ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 628 : ความโดดเดี่ยว

ตอนที่ 628 : ความโดดเดี่ยว

หนวดเริ่มโดนเผาไปเรื่อย ๆ

หลินฉีได้เรียกหัวหน้าทีมไปที่ห้องสั่งการและบอกถึงจุดอ่อนของหนวด จากนั้นเธอก็แจกจ่ายให้ทุกคนรับผิดชอบในจุดอ่อนตามพื้นที่ต่าง ๆ และได้นำคนเข้าโจมตีทันที

หลินฉีในชุดแดงได้บินออกไปตามดงหนวดในอวกาศ

เมื่อเห็นท้องฟ้าสีแดงก่ำที่อยู่ด้านหน้า เธอก็รู้สึกได้ถึงพลังงานที่แผ่ออกมาไม่รู้จับ พลังนี้ไม่ได้มาจากร่างกายแต่มาจากจิตใจของเธอ !

ครั้งหนึ่งเธอเคยมองข้ามเรื่องนี้มาก่อน แต่ตอนนี้เธอพบกับความตื่นเต้นที่ราวกับปลูกวิญญาณในตัวของเธอให้ออกมา

“ตายซะ ! ” หลินฉีดึงดาบออกมาแล้วตะโกนขึ้น

ปัง ปัง …

ยานรบโดยรอบได้ทำการยิงออกมา กระสุนและลำแสงนับไม่ถ้วนถูกยิงเข้าใส่หนวด

ไม่นาน หนวดนั่นก็มีเลือดกระจายออกไปทั่ว

การโจมตีได้เล็งไปที่จุดอ่อนของมัน ส่งผลให้ร่างกายของมันลดขนาดลงมาอย่างรวดเร็ว หนวดที่แต่เดิมได้ยื่นเข้าไปในดาวทมิฬ ในตอนนี้ต้องหดกลับมา

คนบนดาวทมิฬต่างก็แปลกใจเมื่อเห็นแบบนั้น

หนวดที่ปกคลุมท้องฟ้าไปทั่วจนเห็นแต่ความมืดมิดได้ถอยกลับไป จนตอนนี้ท้องฟ้าได้กลับมาอีกครั้ง

หลังจากที่หนวดถอยกลับไป คนที่โลกก็ได้ทำการตรวจสอบความปลอดภัยของพวกเขา

ครืน…

หนวดฟาดไปมา บางครั้งก็ฟาดเข้าใส่ยานรบบางลำก่อนที่มันจะระเบิดออกมา

จนทหารนับไม่ถ้วนที่ดาดฟ้าของยานต่างก็พากันหนีและบินไปยังยานรบอีกลำ

ต่อหน้าการโจมตีอย่างบ้าคลั่ง หลินฉีไม่ได้เกรงกลัวแม้แต่น้อย เธอได้เปิดวิทยุและสั่งการนายพลทุกคนให้โจมตีอย่างเต็มกำลัง

“หนวดนี้ได้ออกจากดาวทมิฬแล้ว เราชนะแน่ ! ”

“มาแสดงให้ทุกคนได้เห็นว่าทหารราชวงศ์แข็งแกร่งแค่ไหน ! ”

หลินฉีในชุดเกราะได้ยกดาบขึ้นแล้วพุ่งออกไป เธอราวกับลูกธนูที่พุ่งเข้าใส่หนวด

หมัดขวาของเธอกำแน่นพร้อมกับตะโกนออกมา ไฟหยินหยางในแหวนมิติของเธอนั้นถูกใช้ออกมาทันที

ครืน….

ไฟได้เผาหนวดปีศาจจนกลายเป็นเถ้า จนหนวดไม่อาจจะดับไฟนี้ได้และไฟก็เริ่มลามออกไปเรื่อย ๆ

เมื่อเห็นนายพลสาวแข็งแกร่งเช่นนี้ ทุกคนต่างก็พากันคึกไปตามและพากันพุ่งเข้าหาหนวดอย่างไม่เกรงกลัว

ตอนนั้นในใจของทุกคนมีแม่ทัพเพียงคนเดียวในใจ นั่นก็คือหลินฉี !

เธอคือแม่ทัพราชวงศ์ที่ดีที่สุด ตอนนี้เธอเหนือกว่าดาไฮและฮาร์วี่ไปแล้ว

แผนเดิมของหวังเย่าคือให้ดาไฮนำทัพเพื่อยื้อเวลาหนวดนี่เอาไว้ แต่เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะมองจุดอ่อนของหนวดออก และได้หาทางตอบโต้มันทันเวลา

สถานการณ์นี้บอกได้เลยว่าพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือในทันที !

เท้าของหวังเย่ามีไฟหยินหยางพุ่งออกมา ตอนนี้เขากำลังบินกลับไปยังยานหลัก ความเร็วในการบินของเขาเร็วกว่าพวกนักรบดวงดาวอย่างมาก

กริ๊ง กริ๊ง…

โทรศัพท์ของหวังเย่าได้ดังขึ้น

หวังเย่ากางมือออกก็พบว่าเป็นฟอเนอร์ที่โทรมาหาเขา

เมื่อรับสายก็มีเสียงของอีกฝ่ายดังขึ้นมา “หวังเย่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมหนวดถึงถอยกลับไป ตอนนี้คนสั่งการคือฮาร์วี่งั้นหรือ”

“ไม่ใช่” หวังเย่ายิ้มออกมาและพูดขึ้น “ฮาร์วี่ เขาตายไปแล้ว”

“หือ ? ” ฟอเนอร์ไม่ได้แปลกใจกับผลลัพธ์นี้สักเท่าไหร่ “แล้วใครเป็นคนนำทัพ ? ”

“ถ้าฉันบอกว่าเป็นหลินฉี แล้วนายจะเชื่อรึเปล่า ?”

ฟอเนอร์แสดงสีหน้าแปลกใจออกมา “หลินฉี ? นายล้อฉันเล่นแน่ ๆ ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ”

“เป็นเธอจริง ๆ ” หวังเย่าหัวเราะออกมา

ฟอเนอร์คิ้วขมวด “หือ….ไม่น่าเชื่อ แม้ว่าจะเป็นหลินฉี แต่มันไม่มีเหตุผลที่เธอจะช่วยนาย ! รึว่า…”

หวังเย่ายักคิ้ว “รึว่าอะไร ? ”

“เธอเป็นคนของนายไปแล้ว ? ” ฟอเนอร์หัวเราะออกมา

หวังเย่ายิ้มและพูดว่า “ก็ใช่”

“พระเจ้า เมื่อไหร่กัน ? ” ฟอเนอร์ถึงกับอึ้งไปทันที

“ตะกี้นี้เอง ฮ่าฮ่า…”

“อึก…” เมื่อได้ยินคำตอบนี้ สีหน้าของฟอเนอร์ยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่

“อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย ฉันมีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการ”

หวังเย่าวางสายและบินไปที่หนวดต่อ สุดท้ายเขาก็เห็นยานขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า

นักรบดวงดาวและยานอื่น ๆ ได้ทำการยิงสู้กับสัตว์อสูรนับไม่ถ้วน สัตว์อสูรเองก็ใช้สกิลของมันออกมาเข้าโจมตียานเช่นกัน

มันมีสัตว์อสูรหลายร้อยตัวที่ยืนกันอย่างเป็นระเบียบ มันเป็นเรื่องยากที่เมื่อยานตกเข้าไปในวงล้อมของพวกมันแล้วจะหนีออกมาได้

มันมีก้อนน้ำแข็งอยู่ด้วย เมื่อเข้าไปนักรบดวงดาวจะโดนแช่แข็งโดยไม่รู้ตัว

ด้านบนก้อนน้ำแข็งเหล่านั้น นักรบดวงดาวและนักสู้บางคนราวกับเหยี่ยวที่ปีกหัก มันยากที่พวกเขาจะรับมือได้

บางคนโดนสายฟ้าผ่า บางคนโดนพิษจนทำให้ตัวชา บางคนโดนเถาวัลย์รัดเอาไว้ บางคนก็โดนโจมตีทางจิต…สกิลเหล่านี้ยานของพวกไม่อาจจะป้องกันได้

กองกำลังดวงดาวที่แต่เดิมทัดเทียมกับดาวเฟนเซอร์กลับเสียเปรียบไปในทันที ตอนนี้สถานการณ์เลวร้ายลงเรื่อย ๆ

หวังเย่าถึงกับเห็นอัลเฟรดนำทัพด้วยตัวเอง อัลเฟรดได้เรียกสัตว์อสูรของเขาออกมาสู้กับอีกฝ่าย

สัตว์อสูรรายล้อมนักรบดวงดาวเอาไว้ เดาว่าอีกไม่นานพวกเขาคงเป็นฝ่ายที่แพ้ไป

“ดี ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานเราจะยึดดาวนี้ได้” ทหารที่ยืนอยู่ข้าง ๆ โปโปวิช พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

โปโปวิชมองไปยังสนามรบก่อนจะพยักหน้า “แม้ว่ากองทัพของดาวทมิฬนั้นจะเตรียมการมาอย่างดี แต่มันก็มีความต่างด้านความแข็งแกร่งระหว่างพวกนั้นกับเราอยู่ ดาวที่เราอาศัยอยู่มีระดับสูงกว่า สุดท้ายเราก็แข็งแกร่งกว่า แม้ว่าพวกนั้นจะต้านทานได้ แต่ก็ไม่อาจจะเปลี่ยนผลลัพธ์ของสงครามครั้งนี้ได้”

“ไม่ใช่ว่าเรามีผู้ดูแลที่เก่งกาจอยู่รึไง เราจะแพ้การต่อสู้นี้ได้ยังไง” ทหารคนนั้นพูดขึ้น

โปโปวิชพยักหน้าและมองไปยังแนวหลังของกองทัพสัตว์อสูร แต่ตอนนั้นเองเขาก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อพบว่ามีชายคนหนึ่งที่ปล่อยไฟออกมาจากตัวโดยที่ไม่ได้สวมเกราะใด ๆ และได้พุ่งเข้าไปหาฝูงสัตว์อสูรจนทำให้สัตว์อสูรโดยรอบกลัวและพากันถอยออกมา

“เขาเป็นใคร ! ” โปโปวิชใจสั่น เขายกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่หวังเย่า

ทหารคนนั้นมองหวังเย่าด้วยสีหน้าตกตะลึง

“รอสักครู่หัวหน้า ! ”

ชายคนนั้นทำการกดปุ่มที่แว่นตาก่อนจะมีข้อความบางอย่างปรากฏขึ้นมาตรงหน้า

จากนั้นเขาก็ล็อคเป้าไปที่หวังเย่า ก่อนที่หน้าตาของหวังเย่าจะถูกส่งเข้าไปในระบบ

ไม่นานเขาก็ได้ข้อมูลกลับมา

เมื่อเห็นข้อมูลของหวังเย่า ทหารคนนั้นก็ตะโกนขึ้น “หัวหน้า เขาคือหวังเย่า ! แม่ทัพของกองกำลังดวงดาวคนล่าสุด ! ”

“ข้อมูลนี้ถูกเขียนขึ้นโดยสายลับที่เป็นคนของฮาร์วี่ แต่…เขาไม่ได้ประเมินชายคนนี้สูงนัก ! ”

“มารอดูกันว่าเขาจะทำอะไรได้บ้าง ! ” โปโปวิชมองไปที่หวังเย่าที่พุ่งไปมาในวงล้อมสัตว์อสูร

“นี่มันไม่ใช่มนุษย์แล้ว ! เขาอย่างกับเทพสงคราม แต่โชคร้ายไปหน่อยที่เขาไม่อาจจะเปลี่ยนอะไรได้”

ทันทีที่พูดจบ เขาก็พบกับข้อมูลของหวังเย่าที่ทำให้เขาต้องอึ้ง

โปโปวิชถอดแว่นออกแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ “บอกเมอเรย์ว่าฉันอยากให้ชายคนนี้ตายไม่ก็พิการ สรุปคือ…ต้องกำจัดเขาให้ได้ ! ”

โปโปวิชสนใจในตัวหวังเย่ามากขึ้นกว่าเก่า

“ได้”

ทหารรีบโทรหาผู้ดูแลเมอเรย์ทันที “คุณเมอเรย์ ตอนนี้สั่งการให้สัตว์อสูรมุ่งหน้าจัดการแม่ทัพคนใหม่ของกองกำลังดวงดาวที่ชื่อหวังเย่า ข้อมูลได้บอกว่าเขาเป็นผู้ดูแลเหมือนกัน ผู้การอยากให้เขาตาย ! ”

“ผู้ดูแลงั้นหรือ ? ” เมอเรย์ที่ยืนอยู่ด้านหลังของกองทัพสัตว์อสูรได้ถามขึ้นมา

“บอกผู้การว่าสบายใจได้ ฉันจะสั่งสอนบนเรียนเขาในฐานะผู้ดูแลจากดาวระดับสูงกว่าเอง”

“ได้ หวังว่าจะได้รับรายงานที่ดีจากนาย ! ” ทหารคนนั้นวางสายแล้วมองไปที่โปโปวิช

“ผู้ดูแลงั้นหรือ มาดูกันว่าใครจะแน่กว่ากัน ! ”

เมอเรย์เอาเครื่องมือบางอย่างของเขาออกมาจากแหวนมิติ ก่อนจะเป่ามันออกมา จากนั้นมันก็มีคลื่นพลังงานที่มองไม่เห็นกระจายไปโดยรอบราวกับคลื่นน้ำ

สัตว์อสูรที่แต่เดิมพากันกลัวหวังเย่าก็ตาแดงก่ำขึ้นมา พวกมันพากันคำรามและพุ่งเข้าใส่หวังเย่าทันที

“หวังเย่าตกอยู่ในอันตราย ! ”

ไกลออกไป อัลเฟรดและคนอื่น ๆ เมื่อเห็นหวังเย่าอยู่ภายใต้วงล้อมแบบนั้นก็พากันตะโกนออกมาด้วยความกังวล