ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 690 : ทะลวงผ่านสำเร็จ

ตอนที่ 690 : ทะลวงผ่านสำเร็จ

เลือดกระจายออกไปทั่วพร้อมกับเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวด แมวได้ร่วงลงมาอีกครั้งพร้อมกับอาการบาดเจ็บที่หนักหนายิ่งกว่าเดิม ตอนที่มันตกลงมานั้น มันก็ไม่สามารถขยับได้ราวกับตายไปแล้ว

หากไม่ใช่เพราะหวังเย่ารับรู้ถึงคลื่นพลังชีวิตจากมันแล้ว เขาคงไม่เชื่อว่ามันมีชีวิตอยู่ ลูกบอลสายฟ้า 2 ลูกนั้นทรงพลังเกินกว่าจะต้านทานได้ พลังของมันเพียงพอที่จะฆ่าสัตว์อสูรต่ำกว่าเลเวล 150 ได้

แม้แต่พวกที่ต้านทานสายฟ้า ก็คงไม่อาจจะทนรับพลังนี้ได้

“จบแล้วหรือ ?” แมวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงและถอนหายใจออกมา

หวังเย่ามองไปที่แมวก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า แต่ตอนนั้นเขาพบว่าลูกบอลสายฟ้ากลับโผล่มาถึง 3 ลูก

“ยอมแพ้ได้แล้ว นายทนไม่ไหวหรอก แม้ว่านายจะทนการลงโทษรอบที่สองได้ แต่ก็ยากจะทนรับการลงโทษรอบสุดท้ายได้ ทำไมนายต้องทนเจ็บตัวขนาดนี้ด้วย ? ” หยานเทียนพูดขึ้นมา

หวังเย่าไม่ได้พูดอะไร เพราะเขาไม่รู้ว่าเขาควรพูดอะไรออกมา ต่อหน้าพลังอันน่ากลัวนี้ เขาไม่ต่างอะไรจากมดที่อ่อนแอเลย

แววตาของแมวไม่ได้เป็นประกายดังเดิม พลังสายฟ้ากระจายไปทั่วตัวมันและทำให้ร่างกายของมันเสียหายรวมถึงทำลายเส้นเลือดที่เพิ่งฟื้นฟูขึ้นมา

“กรร ! ” แมวคำรามออกมาด้วยความไม่เต็มใจและค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน

มันเฝ้ารอการทะลวงผ่านมาหลายพันปีแล้ว ที่ผ่านมามันยอมทนทรมานมาหลายร้อยปี มันไม่ง่ายที่ตัวเองจะฟื้นฟูขึ้นมาได้เช่นนี้ ไม่มีทางที่มันจะมายอมตายเพราะการดึงพลังเทพนี้หรอก มันไม่ยอมให้สายฟ้านี้ทำลายความหวังของมันอย่างเด็ดขาด !

“จ้าวแห่งแมว..” หวังเย่ากำหมัดแน่นพร้อมกับรู้สึกตรึงเครียดขึ้นมา

แมวนี้ยังก้าวออกไปข้างหน้าลากร่างกายที่อ่อนล้าของมันออกไป มันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง และดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีการป้องกันใด ๆ เหมือพร้อมจะรับการโจมตีนี้ไว้โดยตรง

เสียงฟ้าร้องดังก้องไปทั่วทั้งโลก

แมวสะบัดกรงเล็บฉีกลูกบอลสายฟ้า มือมันเองก็โดนทำลายด้วยพลังมหาศาลนี้ เนื้อและเลือดแทบจะหายไปจากกระดูกเพราะอุณหภูมิที่สูงของสายฟ้า

ลูกบอลสายฟ้าทั้งสามนี้ สุดท้ายก็หมดพลังงานลงไป แมวกลับทนได้อีกครั้ง แต่มันรู้ว่ามันยังไม่จบแค่นี้เพราะการโจมตีชุดที่สองกำลังมาได้แค่ครึ่งทางเท่านั้น

จากนั้นลูกบอลสายฟ้า 6 ลูกก็ปรากฏขึ้นมา ทุกคนต่างก็หน้าถอดสีและเกิดความสิ้นหวังขึ้นมาในใจ

“ไม่มีเหตุผลเลย เพราะแบบนี้ถึงไม่มีใครทะลวงผ่านได้สำเร็จสินะ ! ” หลินฉีน้ำตาไหลออกมา เธอไม่อาจจะทนดูฉากนี้ได้

“แม้ว่าจะเป็นสัตว์อสูรเลเวล 150 หากไม่มีร่างที่เป็นธาตุสายฟ้าก็คงไม่อาจจะรอดจากการโจมตีระดับนี้ได้ ! ” แฟนธอมพูดขึ้นมา

“สกิลของฉันสามารถช่วยให้แมวฟื้นฟูตัวเองได้ หากฉันช่วยแมวนี่ อย่างน้อยมันก็จะดีที่สามารถฟื้นฟูร่างกายของมันขึ้นมาได้บ้าง” เอไนน์พูดขึ้น

