ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 647 : แก่นพันชีวิต

ตอนที่ 647 : แก่นพันชีวิต

ตอนนี้ไฟได้ลุกไหม้ทั่วท้องฟ้า แต่ทุกคนต่างก็พากันจับตามองดูหวังเย่าและฟู่หมิง

หวังเย่าและฟู่หมิง ทั้งสองไม่ได้สวมหน้ากาก และต่างก็พากันพุ่งไปที่โรงแรมสันติ

ที่ด้านนอกโรงแรมนั้น เหอเจียได้กลับมาเป็นหญิงสาวดังเดิม และต้องบอกว่าตอนนี้เธอดูดีกว่าเก่าด้วยซ้ำ

“ผู้อาวุโส” เหอเจียโค้งให้กับฟู่หมิง ชายคนนี้เป็นใครเธอนั้นทำไมเธอจะไม่รู้ดี

เพราะในห้องหนึ่งของโรงแรมนั้นมีรูปของฟู่หมิงอยู่ และที่ผ่านมากั้วหงทำการเคารพรูปนี้อยู่ทุกวัน

ตอนนี้สามีของเธอไม่อาจจะพัฒนาตัวเองได้และต้องตายไป ดังนั้นเธอจึงต้องคืนหนังสือศักดิ์สิทธิ์ให้กับเทพไฟ

ฟู่หมิงมองไปรอบ ๆ และพยักหน้าให้ “ยาฟื้นฟูที่ท่านหวังเย่าให้เธอมานั้นมีผลที่โดดเด่น แม้แต่ฉันก็ยังต้องเสียดาย”

เหอเจียตัวสั่นและรีบพูดขึ้น “ฉันรู้ว่าผู้อาวุโสต้องการน้ำศักดิ์สิทธิ์นี่ ตอนนั้นฉันน่าจะเอาไว้ให้ท่าน”

“เหอเจีย เธอไม่ต้องกังวลไป ฉันแค่ล้อเล่น แค่น้ำศักดิ์สิทธิ์ขวดเดียวไม่อาจจะลบล้างความแก่ของฉันได้หรอก”

เขาอยู่มานานแล้ว ด้วยอายุของเขาแล้ว น้ำศักดิ์สิทธิ์นี่มันจึงมีความหมายอย่างมากกับการเพิ่มอายุขัยของเขา

คนที่อายุเยอะแบบนี้จะใช้เวลากว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของชีวิตไปกับการนอน พวกนี้จะนอนจริง ๆ ราวกับจำศีลไม่ขยับไปไหน

มันมีคนไม่มากที่จะเป็นเหมือนเขา ที่อายุเยอะแล้วแต่ก็ยังออกเดินทางอยู่ตลอด

ฟู่หมิงมองไปที่ค่ายกลที่เหอเจียใช้ ก่อนจะสะบัดมือเบา ๆ แล้วสร้างชั้นไฟห่อหุ้มค่ายกลอีกชั้น

“ขอบคุณผู้อาวุโส” เหอเจียแสดงสายตาตื่นเต้นออกมาและโค้งให้อีกรอบ

ด้วยการที่มีเทพไฟคอยช่วย ค่ายกลนี้ก็แกร่งขึ้นกว่าเดิมเป็นอย่างมาก เมื่อวิญญาณทั่วไปสัมผัสมันจะโดนเผาตายทันที ในอนาคตโรงแรมแห่งนี้จะถือว่าเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดในที่นี่ก็ว่าได้

เหอเจียมองไปที่หวังเย่า เมื่อได้ยินว่าฟู่หมิงเรียกหวังเย่าว่าท่าน เธอก็รู้สึกว่าชายคนนี้จะต้องมีฐานะที่สูง

“ผู้อาวุโสทั้งสองเชิญเข้าไปด้านในก่อน ด้านนอกอากาศมันเย็น”

มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่มนุษย์ไฟทั้งสองจะรู้สึกหนาว แต่ด้วยความสุภาพแล้ว เธอจึงต้องเชิญทั้งสองเข้าไปด้านใน

หิมะเริ่มตกลงมา แสงสีเหลืองจากโรงแรมส่องสะท้อนออกมา แต่ที่นั่นกลับเงียบสนิท

เหอเจียเปิดประตูออก ผายมือเชิญทั้งสองคนเข้าไปที่ด้านใน

หวังเย่าและฟู่หมิงจึงเดินเข้าไปที่ด้านในทันที

“ฟู่หมิง…”

ผู้หญิงที่ชื่อเสี่ยวหยิงรีบเดินเข้ามาหาฟู่หมิงและกอดแขนของเขาเอาไว้ราวกับว่ากลัว

“ไม่เป็นไรแล้ว ” เขาตบหลังของเธอเบา ๆ เพื่อปลอบเธอ

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ หลินฉีก็มองไปที่หวังเย่าและพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าสับสน “พี่เย่า พวกนายสองคนขึ้นไปทำอะไรกัน ตะกี้นี้พวกนายสู้กันอยู่แต่กลับหยุดมือ และตอนนี้ก็ทำราวกับรู้จักกันมานานแล้ว ? ”

