รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 379 คัมภีร์เต่าเย่า

บทที่ 379 คัมภีร์เต่าเย่า

พลังวิชาที่ฉินหลั่งใช้ตอนนี้คือพลังวิชาลับของยาวเย่วกง ที่หายสาบสูญไปนาน ชื่อว่า “คัมภีร์เต่าเย่า”

ที่มีชื่อว่า เต่าเย่า (ตำยา) มีที่มาจากการที่ประเทศจีนมีตำนานว่า ในดวงจันทร์มีกระต่ายกำลังตำยาอยู่ในนั้น

คัมภีร์เต่าเย่าดูเหมือนจะเป็นวิชาง่ายๆ แต่จริงๆ แล้วซับซ้อนมาก ฉินหลั่งเพิ่งเรียนได้2-3ส่วน แต่พอเขายิ่งใช้วิชาคัมภีร์เต่าเย่าขับเคลื่อนพลังรักษาให้กับจงยู่ ก็ยิ่งรู้สึกว่าพลังวิชาของยาวเย่วกงนั้นมีพลังมาก

พลังนี้ มันไม่เหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ส่องสว่างจ้าในจักรวาล แต่เป็นพลังที่อ่อนโยนดั่งสายน้ำ นุ่มนวลลื่นไหล

แล้วอีกอย่าง ยิ่งอ่อนโยน พลังก็ยิ่งมาก ไหลลื่นดั่งน้ำในแม่น้ำ ไหลไม่หยุดหย่อน แต่พอไปใช้ในคนที่ไม่มีความเมตตา พลังมันก็จะไม่มากมายเช่นนี้

ฉินหลั่งก็ตาเป็นประกายกระจ่างแจ้งในวิชา ตอนนั้นยาวเย่วกงถูกก่อตั้งโดยสาวน้อย ยังมีภาพวาดของย่าจู่ซืออยู่ด้วย ใบหน้าเรียบง่าย ระหว่างคิ้วแทรกความโศกเศร้าเล็กน้อย ดูเหมือนจะปลงตกทางโลก เหม่อมองดวงจันทร์และครุ่นคิด

ได้ยินคุณยายพริกบอกว่า ย่าจู่ซือเกิดในสมัยราชวงศ์ถัง ฝึกวิชาต่อกันมาทุกรุ่น ตระกูลรุ่งเรืองมาก แต่ละทิ้งทางโลก ไปอยู่ที่แถบหน้าผาสูงชัน แล้วก่อตั้งยาวเย่วกงที่รุ่งเรืองมาทุกรุ่น

เป็นแค่สาวน้อย ทำไมถึงได้ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว เลือกที่จะฝึกวิชาอย่างเงียบสงบนะ? เป็นเพราะว่าสมัยสาวๆ นั้นคงได้พบกับชายที่ดีที่สุด ชายคนนั้นสัญญากับย่าจู่ซือว่าจะไม่แยกจากกัน แต่ในคืนนั้น กลับจากไปโดยไม่บอกกล่าว และไม่ได้ข่าวคราวอีกเลย

ทนคิดถึงอย่างเจ็บปวดหลายปี ทางตระกูลบีบบังคับให้ย่าจู่ซือแต่งงานใหม่ ในคืนเข้าห้องหอ ย่าจู่ซือก็เลยหนีออกมา มาจนถึงในป่าแห่งนี้ สร้างรากฐานอย่างยากลำบาก แต่ตั้งใจฝึกวิชา และก่อตั้งสำนักขึ้น

ดื่มเหล้ากับพระจันทร์ เงาที่ส่องเห็นเป็น3คน จุดตะเกียงส่องหน้าผาทุกวัน ย่าจู่ซือตั้งใจฝึกวิชายาวเย่ว แต่สุดท้ายก็ยังตัดใจกับชายที่ตนรักไม่ได้

วงการต่อสู้นี้ ก็น่าจะเป็นความคิดถึงที่ย่าจู่ซือมีต่อชายที่รัก แต่ละกระบวนท่าล้วนแสดงถึงความอาลัยคะนึงหาชายที่รัก และบรรยากาศที่ตนเองใช้ชีวิตกับชายที่ตนรัก

ความเจ็บปวดของย่าจู่ซือ ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง น่าเสียดายที่ถูกผู้หญิงอีกคนมารับหน้าที่ตำแหน่งเจ้านายต่อมาเรื่อยๆ ทุกคนไม่มีใครเข้าใจความเศร้าโศกและขมขื่นของย่าจู่ซือ ดังนั้น ต่อให้มีฝีมือเก่งแค่ไหน ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถรวมเป็นหนึ่งกับดวงจิตของย่าจู่ซือได้ ไม่มีทางเข้าใจเคล็ดวิชาสำคัญได้

