ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 644 : ธนูไฟ

ตอนที่ 644 : ธนูไฟ

ปัง !

สีหน้าของเสือบิดเบี้ยวไปพร้อมกับกระเด็นออกมา

มันเบิกตากว้างและมองไปยังชายหนุ่มที่ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเหอเจีย ชายคนนี้เป็นคนที่มาหยุดมันเอาไว้ !

ตูม !

เสือใช้กรงเล็บทั้งสี่จิกลงไปที่พื้น มันไถลไปไกลหลายสิบเมตรก่อนที่จะหยุดลงได้

“เธอดื่มนี่ก่อนสิ” หวังเย่าก้มลงไปนั่งยอง ๆ ข้าง ๆ เหอเจีย แล้วดึงเอายาขวดเล็กออกมาจากแหวนมิติแล้วส่งให้กับเธอ

ตอนนั้นเหอเจียไม่ใช่สาวสวยที่งดงามดังเดิมอีกต่อไป เมื่อรวมกับร่างกายที่ผอมบางของเธอและผิวหนังที่เหลือแต่หนังหุ้มกระดูกแล้ว มันก็ราวกับแท่งไม้

เหอเจียรับยามา เมื่อเปิดฝาออกเธอก็ชะงักเมื่อพบแสงที่ส่องสว่างออกมาจากปากขวด

“นี่มัน…ยาฟื้นฟู ! ”

มือของเธอสั่นไหวแรงขึ้นกว่าเก่า ยานี่มีค่าสำหรับเธออย่างมากแต่นักเดินทางตรงหน้าคนนี้กลับให้เธอมาอย่างง่ายดายงั้นหรือ ?

“คุณหวังเย่า ยานี่มีค่า คุณ..คุณจะให้ฉันจริง ๆ หรือ ? ” เหอเจียมองไปที่หวังเย่าและถามขึ้นมาด้วยความกังวล

ยาฟื้นฟูนี้หากดื่มเข้าไปจะเพิ่มอายุขัยได้ 200 ปี มันต้องดื่มทุก ๆ 500 ปี เพราะหากดื่มติดต่อกันจะฟื้นฟูได้แค่ร่างกายไม่ได้เพิ่มอายุขัย

ยานี้ได้มาตอนที่เอไนน์ยังเป็นกระรอกอยู่ เธอพาหวังเย่าและแฟนธอมเข้าไปในมิติลับของเหมือง

แหวนมิติของหวังเย่ามีน้ำพุนี้อยู่มาก บางครั้งตอนที่เขาคอแห้งเขาก็ยังเอามันออกมาดื่มประทังไป

“เธอดื่มได้เลย หลังจากที่ดื่มเสร็จมันจะลบผลเสียที่ได้จากการใช้เวทย์ของเธอไป” หวังเย่าพูดขึ้นอย่างใจเย็น

“เจ้าเป็นใคร ? ” เสือมองไปที่หวังเย่า แต่ก็พบว่าหวังเย่าไม่ได้สนใจมันเลยแม้แต่น้อย

หวังเย่าพยักหน้าให้กับเหอเจียก่อนจะพยุงเธอขึ้น

“ฉันเป็นลูกค้าของที่นี่ ฉันหลับไปแล้ว แต่แกมาทำให้ฉันตื่น แกว่าแกผิดรึเปล่าล่ะ ? ”

ตัวของหวังเย่าตอนนี้หากเทียบกับเสือแล้ว เขาก็ไม่ต่างอะไรจากมดเลย การที่หวังเย่าพูดแบบนี้ออกมามันจึงทำให้เสือไม่พอใจอย่างมาก

“ฮ่าฮ่า…น่าสนใจ เลเวลแค่ 100 แต่กลับพูดจาแบบนี้กับข้า ! เจ้ารู้รึไม่ว่าข้าเป็นใคร ? ” เสือหรี่ตาลงและถามหวังเย่าออกมา

หวังเย่ายกมือขึ้นโบกไปมาราวกับไล่แมลงวันโดยที่ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร

