ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 651 : ร่างกาย

ตอนที่ 651 : ร่างกาย

เทียนถูกจุดขึ้นมาในห้อง แฟนธอมได้ปิดประตูและไปนั่งทำสมาธิอยู่บนเตียง

ตอนนี้เขาติดอยู่ที่ทางตัน การพัฒนาตัวเองช้าอย่างมาก หากอยากจะทะลวงผ่านทางตันนี้ เขาต้องมีแผนที่แน่ชัด แต่หวังเย่าก็ได้วางแผนเอาไว้แล้วแต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้

“นายท่านกลับมาแล้ว” หลินฉีตะโกนออกมาก่อนจะเปิดประตูห้องนอนเผยให้เห็นขาเรียวยาวของเธอที่โผล่ออกมา

“เธอทำอะไรอยู่ ? ” หวังเย่ามองไปที่ห้องของแฟนธอม และรีบเข้าไปในห้องนอนทันที

อากาศในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นหอม หลินฉีได้เตรียมน้ำไว้ให้หวังเย่าอาบ ถังน้ำได้วางไว้อยู่ใจกลางของห้อง

“นายกลัวอะไร ? ” หลินฉีที่สวมชุดสาวใช้เผยให้เห็นส่วนเว้าโค้งของเธออย่างชัดเจน มือของเธอโอบรอบคอของหวังเย่าเอาไว้ ก่อนจะผลักเขาไปชนกับกำแพง

“เธอนี่ดื้อจริง ๆ ” หวังเย่าโอบเอวหลินฉีเอาไว้ ก่อนจะปลดชุดของเธอออก

แสงในห้องหม่นลงพร้อมกับแสงเทียนที่สั่นไหว

ทั้งสองกอดกันแน่น พวกเขาพัวกันกันอย่างดุเดือดทั้งที่กำแพง, โต๊ะและเตียง

หวังเย่าลุกขึ้นนั่งพร้อมกับถอดชุดออกก่อนจะเดินไปที่ถังน้ำ

การได้แช่น้ำอุ่น ๆ แบบนี้ถือว่าเป็นการบริการขั้นสูงของที่นี่แล้ว ยังไงซะทรัพยากรที่นี่ก็มีค่าอย่างมาก แค่น้ำร้อนก็ยังโดนคิดเงิน

เมื่อได้แช่น้ำอุ่น หวังเย่าก็หลับตาลงด้วยความสบายใจ รูขุมขนของเขาเปิดออกพร้อมกับความเหนื่อยล้าที่ค่อย ๆหายไป

หลินฉีโผล่มาที่ด้านหลังพร้อมกับคอยนวดให้กับเขา

ผ่านไปสักพัก หวังเย่าก็ลืมตาขึ้นและพบว่าหลินฉีกำลังยืนตัวเปลือยอยู่ตรงหน้าเขา

ผมของเธอพาดลงมาถึงเอว จากนั้นเธอก็เดินลงมาในถังน้ำก่อนจะมาแช่น้ำกับเขา

หวังเย่ายกมือขึ้นลูบหน้าหลินฉีก่อนที่จะไล่ลงมาจับเอวของเธอเอาไว้

ตอนนั้นเอง….

เสียงน้ำกลับดังขึ้นเป็นจังหวะ

…

ในเช้าวันต่อมา หวังเย่าก็ต้องตื่นขึ้นเพราะเสียงลูกเห็บที่ดังสนั่น

หลินฉีนอนอยู่บนอกของเขาก็ลืมตาตื่นขึ้นมาเช่นกัน

“หือ ? ” เธอลืมตาขึ้นมา “ มีอะไร…นายอยากทำอีกรอบงั้นหรือ ?”

หวังเย่าใส่เสื้อคลุมแล้วเดินลงจากเตียงไปเปิดหน้าต่าง

เขาเห็นลูกเห็บขนาดเท่ากับกำปั้นตกอัดลงที่พื้นหิมะ

หลินฉีรีบใส่เสื้อคลุมแล้วเดินตามไปทันที เธอมองไปบนท้องฟ้าที่มีลูกเห็บโปรยปรายและอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความแปลกใจ

ไฟที่ถูกจุดในโรงแรมดับไปหมดแล้ว หลังจากที่หิมะตกทั้งคืน ทุกที่ก็ปกคลุมไปด้วยหิมะ

ลูกเห็บนับไม่ถ้วนตกลงบนกองหิมะจนทำให้เกิดหลุมนับไม่ถ้วนขึ้นมา

“คุณต้องการน้ำร้อนรึเปล่า ? ” ที่ด้านนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่หลินฉีจะเดินไปเปิดเประตูแล้วเอาน้ำร้อนสองถังกลับเข้ามา

ผ่านไปสักพัก แฟนธอมก็เปิดประตูออกมาทักทายหวังเย่า

ตอนที่ทั้งสามอาบน้ำเสร็จ ลูกเห็บด้านนอกก็ได้หยุดตกแล้ว ถนนในเมืองเริ่มมีผู้คนปรากฏตัวขึ้นมา

“เป็นยังไง นายหลับสบายรึเปล่า ? “ ฟู่หมิงเปิดประตูออกมาทักทายหวังเย่า

“เขาหลับเป็นตายเลยล่ะ”

“มีเรื่องอะไรกัน ? ทำไมหน้าเธอดูเหนื่อยๆ เธอไม่ได้นอนรึไง ? ” หวังเย่ามองไปที่เสี่ยวหยิงที่ยืนอยู่ด้านหลังฟู่หมิง

