ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 671 : สองร่าง

ตอนที่ 671 : สองร่าง

เมื่อได้ไข่สัตว์อสูรมา เฟิงและหลงปู้หยู๋ก็ได้วิ่งไปหาหวังเย่าและคนอื่น ๆ เผื่อว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง

ทั้งสองยังไปไม่ถึงห้องนั่งเล่นก็พบกับการต่อสู้ที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้า

ห้องนั่งเล่นที่แต่เดิมแล้วมีพื้นที่กว้างนั้นกลับโดนเผา มันมีศพของผู้คนนับไม่ถ้วนนอนกองกันอยู่ที่พื้น

โจวอวิ๋น, ลัวจ้าวฮวา และอันตงจ๋า ได้จัดการสมาชิกคนอื่น ๆ ของกลุ่มอีกาดำไป พวกที่เหลือหนีไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่อูทาเพียงลำพังที่อยู่ที่นี่

เมื่อเห็นเฟิงและหลงปู้หยู๋มุ่งหน้ามาที่นั่น โจวอวิ๋นก็โบกมือให้กับทั้งสองด้วยความตื่นเต้น

“พี่หลง ดีจริง ๆ ที่พี่กลับมาเป็นหนุ่มอีกครั้ง” ลัวจ้าวฮวาวิ่งเข้ามากอดหลงปู้หยู๋ด้วยความดีใจ

อันตงจ๋ามองไปที่หลงปู้หยู๋ด้วยท่าทีตื่นเต้น

ทุกคนคุยกันสักพักก่อนจะหันไปสนใจการต่อสู้ที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้า

“ไม่คิดเลยว่าหวังเย่าจะมาอยู่ที่นี่” หลงปู้หยู๋มองไปที่ร่างภายใต้แสงไฟและอดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา

เฟิงเงยหน้าดูการต่อสู้และพูดขึ้น “ใช่ หวังเย่าเติบโตได้อย่างน่าทึ่ง เราควรช่วยเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”

โจวอวิ๋นและคนอื่น ๆ ต่างก็พากันพยักหน้า

“การรับมือกับอูทาได้ บางทีหวังเย่าอาจจะเลเวล 120 รึเปล่า ? ” หลงปู้หยู๋ถามขึ้นมา

ลัวจ้าวฮวาส่ายหน้า “ดูเหมือนว่าพีเย่าจะด้อยกว่า พี่เย่าเคยบอกว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขากับเราน่ะพอ ๆ กัน แต่แค่เขามีทักษะพิเศษเพิ่มขึ้นมาก็เท่านั้น”

“หือ ? งั้นหรือ ? ” หลงปู้หยู๋ไมได้พูดอะไรต่อและมองดูการเคลื่อนไหวของหวังเย่า เขาเหมือนจะอยากเรียนรู้การต่อสู้

ค่ายกลที่หวังเย่าสร้างขึ้นมานั้นทำให้อูทาไม่อาจจะหนีออกมาได้เลย

ด้วยค่ายกลทำลายดวงดาวแล้ว ไฟหยินหยางเดิมก็กลายเป็นไฟที่มีพลังจนทำให้อูทาแปลกใจ

อีกาของอูทายังพอทนกับมังกร 3 ตัวได้ แต่เมื่อมีมังกรไฟ 4-5 ตัว เขาก็เริ่มไม่อาจจะรับมือได้แล้ว

ตอนที่หวังเย่าเรียกมังกรตัวที่ 9 ออกมา อีกาก็ได้แต่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะร่วงลงมาจากฟ้า แต่อีกายังไม่ตาย มันได้แยกร่างเป็นอีกาตัวเล็ก ๆ แล้วบินเข้าไปรุมหวังเย่าอีกครั้ง

พวกมันล้อมหวังเย่าเอาไว้ทุกทิศทาง หวังเย่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้โล่เงาเพื่อป้องกันเอาไว้

