ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 416 : สร้างค่ายกลเคลื่อนย้าย
“อย่างน้อยก็ให้เธอพูดให้จบก่อนสิ”
หวังเย่าขัดขึ้นมาด้วยท่าทีไม่พอใจจนทำให้เสี่ยวซวีต้องขมวดคิ้ว
“เอ่อ ….” จ้าวเมิ่งซีไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์เท่าไหร่นัก
หวังเย่าอธิบายเรื่องทุกอย่างออกมาจนทำให้จ้าวเมิ่งซีต้องสีหน้าหม่นลง
“กลับกลายเป็นว่าสาวน้อยคนนี้คือเสี่ยวซวีนั่นเอง” จ้าวเมิ่งซีมองไปที่เสี่ยวซวี ก่อนจะรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายเอาไว้
“น่ารักจริง ๆ ทำไมถึงได้มีคนน่ารักแบบนี้อยู่ในโลก..” เธอกอดเสี่ยวซวีเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
เสี่ยวซวีเองก็เอาแต่บ่นออกมาไม่หยุด
“ปล่อยข้า ปล่อย…”
แต่จ้าวเมิ่งซีมีแต่จะกอดแน่นกว่าเดิม
เสี่ยวซวีไม่อาจจะใช้สกิลของตัวเองได้ เธอจึงได้แต่ปล่อยให้จ้าวเมิ่งซีกอดเธอเอาไว้อย่างนั้นด้วยท่าทางที่หงุดหงิด
หวังเย่าก็มองดูฉากนั้นอย่างพอใจเช่นกัน
“หวังเย่า ฉันได้ยินมาว่านายพาเสี่ยวซวีกลับมาแล้ว…” ฟ่านฉิงเหมยเดินเข้ามาในห้องและพูดขึ้น
เมื่อเห็นฉากในห้องฟ่านฉิงเหมยก็สับสนขึ้นมา
หวังเย่าได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้ฟ่านฉิงเหมยฟัง ก่อนที่เธอจะเข้าไปกอดเสี่ยวซวีกับจ้าวเมิ่งซี
ตอนนี้เสี่ยวซวีโดนทั้งสองกอดไว้แน่นจนเธอต้องอึดอัดกว่าเดิม
หลังจากนั้นสักพักทุกอย่างก็สงบลง
เสี่ยวซวีแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา
ตอนนี้เธอเหมือนไม่พอใจจ้าวเมิ่งซีกับฟ่านฉิงเหมยเอามาก ๆ
สำหรับหวังเย่าแล้ว เขาไม่ได้สนใจมากนัก เขาเอาแต่เปิดโน๊ตบุ๊คเพื่อค้นหาข่าวสารต่อ
“เสี่ยวซวี ฉันขอโทษ พวกเราตื่นเต้นไปหน่อย เราขอโทษ ”
จ้าวเมิ่งซีและฟ่านฉิงเหมยเดินเข้ามาหาเสี่ยวซวีและขอโทษออกมา
เสี่ยวซวียังคงนอนเล่นอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าเฉยเมย
หวังเย่าเองก็ยังคงสนใจข้อมูลในโน๊ตบุ๊คตรงหน้าอยู่
เพราะเขาเตรียมตัวที่จะสร้างค่ายกล ค่ายกลที่เชื่อมต่อจากที่พักของกลุ่มทหารรับจ้างไปยังมิติที่อยู่ในภูเขาอนันต์
ที่นี่จะเป็นส่วนที่เชื่อมต่อกับมิตินอก
นี่คือความคิดในใจหวังเย่า
และตอนที่หวังเย่าปิดโน๊ตบุ๊คลงนั้น เมื่อหันกลับมาเขาก็พบว่าเสี่ยวซวีกำลังเล่นกับผู้หญิงทั้งสองอย่างสนุกสนาน
“นี่….”
ตอนแรกเธอยังแสดงท่าทีเฉยเมยกับทั้งสองอยู่เลยไม่ใช่หรือ ?