“ ข้าคือปีศาจหยุนเหวินชาน มีเลเวลอยู่ที่ 140 ถ้ากั้วหงไม่ทำให้ข้าบาดเจ็บและตายไปแบบนี้ เจ้าคงไม่มีสิทธิ์มายืนอยู่ที่นี่ได้ เจ้ามาขวางทางข้าแบบนี้ เจ้าอยากตายหรืออย่างไร ? ”

ในจักรวาลแห่งนี้ พวกที่ไม่ได้ทำสัญญากับมนุษย์และมีเลเวลมากกว่า 100 จะเรียกตัวเองว่าปีศาจ

พวกนี้มีทักษะในการเปลี่ยนร่างเป็นคน พวกมันสามารถอยู่ร่วมกับผู้คนได้ นี่คือต้นกำเนิดของปีศาจในโลกมนุษย์

“เจ้าอยากตายรึไง…” เสียงของหยุนเหวินชานดังก้องไปทั่ว

หวังเย่ายังยืนนิ่ง แม้ว่าผมของเขาจะสะบัดไปตามลมแต่เขาก็ยังยิ้มให้กับอีกฝ่ายอยู่

“หยุนเหวินชานงั้นหรือ ? ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน ! ฉันคิดว่า ต่อให้คุณกั้วจะยังมีชีวิตอยู่ เขาก็คงจำหนูแบบแกไม่ได้”

“เจ้า..” เสือกัดฟันแน่นแล้วคำรามออกมา

กรร !

เสือย่อขาลงไปก่อนจะกระโจนเข้าใส่หวังเย่า

“เธอไปพักเถอะ เจ้านี่ฉันจัดการเอง ” หวังเย่ากระโดดขึ้นพร้อมกับเท้าที่ฟาดเข้าใส่หัวเสืออย่างจัง ก่อนจะถีบอีกฝ่ายล้มลงไปกับพื้น ส่วนเขาขึ้นไปยืนอยู่ที่หลังคาของโรงแรมฝั่งตรงกันข้าม

เสือถึงจะโดนถีบล้มลงไปกับพื้น แต่มันก็พลิกตัวแล้วกระโดดขึ้นไปตามหวังเย่าทันที มันขึ้นไปยืนอยู่ตรงกันข้ามกับหวังเย่า

เหอเจียรีบกินยาทันที จากนั้นพลังก็แผ่ไปทั่วร่างกายของเธอ

แขนที่แห้งของเธอราวกับได้รับพลังแห่งชีวิตใหม่ พลังชีวิตได้เอ่อล้นไปทั่วทั้งร่างของเธอทันที

ผิวที่เหี่ยวย่นเริ่มเต่งตึงขึ้นมา ผิวของเธอกระจ่างใสและตอนนี้เธอดูเด็กอย่างมาก

ผมขาว ๆ ของเธอกลับมามีสีสันอีกครั้ง มันเป็นประกายและเรียบลื่นราวกับไหมสีดำ

ทุกสายตาที่เห็นการเปลี่ยนแปลงของเหอเจียต่างก็พากันทึ่ง

ในสายตาของพวกเขาแล้ว เหอเจียไม่ใช่แค่กลับมาดูเด็กอีกครั้ง แต่เธอยังสวยยิ่งกว่าตอนที่พวกเขาเห็นเธอตอนแรกเสียอีก

“พี่เย่านี่งกจริง ๆ ยาวิเศษแบบนี้ทำไมเขาไม่ให้ฉันกินบ้าง” หลินฉีพึมพำออกมา

แฟนธอมยิ้มออกมา “อันที่จริงมันก็ดีกว่าน้ำต้มแค่เล็กน้อย รสชาติมันธรรมดา”

“นายรู้ได้ยังไง ? นายก็เคยกินมันมาแล้วหรือ ? ” หลินฉีเบิกตากว้างและมองไปที่แฟนธอม

แฟนธอมยักไหล่ “เคยกินสิ กินจนนับครั้งไม่ถ้วนเลย มันเป็นน้ำบ่อใหญ่ เอไนน์, ฉันและพี่เย่าเจอมันด้วยกัน”

