รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 452 แขกมากันแล้ว

บทที่ 452 แขกมากันแล้ว

ผู้ชายวัยกลางคนคนนั้นขยับมือเล็กน้อย ก็หิ้วนิ่งต้าฟู่ที่ตัวอวบใหญ่ออกไปเลย

“เฮ้อ พูดจริงๆนะ ทุกคนต่างก็ลำบากกันทั้งนั้นแหละ” ผู้เชี่ยวชาญด้านตลาดหลักทรัพย์คนนั้นพูดทอดถอนใจต่อจากคำพูดของนิ่งต้าฟู่

“ไม่ลำบากให้พวกคุณเป็นห่วงหรอก” จางต้าไห่ตะคอกใส่อีกฝ่ายทันที เลขาของหลี่เสี่ยนทำงานยังไงเนี่ย คนพวกนี้เข้ามาได้ยังไง? มันไม่ควรเลยจริงๆน้า!

พอคนนั้นเห็นจางต้าไห่ถลึงตาใส่ ก็หดคอไม่กล้าพูดอะไรอีก

ส่วนฉินหลั่งตอนนี้ไปเข้าห้องน้ำ หลังจากเขาลุกขึ้นและรีบจ้ำเดินไป ไม่นานก็หาตัวนิ่งต้าฟู่กับผู้ชายวัยกลางคนที่หิ้วตัวเขาไปเจอ พวกเขาอยู่ที่ช่องทางเดินของห้องน้ำ บนใบหน้านิ่งต้าฟู่ยังมีรอยชื้นอยู่ ดูท่าจะพึ่งล้างหน้ามา

ผู้ชายวัยกลางคนกดซิการ์ไว้และใช้ซิการ์มาชี้หน้านิ่งต้าฟู่พลางว่า: “เมื่อกี้นายเกือบเปิดเผยความลับ”

“ไม่เป็นใครหรอก คนพวกนั้นน่ะขนาดชื่อตระกูลฉินยังไม่เคยได้ยินเลย พวกมันจะรู้ได้ไงว่าฉันพูดอะไร? ฉันแค่ไม่ชอบท่าทีหยิ่งของพวกมัน เลยแกล้งข่มพวกมันเท่านั้นเอง!” นิ่งต้าฟู่พูด

“อืม ฉันเตือนนายนะ เก็บปากเก็บคำไว้หน่อย จริงสิ เอกสารเตรียมไปถึงไหนแล้ว?” ผู้ชายวัยกลางคนถาม

“วางใจเถอะ ฉันถูกฉินหยวนดันขึ้นมาเป็นCFOสี่ห้าปีแล้ว เป็นคนสนิทของเขา กระบวนการพัฒนาของบริษัทฉินซื่อในหลายปีมานี้มีอะไรบ้าง แอบเล่นตุกติกเรื่องภาษีหรือเปล่า มีการค้าอะไรที่บอกใครไม่ได้ไหม ฉันจะไม่รู้ได้ยังไง?” นิ่งต้าฟู่แค่นเสียงหึ: “ถ้าไม่ใช่เพราะฉินป๋อสงไม่ชอบหน้าฉัน หาทางถีบฉันตกจากตำแหน่งหลายครั้ง บวกกับพวกฉินเว่ยเฉิง ฉินเทียนชอบเป็นปฏิปักษ์กับฉัน ฉันมีหรือจะทรยศตระกูลฉินเพื่อเงินก้อนหนึ่ง?”

“วางใจเถอะ ต้าหัวทางนั้นฉันติดต่อไว้แล้ว ขอแค่นายรายงานตามจริง เงินหนึ่งร้อยล้านหยวนจะโอนเข้าบัญชีนายทันที” ผู้ชายวัยกลางคนปากคาบซิก้าร์ เขาสูดควันซิการ์เข้าปอดพลางว่า: “ตระกูลฉินถืออำนาจบาตรใหญ่ในจีนมานานเกินไปแล้ว มีศัตรูเต็มไปหมด คนที่อยากทำลายตระกูลฉิน ไม่ได้มีเพียงแค่ตระกูลสินเท่านั้น เพียงแต่พวกเขาม่มีความสามารถสู้กับตระกูลฉินอย่างเปิดเผยเท่านั้น พวกเขาจะคอยให้การสนับสนุนอยู่เบื้องหลังเอง ครั้งนี้นายละทิ้งฝ่ายผิดมาเข้าข้างฝ่ายถูกอย่างพวกเรา เป็นความคิดที่เฉียบแหลมมาก”

“ท่านสิน ได้ยินว่าพี่ชายคุณกับฉินกั๋วชิ่งเป็นลูกน้องของนายกเทศมนตรีหม่าทั้งคู่เลย แถมความสัมพันธ์ยังไม่เลวด้วย ทำไมถึงได้ลงมือกับตระกูลฉินล่ะ?” นิ่งต้าฟู่ถามคำถามที่เขาไม่เข้าใจมาโดยตลอดออกมา

แต่เขาถามแบบไร้สมองไปซะหน่อย ตระกูลฉินกับตระกูลสินต่างเป็นตระกูลที่มีอำนาจไปทั่วทั้งจีน มีหรือจะยอมอยู่กันอย่างสันติแบ่งกันคนละครึ่งได้?

