ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 564 : ถอย

ตอนที่ 564 : ถอย

เอเดรียนตื่นเต้นอย่างมาก แต่ไม่นานเขาก็พบกับรายงานที่ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ “เป้าหมายหายไปแล้ว ! ”

นี่มันบ้าอะไร ! เป้าหมายหายไปอย่างนั้นหรือ !

ควันสลายไปพร้อมกับหลุมขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นมาแทน

ด้วยความแข็งแกร่งของหวังเย่าในตอนนี้แล้ว แม้ว่าจะโดนกระสุนนั้นยิงเข้า แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่มันจะมีพลังเพียงพอจะฆ่าเขาได้

ผู้คุมหลายคนพากันแห่เข้าไปและตรวจสอบพื้นที่ แต่ก็ไม่พบร่องรอยของเลือดแม้แต่หยดเดียว

ภาพลวงตา !

“ไอ้บ้านี่ ! ” เอเดรียนกำหมัดแน่นและตบเก้าอี้อย่างแรง

ไกลออกไป หวังเย่าและแฟนธอมได้ปรากฏตัวขึ้นมาจากบึง

เขามองไปที่ลูโด้ที่ลอยอยู่บนอากาศก่อนจะใช้ระบบตรวจสอบมัน

ปืนหมายเลข 1 – 337

ปืนหมายเลข 2 – 59

ปืนหมายเลข 8635 – 0

ปืนหมายเลข 8778 – 0

ปืนหมายเลข 9355 – 7

จำนวนกระสุน – น้อยกว่า 15 เปอร์เซ็นต์

หวังเย่าส่งข้อมูลให้กับแฟนธอมก่อนที่ทั้งสองจะยิ้มออกมา

“นี่ก็รอมานานแล้ว ได้เวลาที่เราจะลงมือแล้ว” หวังเย่าหัวเราะออกมา

“เจ้าจะไม่ซ่อนตัวอีกสัก 2 วันรึไง ? ” แฟนธอมถามขึ้นมา

“ไม่จำเป็น แม้ว่าจะโดนพบตัวตอนนี้ แต่เอเดรียนก็ทำอะไรเราไม่ได้”

หวังเย่าหลับตาลงก่อนที่ค่ายกลจะโผล่มาที่พื้นใต้เท้าของเขา

สัตว์อสูรที่ซ่อนตัวอยู่ทั่วทั้งบึงรับรู้เสียงเรียกของเขาและโผล่ออกมา

มังกรขนาดใหญ่หลายตัวโผล่ขึ้นมาจากบึง ตัวของมันเต็มไปด้วยโคลน

จระเข้เองก็โผล่ออกมา มันคำรามออกมาเบา ๆ พร้อมกับสายตาที่จับจ้องไปที่ผู้คุมรอบ ๆ

กรร !

มันเข้าไปกัดผู้คุมจนขาดออกเป็นสองส่วน

ปัง ปัง …

ปืนถูกยิงออกมาทันที

นักโทษและผู้คุมต่างก็พากันลนลานขึ้นมา ตอนนั้นพวกเขาเพิ่งรู้ตัวว่าโดนกองทัพจระเข้ล้อมเอาไว้ สัตว์อสูรพวกนี้ลงมืออย่างรวดเร็วและเป็นระเบียบอย่างมาก

ผู้คุมและนักโทษพยายามฝ่าวงล้อมออกไป แต่สุดท้ายก็โดนพวกงูล้อมเอาไว้อีกชั้น

เสียงกรีดร้องดังระงม

“รายงาน พบตัวหวังเย่า พิกัด……”

“รายงาน พบร่องรอยของหวังเย่า พิกัด……”

เสียงสัญญาณเตือนดังขึ้นไม่มีท่าทีว่าจะหยุด

หวังเย่าและแฟนธอมโผล่ไปที่ไหนก็ต้องมีคนตายที่นั่น

ภายใต้คำสั่งของหวังเย่า พวกเขาสามาถสู้กับกองทัพราชวงศ์ได้ด้วยซ้ำ นี่นับประสาอะไรกับพวกนักโทษและผู้คุม

นักโทษที่คิดว่าพวกเขาจะถอยกลับได้แม้ว่าจะจับตัวหวังเย่าไม่ได้ ก็รู้แล้วว่าสถานการณ์ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว

หวังเย่าถึงกับดักทางเอาคืนพวกเขาได้ทั้งหมด !

เสียงร้องดังขึ้นตลอด มันไม่ใช่เสียงการโจมตีของพวกนักโทษแต่เป็นเสียงกรีดร้องของพวกเขาแทน !

บึงนี้ตกสู่ความวุ่นวาย จนทำให้ซิดดี้ถึงกับนอนไม่หลับ !

เพราะผลลัพธ์แบบนี้คือสิ่งที่เขาคาดไม่ถึง !