เสี่ยวหยิงหน้าแดงขึ้นมาและรีบตอบกลับ “ ฉะ…ฉัน…”

“เธออยู่ห้องข้าง ๆ นาย แค่กำแพงคั่น นายไม่รู้รึไงว่าเกิดอะไรขึ้น ? ” ฟู่หมิงหัวเราะออกมาก่อนจะเอาพัดขึ้นมาพัดแล้วเดินลงไปที่ชั้นล่าง

“เสี่ยวหยิงเป็นอะไร เธอไม่กินข้าวเช้ารึไง ? ” ฟู่หมิงตะโกนขึ้นมา

“อ่ะ ฉันไปแล้ว” เสี่ยวหยิงรีบวิ่งตามไปที่ชั้นล่างทันที

หวังเย่าและหลินฉีมองหน้ากันก่อนที่จะอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

…

หวังเย่าและคนอื่น ๆ พากันเก็บของแล้วใส่หน้ากากก่อนจะเดินลงไปที่ชั้นล่าง

“น้องชาย มากินด้วยกันสิ” ฟู่หมิงโบกมือให้กับหวังเย่า

หวังเย่ายิ้มรับก่อนจะไปนั่งกับฟู่หมิง

“พี่เย่า พวกนายไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่จนเขาเรียกนายว่าน้องได้ ? ” แฟนธอมอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา

หวังเย่าและฟู่หมิงมองหน้ากันก่อนจะยิ้มออกมา

ฟู่หมิงมองไปที่แฟนธอมแล้วพูดขึ้น “ฉันคิดว่านายนี่โชคดีจริง ๆ ที่มาเป็นสัตว์อสูรของหวังเย่า นายว่านายมีดีอะไรบ้าง ? ”

“หือ ? ทำไมพี่ชายถึงได้พูดแบบนั้น ? ”

ฟู่หมิงยกมือขึ้นสร้างโล่พลังล้อมรอบทุกคนเอาไว้และยิ้มออกมา “พี่ชายคนนี้มาจากที่อื่นไม่ได้ด้อยไปกว่าอสูรมิติเลย ฉันคือเทพไฟ ฉันแข็งแกร่งแค่ไหน นายคงคิดออก”

“อย่างนั้นเองหรอกหรือ ? ” แฟนธอมดูแปลกใจนิดๆ

ทุกคนพากันหัวเราะออกมาก่อนที่โล่พลังจะถูกปิดลง

“ซาลาเปา…” เด็กเสิร์ฟตะโกนขึ้นพร้อมกับยกอาหารเข้ามาให้

“ซาลาเปานี่ดูน่าอร่อยจริง ๆ ” เสี่ยวหยิงตาเป็นประกายขึ้นมา

“เธอชอบก็กินเยอะ ๆ เลย”

ตอนนี้พวกเขาไม่ได้กังวลเรื่องตัวตนของแต่ละคนแล้ว ฟู่หมิงและเสี่ยวหยิงมาจากเขตจิวเหยาที่ที่ไม่ได้มีอาหารดี ๆ มากนัก

หลินฉีได้ส่งซาลาเปาสองลูกให้กับเสี่ยวหยิง เด็กสาวไม่สนใจภาพลักษณ์อีกต่อไป และรับมันไปกินทันที

“ฉันสงสัยว่าปกติคนที่นู่นกินอะไร ? ”

“เอ่อ…ฉันขอเก็บเป็นความลับก่อน ตอนที่นายไปหาฉัน นายจะรู้เอง”

“อย่าทำเป็นลึกลับไปหน่อยเลย มันคงไม่น่ากินเท่าไหร่สินะ ? ”

ทุกคนพากันยิ้มออกมา

ตอนนั้นกลับมีเสียงม้าดังขึ้นมาจากหน้าโรงแรม

ทุกคนในโรงแรมพากันเงยหน้าขึ้นมองที่ปะตู

รถม้าที่เต็มไปด้วยศพขับผ่านไปพร้อมกับเลือดที่หยดทิ้งเอาไว้

“นายได้ยินไหม ? เมื่อคืนมีคนออกมาฆ่าคน คนตายเป็นร้อย ๆ เลย”

“พวกปล้นตั๋วงั้นหรือ ? ”

“ใช่ พวกนั้นแหละ เท่าที่ฉันตรวจสอบมา ส่วนมากก็ทำเพื่อปล้นตั๋ว”

“ตอนนี้เหลืออีก 28 วันก่อนที่ดินแดนนรกจะเปิด มันไม่ง่ายที่จะหาตั๋วมาได้”

“ฉันได้ยินมาว่ามีคนเปิดประมูลตั๋วในตลาดมืด ฉันว่าจะลองเข้าไปประมูลดูซะหน่อย”

“ฮ่าฮ่า งั้นหรือ ? มีข้อความมาบอกฉันเรื่องนี้เหมือนกัน ฉันเองก็ว่าจะเข้าร่วมด้วย”

หวังเย่าได้ยินแบบนั้นก็รีบกินข้าวให้เสร็จก่อนจะขอตัวเดินออกมา

“พี่ชาย ฉันขอตัวออกไปดูด้านนอกหน่อยเผื่อว่าเราจะได้ตั๋วมา”

“ไปสิ ถ้านายต้องการความช่วยเหลืออะไรก็บอกมาได้เลย”

หวังเย่าพยักหน้าและเดินออกไปพร้อมกับแฟนธอมและหลินฉี