ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 707 : โลกทะเล

ตอนที่ 707 : โลกทะเล

พื้นที่ในระยะ 30 เมตร กลับมีแรงโน้มถ่วงที่เพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว พลังนี้ราวกับเชือกที่มองไม่เห็นที่ผูกมัดขาและแขนของหวังเย่าเอาไว้

มนุษย์โคลนยักษ์ไม่ใช่แค่ใช้แรงโน้มถ่วงเท่านั้น ในตอนที่ศัตรูยังไม่ทันตั้งตัวนั้น หากไม่มีสกิลอะไรพิเศษก็ไม่อาจจะทลายการป้องกันของมันได้

ในตอนที่หวังเย่าโดนแรงโน้มถ่วงกดทับอยู่นั้น มนุษย์โคลนยักษ์ก็ได้รวบรวมพลังได้เสร็จ ดาบทั้งแปดของมันล็อคเป้ามาที่หวังเย่า ดาบนั้นแทงออกมาอย่างรวดเร็ว แม้แต่ความแข็งแกร่งที่หวังเย่ามีก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรับการโจมตีนี้เอาไว้

แต่ทันใดนั้น แสงสีทองก็พุ่งเข้ามาคั่นกลางระหว่างหวังเย่าและมนุษย์โคลนยักษ์เอาไว้

ติ๊ง !

ดาบนั้นราวกับปะทะกับเหล็กกล้า พร้อมร่างสีทองที่ยืนอยู่ตรงหน้าหวังเย่า กรงเล็บทั้งสองและดาบทั้งแปดได้เข้าปะทะกันอย่างรุนแรง

“จ้าวแห่งแมว ! ” หวังเย่ามองไปที่แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยขนสีทองด้วยความดีใจ ในตอนวิกฤตนั้นแมวได้เข้ามาช่วยเขารับการโจมตีเอาไว้

สายตาอันเย็นชาของแมวมองไปที่มนุษย์โคลนยักษ์ตรงหน้า เขาได้สะบัดกรงเล็บออกไปพร้อมกับใบมีดลมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น แม้ว่ามนุษย์โคลนยักษ์นี้จะมีการป้องกันที่น่าทึ่ง แต่การโจมตีของแมวก็ทรงพลังเช่นกัน ใบมีดลมนี้ถึงกับทำให้มนุษย์โคลนยักษ์ต้องถอยกลับไป การโจมตีนี้ทำให้มันต้องใช้ดาบทั้งแปดเล่มรับพลังเอาไว้

ดาบหินนี้แข็งไม่ต่างอะไรจากเกราะของมนุษย์โคลนยักษ์ มันแข็งซะจนยากที่จะใช้อาวุธใด ๆ มาทำลายลงได้

แต่ทว่าแมวนั้นก็แข็งแกร่งซะจนไม่โดนแรงโน้มถ่วงยับยั้งเอาไว้ หลังจากที่ทำให้มนุษย์โคลนยักษ์ถอยกลับไปได้แล้ว เขาก็ใช้โอกาสนั้นในการไล่ตามต่อทันที

แมวพุ่งขึ้นไปที่หัวของมนุษย์โคลนยักษ์ก่อนจะยกกรงเล็บขึ้นจิกลงไปที่หัวของอีกฝ่าย มนุษย์โคลนยักษ์นั้นไม่ได้โง่ แม้ว่าจะไม่ได้ฉลาดนักแต่ก็มีสัญชาตญาณอยู่พอตัว มันรู้สึกได้ถึงอันตรายจากแมวและรู้ว่าแมวนั้นอันตรายสำหรับมัน ดังนั้นตอนที่แมวลงมือมันจึงได้ใช้สกิลเพื่อปกป้องตัวเอง

“ระวังด้วย ! สกิลนี้จะลบการโจมตีทุกอย่างในระยะ ! ” หวังเย่าเตือนขึ้นมา

หลังจากที่เห็นว่ามนุษย์โคลนยักษ์ยกดาบในมือขึ้นและเริ่มเต้นไปมา มันได้สร้างพายุขึ้นจากตัวดาบ แมวก็เดาออกได้ว่านี่คงจะเป็นสกิลที่สองของมัน นั่นก็คือ ระบำดาบ

