ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 607 : ข้อมูลรั่วไหล

ตอนที่ 607 : ข้อมูลรั่วไหล

ดิ๊คได้หนีออกไปยังสถานีที่ซึ่งมีทหารหลายสิบคนประจำการอยู่ที่นั่น พวกนั้นได้ตะโกนออกมา “ นายเป็นใคร ? ”

ดิ๊คได้เอาบัตรยืนยันตัวออกมาจากแหวนมิติแล้วส่งให้กับทหาร อีกฝ่ายรับไปตรวจสอบและยืนยันตัวตนของเขาก่อนที่จะทำความเคารพ “สวัสดีนายพลดิ๊ค ผมผู้ตรวจสอบเขต 9167 สถานีมูหลาง”

“มีคนไล่ตามฉันมา หยุดเขาให้ฉันที” ดิ๊คพูดขึ้น

“นายพลดิ๊ค คุณไปซ่อนตัวในห้องควบคุมก่อน นั่นคือพื้นที่พิเศษของเผ่าจิ้งจอก มันไม่มีใครกล้าเข้าไปแน่ หากเขาไม่ฟังคำสั่ง ผมก็มีวิธีการที่ทำให้เขาต้องถอยกลับไป” ทหารพูดขึ้น

“ดี”

ทหารเปิดระบบป้องกันที่หนาแน่น ก่อนจะเชิญดิ๊คเข้าไปพักที่ด้านใน

บนดาวทมิฬนี้มันมีทหารแค่เพียงสองกองทัพในกองกำลังดวงดาว หนึ่งคือกองกำลังของสหพันธ์และทหารจากตระกูลมูหลางที่ประจำอยู่ในสถานีต่าง ๆ

สถานีมูหลางนั้นรับหน้าที่ในการวิจัยและสร้างเครื่องป้องกันต่าง ๆ พวกนี้มีกองกำลังแค่ 1 ใน 20 ของกองกำลังที่สหพันธ์มี ความแข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายต่างกันอย่างมาก

ทหารของกองกำลังดวงดาวถูกคัดเลือกมาจากคนในดาวทมิฬ ส่วนคนของสถานีมูหลางนั้นจะถูกคัดเลือกมาจากประเทศของพวกเขาเอง

ก่อนที่จะเกิดการคัดเลือกกองกำลังดวงดาว ตระกูลมูหลางได้แอบส่งทหารมาประจำการที่สถานี เผื่อว่าดิ๊คจะมาขอความช่วยเหลือ และจะได้ช่วยเหลือได้ทัน

และตอนนี้ดิ๊คก็มีปัญหาขึ้นมาจริง ๆ

ไม่นานหวังเย่าก็ได้มาถึงที่สถานี

“นายเป็นใคร แสดงบัตรยืนยันตัวด้วย” ทหารได้เข้าไปหยุดหวังเย่าเอาไว้

หวังเย่ามีสายตาที่ดี แม้ว่าจะอยู่ไกลอย่างมากแต่เขาก็มั่นใจว่าดิ๊คนั้นหนีเข้าไปในสถานีแห่งนี้แล้ว

“ฉัน นายพลหวังเย่าจากยานหลัก นี่บัตรของฉัน”

“นายพลหวังเย่า นี่คือสถานีของตระกูลมูหลาง แม้แต่คนของสหพันธ์ก็ไม่อาจจะเข้าไปได้ ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรก็กลับไปเถอะ” ทหารพูดขึ้นมา

“งั้นหรือ ? แต่ฉันเพิ่งเห็นนายพลเหมือนกับฉันเข้าไปในสถานีนี้ไม่ใช่หรือไง”

“เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นพื้นที่พิเศษห้ามให้คนนอกเข้า นายพลหวังเย่าคงเข้าใจผิด”

“นายให้ฉันเข้าไปดูหน่อยไหมล่ะ ? ” หวังเย่าเดินไปที่ห้องควบคุมทันที ทหารพวกนั้นลนลานขึ้นมาและรีบเข้าไปห้ามและจับแขนของหวังเย่าเอาไว้

