ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 618 : กฎโลก

ตอนที่ 618 : กฎโลก

“หือ ? งั้นหรือ ? ซิดดี้นี่รอบคอบจริง ๆ ดิวช่วยเขาสร้างรูหนอนที่นำไปสู่เขตดาวโบไลด์จริง ๆ ด้วย”

ความจริงได้ถูกเปิดเผยออกมาแล้ว

เพราะซิดดี้ไม่มีโอกาสได้ติดต่อกับเขตดาวโบไลด์ ดังนั้นจึงมีแค่ดิวเท่านั้นที่จะเดินทางไปทั่วจักรวาลถึงจะได้มีโอกาสในการสร้างเครือข่ายขึ้นมา

ตอนแรกหวังเย่าคิดว่าคนกลางในการซื้อขายคือคนของตระกูลมูหลางซึ่งพวกเขาอาจจะส่งดิ๊คไป ส่วนซิดดี้แค่คอยติดต่อกับตงเหลิ่งก็เท่านั้น

แต่ตอนนี้กลับเป็นว่าดิวคือคนกลาง รายได้ที่เขาได้มานั้นมีส่วนสำคัญกับการพัฒนาของดาวเฟนเซอร์เป็นอย่างมาก

แต่ดาวเฟนเซอร์ไม่พอใจกับเงินที่ดิวหามาได้ พวกเขาจึงต้องการที่จะโจมตีดาวทมิฬเพื่อกอบโกยผลประโยชน์ที่มากกว่านั้น

“รูหนอนที่เหมืองที่เชื่อมต่อกับเขตดาวโบไลด์นี้ นายสามารถกู้คืนกลับมาได้รึเปล่า ? ” หวังเย่ากังวลเรื่องนี้มากกว่า เพราะถ้ามันฟื้นฟูขึ้นมาได้ งั้นเขาจะไม่ต้องใช้การวาร์ปในการเดินทางไปยังเขตดาวโบไลด์อีก

เพราะการเดินทางด้วยการวาร์ปนั้นโจ่งแจ้งเกินไป ดังนั้นการเดินทางผ่านรูหนอนจึงเป็นความลับมากกว่า

“มีแค่บันทึกในคอมนี้ กุญแจที่ใช้เชื่อมต่อกับพิกัดนั้นก็โดนทำลายไปแล้ว มันไม่อาจจะกู้คืนมาได้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้รู้เรื่องเกี่ยวกับการสร้างรูหนอน แม้ว่าจะมีข้อมูลอยู่ แต่ถ้าจะให้กู้ข้อมูลกลับมาก็คงต้องใช้เวลาสักพัก”

หวังเย่าพยักหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่แฟนธอมได้รู้เกี่ยวกับเรื่องของรูหนอน เขาต้องให้เวลาแฟนธอมสักพัก

แก่นพลังงานของรูหนอนนั้นไม่จำเป็นจะต้องอยู่ใกล้กับรูหนอน สามารถเอาแหล่งพลังงานไปอยู่ที่อื่นได้เพื่อหลีกเลี่ยงการที่รูหนอนจะถูกทำลาย

เมื่อรูหนอนต้องการพลังงาน คอมที่เป็นแหล่งกักเก็บพลังงานจะส่งพลังงานไปที่รูหนอน โดยการส่งพลังงานผ่านดาวเทียมไป

โดยทั่วไปแล้วรูหนอนที่เข้ารหัสไว้นั้นต้องมีพิกัดที่แน่นอนโดยเฉพาะกับการที่มีกฎโลก มันต้องใช้พิกัดที่แม่นยำอย่างมาก และส่วนมากจะเป็นรูหนอนที่ใช้ได้ครั้งเดียวและไม่อาจจะสร้างขึ้นมาอีกได้

“นายลองตรวจสอบดูว่าดิวได้สร้างรูหนอนที่เดินทางจากดาวทมิฬไปยังดาวเฟนเซอร์ไว้รึเปล่า ? ”