แมวฮึดฮัดออกมาก่อนจะอ้าปากแล้วคำรามเสียงดังลั่น หวังเย่าที่อยู่ด้านหลังถึงกับต้องปิดหูเมื่อได้ยินเสียงคำรามนี้

แม้ว่าการโจมตีของแมวไม่ได้ทำอันตรายต่อหวังเย่า แต่เสียงนั้นก็ไม่ใช่เบา ๆ แม้แต่ฟังเฉย ๆ ก็ยังต้องหูอื้อ มนุษย์โคลนยักษ์ที่โดนเสียงคำรามนี้เข้าไปเต็ม ๆ ก็ต้องตัวแข็งทื่อไปไม่อาจจะต้านทานได้เลย

แมวใช้โอกาสนั้นสะบัดกรงเล็บตัดแขนของมนุษย์โคลนยักษ์ออกแต่สกิลของมนุษย์โคลนยักษ์กลับทำงาน แม้ว่าจะเสียเปรียบทางสายเลือดแต่ก็ไม่ได้ส่งผลกับมันโดยตรง ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้แมวหยุดชะงักไปอยู่ดี

ระหว่างที่ชะงักไปนี้มนุษย์โคลนยักษ์ก็ได้ฟื้นฟูตัวเองกลับมา แมวได้แต่ต้องกระโดดกลับไปหาหวังเย่า

“จ้าวแห่งแมวนี่แข็งแกร่งจริง ๆ ! ” เมื่อเห็นการโจมตีของแมว หวังเย่าก็ยิ้มออกมา

ในอดีตนั้นเขาเห็นแค่การตะปบของแมว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นสกิลที่สองของแมว การคำรามนี้รุนแรงอย่างมาก แม้ว่าจะเลเวลต่างกันถึงสิบเลเวลแต่ก็ยังส่งผลต่อมนุษย์โคลนยักษ์ได้อยู่ดี

“เข้าไปช่วยหวังเย่าเพื่อให้คนอื่น ๆ คิดว่าตระกูลเจียงของเราไม่ได้ทำผิด” เมื่อเห็นว่าแมวตัดแขนของมนุษย์โคลนยักษ์ได้ เจียงหยานก็ได้บอกกับคนอื่น ๆ ในตระกูล

“ได้ ! ” คนอื่น ๆ ในตระกูลเจียงต่างก็พากันบินเข้าไปหาหวังเย่าและแมว

เมื่อเห็นว่าพวกนั้นแห่กันเข้ามา หวังเย่าก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำ “หน้าไม่อายเลยจริง ๆ ! ”

คนพวกนี้คงช่วยอะไรไม่ได้มาก และบางทีอาจจะอาศัยโอกาสตอนที่เขาเผลอเข้าโจมตีเขา หากเขาคิดจะร่วมมือกับคนเหล่านี้ในการจัดการกับมนุษย์โคลนยักษ์ตรงหน้า งั้นก็ไม่รู้เลยว่าสุดท้ายเขาจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่แค่ไหน

หวังเย่าได้ตัดสินใจแล้วว่าเจียงหยานนั้นคือคนอันตราย

“ ต่อหน้าทำเป็นคนดี ฉันจะจดจำการกระทำของแกเอาไว้ ฉันต้องรายงานเรื่องนี้กับพี่ฟู่หมิงให้ได้ ! ” หวังเย่ายิ้มออกมา

หลังจากนั้นเขากับแมวก็พุ่งออกไป เขาไม่คิดจะสู้กับมนุษย์โคลนยักษ์ต่อ ผู้อาวุโสเจียงหยานเห็นการกระทำของหวังเย่าก็คิดจะลงมือเพื่อหยุดหวังเย่าเอาไว้ แต่สุดท้ายเขาก็เหมือนรับรู้ได้ถึงบางอย่างและลังเลขึ้นมาจนสุดท้ายก็ไม่ได้ลงมือ