หวังเย่ามองไปที่ทหารก่อนจะยิ้มออกมา

ทันใดนั้นทหารก็รู้สึกเวียนหัวและเหงื่อตกขึ้นมาทันที เขาคุกเข่าลงไปกับพื้นพร้อมกับนอนดิ้นไปมา

“หัวหน้า ! ” ทหารด้านหลังพากันตกใจและรีบวิ่งเข้ามาจับหวังเย่าเอาไว้

หวังเย่ายิ้มให้กับพวกนั้น แค่เขาคิด ก็มีค้างคาวหลายสิบตัวโผล่ออกมาที่ด้านหลังและพุ่งเข้าใส่ทหารที่ชี้ปืนมาที่พวกมัน

ปัง…

กระสุนหลายสิบลูกทะลุตัวค้างคาวไป แต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรพวกมันได้แม้แต่น้อย

ค้างคาวได้พุ่งหายเข้าไปในหน้าผากของพวกนั้นก่อนที่เสียงปืนจะเงียบลง

ทหารทุกคนต่างก็ตัวแข็งทื่อก่อนจะล้มลงไปกองกับพื้น บางคนร้องไห้ บางคนกลิ้งไปมา และบางคนก็ร้องออกมาด้วยความกลัว

ด้วยความแข็งแกร่งของหวังเย่าในตอนนี้แล้ว ทหารเลเวล 75 นั้นไม่อาจจะต้านทานค้างคาวของเขาได้

และการจัดการกับศัตรูโดยที่ไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อก็พอทำให้หวังเย่าพอใจกับวิธีการนี้อยู่

หวังเย่าเดินไปที่หน้าประตูเหล็กแล้ววางมือลงไปที่ประตู

มือนั้นมีไฟลุกไหม้ขึ้นมาพร้อมกับประตูเหล็กที่ละลายออกทันทีจนเกิดรูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น

หวังเย่ายิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปในห้องควบคุม

…

ทันทีที่ดิ๊คเข้ามาในห้องควบคุม เครื่องมือสื่อสารของเขาก็ดังขึ้น

เขากางมือออกพร้อมจอที่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า เมื่อเห็นเบอร์ตรงหน้า เขาก็พบว่าเป็นเบอร์ของคนรู้จัก

มันมีพนักงานหลายสิบคนในห้อง ทุกคนต่างก็ทำงานของตัวเองและไม่ได้สนใจดิ๊คที่เดินเข้ามาแม้แต่น้อย

ดิ๊คมองไปรอบ ๆ ก่อนจะรับสาย จากนั้นก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา “ ดิ๊ค นี่แกทำบ้าอะไร แกไม่ได้แผนที่ที่เราให้ไปรึไง ? ”

ดิ๊คกลัวหวังเย่าจนลืมแม้กระทั่งปิดลำโพงเอาไว้ เสียงมันจึงดังก้องไปทั่วทั้งห้อง

จนพนักงานทุกคนต่างก็หันกลับมามองที่ดิ๊คเป็นตาเดียว

“กองกำลังสหพันธ์เริ่มสงสัยแล้ว แกจะทำอะไรไม่ได้จนกว่าแกจะได้แผนที่รบของดาวทมิฬกับแผนที่รบของสหพันธ์มา”

เมื่อได้ยินที่ปลายสายพูดออกมาแบบนั้น พนักงานทุกคนก็สีหน้าหม่นลงพร้อมกับยกอาวุธในมือขึ้นมาทันที

ดิ๊คถอนหายใจออกมา “ พี่ รอฉันสัก 10 วินาทีก่อน !”