“อาเย่าเหมือนจะมีปัญหาแล้ว” โจวอวิ๋นพูดขึ้นมาด้วยสีหน้ากังวล

“รึว่าเราควรไปช่วยเขาดี ! ” ลัวจ้าวฮวากังวลนิด ๆ

เฟิงรีบหยุดเอาไว้ “อย่าเพิ่งประมาทไป สกิลของหวังเย่านั้นแปลกประหลาด แต่ก็ยังรับมือไหว การเข้าไปช่วยตอนนี้ไม่ได้ช่วยอะไรหวังเย่า แต่กลับส่งผลดีต่ออูทาต่างหาก”

ลัวจ้าวฮวาพยักหน้า “ฉันรู้สึกว่าการต่อสู้กำลังจะจบ พี่เย่าต้องหาทางจัดการได้แน่”

อีกานับไม่ถ้วนล้อมหวังเย่าเอาไว้ จนเขาไม่อาจจจะเดินหน้าไปไหนได้

ตอนนั้นที่เท้าของอูทาก็โดนตรึงอีกรอบ มันไม่เหมือนกับการตรึงครั้งก่อน เพราะมันมีโซ่พุ่งออกมาจากดาบล่ามไปที่ข้อมือของอูทาด้วย

“เด็กน้อย ใช้ท่าแบบเดิมฆ่าฉันไม่ได้หรอก ฉันแนะนำว่าแกควรหยุดจะดีกว่า ฮ่าฮ่า…” ถึงเสื้อผ้าของอูทาจะโดนเผา แต่เขาก็ยังไม่ได้แสดงท่าทีเกรงกลัวออกมา

“ตายแล้วยังจะพูดมากอีก ! ” แม้ว่าจะโดนอีกาล้อมเอาไว้ แต่หวังเย่าก็ยังรับรู้ตำแหน่งของอูทาได้อย่างชัดเจน เขาได้ระเบิดพลังออกมา ก่อนที่จะมีมังกรไฟพุ่งเข้าใส่อูทาอีกครั้ง

กรร…

มังกรไฟพุ่งทะลุอกของอูทาไปได้อย่างง่ายดายพร้อมกับรูขนาดใหญ่ที่อกของเขา

อูทาก้มลงไปมองอกของตัวเองแล้วหัวเราะออกมา “พลังของการโจมตีนี้มากกว่าเลเวล 130 แต่ไฟของแกน่ะเลเวลแค่ 120 อีกาฉันเลเวล 127 แกไม่มีทางฆ่าฉันได้ สุดท้ายแกก็ทำได้แค่เสมอกับฉัน ฮ่าฮ่า…”

หวังเย่าโดนอีกาขังเอาไว้ แต่เขาก็ยังดูใจเย็นดังเดิม

“งั้นหรือ ? แกรู้ไหมว่าถ้าฉันคิดจะฆ่าแก ฉันไม่ต้องใช้ไฟด้วยซ้ำ ? ”

อูทาหรี่ตาลงและมองกรงสีดำที่อยู่ไกลออกไป “ในเมื่อแกมีวิธีฆ่าฉัน งั้นทำไมแกไม่ใช้มันออกมาตั้งแต่แรก ? ”

น้ำเสียงของอูทาเย็นชาแต่ก็ไม่ได้ปกปิดการเย้ยหยันของเขาแต่อย่างใด

“แฟนธอม ในเมื่อนายอยู่ที่นี่แล้วก็ไม่ต้องซ่อนตัวอีกต่อไป” หวังเย่าพูดขึ้น

“ฉันขอโทษทีพี่เย่า ฉันมาช้าไปหน่อย” ชายหนุ่มผมเงินปรากฏตัวขึ้นมา ร่างของเขาเกิดจากค้างคาวนับไม่ถ้วนรวมตัวกัน ดาบสองเล่มห้อยอยู่ที่เอว สายตาเขาคมกริบราวกับดาบ

“เขาเป็นใครกัน ? ” อันตงจ๋าถามขึ้นมา

ไม่ใช่แค่อันตงจ๋าที่สงสัย โจวอวิ๋นและคนอื่น ๆ เองก็พากันเพิ่มความระวังเตรียมพร้อมที่จะเข้าไปสู้ด้วย