หวังเย่าและแมวได้ใช้โอกาสนั้นเดินทางเข้าไปยังประตูทันที

ตอนที่หวังเย่าและแมวหายตัวไป มันก็มีคนกลุ่มหนึ่งพุ่งออกมาจากหมอกด้านนอกมาถึงที่ขอบบ่อแต่ก็ไม่พบกับหวังเย่า พวกนั้นคิ้วขมวดและพึมพำออกมา “ หวังเย่าไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่ตะกี้ฉันรับรู้ได้ว่าเขาอยู่ที่นี่นิ ”

หยานเทียนพูดขึ้นมา “ตำแหน่งเชือกจิตของเขาอยู่ที่นี่แน่ ในระยะ 100 ตารางไมล์มีประตูที่นี่แค่ที่เดียวแต่เรากลับไม่เห็นหวังเย่า”

“เขาผ่านประตูไปแล้วรึเปล่า ? ” วานเซ่มองไปที่ประตูในบ่อและคาดเดาออกมา

พวกเขาดึงดูดความสนใจจากผู้คนจำนวนมาก เพราะเทพไฟนั้นเป็นคนใหญ่โต เมื่อพวกเขาปรากฏตัวขึ้นก็เป็นธรรมดาที่จะดึงดูดความสนใจจากทุกคน

เมื่อฟู๋หมิงมองไปรอบ ๆ ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เขารู้สึกได้ถึงคลื่นพลังของคนเหล่านี้ มันไม่ง่ายที่หวังเย่าจะหนีออกไปได้

“เทพไฟ ดูเหมือนว่านายจะตามหาหวังเย่าอยู่สินะ ? ” เจียงหยานถามขึ้นมา

“หือ ? นายรู้ด้วยหรือว่าน้องของฉันอยู่ที่ไหน ?” ฟู่หมิงถามขึ้นมา

เจียงหยานพยักหน้าและพูดขึ้น “ก่อนที่พวกนายจะมา เขาเพิ่งผ่านประตูไป ตอนนี้เขาได้เข้าไปที่ชั้นที่สองแล้ว”

คนตระกูลเจียงที่เหลือไม่รู้ว่าทำไมเจียงหยานถึงเข้าไปบอกข่าวกับฟู่หมิงถึงเรื่องของหวังเย่า เพราะก่อนหน้านี้พวกเขายังคิดจะกำจัดหวังเย่าอยู่เลย แต่เมื่อฟู่หมิงยังไม่รู้รายละเอียด มันก็คงจะดีกว่าที่จะผูกมิตรกับฟู่หมิงเอาไว้

เมื่อฟู่หมิงไม่ได้พบกับหวังเย่าก็คงต้องกังวลเป็นธรรมดา ยังไงซะทุกอย่างที่เขาทำไปในสายตาของคนนอกแล้วก็ไม่ใช่เรื่องผิด แม้ว่าจะพอเดาบางอย่างที่เกิดขึ้นออก แต่ก็ไม่ได้มีหลักฐานมายืนยันว่าเขาต้องการจะกำจัดหวังเย่า

หลายคนต่างก็แปลกใจที่หวังเย่ารู้จักกับฟู่หมิง

เมื่อฟู่หมิงได้ยินคำพูดของเจียงหยาน เขาก็มองไปที่มนุษย์โคลนยักษ์และพูดขึ้น “นี่คือผู้พิทักษ์ประตูงั้นหรือ ? ”

ฟู่หมิงอยู่มานานแล้ว เขารู้จักกับเหิงซวน จึงเป็นธรรมดาที่เขาจะเคยได้ยินเรื่องของดินแดนนรกมาบ้าง

เขารู้ว่าที่ประตูแต่ละแห่งจะมีผู้พิทักษ์อยู่ เมื่อมันเป็นมนุษย์โคลนยักษ์งั้นก็น่าจะเป็นผู้พิทักษ์ของประตูแห่งนี้