แสงแดดสาดเข้ามาที่หอคอยพร้อมกับที่ซิดดี้ได้รับสายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามา

“ แกรีบถอนตัวได้แล้ว ตอนนี้ขั้นตอนการขนของเสร็จแล้ว ฝ่ายต่อต้านกำลังจะไปจับกุมแก การจับกุมจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ ! ”

ซิดดี้ยังไม่ทันได้พูดอะไร เขาได้แต่เงียบราวกับคนตายก่อนจะวางสายไป

เขานั่งลงและหันไปมองที่หน้าต่าง สุดท้ายเขาก็ต้องบอกลาเหมืองที่เขาปกครองมาหลายร้อยปี เขาเป็นจักรพรรดิของที่นี่ แต่ตอนนี้ยุคสมัยของเขาได้จบลงแล้ว มันทำให้เขารู้สึกเศร้าใจขึ้นมา

ลิซ่าคลานมาอยู่ตรงหน้าซิดดี้ราวกับลูกแมว ก่อนที่ซิดดี้จะยกเท้าขึ้นมาเตะเธอออกไป

ลิซ่านอนหมอบอยู่กับพื้นไม่เคลื่อนไหว ตอนนี้เธอราวกับไร้ชีวิตและจิตวิญญาณไปแล้ว

สักพักซิดดี้ก็หยิบเอาปากกาออกมาก่อนจะดึงปลอกของมันออก เพราะแท้จริงแล้วมันคือรีโมทอะไรสักอย่าง

เขาได้กดปุ่มลงไปพร้อมพูดขึ้นมาด้วยภาษาแปลก ๆ “ สถานการณ์เปลี่ยนไป รีบเดินทางมาได้แล้ว…ซิดดี้”

“รับทราบ”

เมื่อได้ยินคำตอบ ซิดดี้ก็โล่งอกขึ้นมาทันที

เขาเก็บปากกาลงก่อนจะหลับตาเพื่อพักผ่อน

แม้ว่าจะมีเสียงการโจมตีที่ด้านนอก แต่ตอนนี้ซิดดี้กลับเฉยชากับทุกอย่าง

จนตอนบ่ายเขาถึงได้ลุกขึ้นแล้วลงลิฟต์ไปยังห้องพยาบาล

เขาได้ไปรับแหวนอสูรของเขาและกลับมาที่หอคอย ก่อนจะรีบกลับมาทำลายเอกสารสำคัญบางอย่างทิ้งไป

ซิดดี้ทำการเปลี่ยนชุดแล้วลงมาที่ชั้นล่างของหอคอยทันที

ที่นี่มีของมีค่านับไม่ถ้วนรวมถึงอาวุธระดับสูง, สมุนไพรและยาต่าง ๆ อยู่

เขาเก็บของเหล่านี้เข้าไปในแหวนมิติก่อนที่จะกลับไปที่ชั้นบน ก่อนจะเอากาแฟขึ้นมาจิบและหยิบวิทยุขึ้นมาแล้วแสร้งทำเป็นพูดด้วยน้ำเสียงกังวล “สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง ? ”

เอเดรียนได้บอกสถานการณ์ตอนนี้ตามจริง เขาบอกว่าตอนนี้เขาพยายามอย่างที่สุดเพื่อจับตัวหวังเย่าให้ได้

“พยายามเข้า”

เอเดรียนวางสายก่อนจะมองไปที่หอคอยแล้วเผยรอยยิ้มลึกลับออกมา เขาได้สั่งการให้ลูโด้ดึงตัวเขาขึ้นไปที่ห้องควบคุมอีกครั้ง

“วันนี้ซิดดี้ใจดีแปลก ๆ หึหึ จากนี้ไปหยุดโจมตี เดินทางไปที่หอคอยแล้วกักตัวซิดดี้เอาไว้ อย่าให้มันหนีไปเด็ดขาด” เอเดรียนพูดขึ้น

เอเดรียนรู้ว่าซิดดี้กำลังจะหนี

ลูโด้รีบล็อคเป้าซิดดี้เอาไว้ทันที พร้อมกับแสดงการเคลื่อนไหวทุกอย่างให้ซิดดี้ได้เห็น

ซิดดี้พบว่าลูโด้เหมือนจะเคลื่อนที่ช้าลง เขายักคิ้วก่อนจะลังเลแล้วลุกขึ้นเดินไปที่ลิฟต์เพื่อหนีออกจากหอคอย

มันไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว เขาต้องรีบออกจากเหมืองนี้ผ่านช่องทางพิเศษ ตราบใดที่เขาผ่านกำแพงนี้ไปได้ งั้นเอเดรียนก็ไม่อาจจะทำอะไรเขาได้

ลิฟต์ค่อย ๆ ลงมาอย่างช้า ๆ แต่ที่ทางบึงกลับมีการเคลื่อนไหวบางอย่าง

นักโทษเป็นพัน ๆ กลับหนีเข้ามาที่เขตหลักโดยมีพวกสัตว์อสูรกองทัพของหวังเย่าไล่ก็ตามมา

ด้านบนท้องฟ้านั้นมีกลุ่มนกฟินิกซ์หลายร้อยตัวพากันพ่นไฟลงมาที่พื้น

ซิดดี้กลืนน้ำลายเมื่อเห็นว่านักโทษหนีมาที่หอคอยและปิดทางออกลิฟต์เอาไว้

ตอนนั้นทุกคนต่างก็ตกอยู่ในความสิ้นหวัง !

ลิซาได้ทำการกดปุ่มเล่นเพลงประจำเหมือง

ภายใต้เพลงนี้นักโทษทุกคนที่กำลังวิ่งอยู่ก็ได้พากันหยุดชะงักและเต้นไปตามเพลงทันที

ตอนนั้นเมื่อนักโทษด้านหน้าพากันหยุด พวกนักโทษด้านหลังก็วิ่งเข้ามาเหยียบคนด้านหน้า ฉากนี้น่าอนาถอย่างมาก

กรร…

ไฟของนกฟินิกซ์ยังคงพ่นลงมาจากท้องฟ้าเผาพวกนักโทษทิ้งอย่างต่อเนื่อง

นักโทษนับไม่ถ้วนพากันกลิ้งไปมาตามพื้นและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด