ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 539 : ฆ่า

ตอนที่ 539 : ฆ่า

“คนที่เคยเห็นแผนที่บึงมาแล้ว เขาร่วมมือกับแกสินะ ?”

ฮาลิเฟคมองไปที่หวังเย่าด้วยสายตากระหายเลือด

หวังเย่ายังคงนั่งนิ่งไม่ขยับแม้แต่น้อย เขามองไปที่ฮาลิเฟคแล้วยิ้มออกมา

“บอกชื่อมา ฉันรับปากว่าจะไว้ชีวิตแก ! ”

หวังเย่ากลับยิ้มกว้างขึ้นมา หากเป็นเขาเมื่อครึ่งเดือนก่อนที่ต้องเผชิญหน้ากับฮาลิเฟค อีกฝ่ายคงเอาชนะเขาได้ง่าย ๆ หวังเย่าอาจจะมีโอกาสหนีออกมาได้ แต่ตอนนี้ดูจากสายตาของหวังเย่าแล้ว ฮาลิเฟคคงเป็นแค่ปลาบนเขียงของเขาเท่านั้น !

“แกดูน่ารักดีตอนที่แกโกรธ เจ้าปลาน้อย”

เมื่อฮาลิเฟคได้ยินแบบนั้นก็คิ้วขมวดขึ้นมาทันที “แกว่ายังไงนะ ? ฉันได้ยินไม่ชัด แกลองพูดอีกครั้งสิ” ฮาลิเฟคกำหมัดแน่น

หวังเย่ายกมือขึ้นมาเท้าคางเอาไว้แล้วมองไปที่ฮาลิเฟคด้วยสายตากวนประสาท ก่อนจะพูดขึ้น “ดูเหมือนว่าแกจะชอบชื่อนี้ งั้นแกฟังให้ดีนะ ฉันเรียกแกว่า…เจ้าปลาน้อย !”

ผู้คนโดยรอบต่างก็ได้ยินอย่างชัดเจน ทุกคนต่างก็ตัวแข็งทื่อและมองเข้าไปในถ้ำด้วยสีหน้าตกตะลึง

“ไอ้หนูนี่ต้องตายแน่ ๆ เขากำลังเผชิญหน้ากับนักมวยของตลาดมืด ฮาลิเฟค ! ”

“ฉันกลัวว่าครั้งนี้เขาคงต้องตายจริง ๆ แล้วละ”

ทุกคนต่างก็พากันหวั่นใจ แต่ฟอเนอร์กลับยิ้มออกมา

“ไอ้หนู แกตาย !” ฮาลิเฟคคลั่งเพราะคำพูดของหวังเย่า เกล็ดมังกรรอบตัวมีพลังปะทุกออกมา มือขวาที่เต็มไปด้วยกรงเล็บได้พุ่งเข้าไปเพื่อจับคอหวังเย่าเอาไว้

ปัง !

เงาที่ราวกับสายฟ้าได้พุ่งเข้าไปหาหวังเย่า มือของฮาลิเฟคได้จับไปที่คอของหวังเย่าเต็มแรง ก่อนจะฟาดร่างของหวังเย่าเข้ากับกำแพงถ้ำ

ถ้ำสั่นไหวอย่างรุนแรงตามมาด้วยเสียงระเบิด ก่อนที่ถ้ำจะถล่มลงมา ไม่นานปากถ้ำก็ถูกหินปิดเอาไว้

นักโทษที่ยืนอยู่รอบ ๆ พากันถอยออกมาแล้วมองไปที่ถ้ำ

“ไม่คิดเลยว่ามันจะจบลงภายในไม่กีวินาที !”

“ใช่ ไอ้เด็กนั่นจะรับการโจมตีของฮาลิเฟคได้ยังไง”

ทันทีที่พูดจบก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง หินที่ปิดปากถ้ำอยู่ได้ระเบิดออก มันมีเงาหนึ่งได้กระเด็นออกมา เมื่อร่างนั้นตกลงที่พื้นก็ตัวงออย่างกับกุ้ง

ด้วยความมืดจึงมีแค่แสงจากหอคอยเท่านั้นที่พอเห็นขนาดของร่างนี้ได้

“ดูนั่น คนที่กระเด็นออกมา…”

“ฮาลิเฟค ! ”

ตอนที่ทุกคนคิดว่าหวังเย่าคงกลายเป็นศพไปแล้วและโดนฮาลิเฟคโยนออกมา แต่ทุกอย่างกลับผิดจากที่พวกเขาคาดเอาไว้ สายตาของฮาลิเฟคเต็มไปด้วยความตกตะลึง เขายังจำได้ดีว่าหวังเย่าต่อยมาที่ท้องของเขาเบา ๆ เท่านั้น

มันเป็นหมัดธรรมดา แต่กลับมีพลังที่ไร้ขีดจำกัด !