ผู้พิทักษ์นั้นดูคลั่งอย่างมาก บ่อโคลนดูปั่นป่วนขึ้นมา มันมีโคลนพุ่งขึ้นมาอย่างต่อเนื่องและเข้าโจมตีคนของตระกูลเจียง และมันยังได้สะบัดดาบเข้าใส่ผู้คนโดยรอบอีกด้วย

แม้ว่าคนเหล่านี้จะว่องไวและไม่ได้อ่อนแอ ส่วนมากต่างก็เลเวลมากกว่า 130 แต่การป้องกันของมนุษย์โคลนยักษ์นั้นสูงอย่างมาก อีกทั้งคนเหล่านี้ไม่ได้มีการโจมตีที่รุนแรงเหมือนแมว การโจมตีของพวกเขาจึงแทบทำอะไรมนุษย์โคลนยักษ์ไม่ได้เลย

เมื่อเห็นว่าการโจมตีของตนแทบไม่อาจจะทำอะไรมนุษย์โคลนได้ และยังต้องหลบการโจมตีที่อาจจะถึงตายจากอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นพวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะสบถด่าสาปแช่งหวังเย่าและแมว เพราะถ้าแมวไม่ตัดแขนของมนุษย์โคลนยักษ์ออก มันคงไม่คลั่งแบบนี้

“หมอกนั่นกินพลังจิตของคนได้ มันคงไม่ดีที่จะอยู่ที่นี่ต่อ” ฟู่หมิงพูดขึ้น

“ทำไมเทพไฟไม่ลงมือ แค่ใช้อุกกาบาตก็จัดการสัตว์ประหลาดนี่ได้แล้ว” เจียงหยานโบกมือก่อนจะมีลำแสงสีฟ้าพุ่งเข้าใส่ร่างของมนุษย์โคลนยักษ์

มนุษย์โคลนยักษ์ตัวแข็งทื่อไป ตัวของมันราวกับโดนตรึงเอาไว้ มันมีชั้นนำแข็งก่อตัวขึ้นบนเกราะของมันก่อนจะลามออกไป

ไม่กี่อึดใจมนุษย์โคลนยักษ์ก็กลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งทันที แม้แต่บ่อตมที่เท้าของมันก็กลายเป็นน้ำแข็งไปด้วย

“เทพไฟ เชิญ” เจียงหยานพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

ฟู่หมิงมองไปที่มนุษย์โคลนยักษ์และยิ้มออกมา “งั้นไม่เกรงใจล่ะนะ”

ในอีกด้าน เมื่อหวังเย่าผ่านประตูเข้ามาได้ แสงสว่างจ้าที่ประตูก็ต้องทำให้เขาถึงกับหลับตาลง หลังจากที่รู้สึกเหมือนตกจากที่สูงได้สักพัก เขาก็รู้สึกว่าเขาผ่านชั้นน้ำออกมา

ลมเย็น ๆ พัดผ่านอากาศที่มีกลิ่นเค็ม ๆ ลอยเข้ามาเตะจมูก เมื่อหวังเย่าลืมตาขึ้นมาก็อดไม่ได้ที่จะอึ้งกับฉากตรงหน้า

ที่นี่ไม่ใช่ป่าที่เต็มไปด้วยหมอก ที่นี่ไม่ใช่ทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยดอกไม้และต้นไม้ แต่ที่นี่กลับเป็นทะเลที่ดูไม่มีที่สิ้นสุด

“นี่คือชั้นที่สองของดินแดนนรกงั้นหรือ ? ” หวังเย่าตกใจกับฉากตรงหน้านี้อย่างมาก

แมวออกมาจากกำไรอสูรมายืนอยู่ตรงหน้าของหวังเย่าและมองไปรอบ ๆ เขาพูดขึ้นมาด้วยความแปลกใจ “สมกับเป็นเขตสวรรค์ทั้งสามจริง ๆ ชั้นสองกลับเป็นโลกแห่งทะเล”