รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 83 ถูกดึงเข้าไปจูบ

บทที่ 83 ถูกดึงเข้าไปจูบ

ทั้งสามคนเดินไปยังโซนวิลล่าของชุ่ยเต่าหัวถิงพร้อมกัน

บริเวณด้านในของวิลล่า คลาคล่ำไปด้วยตึกสไตล์ยุโรปเรียงกันเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย สนามด้านหน้าของตึกสไตล์ยุโรปทุกหลัง ต่างมีการจัดสวนด้านหน้าที่มีต้นไม้นานาพันธุ์ มีทั้ง ต้นศุภโชค บอสตันไอวี่ พิทูเนีย (Petunia hybrid) …สีสันดาษดา จนน่ารัก ริมถนนสองข้างทางมีต้นสนไซเปรส (Cypress) เสียงนกส่งเสียงเจื้อยแจ้ว บรรยากาศโดยรอบสดชื่น และยังมีกลิ่นดอกไม้หอมอ่อนๆ พัดมาตามสายลมอบอวลไปทั่ว

ฉินหลั่งก็อยู่ที่นี่ทุกวัน เลยไม่ได้รู้สึกอะไร สำหรับสองสาวเผิงเมิ่งกับกู่ซาแล้ว มันเต็มไปด้วยความรู้สึกประหลาดใจ พวกเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จากนั้นก็จัดการถ่ายรูปวิวทิวทัศน์บรรยากาศโดยรอบ พร้อมทั้งยังรับรู้ความรู้สึกไม่ผิดไปเลยที่หมู่บ้านชุ่ยเต่าหัวถิงติดอันดับ1หรือสองเมืองจีนหลิง

“ไม่นานนัก ก็เดินมายังทะเลสาบที่คนขุดขึ้นมา ตรงกลางของทะเลสาบนั้น ยังมี “เกาะเล็กๆ” อีก บนเกาะเล็กๆ นั่นยังมีวิลล่าอยู่หนึ่งหลัง วิลล่าหลังนั้นมันหรูหรากว่าวิลล่าอื่นๆ อีกมากมาย ราวกับเป็นปราสาทที่ถอดแบบออกมาจากยุโรปเช่นนั้น ไม่ว่าจะเป็นลักษณะจากภายนอกหรือว่าตำแหน่งที่ตั้งก็ตาม มันช่างแสดงความโดดเด่นอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง”

“สวยจัง” ลมอ่อนๆ บนพื้นน้ำทะเลสาบพักเข้ามา สองสาวมองไปทางวิลล่าที่ตั้งอยู่บนเกาะนั่น

“วิลล่าที่อยู่บนเกาะนั้นราคาสองร้อยห้าสิบล้าน ได้ข่าวว่าเถ้าแก่เจ้าของกิจการที่อายุประมาณ 20 ที่ยังหนุ่มยังแน่นอยู่ซื้อวิลล่าหลังนี้ไป แกว่าที่เขาอายุน้อยแบบนี้ ทำไมถึงมีเงินตั้งมากมายขนาดนี้ได้?” ลมอ่อนๆ พัดกระโปรงของเผิงเมิ่งเล็กน้อย เมื่อยืนอยู่ริมทะเลสาบมันยิ่งทำให้เธองดงามมาก

“ใครจะไปรู้ล่ะ? ฉันได้ยินที่พนักงานที่นี่พูดกันว่า เขาซื้อวิลล่าหลังนี้มาเดือนกว่าแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยเข้ามานอนสักครั้ง หรือว่าเขามีบ้านที่ดีกว่าหลังนี้กันแน่” สมองของกู่ซาพยายามสร้างจินตนาการถึงเถ้าแก่ที่ยังหนุ่มยังแน่นคนนั้นไว้ แล้วพูดแบบคนเจ้าชู้ออกมา “ถ้าฉันมีโอกาสได้เจอเขา ฉันก็อยากจะกอดเขาแล้วจูบปากเขาสักครั้ง ฉันคิดว่าเขาต้องเป็นคนที่หล่อมากๆ แน่ๆ”

“แค๊กๆ …”