แฟนธอมได้ตรวจสอบสักพักแล้วพูดขึ้น “ฉันเจอแล้ว มันมีรูหนอนอยู่อีกที่ แต่พิกัดยังไม่รู้ ฉันต้องใช้เวลาสักพัก”

เอไนน์ยืนอยู่ที่ด้านหลังของแฟนธอม เธอคอยแต่มองดูมือที่ขยับไปมาอย่างรวดเร็วนั้น

มันเริ่มมืดแล้ว ทั้งสามคนไม่รู้เลยว่าเวลามันได้ผ่านไปนานแค่ไหน

หลังจากที่รออยู่นาน หน้าจอก็เผยข้อมูลที่หวังเย่าอยากรู้ออกมา

“รูหนอนอยู่ห่างออกไปประมาณ 6 กิโลเมตร ตอนนี้ฉันได้คัดลอกรหัสใส่คอมของตัวเองเอาไว้แล้ว เมื่อไปถึงที่นั่น ฉันก็สามารถเปิดการทำงานของมันได้ ”

“การที่มีนายมาช่วยนี่มันดีจริง ๆ ”

แฟนธอมยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ “ฉันน่ะไม่ได้เก่งแค่เรื่องการต่อสู้เท่านั้นนะ สมองของฉันยังอัจฉริยะอีกด้วย”

“ ก็จริง ” หวังเย่าชมออกมา

เอไนน์มองไปที่แฟนธอมด้วยรอยยิ้มที่หวานหยาดเยิ้ม ใครจะไปเก่งกว่าหวานใจของเธอได้อีก ?

“เรียบร้อย ! ”

พวกเขาพร้อมที่จะกลับไปที่รถกันแล้ว

“พี่เย่า นายต้องการอะไรอีกไหม ?”

“รูหนอนหนึ่งถึงสองอันไม่ได้ใช้แร่แม่เหล็กมากขนาดนี้แน่ นายลองตรวจสอบข้อมูลดูต่อว่ามันยังมีรูหนอนที่ไหนอีกที่ต้องใช้แร่เหล็กพวกนี้ ? ” หวังเย่าพูดขึ้น

“ได้ รอสักเดี๋ยว”

หลังจากนั้นสักพัก แฟนธอมก็ต้องขมวดคิ้ว “ฉันเจอโปรแกรมที่น่าสงสัย มันล๊อครหัสไว้อย่างดี ฉันต้องแฮกระบบเข้าไป”

“มันคืออะไรกันแน่” หวังเย่าเริ่มกังวล

จากนั้นก็มีสัญญาณดังขึ้น ทั้งบ้านเริ่มสั่นไหวพร้อมกับตู้เก็บแร่ที่เกิดไฟช็อตขึ้นมา

แสงสว่างจ้านี้ทำให้หวังเย่าและคนอื่น ๆ ต้องเบิกตากว้าง มันมีลำแสงยิงลงมาที่บ้าน แม้ว่าจะอยู่ไกลจากที่นี่ไปก็ยังเห็นลำแสงนี้ได้

“เกิดอะไรขึ้น ? ”

หวังเย่าและแฟนธอมได้ใช้โล่เงามาปกป้องตัวเองเอาไว้

“ฉันเองก็ไม่รู้ ตะกี้ระบบมันเริ่มทำงานใหม่เอง” แฟนธอมตอบกลับ

หลังจากนั้นสักพักแร่แม่เหล็กก็หมดพลังงานลง แสงได้สลายหายไป แรงกดดันจากพลังงานก็หายไปด้วยเช่นกัน

แฟนธอมได้เอาคอมออกมาตรวจสอบทันที

“นี่เป็นโปรแกรมลับที่จะทำงานเอง มันเพิ่งทำงานไปเมื่อตะกี้ !” แฟนธอมมองไปที่คอมพร้อมกับเริ่มแก้โปรแกรม

“มันเป็นโปรแกรมแบบไหน ? ”

“ถ้าฉันคิดไม่ผิด มันคือค่ายกลที่จะทลายกฎโลก มันจะทำให้กฎโลกของดาวทมิฬไม่ทำงานไปสักพัก”

