รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 40 ก็ฉันเป็นคนรวย

บทที่ 40 ก็ฉันเป็นคนรวย

“ฉินหลั่งเธอมีอะไรจะพูดอีกไหม” หวังส้วยอู่ยกกระดาษใบนั้นขึ้น พูดกับฉินหลั่งด้วยสายตาเป็นประกาย

“จริงๆไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกครับ ผมต้องการช่วยอาจารย์ซูเลยเขียนกระดาษนี้ขึ้นมา” ฉินหลั่งอธิบายเพื่อตัวเอง ไม่สนว่าเขาจะเชื่อหรือไม่

“ในกระดาษเขียนไว้ชัดเจน เธอยังจะเล่นลิ้น ไม่อายบ้างเหรอ” เส้เหวินจี้งมองฉินหลั่งอย่างเยาะเย้ย ตอนนี้เธอมีความสุขมาก “ขโมยเงินอาจารย์ซู 2ล้าน น่าจะต้องจำคุก20ปี เธอก็รอไปนั่งในคุกจนเบื่อแล้วกัน ”

พูดแล้วเส้เหวินจี้งก็ยกมือถือจะโทรหาสถานีตำรวจ

“รอก่อน พวกเราไปเขาไปที่โรงพยาบาล ให้เผชิญหน้ากับอาจารย์ซูพร้อมกันกับเด็กผู้หญิงคนนั้น ดูสิว่าจะกล้าสู้หน้าไหม” หวังส้วยอู่จับฉินหลั่งเอาไว้กลัวเขาหนี

ได้ยินข่าวจงยู่ถูกเข้าใจผิด ในใจของฉินหลังรู้สึกเจ็บมาก จงยู่บอบบางขนาดนั้น จะรับคำครหาแบบนี้ได้ยังไง

ขณะนี้ไม่ได้คิดเรื่องของตัวเอง คิดแค่ว่าอยากจะรีบไปปกป้องจงยู่เพียงอย่างเดียว

ตอนนี้มีนักเรียนมากมายอยู่ในห้องอาจารย์ซู พวกเขาได้ทราบข่าวว่ารู้แล้วว่าใครเป็นคนเอาเงิน2ล้านไป หลายคนก็เลยมาที่โรงพยาบาลประชาชนกันเอง

หนึ่งในนั้นคือเกาหยวน ติงหรุ่ย ฟังจากในโทรศัพท์พวกเขาก็พอจะเดาได้ว่าคนที่ขโมยเงินก็คือฉินหลั่ง

หวังส้วยอู่จูงฉินหลั่งไปที่ทางเดินในโรงพยาบาล

“หึ นี่ไม่ใช่นายหนุ่มรวยที่บริจาคเงิน1ล้านเมื่อตอนบ่ายเหรอ”

“นายหนุ่มรวย วันนี้นายหล่อมากเลย นายเป็นไอดอลของฉัน ฉันขอแอดวีแชทได้ไหม”

“นายหนุ่มรวย ฉันชอบเธอมากๆ หน้าตาฉันก็ไม่ได้แย่นะ ให้โอกาสฉันสักครั้งเถอะ”

……

หญิงสาวสองสามคนเข้ามาสร้างความครึกครื้น แนะนำตัวเองเองอย่างเป็นมิตร

“พวกเธอโง่เหรอ ยังเรียกนายหนุ่มรวยอีก ฉันละยอมแพ้จริงๆ ไม่เห็นเหรอว่าถูกอาจารย์หวังจูงมา เขานี่แหละเอาเงิน2ล้านของอาจารย์ซูไป”

“ถูกต้อง กล้าขโมยเงินจำนวนมากขนาดนี้ คนๆนี้คงคิดถึงเงินมากจนบ้าไปแล้ว”

เวลานี้ เกาหยวนกับติงหรุ่ยก็พูดชงขึ้นมาต่อหน้านักเรียนผู้หญิงสองสามคน

“ห๊ะ เงินที่บริจาคคือเงินที่ขโมยมาเหรอ เธอมันคือขยะสังคมจริงๆ”

“เงินพวกนี้จะเอามาสร้างอาคารฐานปฏิบัติการด้วย เธอทำแบบนี้ ในใจเธอมันทำด้วยอะไร”

“ถ้าจับเธอไม่ได้ 2ล้านนี้อาจารย์ซูก็ต้องชดใช้เอง อาจารย์ซูเป็นคนดีมาก เขาให้ความรู้เธอ แต่เธอกลับตอบแทนเขาแบบนี้เหรอ”