แต่อีกด้านหนึ่งก็บ่งบอกแล้วว่า ตระกูลฉินกับตระกูลสินเดิมทีไม่มีความแค้นต่อกัน มีช่วงหนึ่งยังมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันอีกด้วย

ฉินกั๋วชิ่งกับสินหน้่ายเชียนของตระกูลสินเป็นเพื่อนรักกันมาหลายปี นี่ก็ไม่ใช่ความลับอะไร

“เหอะเหอะ” ผู้ชายวัยกลางคนหัวเราะออกมา เขาดึงซิการ์ที่คาบไว้ที่ปากลงมา สีหน้าเขาดูเลือนรางท่ามกลางควันซิการ์ เขาพูดเสียงเนิบๆว่า: “นายไม่เข้าใจ ในฐานะคนตระกูลสิน การคงอยู่ของตระกูลฉินได้ขวางทางการขยับขยายของตระกูลสินแล้ว นี่เป็นโชคชะตา ไม่เกี่ยวกับความรู้สึก โลกธุรกิจะมีผู้นำสองคนไม่ได้ จีนเพียงหนึ่งเดียวไม่เพียงพอที่จะให้สองตระกูลใหญ่มาอยู่รวมกัน ต่อไปนายจะเข้าใจเอง…”

ฉินหลั่งได้ยินมาถึงตรงนี้ ก็เข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว งานสัมมนาที่จัดขึ้นโดยบังเอิญแบบนี้ เขากลับได้เห็นคนสำคัญอย่างนิ่งต้าฟู่สวามิภักดิ์ตระกูลสินกับตาตัวเองซะงั้น

นี่ไม่เท่ากับบอกว่า การยั่วเย้าและโจมตีต่างๆที่ตระกูลสินทำกับตระกูลฉินเกิดขึ้นบ่อยเป็นเรื่องธรรมดางั้นสิ?

หลายปีมานี้ตระกูลฉินพัฒนาอย่างก้าวกระโดด ตระกูลสินเองก็ตามติดไม่ลดละ นี่คงจะถึงเวลาที่ความจริงจะเปิดเผยแล้วกระมัง

พอได้ยินคนตระกูลสินเมื่อกี้พูด ดูเหมือนการโจมตีที่มีต่อตระกูลฉินจะไม่ได้มาจากตระกูลสินเท่านั้น พวกเขาคงรวบรวมหลายอำนาจอื่นๆไว้ด้วยกัน ดูท่าคงไม่ได้คิดจะคานอำนาจง่ายๆแบบนั้นแน่ เหมือนจะเป็นการประลองแบบเอาเป็นเอาตายมากกว่า

“นายนิ่งต้าฟู่นั่นเป็นลูกน้องที่ฉินหยวนดันขึ้นมา คงเพราะคุณปู่ไม่ชอบนิสัยเขา หรือไม่ก็เป็นเพราะรู้นิสัยที่ไม่ดีของเขา ทำให้อยากเปลี่ยนเขาออก ดังนั้นพอตระกูลสินเข้ามาซื้อตัว เขาเลยทรยศทันที ตระกูลสินก็ใจป้ำเหมือนกันนี่นา มาทีก็หนึ่งร้อยล้านเลย รายได้ปีหนึ่งของนิ่งต้าฟู่พึ่งจะห้าหกล้าน ก็ต้องเห็นเงินแล้วตาโตเป็นธรรมดาอยู่แล้ว”

สินต้าหัว คนรวยอันดับต้นของเย็นจีน?

แต่ว่าฉินหลั่งในตอนนี้กลับไม่เห็นตระกูลสินนี่อยู่ในสายตาเลยสักนิด ตอนนี้เขาไม่เหมือนก่อนแล้ว ไม่ได้เป็นคุณชายน้อยที่ต้องคอยอาศัยตระกูลปกปักรักษาอีกแล้ว แต่เป็นเจ้าสำนักสำนักหนึ่งที่สะท้านสะเทือนไปทั่วทั้งจีน ตระกูลสินครั้งนี้ดูท่าจะเอาจริง แต่กลับลืมการมีอยู่ของเขาซึ่งก็คือฉินหลั่งไป