หวังเย่าถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดขึ้น “พวกเธอไปที่พักกลุ่มทหารรับจ้างกับฉัน ฉันมีเรื่องบางอย่างต้องไปจัดการ”
“ได้ ” ทั้งสองไม่ได้ถามอะไรมาก เมื่อหวังเย่าพูดแบบนั้น พวกเธอก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธ
พวกเธอพากันจูงมือเสี่ยวซวีราวกับจูงมือลูกสาวแล้วเดินออกจากห้องไป
เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็ได้แต่ส่ายหน้าและเดินตามไป
…
เมื่อมาถึงที่พักกลุ่มทหารรับจ้าง หวังเย่าก็สั่งให้หลงปู้หยู๋เรียกทุกคนมารวมกัน
แม้ว่าจะเห็นเสี่ยวซวีจูงมือจ้าวเมิ่งซีกับฟ่านฉิงเหมยเดินเข้ามา แต่หลงปู้หยู๋ก็ยังทำตามคำสั่ง
ไม่นานทุกคนก็มารวมตัวกัน
ผ่านมาสักพักตอนนี้กลุ่มทหารรับจ้างก็ขึ้นไปถึงระดับ 4 แล้ว พวกเขามีคนอยู่หลายร้อยคน
โชคดีที่ที่พักนี้มีที่กว้างมากพอสำหรับทุกคน
เมื่อเห็นเสี่ยวซวีที่ยืนอยู่ตรงกลางสุด ลัวจ้าวฮว่าก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา
“หัวหน้า ! เด็กนี่น่ารักจริง ๆ ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน” ลัวจ้าวฮว่าเดินมาตรงหน้าหวังเย่าและยิ้มออกมาไม่หุบ
“ไปให้พ้นเลย นายอยากเจ็บตัวรึไง ? ” หวังเย่าพูดจบก็หักนิ้วรอ
“ไม่ ๆ หัวหน้าฉันผิดไปแล้ว” ลัวจ้าวฮว่ารู้ตัวทันที
มันทำให้ทุกคนพากันหัวเราะออกมา คนที่เหลือเองก็ต่างมองไปที่เสี่ยวซวีและพากันคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
หวังเย่าไม่ได้อธิบายอะไรในเรื่องนี้ เขาแค่พูดขึ้นมาว่า “ไปที่ลานด้านหลัง ก่อนหน้านี้พวกนายเคยบอกว่าการฝึกอยู่ในเมืองมันน่าเบื่อเกินไปใช่ไหม พวกนายอยากจะสู้กับสัตว์อสูร ถ้าอย่างนั้นฉันจะจัดการตามที่พวกนายต้องการ”
หวังเย่าดึงจ้าวเมิ่งซี, ฟ่านฉิงเหมยและเสี่ยวซวีเข้ามาหาตัวก่อนที่เขาจะหายตัวไป
???
ทุกคนพากันมองไปที่จุดที่หวังเย่าเคยยืนอยู่ด้วยความสับสนและอดไม่ได้ที่จะตะลึง
“พลังของหัวหน้าน่ากลัวเกินไปรึเปล่า ? ตอนนี้ฉันเชื่อว่าสัตว์อสูรระดับสวรรค์อาจจะตายทันทีที่เผชิญหน้ากับหัวหน้า”
“ฉันไม่เคยเห็นเรื่องแบบนี้มาก่อน ”
ทุกคนต่างก็ตะลึง
“รวมตัวเป็นทีมที่ลานด้านหลัง ” เมื่อเห็นว่าทุกคนได้แต่ยืนตะลึง หลงปู้หยู๋จึงสั่งการให้รวมกลุ่มทันที
ด้านหลังนั้นเป็นลานเปิดโล่ง ที่นี่ได้กลายเป็นสนามฝึกไปแล้วในตอนนี้
มิติที่นั่นบิดเบี้ยวเล็กน้อย ก่อนจะมีร่างของสี่คนปรากฏตัวขึ้นมา
“นี่มันความสามารถแบบไหนกัน ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ? ” จ้าวเมิ่งซีมองไปรอบ ๆ ด้วยความสับสน
ฟ่านฉิงเหมยเองก็เช่นกัน
“มันก็แค่การควบคุมมิติ” หวังเย่าพูดขึ้นแต่เขาไม่ได้อธิบายรายละเอียดอะไรมากไปกว่านั้น
เสี่ยวซวีอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา
เธอเหมือนอยากจะบอกว่าเธอทำได้ดีกว่านี้ด้วยซ้ำ
หวังเย่าได้เอาแร่ไฟออกมาจากกระเป๋ามิติและกองเอาไว้ตรงหน้า
เขาเริ่มสร้างค่ายกลเคลื่อนย้ายขึ้นมาทันที
ปลายทางนั้นแน่นอนอยู่แล้วว่าต้องเป็นโลกอันสงบสุขที่อยู่ในภูเขาอนันต์
สักพัก หลงปู้หยู๋ก็พาทุกคนมารวมตัวกันที่ลานด้านหลัง
หลังจากนั้นไม่นานค่ายกลเคลื่อนย้ายก็ถูกสร้างจนเสร็จ
หวังเย่าปรบมือและพูดขึ้นมา “ตอนนี้ทุกคนไปยืนรอบค่ายกลเอาไว้”
ทุกคนทำตามที่หวังเย่าสั่งทันทีโดยที่ไม่รีรอ
หลังจากที่ทุกคนยืนประจำที่แล้ว หวังเย่าก็แค่ดีดนิ้ว
ในพริบตาแสงสีแดงก็ส่องประกายออกมา
มิติเริ่มผันผวนอย่างรุนแรง
แสงสว่างได้ระเบิดออกพร้อมกับคนหลายร้อยคนที่หายตัวไปทันที
YOU MAY ALSO LIKE