แฟนธอมยิ้มออกมาและพูดขึ้น “ใช่ ฉันกับหลินฉีกำลังลงมือ เด็กผู้หญิงนี่กลัวจนแทบจะร้องไห้”

หวังเย่ายิ้มออกมา “พวกนายยังไม่รู้ความจริงอีกหรือ ? ”

ทั้งสองคนพยักหน้าทันที

“พวกนายยังไม่ขอโทษเธออีกรึไง ?”

“เอ่อ…เราขอโทษ ” ทั้งสองรีบโค้งให้เสี่ยวหยิงทันที

ฟู่หมิงเป็นคนใจกว้าง เขาไม่ได้ถือสาอะไร “ก็แค่เข้าใจผิด อย่าสนใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เลย”

“เด็กน้อย ไม่ต้องร้องไห้แล้ว” ฟู่หมิงลูบหัวเสี่ยวหยิงแล้วพูดขึ้นมา

“ผู้อาวุโสทั้งสอง ที่นี่มีคนอยู่เยอะ เชิญขึ้นไปพักที่ห้องน้ำชาด้านบนเพื่อพูดคุยกันจะดีกว่า”

หวังเย่าและฟู่หมิงเหมือนจะกลายเป็นเพื่อนกันแล้ว ทั้งสองคนจึงพยักหน้าให้กัน

….

ที่ห้องน้ำชาด้านบน

ที่ด้านนอกยังมีหิมะตกโปรยปราย แต่ในห้องนั้นไม่ได้เย็นมากนัก ข้างในห้องยังมีกลิ่นของไม้จันทร์ลอยอบอวนอยู่

ที่โต๊ะน้ำชา ก็มีกาน้ำชาถูกวางเอาไว้เตรียมพร้อมอยู่แล้ว

หวังเย่าและฟู่หมิงเข้าไปนั่งพร้อมกับมองออกไปที่ด้านนอกและดื่มชาไปด้วย

มันไม่มีคนอื่นในห้องนอกจากทั้งสองคน

หวังเย่าได้สั่งให้หลินฉีพาเสี่ยวหยิงไปเล่นที่อื่น

หลินฉีเองก็เป็นคนร่าเริง ไม่นานเธอก็เข้ากับเสี่ยวหยิงได้อย่างรวดเร็ว

เสี่ยวหยิงเป็นเด็กน้อยที่ใสซื่อ แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะไม่ยอมเปิดเผยตัวตน แต่สุดท้ายเธอจะปากแข็งได้สักแค่ไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าหลินฉีและแฟนธอม

หลังจากที่คุยกันได้ไม่นาน พวกเขาก็รู้จักกันดีขึ้น

“คนของเทพไฟ…พระเจ้า” เมื่อได้ยินฐานะของเสี่ยวหยิงแล้ว หลินฉีก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายก็คงจะไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน

“งั้นทำไมเจ้านายของเธอถึงได้มาที่นี่ ? ” แฟนธอมถามขึ้นมา

“แน่นอน เขามาเพื่อจะมาเอาหนังสือศักดิ์สิทธิ์…” เสี่ยวหยิงตอบกลับ

….ที่ห้องน้ำชา

“ฟู่หมิง ด้วยความแข็งแกร่งของนายแล้ว น้ำศักดิ์สิทธิ์ไม่น่าจะส่งผลอะไรต่อนายมากไม่ใช่รึไง ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา

ตอนนี้ในแหวนของเขามีน้ำศักดิ์สิทธิ์อยู่เป็นจำนวนมาก บางครั้งตอนที่เขาคอแห้งเขาถึงกับเอามันออกมาดื่ม 1-2 ขวดอย่างกับน้ำเปล่า

ถ้าอีกฝ่ายต้องการน้ำนี่จริง ๆ หวังเย่าก็ไม่รังเกียจที่จะแบ่งให้กับเขา เพราะถึงยังไงของนี่ก็ต้องดื่มทุก ๆ 500 ปีถึงจะส่งผลต่ออายุขัย มันจึงไม่ได้มีความหมายต่อหวังเย่ามากนัก

ฟู่หมิงพยักหน้าและพูดขึ้น “จากอายุของฉันแล้ว การดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์นี่ไปก็ไม่ได้ส่งผลอะไรมากนัก ตอนที่ฉันยังเด็ก มีคนเคยเอาผลสมองราชาภูติมาให้กับฉัน และฉันก็ยังได้กลั่นน้ำศักดิ์สิทธิ์นี่มา 2 ขวด ขวดแรกมันสามารถเพิ่มอายุขัยให้กับฉันได้ 200 ปีจริง ๆ แต่ขวดที่สองนั้นพลังของมันลดงลงไปอย่างมาก แต่ก็ยังสามารถเพิ่มอายุขัยขึ้นมาได้ 100 ปี ”

“กลั่นงั้นหรือ ? ” หวังเย่าแปลกใจนิด ๆ นายหมายความว่า….น้ำศักดิ์สิทธิ์ที่นายได้มานั้นมาจากการกลั่นขึ้นมาเองงั้นหรือ ? ”

เขาขมวดคิ้วแล้วยิ้มออกมา “นายเคยเห็นน้ำศักดิ์สิทธิ์จากบ่อรึไง ? ฉันเคยอ่านหนังสือเก่าแก่มา มันบอกว่ามีแค่ต้นสมองราชาภูติที่อายุหลายร้อยปีเท่านั้นถึงจะสร้างบ่อน้ำเล็ก ๆ ได้ ต้นสมองราชาภูติทั่วไปไม่อาจจะทำแบบนั้นได้”

“ต้นสมองราชาภูติอายุ 3,000 ปี ดอก,ใบ, กิ่งและผลของมัน จะต้องหมักรวมกันเป็นเวลานานถึงจะทำให้เกิดน้ำพุบริสุทธิ์ขึ้นมาได้”

หวังเย่าอึ้ง เขาเพิ่งรู้ว่าน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เขามีนั้นมีค่ามากแค่ไหน

แต่เขาดันดื่มมันอย่างกับน้ำเปล่า !

“น้องหวังเย่า นายเป็นอะไรรึเปล่า ? นายคงไม่โดนคนอื่นหลอกหรอกนะ นายคงไม่ได้ไปซื้อน้ำทั่วไปมาในราคาที่สูงใช่ไหม ?” เมื่อเห็นท่าทีของหวังเย่าเปลี่ยนไป ฟู่หมิงก็ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

“นี่..” หวังเย่ายิ้มแห้ง ๆ ออกมา “พี่ฟู่หมิง ช่วยฉันบอกทีว่าน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ฉันมีนั้นมีคุณภาพระดับไหนกัน ? ”

เมื่อพูดจบ หวังเย่าก็ส่งขวดน้ำศักดิ์สิทธิ์ให้กับฟู่หมิง

ฟู่หมิงเปิดฝาออกก่อนจะลองดมดู จากนั้นสีหน้าของเขาก็แข็งทื่อไป

“นี่…นี่…นี่มัน…” ฟู่หมิงถึงกับพูดไม่ออกทันที

“นี่…มันเกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ ! ” ฟู่หมิงเบิกตากว้าง

หวังเย่าพยักหน้าพร้อมกับยิ้มออกมา

“นายมีกี่ขวด ? ”

หวังเย่าถามขึ้นมา “พี่ต้องการเท่าไหร่ล่ะ ? ”

ฟู่หมิงใจสั่น บอกได้ว่ายิ่งได้น้ำศักดิ์สิทธิ์นี่ไปเยอะเท่าไหร่ก็ยิ่งดีมากเท่านั้น แต่เขาก็อายเกินไปที่จะเอ่ยปากขอออกไปแบบนั้น

ยังไงซะมันก็เป็นของที่มีค่า ที่สามารถเพิ่มอายุขัยของคนได้ จึงเป็นธรรมดาที่จะยกให้กันง่าย ๆ ไม่ได้

แม้ว่าภายนอกเขาจะยังดูเด็ก แต่จริงแล้วก็อยู่ได้อย่างมากแค่ 100-200 ปีเท่านั้น จากนั้นเขาก็คงต้องตายไป

ไม่นานมานี้เขาก็ได้เข้าใจความจริงที่ว่าเขาไม่อาจจะทะลวงผ่านได้ เขารู้สึกว่าพลังชีวิตของตัวเองกำลังจะหมดลงและเริ่มนึกถึงเพื่อนเก่า ๆ ขึ้นมา

ดั้งนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าจะมาที่นี่เพื่อมาหาเพื่อนเก่า

ฟู่หมิงลังเลอยู่สักพักและพูดขึ้นมาช้า ๆ “ สัก 20 ขวดได้ไหม ? ”

หวังเย่าขมวดคิ้ว เพราะถึงจะดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์นี่เข้าไปเยอะ แต่ก็ใช่ว่าจะสามารถเพิ่มอายุขัยได้มาก แล้วทำไมฟู่หมิงถึงต้องการมันเยอะแบบนี้ ?