พวกเด็กผู้หญิงเปลี่ยนไปทันควัน มีบางคนโกรธเขามากจนต่อยเขาหลายครั้ง

ถึงจะเจ็บ แต่ฉินหลั่งกลับไม่มีความรู้สึก ตอนนี้เขาไม่ได้คิดจะอธิบายเพื่อตัวเอง ในใจมีเพียงความเป็นห่วงจงยู่

ใจเขามีลางไม่ดี กลัวว่าคนพวกนี้จะทำกับจงยู่เหมือนที่ทำกับตัวเอง

เขาไม่สนใจมือเท้าและคำสาบแช่งของเพื่อนนักเรียนที่สองฝั่งบนระเบียงทางเดิน และเขารีบเดินเข้าห้องผู้ป่วยไป

เมื่อถึงห้อง ฉินหลั่งถึงกับช็อคไป

เห็นแค่จงยู่ถูกคนล้อมไว้ และเธอคลานอยู่บนพื้น ผมเผ้ารุงรัง บนหัวมีคราบของน้ำลาย และชุดสีครีมที่เขาซื้อให้เธอก็มีรอยรองเท้าสีเทาเต็มไปหมด

“จงยู่….” เขารู้สึกโทษตัวเองในใจ เขาไม่ได้ดูแลจงยู่ให้ดี ทันใดนั้นก็รู้สึกโมโหสุดขีด

“เย็ดแม่ กูจะเอาพวกมึงให้ตายเลย” ฉินหลั่งหยิบเก้าอี้ที่วางอยู่มุมห้อง โยนใส่คนอื่นเหมือนคนบ้า

“อย่านะฉินหลั่ง ”จงยู่พูดขึ้นเสียงดัง ฉินหลั่งหยุดลง เขามองไปที่จงยู่ ในตาแดงก่ำ เนื้อบนหน้าสั่น มีรอยยิ้มที่สวยงามโผล่ขึ้นมาบนใบหน้าเล็กๆที่โศกเศร้าของจงยู่ “ไม่ต้องต่อยกับพวกเขาแล้ว พูดกับพวกเขาให้เข้าใจว่าเธอไม่ใช่คนที่ขโมยเงินไป แล้วพาฉันออกไปจากที่นี่เถอะ”

“ตกลง” ฉินหลั่งวางเก้าอี้ลง เดินไปข้างจงยู่ เกิดเธอไว้และจัดการกับผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ ทำเหมือนกับคนอื่นไม่ได้อยู่ในสายตา

คนอื่นๆตกใจกับความโกรธของฉินหลั่งและพวกเขาก็ยิ้มอย่างขี้เล่นและมองไปที่พวกเขา

“ไอโยว ขโมยสองชายหญิงนี้มาแสดงซีนรักกันอีกแล้วเหรอ” เส้เหวินจี้งกอดอกแล้วเดินไปด้านหน้าของฉินหลั่งและจงยู่ หัวเราะอย่างพอใจ “ฉินหลั่ง พูดมาสิว่าเงินที่เหลือ เธอเอามันไปฝากไว้ที่ธนาคารไหน รีบเอามันออกมาคืน”

“ฉันไม่ได้เอาเงินของอาจารย์ซูไป” ฉินหลั่งไม่ได้มองเส้เหวินจี้งสักนิด เขายังช่วยจัดทรงผมของจงยู่

“ถึงตอนนี้แล้วยังปากแข็ง” เส้เหวินจี้งพูดพลางหยิบกระดาษโน้ตขึ้นมา “อาจารย์ซู เพื่อนนักเรียนทุกคนดูนะ ตอนที่เราเจอฉินหลั่ง เขากำลังวางกระดาษใบนี้พอดี ข้อความบนกระดาษโน๊ตนี้ก็ยังยืนยันอะไรไม่ได้เหรอ”

“ฉินหลั่ง นี่คือ…..” เมื่อนักเรียนทุกคนวนอ่านกันจนจบแล้ว ก็ส่งให้ซูมั่นหยูน ซูมั่นหยูนไม่อยากเชื่อ แต่กระดาษใบนี้ทำให้เขาต้องเชื่อ หัวใจของเธอกำลังมีเลือดหยด

“อาจารย์ซูครับ ผมต้องการช่วยอาจารย์เลยจงใจเขียนมันขึ้นมาครับ….” ฉินหลั่งบอกความคิดของตัวเอง

“ฮา ฮา เธอนี่พล่ามเก่งจริงนะ”เส้เหวินจี้งหัวเราะเสียงดัง แล้วก็มองฉินหลั่งด้วยความเยาะเย้ย “ฉันถามเธอนะ ถ้าเธอไม่ได้เป็นคนขโมย แล้วเงินบริจาค1 ล้านนั้นเธอเอามาจากไหน ยังมีไปกินข้าวที่ Sofitel Galaxy Hotel ซื้อเสื้อผ้าของ CHIU.SHUIให้กับอีเชยนี้เป็นเงินจากไหน เธอบอกได้ไหม ”

“เธอจะบอกว่า ถูกรางวัลลอตเตอรี่เหรอ ถุย มีแต่ผีที่จะเชื่อเธอ” เส้เหวินจี้งตั้งใจจะทำลายชื่อเสียงของฉินหลั่งให้ได้วันนี้

“เงินของฉันไม่ใช่เงินจากการถูกรางวัลจริงๆ” ฉินหลั่งพยุงจงยุ่ขึ้นมา ยิ้มให้เส้เหวินจี้งอย่างเย็นชา “ทั้งหมดเป็นเงินของฉัน จริงๆฉันก็คือคนรวยรุ่นที่สองคนหนึ่ง”

เมื่อก่อนฉินหลั่งต้องปิดบังตัวตนที่แท้จริงเพราะไม่อยากวุ่นวาย แต่ตอนนี้รู้สึกว่ายิ่งปิดบังยิ่งโดนผู้คนพวกนี้ดูถูกเหยียดหยามมากขึ้น แถมจงยู่ยังโดนทำร้าย เขาก็ไม่รู้จะปิดบังมันต่อไปต่อเพื่ออะไรอีก

เมื่อฉินหลั่งพูดจบ ทุกคนในห้องนั้นก็หัวเราะขึ้นเสียงดัง

“ฉินหลั่ง เธอก็คงจนมุมแล้ว เหตุผลแบบนี้ยังกล้าพูดออกมาได้ ฉันว่าเธอเหมาะจะไปเป็นคนเขียนบทละครนะ” เส้เหวินจี้งหัวเราะฮาฮา ไม่ได้จริงจังกับคำพูดของฉินหลั่งสักนิด

“ถ้าแกเป็นคนรวยรุ่นที่สอง ฉันคงเป็นคนรวยรุ่นที่หนึ่ง ตามขั้นแล้วแกต้องเรียกฉันว่าพ่อ ”

“ฉันเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของโลก แกเป็นแค่คนรวยรุ่นที่สองกล้ามาอวด ระวังจะโดนกูตัด”

ไม่มีใครเชื่อในคำพูดของฉินหลั่ง

ในใจของฉินหลั่งเริ่มโมโห คนพวกนี้ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ พวกมันยังไม่รู้ว่าแค่ฉินหลั่งเปิดปาก ก็สามารถทำให้ตระกูลพวกมันหายไปในกลีบเมฆได้แล้ว

“ฉันจะบอกพวกแกให้นะ ตระกูลของฉันพวกแกคิดไม่ถึงหรอก ของที่พวกแกกิน พวกแกใส่ พวกแกใช้ พวกแกเดินทาง ไม่ว่าจะเข้าเรียน หาหมอ ซื้อรถซื้อบ้าน ก็มีการแทรกซึมของตระกูลของฉัน ฉันเตือนพวกแก ทางที่ดีที่สุดรักษาปากให้สะอาดไว้”ฉินหลั่งพูดกับคนที่อยู่รอบๆ

คนอื่นๆส่งเสียงหัวเราะกันมากขึ้น ในสายตาพวกเขาฉินหลั่งใกล้จะเป็นประสาทเต็มที

“ไอ้หำโง่นี่พล่ามอะไร เขาต้องการทำให้กูขำตายแล้วหนีเพราะกลัวบาปเหรอ”

“ทุกคนรีบเอามือถือมาอัดวิดีโอเร็ว ฉินหลั่งประติมากรรมทรายสีม่วงจะกลายเป็นเน็ตไอดอลรุ่นใหม่อย่างแน่นอน”

“ประติมากรรมทรายของเขาได้เปรียบกว่า เจ้าชายแห่งกาแล็กซี่ ของสองปีก่อนแน่นอน”

……

ทุกคนไม่มีใครเชื่อคำพูดของฉินหลั่ง มีแต่จงยู่ที่เชื่อแบบไม่สงสัย

“นักเรียนฉินหลั่ง ตอนนี้โรงเรียนได้เรียกเงินบริจาค1,130,000 มาแล้ว ขอแค่เธอเอาเงินส่วนที่เหลือคืนมา ฉันรับประกันว่า โรงเรียนจะตัดสินเธอแบบอนุโลมที่สุด”อาจารย์จากสำนักกิจการการเมืองและศาสนาท่านหนึ่งเกลี้ยกล่อมฉินหลั่ง

“ผมจะพูดอีกครั้งว่าเงินนั่นเป็นเงินของผมเองทั้งหมด ผมไม่เคยแตะต้องเงินของอาจารย์ซู”ฉินหลั่งพูดอย่างเย็นชา

