดใจกับความน่าเหลือเชื่อตรงหน้า แต่คำว่านายท่านจากระบบนั้นทำให้หนิวลี่รวบรวมสติได้อย่างรวดเร็ว อย่างน้อยก็ยืนยันได้ว่า นี่ไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวบุกโลก ถ้ามาจริง ๆ จะมายอมรับมนุษย์โลกเป็นเจ้านายได้ยังไง? ล้อเล่นอะไรกัน?

หลังจากนั้น หนิวลี่ก็เต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับประตูแสงที่มหัศจรรย์นี้

มันคืออะไรกันแน่ เมื่อรวมกับคำพูดประหลาดของหมอดูก่อนหน้านี้ ในใจของหนิวลี่ก็ปรากฏคำ ๆ หนึ่งขึ้นมา

‘การผจญภัยที่น่าตื่นเต้น!’

‘ฉันจะได้เจอตัวตนในตำนานหรือเปล่านะ?’

ท่ามกลางจิตใจที่กำลังลังเล หนิวลี่อยากเข้าไปในประตูแสงมากเพื่อดูว่าข้างในมีของดีอะไรบ้าง แต่ความกลัวต่อสิ่งที่ไม่รู้จักของมนุษย์นั้นไม่ใช่สิ่งที่จะควบคุมได้ง่าย ๆ ถ้าข้างในไม่ใช่สมบัติ แต่เป็นปีศาจละก็ แบบนั้นเขาก็ซี้แหงแก๋ซิ!

‘เอาวะ! ตายเป็นตาย ถ้าเป็นกับดักจริง ๆ ถึงตายไปก็ยังดีกว่ามีชีวิตอยู่เหมือนตอนนี้!’ หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน หนิวลี่ก็รวบรวมความกล้าเดินเข้าไปในประตูแสง

แสงจ้าส่องกระทบตา ทำให้การมองเห็นของเขาพร่ามัว รู้ตัวอีกทีหนิวลี่ก็พบว่าตัวเองเข้ามาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แปลกใหม่

นี่คือพื้นที่ที่มีแต่สีขาว ห้องขนาดใหญ่ กว้างราว ๆ สิบตารางเมตร ภายในมีเครื่องจักรขนาดใหญ่สี่เครื่อง แต่ละเครื่องมีไฟสีแดงกะพริบเป็นจังหวะ และมีปุ่มไฟสีเหลืองส่งเสียงดังติ๊ก ใต้เครื่องจักรทั้งสี่ มีตู้คริสตัลใสขนาดใหญ่อีกสี่ตู้ สวยงามตระการตา

หนิวลี่อ้าปากค้าง มองไปรอบ ๆ ด้วยความงุนงง

[ยินดีต้อนรับนายท่านสู่พื้นที่สร้าง Z51 ผลิตภัณฑ์นี้เป็นเทคโนโลยีล่าสุดของจักรวรรดิอวกาศ จำกัดเพียงสามสิบชิ้นในเอกภพเท่านั้น นายท่านเป็นผู้ใช้ที่ถูกผูกมัดไว้เพียงคนเดียว] เสียงระบบดังขึ้นอีกครั้ง

เมื่อหันกลับไปมอง หนิวลี่ก็เห็นลูกบอลโลหะขนาดเล็กลอยอยู่ตรงหน้า บนลูกบอลมีจุดแสงสีแดงเหมือนดวงตากำลังมองมาที่เขา

ความตกใจครั้งแล้วครั้งเล่าดูเหมือนจะกลายเป็นความเคยชิน หนิวลี่รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง เขาครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วเอ่ยถาม “คุณเป็นใคร?”

[นายท่าน ผมคือปัญญาประดิษฐ์ของพื้นที่สร้าง Z51 มีหน้าที่ช่วยนายท่านจัดการการทำงานทั้งหมดของพื้นที่] ลูกบอลเล็กส่งเสียงแบบเอไอออกมา

“ถ้างั้นช่วยอธิบายให้ฉันฟังหน่อยว่าพื้นที่สร้าง Z51 นี้ใช้ทำอะไร?” หนิวลี่ถามด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย

[พื้นที่สร้าง Z51 มีไว้เพื่อปฏิบัติตามคำสั่งของนายท่าน สร้างบุคลากรที่มีความสามารถพิเศษต่าง ๆ]

“สร้างบุคลากร? สร้างยังไง?” หนิวลี่อึ้งไปเล็กน้อย คนก็สร้างได้ด้วยเหรอ?