ด้วยความแข็งแกร่งที่เขามี เขาไม่อาจจะหยุดหวังเย่าได้แม้แต่น้อย ! เขาประมาทอีกฝ่ายเกินไปแล้ว !

หลังจากที่ช็อกได้ไม่นาน ฮาลิเฟคก็รีบรวบรวมสติ เขาคุกเข่าลงกับพื้น

ฝนยังตกลงมาพร้อมกับทำให้เกิดบ่อโคลนขึ้น

ในซากถ้ำนั้นมีคนคนหนึ่งค่อย ๆ เดินออกมา แสงจากหอคอยได้ส่องผ่านพร้อมกับลมที่พัดผ่านเข้ามาจนเผยให้เห็นร่างของหวังเย่าที่เดินออกมา

เขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย !

“ไอ้เด็กใหม่นี่กลับไม่บาดเจ็บเลย”

ชายคนหนึ่งได้พูดขึ้นมา “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ! ”

ตอนที่พวกเขาได้สติกลับมานั้น พวกเขาก็รู้แล้วว่าประเมินหวังเย่าต่ำเกินไป

ด้านบนหอคอย ซิดดี้ถือกล้องส่องทางไกลมองมาที่หวังเย่าอยู่

“น่าสนใจดีนิ ไอ้หนูนี่อยู่ระดับ K จริงรึเปล่า ? ”

เลขาสาวที่อยู่ข้าง ๆ ส่งรายงานให้กับซิดดี้ทันที

“ฝ่ายเทคนิคได้ยืนยันว่าได้ทำการทดสอบทางร่างกายของ 2020423 ทันทีที่เขามาถึง เขามียีนส์บกพร่องในตัว เขาอาจจะพัฒนาไปได้ถึงระดับ H แต่…ตะกี้นี้เขาเพิ่งแสดงพลังออกมา ที่อย่างน้อยก็น่าจะอยู่ที่ระดับ E”

ซิดดี้ยิ้มออกมา เขาละสายตาจากกล้องแล้วไปหยิบเอาผลทดสอบขึ้นมาดู “ค่าสถานะทั่วไปต่ำจริง ๆ แต่การรับรู้ด้านการต่อสู้น่ะถือว่าดี”

“ไปหามาว่าใครอยู่เบื้องหลังไอ้หนูนี่ เดาว่าต้องเป็นปลาตัวใหญ่แน่ เราต้องหาให้เจอ”

“ได้” เลขาสาวรับรายงานกลับมาก่อนที่จะเดินออกไป

ซิดดี้มองไปที่ก้นเลขาสาวก่อนจะมองดูการต่อสู้ต่อ

“มนุษย์มังกรมีความแข็งแกร่งแค่นี้รึไง ? อ่อนแอจริง ๆ ! ” หวังเย่าเดินออกมาทีละก้าว ๆ ตอนนี้เขาอยู่ห่างจากฮาลิเฟคแค่เพียง 10 เมตรเท่านั้น

“แกทำสัญญากับสัตว์อสูรมาสินะ ? ไม่งั้นแล้วแกคงไม่ก้าวหน้าเร็วแบบนี้ ! ” ฮาลิเฟคมองไปที่หวังเย่าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

“งั้น…เพราะเรื่องนี้เลยทำให้แกอ่อนแอสินะ ? ” หวังเย่ายิ้มและถามกลับ

ฮาลิเฟคยิ้มออกมา “การต่อสู้เพิ่งจะเริ่มต้น แกอย่าได้ใจมากนัก ฉันจะบอกความจริงว่าแกน่ะเอาชนะฉันไม่ได้หรอก ถ้าแกไม่เรียกสัตว์อสูรเทพของแกออกมา ! ”

หวังเย่าพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ขอโทษที ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่รึไงว่าฉันไม่ได้ทำสัญญากับสัตว์อสูร การฆ่าแกน่ะ…ไม่ต่างจากการฆ่าไก่ดี ๆ นี่เอง ! ”