เฟิงตรวจสอบแฟนธอมดูและพบว่าคลื่นพลังของหวังเย่านั้นคล้ายกับแฟนธอม จากนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมา “ทุกคนไม่ต้องตกใจไป นี่น่าจะเป็นสัตว์อสูรของหวังเย่า”

หลงปู้หยู๋เบิกตากว้าง “สัตว์อสูรรูปร่างมนุษย์….มันใช่สัตว์อสูรแน่หรือ ? ”

เฟิงพยักหน้า “ไม่ผิดแน่ นี่ต้องเป็นสัตว์อสูร ! ”

“พระเจ้า ! ” ลัวจ้าวฮวาอดไม่ได้ที่จะร้องอุทานออกมาด้วยความตะลึง

“พี่เย่านี่เหมือนคลังสมบัติเดินได้เลย ! ” อันตงจ๋าพูดขึ้นมา

“ฉันสงสัยว่าสัตว์อสูรของหวังเย่าจะฆ่าอูทาได้รึเปล่า ? ” โจวอวิ๋นพูดขึ้นมา ยังไงซะความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรและผู้ใช้ก็เกี่ยวโยงกัน ความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรไม่อาจจะสูงกว่าผู้ใช้อสูรได้ ดังนั้นเลเวลของมันคงไม่ได้สูงเท่ากับอีกา นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้โจวอวิ๋นกังวล

อูทามองไปที่แฟนธอม ก่อนจะเผยสีหน้าไม่พอใจออกมา “แค่สัตว์อสูรกระจอก แกคิดว่ามันจะฆ่าฉันได้รึไง ? ”

“ถ้าแกอยากรู้คำตอบ ฉันก็จะบอกคำตอบให้แกได้รู้เอง ! ” หวังเย่าหรี่ตาลงและตะโกนออกมา “แฟนธอม จัดการอีกาพวกนี้ ! ”

“ได้ ! ”

แค่แฟนธอมสะบัดดาบเบา ๆ กรงขังของอีกาก็เกิดรอยแยกขึ้น

หวังเย่าพุ่งออกมาก่อนที่อีกาจะเปลี่ยนเป็นคลื่นสีดำพุ่งเข้าใส่แฟนธอม

แฟนธอมใช้ดาบในมือสะบัดออกไปนับครั้งไม่ถ้วนก่อนที่จะเปลี่ยนอีกาพวกนั้นให้กลายเป็นความว่างเปล่า

“เร็วจริง ๆ นี่คือสกิลของเขารึไง ? ”

“นี่…ดูเหมือนว่าสกิลนี้ไม่ต้องโจมตีโดนด้วยซ้ำ ! ”

ผู้คนด้านล่างต่างก็พากันอึ้ง อูทาเองก็ช็อกกับความสามารถของแฟนธอมเช่นกัน

หลังจากที่แยกร่างแล้ว อีกาเหมือนจะอ่อนแอลงอย่างมาก แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่สัตว์อสูรทั่วไปจะจัดการได้

การกำจัดร่างแยกของอีกานั้นยุ่งยากพอสมควร มันไม่ใช่สิ่งที่สัตว์อสูรทั่วไปจะทำได้ การโจมตีแทบไม่จำกัดอย่างต่อเนื่องนี้ สัตว์อสูรแบบนี้คงมีน้อยตัวนักในจักรวาล

อูทาเบิกตากว้างมองไปที่แฟนธอม เขาลืมไปเลยว่าตัวเองก็ตกอยู่ในอันตรายเหมือนกัน

“อูทา แกคิดว่าฉันฆ่าแกได้รึยัง ? ”

ที่ด้านบนก็มีเสียงของหวังเย่าดังขึ้นมา

อูทาเงยหน้าขึ้นมองหวังเย่าด้วยความแปลกใจ

“ฉัน…ฉันไม่เชื่อว่าแกจะฆ่าฉันได้ ! ” มือและขาของเขาโดนตรึงเอาไว้ อูทาได้แต่กำหมัดแน่นและตะโกนออกมา

“งั้นหรือ ? ” หวังเย่ามองไปที่อูทาราวกับยมทูตที่มารับวิญญาณ จากนั้นเขาก็ได้ดึงดาบสีทองออกมาจากแหวนมิติ