ดิ๊คเงยหน้าขึ้นมามองพนักงานรอบ ๆ

ปัง ปัง…

จากนั้นไม่นานเสียงปืนก็ดังขึ้นพร้อมกับเลือดที่สาดกระเซ็นออกมา

ดิ๊คตัวโชกไปด้วยเลือดของพนักงานเหล่านั้น

เขาเดินไปนั่งตรงหน้าคอมก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้นแล้วพูดต่อ “พี่ ฉันได้แผนที่รบของสหพันธ์แล้ว เดี๋ยวฉันจะส่งไปให้”

“ดีมาก”

“แล้วรหัสสำหรับการสื่อสารล่ะ ? ”

“202065xx…”

นิ้วของดิ๊คขยับไปมาอย่างรวดเร็ว ไม่นานบนหน้าจอก็พบว่าการเชื่อมต่อนั้นสำเร็จ

ดิ๊คดึงเอายูเอสบีออกมาก่อนจะเสียบเข้ากับคอม

1%, 2%…

เขานั่งสูบบุหรี่พร้อมคิ้วที่ขมวด ก่อนจะพึมพำออกมา “ เอกสารนี้มีข้อมูลแผนที่ และแผนการรบของดาวทมิฬและสหพันธ์จำนวนมาก มันยังมีรายชื่อคู่ค้าที่ซื้อขายกับตระกูลมูหลางตลอดหลายปีมานี้ หัวหน้าคงได้ลูกค้าจำนวนมากเมื่อเรายึดดาวทมิฬได้ ”

“ฮ่าฮ่า ดี เราสองคนพี่น้องซ่อนตัวอยู่ในดาวนี้มากว่าร้อยปีแล้ว”

เขาเงียบไปชั่วครู่แล้วพูดต่อ “ถ้านายได้ตำแหน่งแม่ทัพมาก็คงดี ถ้าไม่ได้ก็รีบกลับมา ฉันได้สร้างรูหนอนไว้แล้ว เราจะกลับบ้านกัน ”

ดิ๊คยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “ฉันอาจจะไม่ได้กลับไปแล้ว”

“นายมีปัญหารึไง ? ” อีกฝ่ายเริ่มกังวลขึ้นมาเมื่อได้ยินที่ดิ๊คพูดแบบนั้น

ดิ๊คสูบบุหรี่จนหมดและพูดขึ้น “ไม่ต้องถามหรอก สรุปคือ…แก้แค้นให้ฉันด้วย คนที่ฆ่าฉันคือหวังเย่า ! ”

“นายพูดบ้าอะไร ? นาย…ตอนนี้นายอยู่ไหน ! ” อีกฝ่ายเริ่มกังวลมากขึ้น

“มันกำลังจะไปนรก แกจะไปกับมันด้วยไหมล่ะ ? ”

หวังเย่าโผล่มาที่ด้านหลังของดี๊ค พร้อมมีดในมือที่แทงเข้าทะลุหัวใจของอีกฝ่ายทันที

ดิ๊คตัวสั่น สายตาของเขายังจับจ้องไปที่หน้าจอ เมื่อเขาเห็นว่าส่งข้อมูลได้สำเร็จ เขาถึงยิ้มออกมาอย่างพอใจ

ตอนนี้เขารู้สึกว่าถึงเขาจะตายเพราะหวังเย่า แต่เขาก็ไม่ได้เสียดายอะไร !

“ดิ๊ค …ดิ๊ค…” เสียงจากเครื่องสื่อสารยังดังต่อ

“ไม่ต้องตะโกน มันตายแล้ว ! ” หวังเย่าพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาและลากเก้าอี้ไปนั่งข้าง ๆ ดิ๊ค ไม่นานเขาก็รู้ว่าในไฟล์นี้มีข้อมูลอะไรบ้าง

ทันทีที่เห็นข้อมูลนั้น หวังเย่าก็ใจเต้นรัว

“แกเป็นใคร ? ” อีกฝ่ายได้ถามขึ้นมา

หวังเย่าตรวจสอบข้อมูลในยูเอสบีก่อนจะยิ้มและถามขึ้นมา “ฉัน หวังเย่า แกคงเคยได้ยินชื่อฉันมาแล้วสินะ ? ”

“แก…” อีกฝ่ายบ่นออกมาก่อนที่จะตะคอกขึ้น “หวังเย่า ไอ้หมานี่ ฉันน่าจะฆ่าแก ฉันไม่น่าจะให้โอกาสแกเลย ! ”