หยานเทียนมองไปที่เอไนน์ “เราไม่อาจจะหลอกสวรรค์ได้ แม้ว่าจะซ่อนตัวอยู่ที่สุดมุมของโลก แต่ตราบใดที่วิญญาณไม่ถูกทำลายงั้นมันก็ไม่หยุด”

“เราต้องดูเขาตายไปอย่างนี้น่ะหรือ ? ” เอไนน์ไม่ยอมรับความจริง

เมื่อทุกคนได้ยินแบบนั้นก็พากันมองไปที่หวังเย่า

“ฉันเชื่อในตัวมัน ! ” หวังเย่าพูดขึ้น

ตอนที่ลูกบอลสายฟ้ามาถึง สายฟ้าก็ได้กระจายออกไปทั่วจนทำให้หวังเย่าและคนอื่น ๆ ต้องถอยออกมาอีก

ที่นี่ถือว่าห่างจากเมืองมากแล้ว ไม่งั้นแล้วทั้งเมืองอาจจะได้รับผลกระทบไปด้วย

แมวได้พุ่งเข้าใส่ลูกบอลสายฟ้าราวกับเป็นนักรบที่ยอมสู้จนตัวตาย ฉากต่อมานั้น หวังเย่าและคนอื่น ๆ ไม่อาจจะมองเห็นได้เพราะสายตาของพวกเขาไม่อาจจะมองทะลุแสงนี้ได้ มันราวกับเทพที่กำลังฉีกท้องฟ้าให้เปิดออก

มีแค่หยานเทียนและคนที่อยู่มานานพอ ๆ กับเขาเท่านั้นที่จะมองทะลุแสงนั้นได้

“น่าทึ่ง….ความดื้อด้านแบบนี้ฉันเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก บรรพชนแมว พลังสายเลือดของมันน่าทึ่งเกินกว่าที่คาดเอาไว้จริง ๆ ”

สายฟ้ากระจายไปทั่วแต่แมวยังยืนนิ่งอยู่ ร่างกายของมันแทบเหลือแต่กระดูก เนื้อและเลือดนั้นกลายเป็นเถ้าไป กระดูกก็ถึงกับมีรอยแตก หัวใจของมันเต้นช้า ๆ มันมีพลังอันน้อยนิดที่หลงเหลืออยู่เพื่อปกป้องหัวใจเอาไว้

“พลังของโล่เอลฟ์ ! ” เอไนน์เห็นแสงที่ห่อหุ้มหัวใจของแมวก็รับรู้ได้ถึงพลังอันคุ้นเคย

“พลังของโล่เอลฟ์ถูกส่งเข้าไปเพื่อปกป้องหัวใจเอาไว้ ! ” เอไนน์ไม่คิดเลยว่าแมวจะยังไม่ใช้พลังของโล่นี้ในตอนแรกแต่กลับเอามาใช้ในตอนนี้

พลังของโล่เอลฟ์สามารถลดความเสียหายของธาตุแสงได้ถึง 80 เปอร์เซ็นต์ มันไม่ได้อ่อนแอกว่าการต้านทานธาตุสายฟ้าของสัตว์อสูรต่าง ๆ ลูกบอลสายฟ้านี่คือธาตุแสง มันก่อตัวขึ้นมาจากธาตุแสง พลังของโล่เอลฟ์จึงต้านทานมันได้ในระดับหนึ่ง

“จ้าวแห่งแมว ได้ยินฉันไหม ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา

แมวค่อย ๆ หันกะโหลกที่ไม่มีดวงตามองมาที่หวังเย่า

“นายไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เรื่องอื่นปล่อยให้ฉันจัดการเอง นายพักได้แล้ว ! ” หวังเย่ายิ้มออกมาและทะยานไปหาแมว

“เด็กนั่นคิดจะทำอะไร ? ” หยานเทียนเห็นหวังเย่าทำแบบนั้นก็แปลกใจและสับสนขึ้นมา

ระหว่างนี้ หยานเทียนได้รู้นิสัยของหวังเย่าขึ้นมาบ้างแล้ว เด็กคนนี้ไม่อาจจะคาดเดาได้ หากจะบอกว่าเขากำลังรนหาที่ตายก็คงไม่มีใครกล้าที่จะเถียง แต่เด็กนี่เคยโดนการลงโทษมาก่อน นอกจากจะพลิกวิกฤตได้แล้ว เทพไฟยังเลือกที่จะเข้าข้างคนแบบนี้อีก

ความแข็งแกร่งอยู่แค่เลเวล 120 แต่คิดจะรับการลงโทษเอาไว้งั้นหรือ ?