[นายท่าน กรุณาเดินไปดูข้างหน้า แต่ละชุดอุปกรณ์จะมีคู่มือการใช้งานโดยละเอียด เพื่ออำนวยความสะดวกให้นายท่านได้คุ้นเคยกับอุปกรณ์ สำหรับการใช้งานจริง นายท่านสามารถให้ปัญญาประดิษฐ์จัดการได้] ลูกบอลเล็กพูด

“นี่ คุณมีชื่อไหม?” หนิวลี่รู้สึกขึ้นมาว่าตัวเองไม่รู้จะเรียกปัญญาประดิษฐ์นี้ว่าอะไร จึงถามออกไป

[ปัญญาประดิษฐ์พื้นที่สร้าง Z51!]

“งั้นเอางี้ ต่อไปนี้ฉันจะเรียกคุณว่าเหลิงต้าน (เย็นชา) ละกัน” หนิวลี่ตั้งชื่อให้ลูกบอลโลหะตามเสียงที่เย็นชาของมัน

[นายท่านเปลี่ยนชื่อปัญญาประดิษฐ์พื้นที่สร้าง Z51 เป็นเหลิงต้าน บันทึกข้อมูลสำเร็จ] ดวงตาสีแดงบนลูกบอลเล็กกะพริบหนึ่งครั้งขณะพูด

หนิวลี่ถอนหายใจ ดูเหมือนที่นี่จะถือเขาเป็นใหญ่จริง ๆ แม้แต่ชื่อของปัญญาประดิษฐ์ประจำพื้นที่เขาก็ยังเปลี่ยนได้

เด็กหนุ่มเดินเล่นในห้องสีขาวหนึ่งรอบ ตอนนี้เขาไม่รู้จักอุปกรณ์เหล่านี้เลยสักชิ้น หนิวลี่จึงหยิบเอกสารที่วางอยู่บนอุปกรณ์ขึ้นมาอ่านช้า ๆ

อุปกรณ์ในห้องดูทันสมัยมาก แต่คำอธิบายกลับเรียบง่าย แต่ละเครื่องมีคำอธิบายไม่เกินสองหน้ากระดาษ

หลังจากอ่านจนจบ หนิวลี่ก็พอเข้าใจอุปกรณ์เหล่านี้แล้วคร่าว ๆ

ในห้องมีเครื่องจักรหลักทั้งหมดสี่เครื่อง แบ่งเป็นขนาดเล็ก กลาง ใหญ่ และใหญ่มาก! ตรงกับตู้คริสตัลสี่เหลี่ยมสี่ใบ

ตู้คริสตัลสี่เหลี่ยมทั้งสี่ใบสอดคล้องกับความสูงสี่ระดับ ใบเล็กที่สุดสูงประมาณ 1.23 เมตร พอ ๆ กับความสูงของเด็กหนุ่มสิบกว่าขวบ ใบที่ยาวที่สุดสูงถึงสองเมตรกว่าเกือบสามเมตร ไม่รู้ว่าคนแบบไหนถึงจะมีความสูงขนาดนี้!!

หนิวลี่มองเครื่องจักรอย่างงงงวย สักพักจึงเอ่ยถาม “เหลิงต้าน ฉันจะสร้างคนแบบไหนด้วยสิ่งนี้ได้บ้าง?”

เหลิงต้านตอบด้วยเสียงแบบเอไอว่า [นายท่านถามถึงประเภทไหน?]

“ประเภทเล็กนี่แหละ” เด็กหนุ่มลูบคางถาม

[เครื่องสร้างขนาดเล็กสามารถโคลนเผ่าพันธุ์ต่าง ๆ ที่มีความสูงต่ำกว่า 1.3 เมตรได้ เผ่าพันธุ์ที่มีความสูงต่ำกว่า 1.3 เมตร ที่จักรวรรดิอวกาศค้นพบแล้วมี 113 สายพันธุ์ บนหน้าจอดังนี้] สิ้นสุดเสียงของเหลิงต้าน หน้าจอเสมือนจริงก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของเครื่องสร้างขนาดเล็ก

ชื่อเผ่าพันธุ์ที่ไม่คุ้นเคยเรียงรายกันอยู่หลายสิบแถว หนิวลี่มองชื่อที่ไม่คุ้นตาเหล่านั้นอย่างงุนงง ทันใดนั้น สายตาของเด็กหนุ่มก็สว่างวาบ เพ่งไปที่ชื่อเผ่าพันธุ์หนึ่งที่เขารู้จัก