ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 370 : ออกจากมิติลับภูเขาเขาวัว
ตอนที่ 370 : ออกจากมิติลับภูเขาเขาวัว
หลี่ว่านเฟิงกับคนของเขายืนรออยู่ด้านนอก พวกเขาพากันเงียบไม่พูดอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย มันแสดงให้เห็นแล้วว่าพวกเขามีระเบียบกันมากแค่ไหน แม้ว่าจะผ่านไป 3 ชั่วโมง แต่พวกเขาก็ยังยืนนิ่งไม่ไหวติงใด ๆ เลย
หลี่ว่านเฟิงเองก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วย เขามองไปที่ห้องด้านหน้าด้วยสายตาคาดหวัง
ตอนนั้นเองประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมกับหวังเย่าที่เดินออกมา
“เป็นยังไงบ้าง ? ” หลี่ว่านเฟิงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
“สำเร็จ ผึ้งพันตัวถูกฟักออกมาหมดแล้ว ตอนนี้ลุงหลี่ให้คนเข้าไปทำสัญญากับมันได้ ” หวังเย่าเดินเข้าไปหาหลี่ว่านเฟิงและพูดขึ้น
เขาหน้าซีดเล็กน้อยเพราะเสียเลือด แต่มันก็แค่หน้าซีดไปเล็กน้อยเท่านั้น มันไม่ได้ส่งผลเสียอะไรร้ายแรงต่อร่างกาย
เพราะเขาอยู่ระดับ S แล้วและมีร่างมังกร เลือดที่เสียไปนี้จึงไม่จำเป็นต้องใส่ใจอะไรมากนัก
“งั้นก็ดี ฉันจะให้คนเข้าไปทีละชุด” หลังจากนั้นหลี่ว่านเฟิงก็ได้สั่งการกับคนของเขา พวกนั้นก็พากันแบ่งกลุ่มก่อนที่จะทยอยกันเข้าไปในห้อง
“หวังเย่า นายช่วยฉันไว้มากจริง ๆ ผึ้งพันตัวพวกนี้น่ะนายคิดเงินฉันเท่ากับเฉี่ยนเจินเฉียนกับคนอื่น ๆ ได้เลย ฉันจะโอนเงินให้นายเอง” หลี่ว่านเฟิงพูดจบก็ยื่นสายรัดข้อมือของตัวเองออกมา
“ไม่จำเป็น ลุงหลี่ ผึ้งพวกนี้ผมยกให้ลุง ยังไงซะลุงก็ดูแลผมมาหลายปีแล้ว ผึ้งพวกนี้ลุงรับไว้เถอะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก” หวังเย่าพูดขึ้น
“ถ้านายพูดแบบนั้น งั้นฉันจะไม่เกรงใจ” หลี่ว่านเฟิงลดมือลงและยิ้มออกมา “เอาจริง ๆ แล้วฉันก็ไม่ได้ช่วยอะไรนายมากนักหรอก ”
“ลุงหลี่ อย่าพูดแบบนั้น ลุงช่วยผมไว้ตั้งเยอะ ถ้าไม่มีลุง งั้นตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ผมคงกลายเป็นคนเกเรไปแล้ว” หวังเย่าหัวเราะออกมา
“เพราะพ่อแม่นายทำให้พวกโจรจับตาดูฉันอยู่ เป็นธรรมดาที่ฉันจะเปิดเผยตัวไม่ได้ เพราะถ้าพวกเขารู้ว่านายเป็นลูกของทั้งสอง นายคงเดือดร้อนแน่”
ถึงแม้ว่าหลี่ว่านเฟิงจะไม่อธิบายออกมามากนัก แต่หวังเย่าก็พอเข้าใจได้
ยังไงซะพ่อแม่ของหวังเย่าก็คือนักฆ่าที่โด่งดัง เป็นธรรมดาที่จะมีโจรจำนวนมากจับตาดูพวกเขา
เมื่อทั้งสองหายไป โจรกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ ก็น่าจะหันมาสนใจหวังเย่าแทน
ไม่รู้เลยว่าพวกโจรคิดจะฆ่าหวังเย่ามากี่ครั้งแล้วและถูกหลี่ว่านเฟิงขัดขวางเอาไว้
บอกได้ว่าหลี่ว่านเฟิงน่ะคอยช่วยชีวิตหวังเย่าในมุมมืดอยู่
แม้ว่าหวังเย่าคนเดิมจะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับหวังเย่าในตอนนี้ แต่ถ้าหวังเย่าคนเดิมตายไป เขาคงเดินทางมาที่โลกนี้ไม่ได้
หวังเย่ารู้เรื่องนี้ดี ตอนนี้เขาจึงคิดจะทดแทนบุญคุณหลี่ว่านเฟิง