พี่ของดิ๊คคือดิว ที่ซึ่งเป็นหัวหน้ากองทัพอากาศของราชวงศ์ เขาคือคนที่สั่งการให้ยิงยานของหวังเย่าซึ่งทำให้เขาต้องไปใช้ชีวิตในคุก

หลังจากที่ตระกูลมูหลางเริ่มหมดอำนาจ ทหารอากาศบางคนก็ถูกส่งมายังสถานี้และได้รับความเชื่อใจจากกองกำลังสหพันธ์

สถานีแห่งนี้ไม่ได้มีกองกำลังรบ พวกนี้มีหน้าที่แค่เพียงวิจัยและสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่เกี่ยวกับการป้องกันขึ้นมา

ทหารของสถานีนั้นโดนซื้อตัวไปแล้ว ดิวได้ส่งคนของราชวงศ์มาประจำการที่นี่แทน

“นายพลดิว ฉันอยากถามสักคำถาม ! ”

ดิวเงียบไป

“แกอยากชิมมิสไซน์ที่แกเคยใช้ยิงฉันไหม ? ” หวังเย่าหัวเราะออกมา

ดิวตัวสั่นและตะโกนออกมา “แกกล้าดียังไง ! ”

“ฉันจะกลัวอะไร น้องแกฆ่าลูกเรือในสถานีนี้ กล้องวงจรบันทึกทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว และตอนนี้ฉันปิดกล้องทั้งหมดก่อนจะเข้ามาแล้ว สิ่งที่ฉันทำที่นี่น่ะจะโยนให้น้องแกทั้งหมด”

“แก…แกมันหน้าไม่อาย ! ”

“ใช่ ฉันเห็นว่าในสถานีนี้มีมิสไซน์อยู่ 15 ลูก มันได้รับการอัพเกรดหมดแล้ว ฉันว่ามันน่าจะทรงพลังกว่าเมื่อ 50 ปีก่อนหลายเท่า ถ้าฉันยิงพวกมันออกไป…”

“แกไม่รู้หรอกว่าฉันอยู่พิกัดไหน แกก็ทำได้แค่ขู่เท่านั้นแหละ”

หวังเย่าส่ายหน้าและยิ้มออกมา “ฉันไม่รู้ก็จริง แต่แกกับฉันคุยกันมาตั้งนาน…สุดท้ายฉันก็ได้ตำแหน่งของแกแล้ว ! ”

แผนที่บนดาวทมิฬได้แสดงขึ้นมาบนหน้าจอ พร้อมกับจุดสีแดงที่กระพริบอยู่บนแผนที่

“ลาก่อน ดิว ! ”

หวังเย่ากดปุ่มยิงมิสไซน์ออกไปก่อนที่ปืนบนสถานีจะเริ่มเล็งไปยังตำแหน่งนั้น

“หวังเย่า แกบ้าไปแล้ว แกกล้าโจมตีทหารราชวงศ์ ตระกูลมูหลางไม่ปล่อยแกไปแน่ ! ”

“ฉันไม่สน ฉันโยนความผิดให้น้องแกหมดแล้ว” หวังเย่าพูดขึ้นมา

“แก …แกไม่ตายดีแน่ รอจนกว่าดาวทมิฬจะโดนยึดเถอะ ! ”

ปัง ปัง…

การยิงมิสไซน์ออกไปนี้ถึงกับทำให้ห้องควบคุมนั้นสั่นไหว แต่หวังเย่ากลับพอใจกับมันอย่างมาก

ในพื้นที่กองทัพภายในรัฐจิ้งจอกตอนนี้ได้กลายเป็นทะเลไฟไปแล้ว มันวุ่นวายอย่างมาก ที่ที่เคยดีอยู่กลับราบเป็นหน้ากอง

ถ้าจะฆ่าหญ้าก็ต้องถอนรากมันออกมา หวังเย่าไม่มีทางใจอ่อนให้กับศัตรูคนไหนเป็นอันขาด !