หวังเย่าเดินไปที่ตู้เก็บแร่ก่อนจะเปิดลิ้นชักออก แต่เขาก็พบว่าแร่ทั้งหมดนั้นได้หายไปแล้ว

แร่กว่า 90 เปอร์เซ็นต์ได้หายไปในเวลาไม่กี่วินาที

หวังเย่าเดินไปด้านหลังของแฟนธอม และพูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “นายแสดงการทำงานของมันให้ฉันดูที”

รูปแบบของค่ายกลถูกฉายขึ้นมาบนจอ หวังเย่าจ้องไปที่ค่ายกลพวกนั้นและรู้สึกว่ามันคุ้นตาเป็นอย่างมาก

ค่ายกลนี้ทำให้เขานึกถึงชายคนหนึ่ง….. ฉิงจี

เขาได้ใช้ความเชี่ยวชาญของตัวเองรวมกับแร่แม่เหล็กที่มีเพื่อให้ได้รับพลังศักดิ์สิทธิ์มา

และสงครามครั้งใหญ่ในครั้งนั้นที่ได้ทำให้กฎโลกของเผ่าชูมิต้องพังทลายไป

น่าเสียดายที่ฉิงจีนั้นตายไปแล้ว จึงทำให้เขาไม่มีโอกาสได้เข้าใจการทำงานของค่ายกลที่ฉิงจีได้สร้างขึ้นมา

แต่ค่ายกลนี้กับค่ายกลที่ฉิงจีสร้างขึ้นมานั้นคล้ายคลึงกันอย่างมาก เดาว่าค่ายกลนี้คงได้รูปแบบมาจากดาวนิบิรุและถูกส่งต่อกันมา

ค่ายกล 12 รูปแบบนี้ หวังเย่าจำมันได้อย่างชัดเจน ด้วยการที่มีระบบคอยช่วย หวังเย่าก็เข้าใจการทำงานของมันมากขึ้นไปอีก

“เดาว่าโปรแกรมนี้คือการเปิดการทำงานของดาวเทียม ขั้นต่อไปคือส่งลำแสงพลังงานไปยัง 12 ที่บนดาวทมิฬตามพิกัดของค่ายกลเพื่อทำลายกฎโลก”

“ไปดูที่ด้านนอกกันเถอะ ! ” หวังเย่ากังวลอย่างมากและรีบออกไปด้านนอกทันที

แน่นอนว่าเมื่อทั้งสามออกมาด้านนอกก็พบว่าโลกที่เคยเงียบสงบตอนนี้กลับวุ่นวายขึ้นมา

คนในบ้านต่างก็พากันเปิดหน้าต่างกันออกมามองไปบนท้องฟ้า

ภายใต้ท้องฟ้าสีคราม ดาวเทียมได้ยิงลำแสงลงมาก่อนที่แสงจากค่ายกลตามจุดต่าง ๆ จะเชื่อมต่อกัน

ชั้นพลังงานที่ครอบคลุมโลกนี้ก็เริ่มจางหายไปภายใต้ลำแสงที่ยิงไปยังค่ายกลทั้ง 12 แห่ง ลำแสงนี้มันราวกับลำแสงที่จะยิงทะลุให้ดาวทมิฬแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

“ดูนั่น มีลำแสงอยู่ตรงนั้น ! ”

“ที่นั่นก็ด้วย ! “

“แดง,เหลือง, ม่วง…มันมีลำแสงแค่สามสีที่ไม่รู้ว่าที่อื่นจะมีอีกรึเปล่า ? ”

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาทำได้แต่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

ตอนนั้นเองพื้นดินก็เริ่มสั่นไหว

แกร๊ก…

เสียงแก้วแตกดังขึ้นจนทำให้ทุกคนต่างก็รู้สึกกลัว

ปัง ปัง…

เครื่องมืออิเล็คโทรนิคบางส่วนได้ระเบิดออกพร้อมกับไฟที่ปะทุขึ้นมา

“โทรเรียกตำรวจ !”