เมื่อได้ยินคำพูดของกู่ซาแล้ว ฉินหลั่งที่อยู่ด้านข้างถึงกับกระแอมออกมาทันที กู่ซาได้แต่มองเขาอย่างไม่สบอารมณ์

“ขอโทษ ฉันสำลักน้ำลาย…” ฉินหลั่งรีบพูดขออภัย

“เชอะ” กู่ซาจะมองไม่ออกได้ยังไง เขาก็คง “ขยะแขยง” ไปพร้อมกับคำพูดของเขาเองนั่นแหละ “ไอ้คนขี้แพ้ สำลักให้ตายไปเลย ไม่ใช่ว่าแกบอกว่าแกพักอยู่ที่นี่เหรอ? จะบอกว่า วิลล่าหลังนี้เป็นของแกงั้นสิ? มีปัญญาก็พูดออกมาเลยสิ?”

“เอ่อ…” ฉินหลั่งเข้าใจความหมายพลางเหล่ตามองไปที่วิลล่าที่ถูกสร้างขึ้นบนเกาะที่คนสร้างขึ้นมา

“จะมองหาพระแสงอะไร! วิลล่าหลังนั้นแกตายไป8ชาติแกก็ไม่มีปัญญาซื้อได้…” กู่ซาพูดด้วยความโกรธ เธอดึงมือของเผิงเมิ่งไป “เราไปกัน ไม่ต้องไปสนใจไอ้คนขี้แพ้” กู่ซาดึงเผิงเมิ่งไปทางด้านหน้า ฉินหลั่งหมดคำพูดได้แต่ส่ายหน้าไปมา แล้วเดินตามหลังพวกเธอไป

จนได้ยินเสียงผู้คนพูดคุยกันมาแต่ไกล ไม่นานนักพวกเขาทั้งสามคนก็เดินไปยังวิลล่าที่อยู่ทางด้านทิศใต้

ที่นี่เป็นวิลล่าที่ประดับประดาไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ สวนดอกไม้ของที่นี่ในเวลานี้ มีกันสาดสองหลังเอาไว้กันแดด ข้างๆ ยังมีเก้าอี้ตัวยาวสีขาววางเอาไว้ บนโต๊ะมีน้ำผลไม้ เครื่องดื่ม สุราวางไว้เต็มโต๊ะ ในสวนดอกไม้นั้น มี วัยรุ่นประมาณ 20-30 คนที่แต่งตัวทันสมัยที่ในมือมีแก้วเหล้าถือเอาไว้ และจับกลุ่มคุยกันอยู่ 2-3 คนเป็นกลุ่มๆ

เผิงเมิ่ง กู่ซาและฉินหลั่งเดินเข้าไปทางประตูสวนดอกไม้

“ซาซา เมิ่งเมิ่ง พวกคุณมาแล้ว”

“โห เรารอคนสวยสองคนอยู่เนี่ย”

“เมิ่งเมิ่ง ไม่เจอกันหลายเดือน คุณนี่สวยขึ้นเป็นกองเลย”

ทันใดนั้น คนอื่นๆ ต่างเข้ามาทักทายพวกเผิงเมิ่ง ส่วนใหญ่แล้วเป็นผู้ชาย และก็มีผู้หญิงอยู่บ้าง ส่วนผู้หญิงที่เหลือต่างยืนอยู่ที่เดิมที่รอเผิงเมิ่ง แต่แววตาที่มองมานั้นมีแต่ความอิจฉาริษยา

คนที่ล้อมรอบตัวเผิงเมิ่งอยู่นั้น ต่างดีใจกันมาก เมื่อพวกเขาสังเกตเห็น ว่าด้านข้างของเผิงเมิ่งนั้น ยังมีผู้ชายอยู่อีกหนึ่งคน ที่แต่งตัวแสนจะธรรมดา ดูจากสารรูปภายนอกที่แสนจะธรรมดา ขนาดนาฬิกายังไม่มีสักเรือนเลย พวกเขาเป็นไฮโซกันทั้งนั้น ส่วนผู้ชายคนนี้ ดูเหมือนว่าอยู่โลกคนละใบกับพวกเขา

“คนนี้ใครอะ? ดูจากเสื้อผ้าที่เขาใส่มา เหมือนว่าเอามาจากกองเสื้อผ้าที่พื้น 30-40 หยวนได้”

“ขนาดผมก็ไม่ทำมา นาฬิกา สร้อยคอไม่มีอะไรสักอย่าง นี่มันคนชั้นต่ำสุดๆ ไปเลย?”