เมื่อเห็นท่าทีของหวังเย่าที่แปลกไป ฟู่หมิงก็คิดว่าเขาคงขอมันมากเกินไปและรีบพูดขึ้น “ฉันล้อเล่น 10 ขวดก็พอ ! ”

“หือ ? ” หวังเย่าแปลกใจ

ฟู่หมิงเข้าใจว่าหวังเย่าคงไม่มีทางยกน้ำนี่ให้กับใครง่าย ๆ จึงรีบอธิบายออกมา “น้องหวังเย่า ฉันคงไม่ปิดบัง ถ้ามีน้ำนี่สัก 10 ขวด ฉันก็มั่นใจ 50 เปอร์เซ็นต์ ว่าจะสามารถเพิ่มอายุขัยได้อีกพันปี”

“เพิ่มอายุขัยไปอีกพันปีงั้นหรือ ? ” หวังเย่าไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน

“แต่ต้องใช้มันกับค่ายกล แล้วฉันจะเพิ่มอายุขัยได้พันปี ! ” ฟู่หมิงไม่ปิดบังและบอกความจริงออกมา

“ถ้าฉันให้น้ำนี่ไป 20 ขวด พี่ก็มั่นใจ 100 เปอร์เซ็นต์ ว่าจะสามารถเพิ่มอายุขัยได้พันปีงั้นหรือ ? ” หวังเย่าถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

“ถ้านายให้น้ำนี่กับฉัน 20 ขวด ไม่ใช่แค่มั่นใจ 100 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่ว่าจะสามารถเพิ่มอายุขัยได้พันปี แต่ฉันยังจะสามารถกลั่นหลอมโอสถออกมาได้ 2 เม็ดด้วย”

“พี่ฟู่หมิง ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันตกลง ! ”

เมื่อพูดจบหวังเย่าก็เอาน้ำศักดิ์สิทธิ์อีก 19 ขวดออกมาจากแหวนมิติทันที

“ฉันยังเหลือน้ำนี่อยู่ ฉันบังเอิญเข้าไปในมิติลับมา ถ้าพี่กลั่นมันได้สำเร็จ พี่ค่อยเอายามาแบ่งให้ฉันสักเม็ดก็ได้”

หวังเย่าแค่ระวังตัว แม้ว่าในแหวนมิติของเขาจะเหลือน้ำศักดิ์สิทธิ์นี้อยู่มาก แต่เมื่อมันเป็นของมีค่า แม้แต่คนที่อยู่มาเป็นหมื่นปีก็ยังอยากได้มัน งั้นกองกำลังอื่น ๆ คงมองว่าน้ำศักดิ์สิทธิ์นี่คือสมบัติเป็นแน่

ตอนนี้น้ำศักดิ์สิทธิ์ทั่วไปไม่ได้ส่งผลอะไรกับหวังเย่า ดังนั้นการให้ฟู่หมิงไป 20 ขวด มันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร

แน่นอนว่าหากมันสำเร็จก็คงถือว่าดี แม้ว่าจะไม่สำเร็จแต่หวังเย่าก็ไม่ได้ขาดทุนอะไร

ฟู่หมิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่น้ำศักดิ์สิทธิ์อยู่นาน

เขาต้องรักษาท่าทีตัวเองเอาไว้ เขาไม่อาจจะแสดงท่าทีแปลกใจออกมาได้

“น้องหวังเย่า นายใจกว้างจริง ๆ ฉันขอถามหน่อยว่านายอยากได้อะไรรึเปล่า ? ฉันจะพยายามหามันมาให้นาย ! ”

หวังเย่าเห็นว่าฟู่หมิงแสดงท่าทีจริงจังออกมา ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม “ฉันอยากได้ตั๋วเข้าไปในดินแดนนรก พี่มีรึเปล่า ? ”

“เรื่องง่าย ๆ ฉันจะหามาให้นายพรุ่งนี้ก็แล้วกัน…” ฟู่หมิงพูดขึ้นมาด้วยสีหน้ามั่นใจ

การจะหาตั๋วเข้าไปในดินแดนนรกนั้น เขาต้องไปหาเหิงซวน เทพธิดาน้ำแข็ง มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับเทพไฟอย่างเขา

เขากับเหิงซวนเติบโตมาด้วยกัน ถ้าไม่มองว่าอยู่คนละดาวเคราะห์แล้วนั้น ทั้งสองคนคงไม่แยกจากกันนานแบบนี้

การที่เขาเดินทางมาครั้งนี้ก็เพื่อมาพบกับเพื่อนเก่าอย่างเธอ เขารู้สึกว่าตัวเองจะตายจึงมาที่นี่

“เรื่องนี้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้…”

“ไม่ ฉันมั่นใจว่าการหาตั๋วนั้นเป็นเรื่องง่าย ๆ นายคิดว่าฉันไม่มีความสามารถรึไง ? ”

ตอนที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น อยู่ ๆ ประตูก็เปิดออกพร้อมกับเหอเจียที่เดินเข้ามา