ได้ ถ้าพวกคุณยังกดดันผมแบบนี้ งั้นผมก็จะให้ทุกคนได้เห็นว่าตระกูลของผมมีความสามารถที่ทุกคนคิดไม่ถึงขนาดไหน

คิดอย่างนี้ ฉินหลั่งจึงหยิบบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์ออกมา หนีบไว้ระหว่างสองนิ้ว “นี่เป็นบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์ ในบัตรมีเงิน20ล้านหยวนของผม ตอนนี้มีหมาตัวไหนในพวกคุณไม่เชื่อ ก็เอาไปตรวจสอบได้ แต่ถ้าใครกล้าแตะเงินแม้แต่สตางค์เดียว จะได้เจอกับจุดจบที่คาดไม่ถึงแน่”

บัตรใบนี้ของฉินหลั่งถึงจะดูดีมาก แต่ในที่นี้มีแต่คนธรรมดา พวกเขาแค่เคยได้ยินแต่ไม่เคยเห็นของจริงสักที

“ไอ้นี่โดนกดดันจนเสียสติรึเปล่า”

“สมัครบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์ต้องใช้เงินถึง30ล้าน ถึงจะเอาหมาชายหญิงคู่นี้ไปขายร้อยครั้งก็ไม่มีปัญญาสมัคร”

“เขาอยากเล่น เราก็เล่นเป็นเพื่อนเขาหน่อย ถือซะว่าดูโชว์ลิง ในโรงพยาบาลมีเครื่อง poss เดี๋ยวฉันจะไปเอามาสักตัว”

……

เครื่องpossมาถึงห้องผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว เส้เหวินจี้งหยิบบัตรวีไอพีด้วยตัวเอง เตรียมจะลองเทส

ฉินหลั่งยืนดูอย่างสงบ ตาเขากระพริบเล็กน้อย เขารอคอยที่จะได้เห็นคนพวกนั้น ตอนที่เห็นตัวเลขบนเครื่องนั้น พวกเขาทุกคนต้องตกตะลึง อยากจะมาคุกเข่าและเลียเท้าของเขา ถึงเวลาพวกเขาจะได้รู้ว่าเมื่อก่อนตัวเองโง่และทำตัวน่าเกลียดขนาดไหน

ฉินหลั่งใส่รหัสของตัวเอง แต่บนเครื่องpossไม่แสดงจำนวนเงิน แต่กลับมีคำว่า “บัตรนี้ถูกระงับใช้งานชั่วคราว”

“ไอโยว นี่คือบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์จริงๆ ไม่สามารถแสดงบนเครื่องpossได้ ช่างก้าวล้ำจริงๆ” เส้เหวินจี้งพูดประชด คนอื่นก็เหยียดหยามเหมือนกัน

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ฉินหลั่งก็ไม่เข้าใจ ปกติก็ใช้ได้ดี ไม่กี่วันก่อนก็เพิ่งซื้อวิลล่าที่ชุ่ยเต่าหัวถิงไป ทำไมตอนนี้อยู่ดีๆถึงใช้ไม่ได้

ฉินหลั่งรีบโทรไปหาชือฮุยผู้จัดการฝ่ายบริการลูกค้าของธนาคารซิตี้แบงก์ เพื่อสอบถามปัญหาบัญชีของตัวเอง

“ขอประทานโทษครับคุณฉินหลั่ง บัญชีนี้เป็นบัญชีของตระกูล ก่อนหน้านี้ครึ่งชั่วโมง บัญชีนี้ได้ถูกทางฝั่งของตระกูลจำกัดการใช้ไป ตอนนี้คุณใช้เงินในบัตรไม่ได้ครับ”

“ตระกูลเหรอ พวกเขาเพิ่งให้อภัยผมไป ทำไมถึงลงมือกับผมไวขนาดนี้”

ฉินหลั่งสงสัยมาก จึงต่อสายหาท่านหวง

“ท่านหวง เกิดอะไรขึ้นกับบัญชีของผม”ฉินหลั่งถามอย่างร้อนใจ

“อืม..”ท่านหวงดูลำบากใจเล็กน้อย “เป็นแบบนี้นะครับคุณชายใหญ่ ช่วงเวลาสั้นๆนี้คุณใช้เงินไปแล้วถึง300ล้านหยวน ถึงแม้จะไม่ใช่เงินจำนวนมาก แต่ยังมีหลายคนในตระกูลที่เห็นว่าคุณยังไม่ได้ปรับความคิดของคุณ ดังนั้นจึงต้องรายงานทุกคน…..ดังนั้นบัญชีของคุณจึงถูกระงับช่วยคราว แต่คุณวางใจนะครับ ถ้าให้ผมเดา อีกไม่นานก็จะถูกยกเลิกและใช้ได้ปกติแล้ว”