“งั้นหรือ ? งั้นก็ลองดู” ฮาลิเฟคได้ใช้กรงเล็บฟันผ่านอากาศเข้าใส่หวังเย่าทันที

ลมอันรุนแรงพัดเข้าใส่หวังเย่า แต่หวังเย่ากลับยังยืนเอามือไขว้ที่หลังอย่างสบายใจ เขาหลบกรงเล็บได้อย่างง่ายดาย

“ฉันได้ยินมาว่าแกเป็นนักมวยของตลาดมืด แต่นี่ไม่ใช่การต่อยมวยนี่ ! ”

หวังเย่าหลบการโจมตีของฮาลิเฟคได้อย่างง่ายดาย ฮาลิเฟคได้ยินแบบนั้นก็โกรธขึ้นไปอีกและทำการโจมตีเร็วขึ้นกว่าเดิม

ต่อหน้าการโจมตีที่รุนแรงแบบนี้ หวังเย่าก็ไม่ได้หลบแต่เขากลับยื่นมือออกมาจับมือของฮาลิเฟคเอาไว้

ฉากนี้ทำให้คนโดยรอบต้องตะลึง พวกเขาถึงกับอ้าปากค้างกับภาพที่เห็น

“ความแข็งแกร่งของไอ้หนูนี่อย่างน้อยต้องอยู่ระดับ E ไม่งั้นคงทำแบบนี้ไม่ได้ !”

“ฉันสงสัยว่าต้องมีอะไรผิดพลาดกับระบบประเมินแน่ เลยจัดให้ไอ้หนูนี่อยู่ระดับ K ฉันมั่นใจว่าต้องมีอะไรผิดพลาด”

“แต่เท่าที่ฉันเห็นมาโอกาสผิดพลาดน่ะต่ำอย่างมาก”

“หมายความว่า…ผู้คุมจงใจหลอกเรารึไง ? ”

“จะเป็นอะไรได้อีก ? ”

ทุกสายตาพากันมองไปที่หอคอย ตอนนั้นก็มีเงาดำยืนอยู่บนหอคอย

ซิดดี้พบว่าตอนนี้ทุกสายตากำลังมองมาที่เขา เขาก็หัวเราะออกมา “น่าสนใจ พวกแกคิดว่าเด็กนี่คือคนของฉันงั้นหรือ ? ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เด็กนี่กลายเป็นดาวเด่น ฉันจะให้มันลงมือกับพวกแก…ฮ่าฮ่า ”

ซิดดี้พอใจกับความคิดนี้อย่างมาก เขาเบื่อทุกอย่างมานานแล้ว เมื่อมีเรื่องน่าตื่นแต้นแบบนี้เกิดขึ้นมา เขาก็คิดถึงหนังบทใหม่ของเขา

“แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่ไอ้หนูนี่ก็อาจจะชนะไม่ได้ ยังไงซะนี่ก็ไม่ใช่ร่างที่แกร่งที่สุดของฮาลิเฟค”

คนอื่น ๆ ที่นั่นต่างก็พากันพยักหน้าและพึมพำออกมา “ฮาลิเฟคยังไม่ได้เอาจริง ! ”

ภายใต้สายฝน ทั้งสองได้สู้กันอย่างกับคนบ้า

“ไอ้หนูนี่เก่งมวยด้วยนี่”

ทักษะของฮาลิเฟคนั้นถูกเล่นย้อนในหัวของหวังเย่า ผ่านการวิเคราะห์ซ้ำของนาฬิกาแล้วก็ทำให้มันปรากฏขึ้นในหัว หวังเย่า

ผ่านไปสักพัก ฮาลิเฟคก็ต้องลิ้มรสทักษะของตัวเอง หวังเย่าเริ่มต่อยเข้าใส่อีกฝ่ายด้วยทักษะมวยที่เหมือนกัน

ทักษะที่เหมือนกัน แต่เมื่อหวังเย่าใช้ออกมาก็ทำให้ทุกคนต่างก็ตกตะลึงไม่น้อย !

ทักษะในส่วนที่ผิดพลาดกลับถูกแก้ไข เขาไม่ใช่แค่เชี่ยวชาญทักษะนี้แต่กลับผลักดันมันให้ไปอีกระดับ

“แกเรียนรู้หมัดมังกรของฉันได้ยังไง ! อ๊า..” ฮาลิเฟคเริ่มคลั่งขึ้นมา

ครืน !