“ฉันไม่สน ฉันต้องได้กินมันบ้าง” หลินฉียิ้มออกมา

“จริง ๆ แล้วกินครั้งแรกมันก็ดี แต่ดื่มมากเกินไปมันจะไม่ส่งผลอะไร มีแค่การกินครั้งแรกเท่านั้นที่ส่งผลดีที่สุด ลองให้พี่เย่าเอาให้เธอกิน แล้วเธอจะรู้เอง” แฟนธอมยิ้มออกมาและมองไปที่หวังเย่าที่กำลังต่อสู้กับเสืออยู่

แม้ว่าหยุนเหวินเชิงจะเป็นแค่วิญญาณซึ่งความแข็งแกร่งของมันก็ลดลงไปอย่างมาก แต่ความแข็งแกร่งก็ยังทัดเทียมกับหวังเย่าได้

มันไม่เหมือนวิญญาณสัตว์อสูรทั่วไป หยุนเหวินเชิงสามารถสร้างร่างเสือขึ้นมาได้ มันราวกับสัตว์อสูรที่กลับมาเกิดใหม่ได้จริงๆ

ตอนนี้ทุกที่ในเมืองต่างก็มีวิญญาณกระจายเต็มไปทั่ว วิญญาณแต่เดิมแล้วอยู่ในร่างหมอกดำ พวกมันอยู่ได้ไม่นาน หากมันไม่อาจจะหาร่างเข้าสิงได้ งั้นสุดท้ายมันก็จะกลายเป็นพลังงานให้กับอสูรตัวอื่นในการเกิดใหม่

ดังนั้นวิญญาณพวกนี้จึงพยายามกลืนกินพลังชีวิตเพื่อจะมีโอกาสที่จะเกิดใหม่ ในตอนดึกพวกมันจะเข้าโจมตีเมืองเพื่อกลืนกินพลังงานของผู้คน

หยุนเหวินชานสามารถสร้างกายหยาบขึ้นมาได้และมีความแข็งแกร่งที่โดดเด่น มันแกร่งกว่าวิญญาณดวงอื่น ๆ และครั้งนี้มันคือหนึ่งในพวกที่นำเหล่าวิญญาณบุกเข้ามาโจมตีเมือง

หวังเย่ายกนิ้วขึ้นสองนิ้วทำเป็นปืนแล้วยิงกระสุนไฟออกไป

กระสุนไฟนี้หากกระทบกับวิญญาณทั่วไป มันจะทำให้วิญญาณนั้นสลายไป แต่เมื่อกระสุนโดนตัวหยุนเหวินชาน มันกลับไม่ได้เผาอีกฝ่าย หลังจากที่โดนหวังเย่ายิงไปหลายสิบนัด หยุนเหวินชานก็คำรามออกมา ร่างของมันเปลี่ยนกลายเป็นมนุษย์ มันถึงกับใช้สกิลพุ่งเข้าใส่หวังเย่าด้วย

ที่ด้านหลังหยุนเหวินชาน มีเสือหลายร้อยตัวปรากฏขึ้นมา จากนั้นก็มีหมัดเป็นร้อย ๆ อันต่อยเข้าใส่หวังเย่า

หวังเย่าเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและรู้สึกว่าหลังคาใต้เท้าของเขาเหมือนจะรับการโจมตีนี้ไม่ได้ เขาพึมพำออกมา “ไม่รู้ว่าจุดอ่อนของมันอยู่ที่ไหน ?”

มีแค่การพบจุดอ่นอของหยุนเหวินชานเท่านั้น ที่ไฟหยินหยางของเขาจะใช้ได้ผลและเผาอีกฝ่ายได้

หวังเย่ามองไปที่การโจมตีที่พุ่งเข้ามาอย่างใจเย็น จากนั้นเขาก็ดึงเอาธนูออกมาจากแหวนมิติก่อนจะทำการสร้างลูกธนูไฟขึ้นมา

ธนูไฟ !

นี่คือการยิงที่รุนแรงยิ่งกว่าทักษะที่เขาเคยใช้หลายเท่า

หวังเย่าดึงสายธนูก่อนจะปล่อยมือขวาออก จากนั้นลูกธนูไฟก็พุ่งออกไป !