รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 459 เครื่องบินขัดข้อง

บทที่ 459 เครื่องบินขัดข้อง

“พี่ฉินหลั่งจะกลับมาหรอ?” ฉินจูร้องออกมาอย่างดีใจ

ส่วนฉินเทียนก็ดีใจจนออกนอกหน้า เขามีโทรหาฉินหลั่งตั้งหลายรอบนี่นา

คนตระกูลฉินคนอื่นๆต่างพากันตะลึง และมองไปทางฉินป๋อสง

ที่จริงความสัมพันธ์ของฉินหลั่งกับคนในตระกูลฉินคนอื่นๆยังถือว่าโอเคอยู่ อย่างเช่นพ่อบ้าน รักใคร่ฉินหลั่งอย่างกับหลานตัวเองก็ไม่ปาน

ทุกคนต่างชื่นชมในตัวฉินหลั่ง ยังไงซะก็ตระกูลเดียวกัน ยามคับขันยังรู้จักกลับมาช่วย

ตอนนี้สีหน้าฉินป๋อสงดูอบอุ่นนัก ในใจอดชื่นชมไม่ได้ว่า เด็กตระกูลฉินนี่รักกันดี

แต่เวลานี้ฉินหยวนกลับโพล่งขึ้นมาว่า: “คุณปู่ ฉินหลั่งก็แค่อาศัยตอนตระกูลฉินเรามีภัยทำทีจะกลับมาช่วย มาแสดงความภักดีก็เท่านั้น เขาเป็นแค่คนพาลที่ต่อสู้เก่ง ไม่มีประโยชน์อะไรกับสถานการณ์ตอนนี้เลย ผมว่าเป้าหมายของเขาก็แค่ จะมาขอร้องคุณปู่ให้รับเขากลับเข้าตระกูล เขาคงคิดว่ากฎตระกูลฉินเราเป็นดินโคลนล่ะมั้ง?”

ฉินหยวนคุกเข่าตั้งแต่เช้าจนป่านนี้ เรื่องอื่นเขาไม่กล้าออกความเห็น แต่เรื่องรับฉินหลั่งกลับเรื่องนี้ เขาต้องคัดค้าน เพราะถ้าฉินหลั่งกลับมาจริงๆ จะกลายเป็นฝันร้ายของเขาแน่นอน!

“ยังไงซะก็เป็นลูกชายของหมิงหมิง จิตใจเจ้าเล่ห์ซะหาจุดอ่อนไม่เจอ แต่ว่า คุณปู่จะไม่รู้จริงหรอ?” หลิ่วเพียวเพียวพูดอย่างกระแหนะกระแหน ในมือกำผ้าเช็ดหน้าแน่น

“คุณพ่อ ผมได้ยินมาว่าฉินหลั่งเป็นศัตรูกับลูกหลานหลายตระกูล ในเวลาหน้าสิวหน้าขวานแบบนี้ อย่าชักศึกเข้าบ้านเลยครับ ตอนนี้ตระกูลฉินเราเป็นเวลาพิเศษ จะมีศัตรูเพิ่มอีกไม่ได้นะครับ” ฉินเว่ยหย้วนรีบสำทับ ถึงแม้ว่าฉินหยวนจะดูถูกพ่อเขาคนนี้ แต่ในเวลาสำคัญเขาต้องช่วยลูกชายเขาพูดอยู่แล้ว

แต่ว่าจู่ๆก็มีชายหนุ่มตระกูลฉินคนหนึ่งวิ่งเข้ามาเรียกอย่างร้อนรนว่า: “เครื่องบินที่คุณป้านั่งเกิดเรื่องแล้ว!”

“คุณป้า คุณป้าไหนกัน?” บางคนรีบถาม

หลิ่วเพียวเพียวเหล่มอง มิน่าเมื่อกี้เธอกระแหนะกระแหนจ้าวหมิงหมิง ไม่มีใครตอบคำ ที่แท้จ้าวหมิงหมิงไม่อยู่?

“คุณป้าหมิง คุณป้าหมิงครับ!”

ทุกคนอึ้งตะลึง ส่วนฉินเว่ยเฉิงหน้าเปลี่ยนสีทันที ที่จริงเขารู้ว่าทำไมจ้าวหมิงหมิงถึงนั่งเครื่องบินออกไป ไม่ใช่เพื่อไปรับลูกชายสุดที่รักหรือไง? แต่นี่เครื่องบินเกิดปัญหาขึ้นได้ยังไง?!