หวังเย่าไม่ได้เป็นฝ่ายกระเด็นออกมา แต่กลับเป็นฮาลิเฟคที่กระเด็นออกมาแทน ร่างของเขากระเด็นไปฝังกับหิน

“ทักษะหมัดมังกร ! ”

หวังเย่าได้ทำการต่อยเข้าใส่ที่ฮาลิเฟคอย่างต่อเนื่อง พร้อมเลือดที่สาดกระเด็นออกมา

“แกร๊ก “…

กล้ามเนื้อทั้งตัวของฮาลิเฟคเริ่มสั่นไหว หินด้านหลังเริ่มแตกออกพร้อมกับร่างที่จมลึกเข้าไปเรื่อย ๆ

สีหน้าของฮาลิเฟคเริ่มที่จะเปลี่ยนไป

“นี่มันความแข็งแกร่งระดับ C ! ”

“นี่…ฉันพยายามประเมินเขาให้สูงแล้วแต่ไม่คิดเลยว่าก็ยังต่ำเกินไป ฉันดีใจจริง ๆ ที่ไม่ได้เข้าไปหาเรื่องเขา” นักโทษพากันบ่นออกมา…“แค่ก แค่ก…” ฮาลิเฟคอยู่ในสภาพน่าอนาถเหมือนจะสู้ต่อไปไม่ได้

เขากลืนน้ำลายก่อนจะกำหมัดแน่นแล้วตะโกนออกมา

เสียงตะโกนนี้ทำให้หวังเย่าถึงกับหูอื้อไป

คลื่นเสียงที่ทรงพลังได้พุ่งเข้าหาหวังเย่า กล้ามเนื้อของฮาลิเฟคเริ่มบวมเป่งขึ้นมาราวกับลูกโป่งพร้อมเส้นเลือดที่ปูดขึ้นมา

เกล็ดสีดำกลายเป็นสีแดง คลื่นความร้อนแผ่ออกมาจากรูขุมขน ฝนที่ตกลงมาเมื่อสัมผัสกับตัวก็ระเหยไปทันที !

กรร….

ฮาลิเฟคคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น หัวของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นมังกรพร้อมกับปีกที่โผล่มาที่ไหล่ของเขา

กำแพงหินเริ่มแตกออก ทั้งภูเขาพังตัวลงพร้อมกับร่างขนาดใหญ่ที่โผล่ออกมาจากภูเขาที่ถล่มนั้น

“ดูนั่น เขาเปลี่ยนร่างแล้ว ! ”

“หลังจากที่เปลี่ยนร่างแล้ว เขาจะมีความแข็งแกร่งอย่างน้อยก็ขึ้นมาที่ระดับ B ตอนนี้มันยากแล้วที่จะเดาออกว่าใครจะชนะ ! ”

พวกคนดูพากันโห่ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้สติ มังกรนั้นก็ได้พ่นไฟออกมาเผานักโทษที่ต่ำกว่าระดับ H จนกลายเป็นเถ้า

“หนีไป ฮาลิเฟคมันคลั่งไปแล้ว มันโจมตีไม่เลือก ! ”

ผู้ชมที่คิดว่าฮาลิเฟคจะชนะไม่อยากช่วยคนอื่น ๆ พวกเขายอมให้พวกนั้นโดนเผาเป็นเถ้าดีกว่าจะได้รับส่วนแบ่งจากพวกเขาไป

“เราต้องลงมือรึเปล่า ? ” ผู้คุมคนหนึ่งถามซิดดี้

ซิดดี้มองไปที่ด้านล่างก่อนจะยิ้มออกมา “ช่างเถอะ ให้มันทำตามใจ”

“ได้” ผู้คุมรีบถอยกลับไปทันที“ผู้คุมไม่ออกมารึไง พวกเขาไปไหนกัน ? ”

นักโทษหลายคนพากันไปหลบที่ด้านหลังก้อนหิน ก่อนจะมีคนถามขึ้นมา

“ว่ากันว่าหวังเย่าเป็นคนของผู้คุม ครั้งนี้ต้องมีคนมาจัดการ ไม่งั้นแล้วเหมืองนี่ต้องพังลงเพราะสองคนนี้แน่”