“นั่นมันอะไร ? ” เมื่อเห็นแสงที่สะท้อนจากดาบ ผู้คนด้านล่างต่างก็พากันเบิกตากว้าง

ในอีกด้านของเมืองที่โรงแรมสันติ ฟู่หมิงได้ลุกขึ้นยืนและมองไปที่หวังเย่าก่อนจะพูดขึ้น “ดาบศักดิ์สิทธิ์กลับอยู่ในมือของหวังเย่า ถ้าเขามีสกิลเปลี่ยนร่าง…”

ตาของอูทาแดงก่ำ ตัวของเขาสั่น สายตาของเขาจับจ้องไปที่ดาบศักดิ์สิทธิ์ ก่อนที่เขาจะตะโกนออกมาด้วยเสียงที่สั่น “อย่าฆ่าฉันเลย ฉันจะฟังคำสั่งนายทุกอย่าง ฉัน….ฉันมีของแลกเปลี่ยน ฉันมีไข่สัตว์อสูร…”

เกิดลมพัดหวนขึ้น หวังเย่าเหมือนจะไม่สนใจคำพูดของอูทา เขาแค่สะบัดมือเบา ๆ ก็ตัดหัวของอูทาให้หลุดออกจากบ่าได้แล้ว

อีกาดำรีบบินหนีไป แต่สุดท้ายก็โดนแฟนธอมจัดการไปด้วย จากนั้นมันก็ถูกแฟนธอมดูดพลังงานไป

หวังเย่าเก็บดาบก่อนจะเดินเข้าไปหาแฟนธอม “เกิดอะไรขึ้น ? พวกอีกาไปไหนแล้ว ? ”

แฟนธอมยักไหล่ “ฉันก็ไม่รู้ ! ”

“แปลก…” หวังเย่าขมวดคิ้ว

“แปลกตรงไหน ? ” แฟนธอมไม่เข้าใจ

“ลงไปที่พื้นกันก่อน ฉันจะลองตรวจสอบนายดู แล้วนายก็จะรู้เอง”

เมื่อพูดจบ หวังเย่าก็กลับลงไปที่พื้นโดยมีแฟนธอมตามมาติด ๆ

ผ่านไปสักพักแฟนธอมก็อุทานออกมา “พระเจ้า ! ”

“เกิดอะไรขึ้น ? ” เฟิงและคนอื่นๆวิ่งเข้ามาสมทบ

หลงปู้หยู๋พึมพำออกมา “สัตว์อสูร 2 ตัว ! ”

“ใช่ อาเย่ามีสัตว์อสูรแบบเดียวกัน 2 ตัว ! ” โจวอวิ๋นพูดขึ้นด้วยสีหน้าแปลกใจ

“พี่เย่า …เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ? ” เมื่อพบว่าตัวเองมีอีกร่าง แฟนธอมก็ถามขึ้นมาด้วยความกังวล

“ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน บางทีอีกาดำคงอยู่ธาตุมืด นายคือราชาแห่งความมืด นายกินมันเข้าไปใช่ไหม ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา

มีอีกประโยคที่เขาไม่ได้พูดออกมา แฟนธอมกินสัตว์อสูรตัวอื่นไป แต่ระบบกลับไม่ได้บอกอะไรเขาเลย มันน่าแปลกจริง ๆ

เพราะวิญญาณอีแร้งในตัวทำให้เฟิงรับรู้ได้ดีกว่าคนอื่น ๆ เขามองไปที่แฟนธอมทั้งสองก่อนจะสังเกตแฟนธอมดี ๆ แล้วพูดขึ้น “ มันไม่น่าใช่ปัญหาใหญ่อะไร การรับรู้ของฉันบอกว่าร่างทั้งสองเป็นของเขา”

“นี่..” แฟนธอมมองไปที่เฟิง ก่อนจะมองไปรอบ ๆ

“พวกเขาคือพี่น้องของฉันเอง พวกเขาเชื่อใจได้”

เมื่อพูดจบ หวังเย่าก็เริ่มแนะนำทุกคนให้แฟนธอมรู้จัก