ฉินป๋อสงเองก็ตะลึง แต่เขาพอเดาเรื่องออกได้ จ้าวหมิงหมิงน่าจะคิดถึงลูกชายตัวเองมาก เลยแอบจะไปรับลูกชายมาที่เกาะล่ะสิ

“ดื้อรั้น” ฉินป๋อสงโมโหเล็กน้อย และก็เสียใจด้วย เขาขมวดคิ้วมุ่น เขาไม่คิดจะเสียเวลาตำหนิการกระทำของจ้าวหมิงหมิง เพราะเขานึกถึงปัญหาอีกเรื่องหนึ่งได้:

“ไม่มีอะไร ทำไมเครื่องบินเกิดปัญหาขึ้นได้?”

“เจ้าตระกูล ได้ยินว่าชิ้นส่วนเครื่องบินโดนคนเล่นตุกติก พึ่งขึ้นบินแป๊บเดียวก็ตกแล้ว คุณป้าหมิงอาการสาหัส ตอนนี้กำลังทำการช่วยชีวิตที่โรงพยาบาลเอกชนในเครือของเรา!” ชายหนุ่มคนนั้นพูดอย่างโศกเศร้า

“รีบตรวจสอบที่เกาะเถาฮัวซะ ดูว่ามีสายลับลอบเข้ามาหรือเปล่า และควบคุมคนที่มีส่วนรับผิดชอบซ่อมบำรุงเครื่องบินไว้ให้หมด!” ฉินป๋อสงสั่งการอย่างเฉียบขาด

ดูท่าสถานที่เป็นส่วนตัวอย่างบนเกาะจะไม่ปลอดภัยซะแล้ว ตระกูลสินนี่มาทุกทางจริงๆ เครื่องบินไม่มีทางอยู่ดีๆก็ชิ้นส่วนหายเองแน่

ฉินป๋อสงครุ่นคิด

เกาะเถาฮัว กองเฮลิคอปเตอร์

เว่ยหย่วนหางมองเหตุการณ์น่ากลัวในคลิปบนมือถือย่างตะลึง

ลูกสาววัยแปดขวบของตนโดนจับมัดไว้กับเสา มีผ้าเทปปิดปากไว้ เธอร้องอู้อู้ไม่หยุด เห็นร่องรอยบาดเจ็บบนใบหน้าชัดเจน

“อู้อู้อู้อู้…”

“พวกแกอย่าทำอะไรลูกสาวฉันนะ! เธอพึ่งแปดขวบเท่านั้น ฉันขอร้องพวกแก ขอร้องพวกแกล่ะ…” เว่ยหย่วนหางตะโกนในมือถือ

“เจ้าคนแซ่เว่ย ถ้าอยากให้ลูกสาวรอด ก็ทำตามที่พวกเราพูดซะ ชิ้นส่วนไหนของเครื่องบินควรจะถอดออก นายเชี่ยวชาญกว่าพวกเรา…” ฝ่ายนั้นสั่งการเสียงเย็นมาคำเดียว ก็ปิดมือถือไปเลย

เว่ยหย่วนหางวางมือถือลงสายตาเหม่อลอย สมองสับสนไปหมด เขาได้แต่ทำตามที่อีกฝ่ายสั่ง ไม่งั้นชีวิตครอบครัวเขาก็อยู่ในมืออีกฝ่ายด้วย

“อะไรนะ!”

ทางด้านฉินหลั่งสีหน้าเปลี่ยนทันที

เขาสะท้านไปทั้งร่าง และพุ่งตัวขึ้นสูง เดิมเขานัดกับแม่เรียบร้อยแล้วว่า จะรอแม่มารับตัวเองที่ว่างแห่งหนึ่ง แต่กลับได้ข่าวเครื่องบินขัดข้องมาแทน!

บรึ้ม!

ฉินหลั่งซัดหมัดเข้าต้นไม้อย่างแรง ต้นไม้นั่นหักออกเป็นสองท่อนทันที ฉินหลั่งโกรธจัด

“พ่อครับ พ่อดูแลตัวเองดีๆนะ ตอนนี้แม่เป็นยังไงบ้าง?” ฉินหลั่งพยายามข่มความร้อนใจของตัวเองพลางถามออกไป

“สถานการณ์…ไม่สู้ดีนัก หลั่งเอ๋อ ลูกรีบมาดูแม่เขาดีกว่า” เสียงฉินเว่ยเฉิงเหมือนแก่ลงไปหลายปี น้ำเสียงดูจะไม่ค่อยมีความหวังเรื่องจ้าวหมิงหมิงเท่าไหร่แล้ว

ทั้งเศร้าทั้งโกรธ! ความเศร้าและโกรธที่พูดไม่จบ! ดวงตาของฉินหลั่งฉายแววเย็นเยียบแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน

เขารู้ดีแก่ใจว่า เหตุการณ์เครื่องบินขัดข้องครั้งนี้ไม่มีทางเป็นเรื่องบังเอิญแน่ แต่เป็นเพราะตระกูลสินทดสอบเล็กๆน้อยๆเท่านั้น พวกเขาทำได้ทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธีการจริงๆ ขอเพียงทำลายตระกูลฉินได้ วิธีอะไรก็ทำหมด

“พ่อครับ รอผม เชื่อผมนะ ต้องไม่เป็นไรแน่ครับ” ฉินหลั่งปลอบใจพ่อไปพลางวิ่งไปทางเกาะเถาฮัวทันที

ต่อให้ต้องรับการลงโทษที่ร้ายแรงแค่ไหนจากตระกูลฉิน ต่อให้ต้องโดนปฏิบัติด้วยความเย็นชาแค่ไหน เขาก็จะต้องไปดูแม่ตัวเอง นี่เป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องคิดเลย

ฉินหลั่งค้นพบอีกครั้งว่า เขายังประเมินความร้ายกาจและความเฉียบขาดของสินต้าหัวต่ำไป

ทันใดนั้นฉินหลั่งก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว เสื้อผ้าของเขาเหมือนโดนเครื่องเทอร์โบพัดเข้าให้จนพองตัวออก จากนั้นเขาเริ่มออกวิ่งด้วยความเร็วที่เร็วกว่าละมั่งเป็นร้อยเท่า แทบจะเห็นเป็นแสงเส้นหนึ่งพุ่งออกไปราวกับบิน!

ด้วยความเร็วระดับนี้ ตัวฉินหลั่งเองกลายเป็นเฮลิคอปเตอร์ ไปที่เกาะเถาฮัวใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง แต่ แม่ จะทนไหวไหม?

“ฉัน ฉินหลั่งขอสาบานจะกำจัดตระกูลสิน ตระกูลสินไม่คู่ควรที่จะเหิมเกริมอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป พวกแกก็แค่มดไม่กี่ตัวเท่านั้น จะจัดการพวกแกไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้น ฉันแค่ใช้วิธีของฉันก็ได้แล้ว ไม่ว่าแกจะมีอำนาจล้นฟ้าแค่ไหน ไม่ว่าแกจะรวยจนล่มเมืองได้ ง่าย วิธีง่ายที่สุด หนึ่ง หมัด ต่อย ล้ม!” ฉินหลั่งพูดทีละคำ

ถ้าเขาทำลายตระกูลสินไปตั้งแต่ทีแรก จะเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้แม่เจ็บหนักแบบนี้ไหม?

เขาคิดกับสินต้าหัวในแง่ดีมากเกินไป การต่อสู้กันระหว่างตระกูลไม่ใช่การเล่นของพวกเด็กนักเรียน แต่เป็นค่าของเลือด เลือดสด

ความเร็วเร็วกว่าที่คิดไว้ คนไม่น้อยเห็นภาพที่ทำให้ตะลึง

พนักงานหญิงหลายคนบนเกาะเถาฮัวเบิกตากว้างมือปิดปากเหมือนไม่กล้าที่จะเชื่อ พวกเธอเห็นมีจุดดำใกล้เข้ามาจากทะเลกว้าง พอขยับเข้ามาใกล้ๆ ใต้ฝ่าเท้าคนๆนั้นกลับไม่มีกระดานโต้คลื่น มันผิดกฎแรงโน้มถ่วงของโลกและหลักวิทยาศาสตร์พลัง

“คุณชาย คุณชายหลั่งนี่!” พวกสาวรับใช้จำฉินหลั่งได้ในที่สุด ต่างพากันยกมือขึ้นทักทาย ส่วนฉินป๋อสงในที่สุดก็ยอมให้ฉินหลั่งมาที่เกาะเถาฮัวจนได้ เขากำลังเตรียมส่งเครื่องบินไปรับฉินหลั่งมาดูใจแม่ตัวเอง ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะวิ่งข้ามคลื่นมาเลย