ในพริบตาเหมืองก็เต็มไปด้วยเปลวไฟ แม้แต่เมฆบนท้องฟ้าก็ยังสะท้อนเปลวไฟไปด้วย

หากเทียบกับมังกรตรงหน้าแล้ว หวังเย่าไม่ต่างอะไรจากมดเลย

ฮาลิเฟคได้สะบัดปีกของมัน ก่อนจะพุ่งลงมาด้านล่าง

กรร…

ไฟถูกพ่นลงมาที่พื้น แต่โชคดีที่หวังเย่าหลบการโจมตีมาได้

“ขนาดฝนตกยังร้อนได้ขนาดนี้”

เมื่อเห็นเปลวไฟที่พื้น นักโทษก็พากันอุทานออกมา

แม้แต่นักโทษระดับสูงก็ยังต้องออกมาจากถ้ำและไปหาที่กำบังเพื่อดูการต่อสู้จากระยะไกล ๆ

“ไอ้หนู แกต้องฆ่าฮาลิเฟคให้ได้ ไอ้นั่นมันคลั่งไปแล้ว”

พวกคนที่เชียร์ฮาลิเฟคก่อนหน้านี้กลับอยากให้ฮาลิเฟคตาย

“มันจะดีกว่าถ้าตายไปทั้งสองคน” บางคนค้านขึ้นมา

“ตายไปซะสองคนก็ดี …”

ตอนนั้นพวกเขาก็พากันมองไปที่ฟอเนอร์แล้วพูดขึ้น “ฟอเนอร์ ไอ้เด็กนี่น่ะแข็งแกร่ง แกกลับเปิดพนันโดยไม่มีผลเสมอ”

“ใช่ แกโกงเรา จ่ายเราคืนมา ! ”

เมื่อทุกคนเห็นว่าหวังเย่ามีโอกาสที่จะชนะ จึงพากันทวงเงินคืนจากฟอเนอร์

แต่เมื่อฟอเนอร์ได้เงินมาแล้วก็เก็บมันใส่แหวนมิติทันที เขากลับยิ้มให้กับทุกคน “ฉันก็ไม่มีทางคืนเงินให้ ฉันพนันว่าไอ้หนูนั่นว่าจะชนะตั้งแต่แรกแล้ว มันไม่มีผลเสมอ ถ้าพวกแกคิดว่าการต่อสู้นี่จะจบด้วยผลเสมอ งั้นฉันจะให้โอกาสพวกแกอีกครั้ง ทุกคนที่แทงข้างฮาลิเฟคสามารถเปลี่ยนไปแทงผลเสมอได้ อัตรายังเท่าเดิม”

คำพูดของฟอเนอร์นั้นน่าสนใจอย่างมาก แต่ไม่มีใครยอมเปลี่ยนเพราะมันไม่มีประโยชน์อีกต่อไป

“แกแค่อยากได้เงินแต่ไม่อยากเสียเงินไป แกนี่มันเห็นแก่ได้จริง ๆ ”

ฟอเนอร์ไม่ได้สนใจคำพูดของคนอื่น ๆ เขาแค่คอยดูการต่อสู้ต่อไป

หวังเย่าหลบไฟแล้วทำการพลิกตัวก่อนจะมีธนูสีดำจะปรากฎขึ้นมาในมือของเขา

เขายิงออกไปทันทีแล้วพุ่งเข้าใส่ที่ท้องน้อยของฮาลิเฟคจนมีเลือดไหลออกมา

หวังเย่ากลิ้งตัวหลบอีกครั้ง ก่อนจะมีลูกธนูสามดอกถูกยิงออกไปพร้อมกัน

ฮาลิเฟคพยายามที่จะบินออกจากโล่พลังที่หวังเย่าสร้างขึ้นมา

หัวของฮาลิเฟคชนเข้ากับโล่พลังอย่างแรง เขาเคลื่อนที่ได้ช้าลงจนโดนลูกธนูทั้งสามปักเข้าที่หลัง

กรร…

ฮาลิเฟคคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมเกล็ดที่รวงออกจากตัว

ร่างของมังกรไฟกางปีกออกพร้อมกับลอยตัวขึ้นไปในอากาศ

กรร…

ไฟลุกไหม้รอบตัว ก่อนที่ฮาลิเฟคจะกางมือออกแล้วมีลูกไฟก่อตัวขึ้นมาที่มือทั้งสองข้าง