“ขอความช่วยเหลือด่วน ! ”

“ทำไมโทรศัพท์ฉันไม่มีสัญญาณ ? ”

ทุกคนเริ่มลนลานกันขึ้น

หนู, แมลงสบ, มดและแมลงต่าง ๆ พากันวิ่งออกมาจากรัง

พวกมันต่างก็พากันเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและรู้สึกว่านี่คือจุดจบของโลก

“ฉันรู้สึกว่ากฎโลกน่ะหายไป พลังงานในตัวฉันตอนนี้กระจายไปรอบตัว” แฟนธอมคิ้วขมวด

“ฉันก็ด้วย” เอไนน์พูดขึ้น

“พี่เย่า ฉันได้พิกัดของค่ายกลทั้ง 12 แห่งมาแล้ว ด้วยอำนาจของนายแล้ว นายน่าจะแจ้งกับทางกองทัพให้ทำลายค่ายกลพวกนั้นได้”

หวังเย่ามองไปที่ลำแสงบนฟ้าก่อนจะส่ายหน้า “มันสายเกินไปแล้ว นี่คือค่ายกลที่มองไม่เห็นและไม่อาจจะทำลายได้ เมื่อมันเริ่มทำงาน ก็ต้องรอจนกว่ามันจะใช้พลังงานจนหมดถึงจะหยุดทำงานแล้วจะหายไปเอง”

“ทำลายดาวเทียมไม่ได้รึไง ? ”

“ไม่มีประโยชน์ พลังงานที่มันเก็บไว้ถูกส่งออกมาหมดแล้ว ทำลายไปก็ไม่มีประโยชน์”

แฟนธอมถามขึ้นมา “การทำลายกฎโลกของดาวทมิฬจะมีประโยชน์อะไร ? ”

หวังเย่าหรี่ตาลงมองออกไปภายนอกจักรวาล “ฉันคิดว่า…”

กริ๊ง…

เสียงโทรศัพท์ของหวังเย่าดังขึ้น เขากางมือออกแล้วรับสายทันทีก่อนที่จะมีเสียงของนอร์แมนดังขึ้นมา “หวังเย่า ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน รีบกลับมาด่วน ! ”

“ผมมาที่บ้านดิว ตอนนี้หนวดปีศาจกำลังโจมตีงั้นหรือ ? ”

“ใช่ กฎโลกของดาวทมิฬได้พังลง หนวดปีศาจได้พุ่งเข้ามา มันคิดจะโจมตีดาวทมิฬจากทุกด้าน เรากำลังรับมือกับมันอยู่”

“ผู้การนอร์แมน ผมอยากให้คุณอยู่เฉย ๆ ไปก่อน ไม่ต้องรับมืออะไรทั้งนั้น เรายังใช้แผนการเดิมและไม่ต้องไปเปลี่ยนแผน”

“แต่หนวดปีศาจน่ะแข็งแกร่ง จะให้อยู่เฉยได้ยังไง” นอร์แมนพูดขึ้นด้วยความกังวล

“นี่คือแผนของดาวเฟนเซอร์ ผู้การนอร์แมนอย่าเพิ่งลนลานไป”

นอร์แมนคิ้วขมวดเขากังวลอยู่หลายเรื่อง “นี่…”

“ผู้การนอร์แมนสบายใจได้ ผมเข้าใจค่ายกลที่ทำลายกฎโลกแล้ว มันจะอยู่แค่ 90 ชั่วโมงเท่านั้น หนวดปีศาจต้องใช้เวลาในการเดินทางมาถึงชั้นบรรยากาศของดาวทมิฬอย่างน้อยก็ 20 ชั่วโมง ผมมั่นใจว่าผมสามารถสั่งการสถานีต่าง ๆ ของตระกูลมูหลางให้พวกเขาช่วยกันยื้อไว้อีก 20 ชั่วโมง ”

“นายมั่นใจงั้นหรือ ? ” นอร์แมนถามขึ้นมา

“เชื่อผมเถอะ ! ” หวังเย่าพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจัง