ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 706 : แมงมุม

ตอนที่ 706 : แมงมุม

หวังเย่าได้ยินแบบนั้นก็ใจหล่นวูบ เขามองไปที่เจียงหยานและเข้าใจว่าอีกฝ่ายเป็นคนโหดร้ายอย่างแน่นอน

อีกฝ่ายหวังว่าเขาจะจัดการกับมนุษย์โคลนยักษ์นี่ ชายคนนี้หาข้ออ้างให้เขาไปตายสินะ ความแข็งแกร่งของสัตว์ประหลาดตรงหน้าอย่างน้อยก็ต้องเลเวล 140 แล้ว เพราะมันฆ่าคนที่เลเวล 130 ได้อย่างง่ายดาย

มีแค่พวกระดับสูงที่มีเพียงน้อยนิดเท่านั้นที่จัดการกับสัตว์ประหลาดนี่ได้ นี่ไม่ได้นับรวมหวังเย่าที่เลเวล 125

“ผู้อาวุโสคงพูดเล่น ผมแค่โชคดีที่บังเอิญรู้วิธีการจัดการกับมนุษย์โคลน เราต่างก็มีพลังเพียงพอที่จะจัดการมนุษย์โคลนพวกนั้นไม่ใช่หรือไง” หวังเย่าพูดขึ้น

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของหวังเย่า พวกเขาก็แอบชื่นชมความกล้าของเด็กหนุ่มคนนี้ที่กล้าพูดต่อหน้าผู้อาวุโสเจียงหยาน แม้ว่าจะฟังดูถ่อมตัวแต่ก็ทำให้คนอื่น ๆ ได้หลีกเลี่ยงอันตรายไปด้วย แต่ชัดแล้วว่าคำพูดของเขามันเป็นการสร้างความเกลียดชังให้กับทุกคนในตระกูลเจียง

แม้แต่หัวหน้ากองกำลังทหารเลือดวิญญาณก็ยังมองมาที่หวังเย่า และรู้สึกว่าเด็กนี่กล้าอย่างมาก เพราะในเขตดาวโบไลด์นั้นไม่มีใครกล้าพูดกับคนจากสี่ตระกูลใหญ่แบบนี้มาก่อน

ทุกคนที่มาทีนี่ไม่ได้โง่ พวกเขาเข้าใจความหมายในคำพูดของหวังเย่าเป็นอย่างดี เจียงหยานเริ่มไม่พอใจหวังเย่าอย่างเห็นได้ชัด คนจากตระกูลเจียงเองก็คิดจะเล่นงานหวังเย่าเช่นกัน

“สหาย อย่าพูดเกินไป ตระกูลเราเองก็ไม่รู้วิธีรับมือกับมันเหมือนกัน” เจียงหยานพูดขึ้นมาพร้อมกับยกมือขึ้นเพื่อที่จะตบไหล่หวังเย่า

หวังเย่าระวังตัวอยู่แล้ว เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจะจับตัวเขา เขาจึงถอยหนีและไม่คิดให้จับโดยง่าย

“นายยังเด็กต้องเรียนรู้อีกมาก ฉันจะจดจำนายเอาไว้ละกัน” ทันใดนั้นตอนที่หวังเย่าไม่ทันได้ตั้งตัว ฝ่ามือที่กดลงที่ไหล่ของหวังเย่าก็มีแรงกดมหาศาลไหลออกมา

พลังนี้แข็งแกร่งจนหวังเย่าไม่อาจจะต่อต้านได้ จู่ ๆ ตอนนั้นเขาก็ได้กระเด็นไปที่บ่อตม มุ่งหน้าไปทางที่สัตว์ประหลาดอยู่

“เด็กนี่จบแล้ว เขาคงสู้กับสัตว์ประหลาดนั่นไม่ได้”

“การหาเรื่องตระกูลเจียงเท่ากับรนหาที่ตาย เขายังเด็ก เขาไม่น่าไปหาเรื่องพวกระดับสูงเลย”

“น่าสงสารจริง ๆ ต้องขอบคุณที่เด็กนี่เตือนเรา ไม่งั้นแล้วฉันคิดว่าเราคงต้องตาย”

“ทำไมไม่ให้ผมจัดการกับไอ้ขยะนี่เอง” เจียงยู่พูดขึ้นด้วยสีหน้าเสียดาย

แม้ว่าหวังเย่าจะเก็บงำความแข็งแกร่งเอาไว้ แต่เจียงยู่ก็อยากจะพิสูจน์ว่าเขาแข็งแกร่งกว่าหวังเย่า เขาโดนมองว่าเป็นอัจฉริยะมาตั้งแต่เด็ก แต่ก่อนหน้านี้ปู่ของเขาเอาหวังเย่ามาเปรียบเทียบกับเขา มันทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก

“ถ้านายลงมือ นายจะเสียเปรียบ” เจียงหยานมองไปที่เจียงยู่และพูดขึ้นมา

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจียงยู่ก็มองไปที่หวังเย่าด้วยสีหน้าหม่นและพึมพำออกมา “ผมไม่รู้ว่ามันจะมีฝีมือแค่ไหน คงจะดีกว่าที่จะให้มันตายด้วยฝีมือสัตว์ประหลาด ”

เขาเองก็คิดว่าหวังเย่าคงไม่อาจจะรับมือกับสัตว์ประหลาดตัวนั้นได้

หวังเย่ากระเด็นออกไปที่บ่อ เขาอยู่ห่างจากสัตว์ประหลาดไม่ถึง 3 ฟุต สัตว์ประหลาดเองก็รับรู้ได้ถึงการมาของเขา

ในตอนนั้นมันได้ยกมือขึ้นพร้อมกับใช้ดาบเล่มโตฟันเข้าใส่หวังเย่า หากโดนฟันโดยดาบนี้คงโดนตัดออกเป็นสองส่วนไม่ก็ระเบิดในพริบตา

มนุษย์โคลนยักษ์ไม่ได้รวดเร็วนักแต่ก็มีพลังที่สูง ดาบหินในมือมันนั้นโดดเด่น เมื่อต่อยไปที่หมัด หวังเย่าก็รู้สึกราวกับต่อยเข้าใส่ภูเขาหิน

โชคดีที่หวังเย่าไม่ใช่ผู้บ่มเพาะทั่วไป ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าผู้ใช้อสูรเลเวลเดียวกัน แม้แต่ร่างกายของเขาก็เทียบกับเลเวล 130 ได้ ดาบนี้ไม่เพียงพอที่จะฟันนักสู้เลเวล 130 ให้ขาดครึ่งได้ เขายังรับมือมันไหวอยู่ จนดาบหมดพลังลง เขาก็อาศัยโอกาสนั้นถีบตัวออกจากระยะการโจมตี

แม้ว่าจะหลุดออกจากระยะการโจมตีได้ชั่วคราว แต่หวังเย่าก็ใช่ว่าจะถอยออกมาได้พ้น มนุษย์โคลนยักษ์นั่นยังคงเดินหน้าเข้ามาหาหวังเย่าต่อ

มนุษย์โคลนยักษ์นั้นหงุดหงิดกับการโจมตีที่โดนกันเอาไว้ได้ มันยกดาบทั้งสองขึ้นอีกครั้งเพื่อหวังจะฟันเข้าใส่หัว หวังเย่า

หวังเย่าขมวดคิ้ว เขายังคงบินไปต่อและหลบการโจมตีอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าเขาจะไม่ได้ช้า แต่เพราะขนาดตัวที่ใหญ่ของมนุษย์โคลนนั้นจึงยังไม่อาจจะหลุดระยะโจมตีของมันได้ ถึงอย่างนั้นตราบใดที่เขาระวังมากพอ การโจมตีก็ยากจะโดนตัวหวังเย่าที่ว่องไวได้

ผู้คนต่างก็แปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาคิดว่าหวังเย่าคงตายเพราะดาบนี่ไปแล้ว แต่เขากลับหลบการโจมตีออกมาได้สำเร็จ

หวังเย่าแอบดีใจ ต้องขอบคุณที่เขาได้ทำสัญญากับแมวมาจึงทำให้เขาแกร่งขึ้นจากเดิมอย่างมาก ความเร็วก็มากกว่าแต่ก่อนด้วย ไม่งั้นแล้วเขาคงไม่อาจจะหลบการโจมตีของมนุษย์โคลนยักษ์นี่ได้

“หนีมาได้จริง ๆ หรือ ? ” บางคนมองหวังเย่าด้วยความแปลกใจ

“ถ้าเด็กนี่หนีออกมาได้จริง ๆ บางทีสัตว์ประหลาดนี่อาจจะไม่ได้แกร่งแบบที่เราคิดเอาไว้” คนอื่น ๆ เห็นแบบนั้นก็เริ่มมีความคิดนี้ขึ้นมาในหัว

พวกเขาพากันมองไปที่ผู้อาวุโสเจียงหยาน และต่างก็เข้าใจว่าการที่หวังเย่าพุ่งออกไปที่บ่อตมนั้นจะต้องเป็นฝีมือของเจียงหยานอย่างแน่นอน

แต่พวกเขาไม่อาจจะเสียหน้าได้ เพราะพวกเขายังไม่มั่นใจว่าเจียงหยานเป็นคนทำหรือไม่

หวังเย่าหลบการโจมตีออกมาได้อีกครั้ง

“ฉันอยากเห็นจริง ๆ เลยว่าแกเป็นสัตว์ประหลาดแบบไหน ! ” หลังจากที่หลบการโจมตีมาได้ สุดท้ายหวังเย่าก็ได้โอกาสที่จะใช้ระบบในการประเมินข้อมูลของสัตว์ประหลาด

ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ หวังเย่าลืมใช้ระบบในการตรวจสอบ

ตอนนั้นแผงข้อมูลก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับข้อมูลของสัตว์ประหลาดที่โผล่มาในหัวของหวังเย่า

ชื่อ : มนุษย์โคลนยักษ์เลเวล : 145 ระดับ: ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสกิล : ดาบหิน ใช้แขนทั้งแปดในการฟันดาบ ระยะการโจมตีไกลอย่างมากรวมทั้งยังรวดเร็วและทรงพลัง, ระบำดาบ ใช้การโจมตีอย่างรวดเร็ว ในตอนที่แกว่งดาบนั้นจะโจมตีเป็นระยะ 10 เมตร , ดาบแมงมุม แทงเข้าใส่เป้าหมายอย่างรวดเร็ว ดาบทั้งแปดนั้นมีพลังในการแทงที่สูง เมื่อสกิลถูกใช้ออกมา แรงโน้มถ่วงในระยะ 30 เมตรจะเพิ่มขึ้นมาอย่างมากช่วยในเรื่องการโจมตี, เกราะหิน เกราะหินของมันมีพลังป้องกันที่สูง ต้านทานการโจมตีทางกายภาพ 50 เปอร์เซ็นต์ การโจมตีธาตุ 30 เปอร์เซ็นต์ สร้างความเสียหายธาตุ 10 เปอร์เซ็นต์สะท้อนใส่ศัตรูเตือน : มันคือสัตว์อสูรในดินแดนนรก ต้นกำเนิดไม่อาจจะทราบได้ มันอาจจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกสร้างขึ้นมา

หลังจากที่ได้เห็นข้อมูลนี้ หวังเย่าก็ต้องหมดคำพูดไป สัตว์ประหลาดนี่ไม่ได้ไร้เทียมทาน มันเป็นแค่สัตว์อสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ แต่พลังป้องกันของมันต่างหากที่น่าปวดหัว

“จ้าวแห่งแมว ตามมา ! ” หวังเย่าบอกกับแมว

แมวรู้ความคิดของหวังเย่าทันที มันจึงได้กระโดดขึ้นไป ก่อนจะมุ่งหน้าไปหาหวังเย่า

เจียงหยานมองความคิดของหวังเย่าออก เขาก้าวออกไปเบา ๆ ก่อนจะเกิดพลังกระจายไปทั่วพื้น แต่เขาทำแนบเนียนอย่างมาก จนแม้แต่คนรอบตัวของเขาก็ยังไม่รู้ตัว

หวังเย่าเร็วกว่ามนุษย์โคลนยักษ์อย่างมาก เขาหลุดออกมาจากระยะโจมตีและมุ่งหน้าไปที่ประตู และตอนนี้หวังเย่าก็อยู่ห่างจากประตูไม่กี่สิบเมตรเท่านั้น พวกคนที่ฝั่งเห็นแบบนั้นต่างก็พากันแปลกใจกับผลลัพธ์นี้

ในตอนนั้นเองกลับมีโคลนพุ่งขึ้นมาขวางทางหวังเย่าเอาไว้ โคลนนี้ทรงพลังไม่น้อยไปกว่าการโจมตีของดาบเลย ถ้าเขารู้ตัวช้าไป เขาอาจจะบาดเจ็บหนักได้

เพราะการชะงักไปนี้จึงทำให้มนุษย์โคลนยักษ์ตามทัน มันคำรามออกมา ก่อนที่จะแผ่แรงกดดันออกมาจากตัวเพื่อดึง หวังเย่าลงไปในบ่อตม แต่โคลนด้านล่างเองก็แผ่แรงดึงดูดออกมาด้วย

“ท่าจะไม่ดีแล้ว ! ” หวังเย่าใจสั่น เขาพยายามอย่างที่สุดเพื่อที่จะหนีออกจากที่นี่

แต่แรงโน้มถ่วงที่ปรากฏขึ้นมานี้ ทำให้เขาช้าลงกว่าเดิมอย่างมาก เขาได้แต่มองดูมนุษย์โคลนยักษ์ที่พุ่งเข้ามาหา

มนุษย์โคลนยักษ์ยกแขนทั้งแปดขึ้นก่อนจะกางออกราวกับแมงมุม ดาบทั้งแปดล็อคเป้ามาที่หวังเย่า ดาบนั้นทำให้ หวังเย่ารู้สึกขนลุกไปตาม ตอนนี้เขารู้สึกได้ถึงอันตรายครั้งใหญ่

มนุษย์ยักษ์นี่คงใช้สกิลดาบแมงมุมของมันแน่ !