ฉินหลั่งเป็นเจ้านายผู้ชายคนเดียวของยาวเย่วกงในหลายพันปีมานี้ ในตอนที่คนรักต้องมีชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายนี้ ก็ได้เข้าใจถึงความรู้สึกที่ย่าจู่ซือคิดวิชาชุดนี้ขึ้นมาและอยากจะถ่ายทอดต่อ

ความรักที่ลึกซึ้ง！ความรักที่ลึกซึ้ง！

มีความรักที่ลึกซึ้งเท่าใด พลังของวิชาก็จะลึกซึ้งเท่านั้น！

ในตอนนี้ เหมือนเขาจะได้พูดคุยกับย่าจู่ซือในระยะห่างกว่าพันปี ดวงจิตรวมเป็นหนึ่ง ความรักและทางโลกคือสิ่งใด เหตุใดต้องให้คนพบพานกับความตายเพื่อจากลา? คัมภีร์เต่าเย่าเป็นวิชาที่ย่าจู่ซือเห็นชายที่ตนรักฝึกวิชาแล้วป่วยหรือได้รับบาดเจ็บ ย่าจู่ซือก็ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ เป็นการที่ใช้พลังวิชาทั้งหมดเพื่อช่วยคนที่รัก

ขอเพียงเพื่อคนที่ตนรัก ต่อให้จะใช้วิชาความรู้ทั้งหมดา ต่อให้ต้องใช้พลังวิชาทั้งหมดที่ร่ำเรียนมา ก็ยอม ได้ตายด้วยกัน ก็ถือว่าเป็นความสุขอย่างหนึ่ง……

ขอเพียงมีใจได้ตายพร้อมกัน คัมภีร์เต่าเย่าจึงจะมีพลังที่ยิ่งใหญ่ดั่งสายน้ำไหลไม่หยุดหย่อน คนทั่วไปนั้น พอพบปัญหาก็อยกย้ายหายหน้า ต่างคนต่างมีชีวิตของตนเอง มีหรือจะยอมสละชีวิตตนเองเพื่อช่วยเหลือคนรักที่หมดทางรักษาแล้ว?

ดังนั้นหลายพันปีมานี้ เจ้านายทุกๆ รุ่น นอกจากย่าจู่ซือแล้ว ก็ไม่มีใครเข้าใจเนื้อหาสำคัญของคัมภีร์เต่าเย่าเลย ไม่มีใครบรรลุคำสั่งสอนของยาวเย่วกงที่สืบทอดผ่านกันมานับพันปี

แต่ตอนนี้บุญพาวาสนาส่ง ฉินหลั่งบรรลุแล้ว ความรักที่เขามีต่อจงยู่สะเทือนไปทั้งแผ่นดิน ในที่สุดก็มีศิษย์รุ่นหลังเข้าใจดวงจิตวิชาการต่อสู้ของย่าจู่ซือแล้ว คงจะได้ตายตาหลับ มีความสุขในปรโลกแล้ว

ฉินหลั่งสัมผัสได้ถึงพลังที่ที่หลั่งไหลมาไม่หยุดหย่อน ใบหน้าของเขามีความเย็นปกคลุม เหมือนกับเดินในที่หนาวเหน็บ รอบกายหนาวเย็นเข้ากระดูก เขามีความรู้สึกเดียวกับจงยู่แล้ว

ทั้งสองมองหน้ากันนิ่งๆ เตรียมตัวตายพร้อมกันแล้ว

เอาฟืนไปดับไฟ นี่เป็นเคล็ดวิชาหน้าหนึ่งของคัมภีร์เต่าเย่า

ความฉลาดของย่าจู่ซือมองทะลุเวลานับพันปี ราวกับคาดเดาสถานการณ์ของฉินหลั่งได้

เปลี่ยนตัวเองให้เป็นฟืนไม้เพื่อไปดับไฟ โง่หรือเปล่า? ใครจะทำเรื่องโง่ๆ อย่างนั้นนะ?

น่าจะมีเพียงความรักที่หนักแน่น ถึงจะเอาพลังพลังของตนเองทั้งหมดส่งให้กับผู้หญิงที่ใกล้จะตาย รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ก็จะทำ

นึกถึงเคล็ดวิชา แล้วลงมือเดินลมปราณ

น้ำตาที่เป็นประกาย ไหลออกมาจากดวงตาของจงยู่

ฉินหลั่งเช็ดให้เธออย่างสงสาร

พลังชุดสุดท้าย ฉินหลั่งจะเอาพลังชุดสุดท้ายเคลื่อนไปให้กับจงยู่แล้ว

ฉินหลั่งไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาคิดว่า อีกสักครู่ตนเองจะถูกคนอื่นเห็นเข้า ว่าบนเตียงมีคู่รักคู่หนึ่ง กลายเป็นก้อนน้ำแข็งโปร่งแสงทั้งคู่ รวมร่างเป็นหนึ่งเดียว เป็นตายพร้อมกัน