ยิ่งไปกว่านั้นผึ้งพวกนี้ก็มีค่าไม่มากนัก หวังเย่าไม่จำเป็นต้องใส่ใจอะไรมาก
เงินน่ะยังมีอีกหลายวิธีที่จะหามาได้
“ถ้านายมีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกมาได้เลย ฉันจะไม่มีทางมองข้ามแน่” สุดท้ายหลี่ว่านเฟิงก็ได้แต่รับปากออกมา
“เมื่อลุงหลี่พูดแบบนั้น งั้นผมก็ขอรบกวนลุงไว้ล่วงหน้า ยังไงซะลุงก็เป็นผู้ตรวจสอบ 4 ดาว ฮ่าฮ่า” สุดท้ายหวังเย่าก็หัวเราะออกมาเช่นกัน
“นายนี่จริง ๆ เลย ฮ่าฮ่า” หลี่ว่านเฟิงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อและหัวเราะออกมา
ไม่ไกลออกไปฟ่านฉิงเหมยก็แอบมองดูฉากนั้นพร้อมรอยยิ้ม
ไม่นานทหารรับจ้างทุกคนก็ได้ทำสัญญากับผึ้งจนครบทุกคน
ผึ้งพวกนั้นบินวนอยู่รอบตัวเจ้านายของตัวเอง
เมื่อเห็นแบบนั้นหลี่ว่านเฟิงก็เผยสีหน้าพอใจออกมา
“หวังเย่า ครั้งนี้ฉันรบกวนนายจริง ๆ ถ้านายมีปัญหาอะไรก็บอกฉันมาได้เลย” หลี่ว่านเฟิงได้รับปากกับหวังเย่าอีกครั้ง ชัดแล้วว่าเขารู้ว่าผึ้งพวกนี้โดดเด่นแค่ไหน
“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าผมมีปัญหาอะไร ผมจะบอกลุงทันที” หวังเย่าพูดขึ้น “งั้นผมไม่รบกวนลุงแล้ว ผมมีธุระต้องไปจัดการต่อ ผมขอตัวก่อน”
“หือ นายรีบกลับขนาดนั้นเลยหรือ ? นายไม่คิดจะอยู่พักต่ออีกสักหน่อยหรือไง ? ” หลี่ว่านเฟิงถามขึ้น
“ไม่ ผมได้ยินมาว่าเมื่อไม่นานมานี้ที่เมืองตัดขวางมีสัตว์อสูรเข้ามารุกราน ผมอยากไปตรวจสอบที่นั่นดู ผมกังวลสถานการณ์ที่นั่น” หวังเย่าตอบกลับ
“งั้นฉันคงไม่ยื้อนายต่อแล้ว นายระวังตัวด้วยละกัน” หลี่ว่านเฟิงไม่คิดจะรั้งหวังเย่าอีกต่อไป
“งั้นผมขอตัวก่อน” เมื่อพูดจบหวังเย่าก็โบกมือเรียกฟ่านฉิงเหมย
“ลุงหลี่…หนูขอตัวก่อน” ฟ่านฉิงเหมยรีบเดินเข้ามาพร้อมยิ้มให้กับหลี่ว่านเฟิง
จากนั้นหวังเย่าก็จับมือฟ่านฉิงเหมยและมุ่งหน้าไปที่ทางออก
“เด็กนี่…หาผู้หญิงได้เก่งจริง ๆ…” เมื่อเห็นทั้งสองคนเดินออกไป หลี่ว่านเฟิงก็อดคิดถึงจ้าวเมิ่งซีไม่ได้
“มีแต่ผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลัง ไม่รู้ไปทำบุญด้วยอะไรมา…”
…
เมื่อออกมาจากมิติลับภูเขาเขาวัว หวังเย่าก็ได้เอามอเตอร์ไซค์ออกมาจากกระเป๋ามิติก่อนที่ทั้งสองจะมุ่งหน้ากลับไปที่เมืองอรุณ
ระหว่างทางหวังเย่าและฟ่านฉิงเหมยก็ได้พูดคุยถึงแผนการของพวกเขา
สุดท้ายทั้งสองก็ตกลงกันว่าพวกเขาจะพักในเมืองอรุณ 1 วันก่อนที่จะกลับไปที่เมืองหัวเซี่ย หลังจากนั้นหวังเย่าจะไปตรวจสถานการณ์ที่เมืองตัดขวาง
แม้ฟ่านฉิงเหมยจะกังวล แต่สุดท้ายเธอก็ตกลง
ระหว่างที่เดินทางบางครั้งพวกเขาก็พบกับสัตว์อสูรแต่ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาสนใจมากนัก ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อสูรแบบไหนพวกเขาก็แค่ฆ่าทิ้ง
ฟ่านฉิงเหมยโอบเอวของหวังเย่าไว้แน่นพร้อมแนบหน้ากับแผ่นหลังของหวังเย่า เธอรู้สึกมีความสุขกับช่วงเวลานี้อย่างมาก
เธออยากให้มันเป็นแบบนี้ไปตลอด แต่เธอรู้ดีว่ามันไม่อาจจะเป็นไปได้
YOU MAY ALSO LIKE