เพียงแต่ว่าฉินหลั่งในตอนนี้ก็ไม่ได้คิดจะรีบแจ้งข่าวทรยศของนิ่งต้าฟู่กับตระกูลฉินทันที มันเป็นแค่ท่าทาง ต่อให้นิ่งต้าฟู่โดนจับได้ และได้รับการลงโทษจากตระกูลแล้วยังไงล่ะ ต้นเหตุจริงๆอยู่ที่ตระกูลสิน ขอเพียงทำลายบริษัทต้าหัวและฉินต้าหัว ปัญหาทั้งหมดก็คลี่คลายแล้ว

ทำลาย ฉินหลั่งพูดถึงการทำลาย เพราะตระกูลสินไม่ใช่ตระกูลธรรมดา ถ้าอยากจะให้มันสิ้นซาก มีแต่ต้องทำลายเท่านั้น

“ฉันจะดูสิว่าพวกแกจะใช้วิธีการอะไรมาตัดสินท่าทีที่ฉันจะทำกับพวกแก หวังว่าพวกแกจะไม่เลวร้ายมากเกินไปนัก ไม่งั้นอาจจะได้เจอกับภัยพิบัติที่คาดไม่ถึงก็ได้” ฉินหลั่งบ่นพึมพำกับตัวเอง

ฉินหลั่งที่กลับมานั่งในงาน เขาดื่มไวน์แดงไปก็ครุ่นคิดด้วยสีหน้าหนักอึ้งประหนึ่งมีภูเขาทับอยู่

เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มองเจ้านิ่งต้าฟู่ที่จิตใจคิดคดทรยศคนนั้นแม้แต่นิดเดียวอีก

คิดไม่ถึงล่ะสิว่า ที่นี่จะมีลูกหลายตระกูลฉินลึกลับนั่งอยู่ด้วยคนหนึ่ง

งานเลี้ยงนี้ดื่มกันจนถึงเที่ยงคืน เพราะเป็นงานเลี้ยงฉลอง ทุกคนเลยดื่มกินกันอย่างเต็มที่ สุดท้ายหลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่คะยั้นคะยอขอส่งฉินหลั่งกลับที่พัก ฉินหลั่งปฏิเสธไป ตัวเขาเองเดินบนถนนคนเดียวกลางดึก เขาอยากจะคิดว่าทางข้างหน้าจะเดินต่อไปอย่างไรอย่างสงบซักหน่อย

แสงไฟสลัวข้างทาง รอบข้างสงบเงียบมาก ตอนนี้เองมีเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นจากด้านหลัง ฉินหลั่งหันไปมอง หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่คอยเดินตามเขามาเงียบๆไม่ใกล้ไม่ไกล เหมือนจะอยู่เป็นเพื่อนฉินหลั่ง

ฉินหลั่งสงสัยเล็กน้อย กวักมือเรียกพวกเขาให้มาเดินด้วยกัน

“คุณฉินสวัสดีค่ะ” หลี่เสี่ยนสีหน้าแดงเล็กน้อย “ดึกขนาดนี้แล้วเดิมไม่ควรมารบกวน แต่เบื้องบนพึ่งโทรมาเมื่อกี้ ให้พวกเรารีบเชิญคุณฉินไปที่กองทัพ พวกเรารอคอยการชี้แนะของคุณฉินมากค่ะ”

“ผมบอกแล้วว่าไม่สนใจ” ฉินหลั่งตัดบทออกมาทันที ครั้งที่แล้วที่เขายอมออกหน้าไปช่วยตัวประกันให้เป็นเพราะเขารู้จักอึ้งย้งอยู่ก่อนแล้ว ครั้งนี้ไม่ได้ เขาไม่มีทางเห็นด้วยแน่นอน

แต่หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่กลับยังคงดึงดันตามเขาไม่เลิก มาแนวหนังจีนโบราณไม่ยอมรับไม่ลุกขึ้นยืนแนวนั้น

ฉินหลั่งหัวเราะอย่างหน่ายใจ พวกเขาเดินไปจนถึงถนนเส้นเล็กที่เงียบสงัด สามารถได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบาของทั้งสามคน ยิ่งเดินไปข้างหน้ายิ่งเงียบมากขึ้น หลี่เสี่ยนจู่ๆพูดขึ้นมาว่า:

“เหมือนมีอะไรไม่ชอบมาพากลนะ!”

“ใช่ รอบด้านเงียบมากเกินไป” จางต้าไห่พูดด้วย

“แถมเมื่อก่อนฉันไม่ใช่ว่าไม่เคยเดินทางนี้ ปกติเวลานี้คนเดินไม่น้อยเลยนะ” จางต้าไห่เสริม

“เหอะเหอะ นั่นเป็นเพราะวันนี้มีแขกมาน่ะ” ฉินหลั่งพูดเสียงเรียบ

“แขกอะไร?” หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่ถามอย่างสงสัย