“ไม่ใช่ว่าเขาเห็นว่าทางพวกเรามีสาวสวยมากมาย เลยตีหน้าเซ่อเดินเข้ามานะ? ไม่มีทางที่พี่หนาน จะเชิญพวกคนชนชั้นต่ำเข้ามา…”

คนอื่นต่างพูดคุยซุบซิบอยู่ด้านหน้าของฉินหลั่ง ไม่มีใครไว้หน้าฉินหลั่งเลย

“นี่พี่ชาย พี่คงเดินมาผิดทางแล้ว? คุณดูสิว่าคนที่เข้ามาร่วมงานเลี้ยงที่นี่เป็นคนแบบไหนกัน” หนุ่มน้อยหน้าตาดีพูดขึ้นมา พร้อมทั้งกวาดตามองคนอื่นๆ ที่อยู่ในเวลานั้นด้วย ทุกคนต่างแต่งตัวกันงดงามประณีตบรรจง ราวกับดาราที่กำลังถ่ายหนังอยู่เช่นนั้น เขามองมาทางฉินหลั่งอย่างดูแคลน พร้อมทั้งทำเสียงจิจ๊ะใส่ “คุณรู้สึกว่าเป็นคนประเภทเดียวกันกับพวกเราไหม? รู้นะว่าควรจะไปก็ไปซะ…”

พูดจบ ก็เตรียมให้ฉินหลั่งออกไป

“ว๊าย พวกคุณนี่รีบร้อนอะไรกัน เขานะเหรอ มาพร้อมกับฉันและเผิงเมิ่ง” เวลานั้นเอง กู่ซาได้แต่ยิ้มให้ตอนที่พูดออกมา

“มาพร้อมกับพวกคุณเนี่ยนะ?” หนุ่มน้อยหน้าตาดีถามกลับอย่างงงๆ ส่วนคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงกันเป็นแถว ผู้ชายคนนี้ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนอย่างพวกเขา แล้วทำไมพวกเผิงเมิ่งถึงได้ไปอยู่กับเขาล่ะ? อีกอย่าง เผิงเมิ่งกับกู่ซาเป็นที่ผู้หญิงสองคนที่สวยที่สุดสำหรับพวกเขา ปกติแล้ว ก็มีคนหล่อโปรไฟล์เพียบพร้อมมาจีบพวกเธอ แต่ว่าพวกเธอก็ไม่สนใจพวกเขาเลย แต่กลับมาอยู่กับผู้ชายคนขี้แพ้ที่ในเวลานี้เนี่ยนะ มันเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อไปแล้ว?

“ฮ่าๆ …” เมื่อเห็นว่าคนอื่นต่างทำตัวมึนงงแบบนั้น กู่ซาหัวเราะอย่างพอใจ ดวงตาของเธอนั้นถึงกลับมองบนให้กับสภาพการแต่งกายของฉินหลั่ง จากนั้นก็มองไปทางคนอื่น

“เขาชื่อฉินหลั่ง พวกคุณอย่าดูถูกคุณชายฉินคนนี้เชียว เขาไม่ใช่คนธรรมดา…” กู่ซาใช้คำพูดที่เหมือนพูดให้ดูคิดลึกซึ้งออกมา

“โอ้…” เมื่อได้ยินกู่ซาพูดออกมาแบบนี้แล้ว คนอื่นๆ ต่างอดไม่ไหวที่จะพิจารณาฉินหลั่งดูอีกสักครั้ง หรือว่าท่าทางคนขี้แพ้ของผู้ชายคนนี้จะเป็นไฮโซที่ชอบทำตัวติดดิน?