และแล้วการโจมตีรอบสุดท้ายก็มาถึง เมฆบนท้องฟ้าเริ่มรวมตัวกัน ท้องฟ้าที่แต่เดิมแล้วปกคลุมด้วยเมฆดำทั่วทุกที่ แต่ตอนนี้กลับครอบคลุมระยะแค่ 10 กิโลเมตรเท่านั้น

“ท่าไม่ดีแล้ว ! พลังมันเหมือนจะเพิ่มขึ้น สวรรค์ดูผิดปกติ ! ”

สิ่งที่เหมือนกับหอกพุ่งออกมาจากก้อนเมฆด้วยพลังอันมหาศาล หอกสีดำนี้ยาวหลายร้อยฟุต มันแผ่พลังอันน่ากลัวออกมา

“นี่มันคือการลงโทษ ! ” ตอนนั้นทุกคนต่างก็พากันอุทานออกมา และไม่อาจจะใจเย็นได้อีก

นี่คือการรวมพลังรอบสุดท้ายที่ทำให้เกิดหมอกนี้ขึ้นมา ถึงแมวนี่จะมีพลังของเลเวล 150 อยู่ แต่ก็ต้องตายในเวลาไม่กี่วินาที

พลังสายเลือดของแมวคือตัวตนที่ขัดกับสวรรค์ และตอนนี้สายเลือดของมันกลับฟื้นฟูขึ้นมา พระเจ้าไม่คิดให้โอกาสมันได้ฟื้นฟูกลับมาอีก จึงคิดจะกำจัดมันทิ้งในตอนที่อ่อนแอที่สุด

ด้วยความแข็งแกร่งเช่นนี้แม้แต่สัตว์อสูรเลเวล 150 ก็ไม่อาจจะต้านทานได้

“คิดจะให้ฉันลงมือจริง ๆ หรือ ? ” หยานเทียนลังเล ถ้าเขาไม่ออกไปช่วยแมวนี่ หากเขาต้องเจอกับบทลงโทษในอนาคต มันก็คงหนักหนากว่าเดิม

พวกเขาไม่อาจจะหลอกพระเจ้าได้ ! แม้แต่พวกที่แข็งแกร่งก็ไม่มีทางหลีกเลี่ยงหายนะนี้ได้อย่างสมบูรณ์

“นายง่วงก็ไปนอนซะ” หวังเย่ายิ้มออกมา ในมือของเขามีวิญญาณสัตว์อสูรปรากฏขึ้น

วิญญาณสัตว์อสูรนี้โดนผนึกเอาไว้ไม่อาจจะเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ เมื่อมันรับรู้ได้ถึงสายฟ้ามันก็รู้สึกอึดอัดใจขึ้นมา แม้แต่ผนึกของหวังเย่าก็แทบไม่อาจจะผนึกมันได้

“เจ้าแห่งแมว นายคงลำบากมาเยอะ ” หวังเย่าหยุดและบอกกับแมว

แมวไม่ได้หันกลับมามองหวังเย่าแต่กลับมองไปที่วิญญาณสัตว์อสูรแทน

“ปล่อยฉันจัดการเอง ! ” หวังเย่าโยนวิญญาณสัตว์อสูรในมือเข้าใส่หอกสายฟ้าที่พุ่งลงมา

ตูม !

หอกนั้นยังไม่หมดพลัง วิญญาณสัตว์อสูรไม่อาจจะทนรับพลังอันน่ากลัวนี้ไหวและถูกทำลายไปก่อนจะกลายเป็นความว่างเปล่าทันที

หลังจากที่วิญญาณสัตว์อสูรนั่นตายไปแล้ว หอกก็เหมือนจะเสร็จสิ้นภารกิจของตัวเองและกลับไปยังท้องฟ้า เมฆดำกลับสลายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน

จากนั้นแสงหลากสีก็ส่องทะลุ สาดมาที่ตัวแมว

“พระเจ้าเมตตาแล้ว มันผ่านการดึงพลังไปได้จริง ๆ ” หยานเทียนยิ้มออกมา

แสงหลากสีนี้คือรางวัลของการทะลวงผ่านได้สำเร็จ ไม่ใช่แค่ซ่อมแซมร่างกายที่เสียหาย แต่ยังให้พลังกับร่างกายด้วย

แมวยืนนิ่งในอากาศพร้อมกับเนื้อและเลือดที่ค่อย ๆ ฟื้นฟูขึ้นมา ไม่นานมันก็กลายเป็นอสูรแมวขนทองที่ดูแข็งแกร่งดังเดิมปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าทุกคน

หวังเย่าเห็นว่าหลังจากที่ผ่านการดึงพลังมา แมวไม่ใช่แค่แข็งแกร่งขึ้นแต่สายเลือดและร่างกายเองก็แกร่งขึ้นไปด้วย

“ยินดีด้วยที่ผ่านการลงโทษมาได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเด็กนี่ งั้นคงไม่อาจจะผ่านการลงโทษนี้มาได้แน่” หยานเทียนยิ้มออกมา

คนอื่น ๆ ต่างก็เข้ามาแสดงความยินดี

หยานเทียนมองไปที่หวังเย่าเขาอยากจะพูดบางอย่าง “ฉันมีเรื่องบางอย่างอยากให้นายช่วย”

“หือ ? ตราบใดที่ผมทำได้ ผมจะช่วย” หวังเย่าพูดขึ้นมาด้วยท่าทีจริงใจ “แต่ถ้าเรื่องมันหนักหนาเกินไป ผมคงช่วยอะไรไม่ได้จริง ๆ ”

“ฉันหวังว่านายจะรักษาสัตว์อสูรอีกตัว ! ” หยานเทียนพูดขึ้นมา