เขายิ้มออกมาก่อนจะหัวเราะแล้วยิงลูกไฟสองลูกลงมาจากท้องฟ้า มันราวกับอุกกาบาตที่พุ่งชนโลก ตอนนั้นลูกไฟเล็งมาที่หวังเย่า เขาถึงกับพุ่งเข้าใส่หวังเย่าด้วย

พื้นดินสั่นไหวอย่างรุนแรง แม้แต่หอคอยก็สั่นไหวไปด้วย

“แกคงไม่ตายง่าย ๆ หรอก อย่าให้บทหนังเรื่องใหม่ของฉันต้องจบแบบนั้น” ซิดดี้พูดขึ้นมา

ตอนที่ลูกไฟอัดเข้ากับพื้น ก็มีหลุมขนาดใหญ่เกิดขึ้น

ผ่านไปสักพักก็ยังไม่มีใครโผล่ออกมาจากเปลวไฟ

“เสมองั้นหรือ ? ”

“ไม่ แกก็เห็นนี่ ! ฮาลิเฟคชนะ ! ”

ฮาลิเฟคเดินออกมาจากกองไฟ เกล็ดนั้นแทบจะหลุดออกจากตัวเขาจนหมดแล้ว

ฟอเนอร์เห็นแบบนั้นก็ต้องคิ้วขมวดก่อนจะพูดขึ้น “เป็นไปได้ยังไง ? ”

เขาต้องเสียเงิน !

นักโทษที่รู้จักฟอเนอร์ดีได้ตบไหล่ฟอเนอร์แล้วพูดขึ้นมา “เร็วเข้า แกแพ้พนันแล้ว ฉันว่าแกคงไม่คิดจะเบี้ยวหรอกนะ”

ฟอเนอร์ถอนหายใจออกมา เขาได้แต่จับแหวนมิติของตัวเองเตรียมพร้อมที่จะจ่ายเงิน แต่อยู่ ๆ ฮาลิเฟคก็กัดฟันแน่นแล้วตะโกนออกมา “แกมีทักษะอะไรอีก แสดงมันออกมาให้หมด ! ”

อ๊าก….

มันมีเสียงร้องดังขึ้นมา

“ไอ้หนูนั่นยังไม่ตาย ! ”

“ไม่ตายได้ยังไง ! ”

ซิดดี้ที่ยืนอยู่บนหอคอยได้หรี่ตาลงและพึมพำอกมา “แฟนธอมงั้นหรือ ? หึหึ น่าสนุกดีนิ”

ตอนนี้มีไฟลุกไหม้ทั่วทุกที่แต่กลับไม่มีวี่แววของหวังเย่า

ในตอนที่ปะทะกันนั้น ฮาลิเฟคก็รู้ว่าตัวเองโดนหลอก แต่เขาแค่ไม่รู้ว่าหวังเย่าน่ะหายไปตอนไหน

“เกล็ดมังกรที่แกภูมิใจหายไปหมดแล้ว แกว่าแกจะทำอะไรได้อีก ? ”

ฮาลิเฟคกลัวขึ้นมาและดึงมีดออกมาจากแหวนมิติ เขารีบวิ่งไปที่หินแล้วหันหลังให้หินก่อนจะมองไปรอบ ๆ

“แกอยู่ที่ไหน ออกมา ! ”

“ก็ได้ ! ”

ไม่นานหินนั้นก็เปลี่ยนเป็นหวังเย่า มือข้างหนึ่งจับที่คอของฮาลิเฟค มืออีกข้างใช้มีดแทงเข้าที่คอของฮาลิเฟค

ฉัวะ !

เลือดกระจายออกมาพร้อมกับมีดที่หลุดจากมือของฮาลิเฟคทันที เขากุมไปที่แผลบนคอก่อนจะร่วงลงไปกองกับพื้น

ทุกคนต่างก็เงียบ พวกเขามองไปที่ฮาลิเฟคด้วยความตกตะลึง

“หัวหน้า เราจะแก้แค้นให้ฮาลิเฟครึเปล่า ? ”

ในหน้าผาแห่งหนึ่งมีนักโทษคนหนึ่งได้ถามขึ้นมา

“ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าหวังเย่าเป็นคนของผู้คุมรึเปล่า อย่าเพิ่งรีบร้อน”

เจฟยังสูบบุหรี่และมองไปที่ฮาลิเฟคที่กำลังจะตาย เขาเหมือนกับครุ่นคิดบางอย่าง