“แหะๆ” กู่ซากระแอมลำคอ “เดือนก่อนคุณชายฉินท่านนี้เพิ่งจะจองรถเฟอร์รารี่ที่สั่งทำโดยเฉพาะ ราคาสูงลิบลิ่วถึงหกสิบล้าน รถคันนี้ประเทศอิตาลีเป็นคนผลิต ซึ่งเป็นประเทศที่ผลิตอะไหล่ที่ดีที่สุดของโลก…”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ออกมา คนอื่นๆ ต่างตกอกตกใจกัน ส่วนฉินหลั่งกับเผิงเมิ่งต่างขมวดคิ้วเป็นโบ เพราะว่าเขาสองคนรู้เรื่องนี้ กู่ซานี่กำลังเยินยอฉินหลั่งอยู่เหรอ?

“คุณชายฉินหลั่งเขาขี้เกียจรอเวลาที่สั่งทำว่ามันนานมาก เลยเพิ่มเงินเข้าไปอีกสิบล้าน เพื่อให้ทางบริษัทเฟอร์รารี่ทางนั้นรีบเร่งการผลิต ต้องมือถึงมือเขาในสิบวัน…” กู่ซาพูดเยินยอไปเรื่อยๆ สีหน้าการพูดติดตลกค่อยๆ แสดงออกมาเรื่อยๆ

เดิมทีคนอื่นๆ ยังเชื่อจริงๆ ว่าฉินหลั่งนั้นเป็นไฮโซติดดิน แต่ตอนนี้ เมื่อเห็นว่ากู่ซาหลุดขำออกมานั้น พวกเขาถึงได้เข้าใจความหมายทันที กู่ซากำลังหยอกล้อกับพวกเขา จนค่อยๆ หลุดยิ้มเยาะเย้ยออกมา

“นี่พวกคุณรู้ไหมว่า เมื่อครู่ตอนที่เข้ามานั้น คุณชายฉินพูดกับฉันว่า เขาพักอยู่ที่นี่แหละ” กู่ซาพูดจบ คนอื่นๆ ต่างทำนิสับไม่ได้ทำเสียง “เชอะ” ใส่ พร้อมทั้งมองมาทางฉินหลั่งด้วยรอยยิ้มเหน็บแนม

“พวกคุณรู้ไหมว่าคุณชายฉินพักอยู่ที่วิลล่าหลังไหน?” กู่ซายิ่งพูดก็ยิ่งสนุกปากขึ้นเรื่องๆ เมื่อเห็นคนอื่นที่กำลังหัวเราะเยาะฉินหลั่ง เธอรู้สึกสุขใจมาก “แอบบอกพวกคุณแล้วกัน ก็วิลล่าหลังที่สร้างอยู่บนเกาะที่คนทำขึ้นมานั่นแหละ!”

“อ๋อ~” คนอื่นต่างทำเสียงพร้อมๆ กัน เสียงหัวเราะที่ออกมานั้นมันเต็มไปด้วยการถากางเยาะเย้ย

“ที่แท้เขาก็เป็นอภิมหาเศรษฐีนี่เอง”

“มองจากภายนอกไม่ออกจริงๆ ถ้าซาซาไม่พูดออกมา ฉันคิดว่าเขาเป็นขอทานข้างถนนดีๆ นี่เอง”

“ไหนๆ คุณก็พูดออกมาแล้วว่าอยู่วิลล่าหลังที่แพงที่สุดที่สร้างอยู่บนเกาะกลางทะเลสาบนั้น แล้วจะมาที่พวกเรานี่ทำไมกัน บ้านของพวกเราก็ไม่สามารถเทียบทานบ้านของคุณได้ รีบไปซะ รีบไป” เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนเมื่อครู่ พูดไปก็ใช้มือผลักฉินหลั่งไปด้วย คนอื่นๆ ต่างเตรียมหัวเราะฉินหลั่งอย่างได้ใจ

“พวกแกจะทำอะไร!” ตอนนี้ เผิงเมิ่งเริ่มผลักเด็กหนุ่มหน้าตาดีออก เธอเอาตัวมากั้นตัวของฉินหลั่งเอาไว้ พร้อมทั้งโมโหกระฟัดกระเฟียดแล้วจ้องมองไปที่คนอื่น “พวกแกมีปัญหาอะไรกัน? หัวเราะทำไม? แกล้งคนอื่นทำไม จงใจที่เหน็บฉันใช่ไหม? ได้ พวกแกมีปัญญาก็พุ่งมาที่ฉันสิ…”