ฉินหลั่งรู้สึกหมดแรง ดังนั้น พลังของเขาทั้งหมดจะถูกใช้หมดแล้ว ในตอนที่เขากำลังจะผ่อนมือ เพื่อใช้พลังทั้งหมดออกไปนั้น ก็มีพลังที่อ่อนนุ่มเคลื่อนเข้ามา พุ่งเต็มหน้าอก

ก็เลยคิดว่าความตายอาจจะยังไม่มาถึง แต่กลับกลายเป็นแสงไฟที่ไม่มอดดับ ลมพัดกลับมาโชติช่วงชัชวาลอีกครั้ง

ถูกต้อง คัมภีร์เต่าเย่าผ่านการใช้วิชาเอาฟืนไปดับไฟ หลังจากที่ฉินหลั่งผ่านการทดสอบความตายแล้ว ก็ได้รับพลังวิเศษดั่งเกิดใหม่

ก็เหมือนที่ฉินหลั่งหวงแหนชีวิต ตอนที่กำลังยอมแพ้กับการใช้วิชานั้น ตอนนั้นเขาก็จะกลายเป็นศพที่เดินได้ กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ไม่มีทั้งดวงจิตและวรยุทธ นี่เป็นสิ่งที่ย่าจู่ซือกำหนดไว้แต่แรกแล้ว

เพียงแต่ฉินหลั่งไม่มีความคิดที่จะยอมแพ้

พลังนั้น เดิมที่ก็นุ่มนวลไม่อ่อนแรง ราวกับหญิงสาวที่กำลังเล่นพิณ บรรเลงพิณใต้ดวงจันทร์ แล้วมันก็ค่อยๆ มีพลังมากขึ้น มีความแข็งแกร่งดั่งแรกเริ่มคิดค้นวิชา และพุ่งออกมาจากมือของที่เย็นเฉียบของฉินหลั่ง

กระบวนท่านี้ เรียกว่าพลังจุดเริ่มต้นของคัมภีร์เต่าเย่า

พลังชีวิตอันยิ่งใหญ่ หมุนเวียนผันเปลี่ยนไม่หยุดหยุด ยันต์โบราณสีเขียวรวบกันเป็นกลุ่ม เปลี่ยนเป็นแสงสว่างเข้าสู่ร่างของจงยู่

จุดลมปราณของฉินหลั่ง มีพลังลอยออกมา ฝ่ามือของเขาก็เริ่มอุ่นขึ้น ความเย็นในตัวก็เริ่มสลายไปพร้อมกับการเดินพลังของยันต์ เกล้ดน้ำแข็งที่ระหว่างคิ้วก็กลายเป็นหยดน้ำ ละลายลงที่พื้น พลังการถือกำเนิดของชีวิตบังเกิดเป็นประกายขึ้นในดวงตาของฉินหลั่ง

จงยู่ในตอนนี้ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้คนเห็นแล้วแปลกใจ เธอรู้สึกเพียงว่าตนเองแช่อยู่ในน้ำทะเลที่อบอุ่น เป็นความอบอุ่นที่สบายตัว จากเท้าพุ่งเข้ามาสู่หัวใจ

ส่วนน้ำแข็งตามตัว ก็เหมือนกับเศษโคลนบนหาดทราย ถูกน้ำทะเลซัดจนหมดสิ้นไป จากนั้น ใบหน้าที่เหี่ยวแห้ง ก็กลับมาเอิบอิ่ม มีชีวิตชีวาอีกครั้ง กล้ามเนื้อต่างๆ บนร่างกายก็กลับมาชุ่มชื้นอีกครั้ง

พลังจุดเริ่มต้นนั้น เป็นพลังดวงจิตและพลังวิชาของย่าจู่ซือ ช่างทำให้เห็นแล้วอึ้งไปตามๆ กัน หลังจากที่เธอผ่านความเป็นความตายมาแล้ว ในที่สุดก็คว้าเอาเคล็ดลับการเกิดใหม่มาจนได้

เส้นผมที่ดกดำของจงยู่ ก็เรียบเงา อ่อนนุ่มกว่าเมื่อก่อน กลายเป็นสาวสวยขึ้นในชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น แล้วยังดูมีชีวิตชีวากว่าเดิม！

……

ในที่สุด ฉินหลั่งก็เอามือออกมาจากหน้าผากของจงยู่ ตอนที่เอามือลงนั้น ก็ค่อยๆ เอาลงช้าๆ อย่างสงบ มีความนิ่งสงบราวกับเทพเซียน