“เมิ่งเมิ่ง พวกเราไปได้ว่าคุณนะ? เขาก็แค่ไม่เหมาะที่จะมาเข้างานเลี้ยงนี้ เขามาก่อเรื่องที่นี่จนทำให้ทุกคนต่างไม่เป็นตัวของตัวเอง…” ที่ถูกผลักพูดขึ้นมา

“เขาไม่เหมาะยังไง เขาเป็นแฟนฉัน พวกแกจะมาพูดว่าเหมาะหรือไม่เหมาะดีล่ะ?” เผิงเมิ่งพูดพร้อมทั้งจ้องมองคนอื่นๆ ด้วยอาการโกรธเกรี้ยว

คำพูดของเธอที่พูดออกมานั้น คนอื่นๆ ต่างอึ้งกิมกี่ไปตามๆ กัน ไอ้คนขี้แพ้คนนี้เป็นแฟนของเผิงเมิ่ง นี่มันไม่ใช่เรื่องตลกๆ ใช่ไหมเนี่ย?

ก่อนหน้านี้มีคนไฮโซคนหน้าตาหล่อเหลามากหน้าหลายตาต่างมารุมล้อมตามจีบเผิงเมิ่ง เผิงเมิ่งก็ไม่ยอมคบหาด้วย ตอนนี้เธอกลับมาพูดว่า ว่าฉินหลั่งคนขี้แพ้เป็นแฟนของเธอ ข่าวนี้ช่างดังระเบิดเกินไปไหมเนี่ย?

ฉินหลั่งได้แต่อึ้งเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เผิงเมิ่งก็แค่เคยพูดกับเขา ว่าในงานเลี้ยงนี้ ตนเองจำเป็นต้องแกล้งทำเป็นแฟนของเธอ

“เมิ่งเมิ่ง อย่าพูดล้อเล่นกับพวกเราแบบนี้เลย ใครต่างก็รู้เรื่องคุณดีนี่? แผนสูงนะ ก่อนหน้านี้มีไฮโซที่ทั้งหล่อทั้งรวยมาตามจีบคุณตั้งหลายคน คุณก็ไม่ยอมคบหา แล้วทำไมถึงได้มาคบกับเขาได้ล่ะ?”

“ต้องใช่แน่!”

“ฉันรู้แล้ว ระยะนี้เมิ่งเมิ่งไม่ใช่ว่าเบื่อที่เหลียงฮุยมาตามจีบเธอไม่ใช่เหรอ? เมิ่งเมิ่งต้องการที่จะหาแฟนหลอกๆ มาเป็นไม้กันหมาแน่ๆ”

“ใช่ ไม่ผิดแน่ แบนนี้แน่นอนเลย…”

“คนอื่นต่างพยักหน้าไปตามๆ กัน ต่างมีเหตุผลที่จินตนาการทุกอย่างออกมา”

เผิงเมิ่งเป็นถึงเทพธิดาในใจของพวกเขากันทั้งนั้น ในใจของพวกเขาต่างรับเรื่องนี้ไม่ได้ เผิงเมิ่งถูกไอ้คนคนขี้แพ้นี้จับอยู่หมัด

“พวกเราพูดไม่ผิดใช่ไหม เมิ่งเมิ่ง” เด็กหนุ่มหน้าตาดีหัวเราะออกมาตอนที่พูดกับเผิงเมิ่ง “เมิ่งเมิ่ง ความจริงแล้วถ้าคุณต้องการหาแฟนมาปลอมขึ้นมาจริงๆ ผมก็สามารถรับเรื่องนี้ไว้ได้นะ..”

“ยังมีผมอีก”

“ผมก็ได้ ยังเด็ดกว่าคนขี้แพ้ตั้งเยอะ?”

ยิ่งเห็นคนพวกนี้ที่กำลังทำตัวฉลาดแล้ว เผิงเมิ่งได้แต่ยิ้มให้เล็กน้อย

“ใครบอกพวกคุณกันว่าเขาเป็นแฟนปลอมๆ ของฉัน?” เผิงเมิ่งเอ่ยปากถาม

คนอื่นที่ไม่เข้าใจต่างมองไปที่คนขี้แพ้ นี่ยังต้องถามอีกเหรอ เผิงเมิ่งพื้นฐานดีขนาดนี้ จะไปคบหาหาคนขี้แพ้อย่างฉินหลั่งได้ยังไงกัน?

เวลานั้นเอง เผิงเมิ่งเห็นไปทางฉินหลั่ง

ฉินหลั่งตะลึงไปชั่วขณะ ปากกระจับที่อยู่ประดับบนใบหน้าเล็กมันช่างงดงามเหลือเกิน เหมือนกับดอกท้อผลิบานในฤดูใบไม้ผลิ เขามองไปยังดวงตาที่ทอประกายของเผิงเมิ่งคู่นั้น นัยน์ตาดำสนิทและมีชีวิตชีวาที่กำลังสั่นเล็กน้อย ฉินหลั่งถูกเธอมองจนทำให้ใจสั่นขึ้นมาทีเดียว

เผิงเมิ่งอยู่ดีๆ ก็ขยับตัว เธอจ้องดวงตาของฉินหลั่งเอาไว้ จากนั้นก็เขย่งเท้าขึ้น ริมฝีปากบางๆ ประทับตราบนริมฝีปากของฉินหลั่ง

ฉินหลั่งตะลึงอยู่สักพัก ตอนที่เผิงเมิ่งจูบเขาในเวลานั้น เขาก็ไม่ได้มีการปฏิเสธแต่อย่างใด

ถึงแม้ว่าฉินหลั่งถูกเผิงเมิ่งจูบแต่ฉินหลั่งก็ไม่ได้ตอบสนองกลับ แค่รู้ว่าริมฝีปากของเผิงเมิ่งมันทั้งนุ่มและบางมาก แถมยังเย็นอยู่เล็กน้อย ริมฝีปากของเขานั้นมันแฉะไปหมดแล้ว

จมูกของเขามันเสียดสีกับจมูกของเผิงเมิ่ง ฉินหลั่งเบิกตาโต ใบหน้าของเผิงเมิ่งอยู่ด้านหน้าของเขาเอง เขาสามารถมองเห็นแพขนตาที่งอนเป็นโค้งของเผิงเมิ่งได้อย่างชัดเจน ตาสองชั้นของเธอ และรอยหางตาเธอที่ขีดเป็นเส้นเล็กๆ ลมหายใจที่สดชื่นของเผิงเมิ่งรดรินอยู่ปลายจมูกของฉินหลั่ง ทำให้โพรงจมูกของเขามันอบอวลไปด้วยความหอม

ฉินหลั่งในเวลานี้ ถึงแม้ว่าสมองของเขานั้นจะมึนงงก็ตามที แต่ว่าความรู้สึกจากร่างกายของเขานั้น ก็เหมือนว่ากำลังเอนหลังนอนอยู่บนปุยเมฆที่อ่อนนุ่มอย่างสุขสบาย

เมื่อฉินหลั่งสัมผัสได้ว่าถึงปลายลิ้นเรียวที่กระหวัดเข้ามาในปากของตนเองในเวลานั้น ฉินหลั่งเหมือนโดนไฟซ๊อตทันที แล้วก็ผลักเผิงเมิ่งออกทันทีเช่นกัน

ฉินหลั่งจ้องมองไปที่เผิงเมิ่งอย่างตกใจทำอะไรไม่ถูก สมองของเขาเบลอไปหมด เมื่อครู่ตนเองทำอะไรลงไปเนี่ย?

เมื่อคิดถึงจงยู่แล้ว ในใจของฉินหลั่งมีแต่ความเสียใจหลายร้อยเท่า เขารู้สึกว่าตนเองหักหลังจงยู่อยู่ แถมมาพร่ำพลอดจูบกับผู้หญิงคนอื่นอีก มันช่างน่าขยะแขยะนัก เลวสิ้นดี ทำกับว่าไม่ใช่คน