รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 236 ยังจำน้องชายรองคนนี้ได้ไหม

บทที่ 236 ยังจำน้องชายรองคนนี้ได้ไหม

เพียง2-3วันหลังจากนั้น วันที่15ของเดือนกันยายนในปฏิทินจันทรคติก็มาถึง

ช่วงเช้า หลังจากที่ฉินหลั่งกินอาหารมื้อเช้าที่ลมเตรียมไว้เสร็จ ก็พูดกับสาวสี่คน ‘ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์’ ว่า “วันนี้คือวันที่สองตระกูลใหญ่ตระกูลหยูและตระกูลหลงแต่งงาน เมืองหลินอานอาจจะสนุกสนานมากๆ พวกเธอสี่คนไปเที่ยวดูสิ!”

เริ่มตั้งแต่เข้ามาพักในวิลล่า สาวสี่คน ‘ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์’ ก็คอยตามติดตัวรอบๆ ตลอด ฉินหลั่งรู้สึกเกรงใจพวกเธอมากๆ

ทุกครั้งที่ให้พวกเธอออกไปเที่ยว พวกเธอกลัวว่าจะไม่ได้รับใช้ดูแลฉันดีๆ แค่ไปเที่ยวละแวกข้างๆ ถ้าไม่ใช่เพราะฉินหลั่งไม่ให้ไปโรงเรียนด้วย พวกลมจะต้องตามไม่เว้นระยะห่างแน่นอน!

ลมเสิร์ฟชาให้ฉินหลั่งและพูดว่า “พวกเราสีคนได้อยู่เคียงข้างของคุณชายฉินก็คือเรื่องที่มีความสุขมากที่สุดมากที่สุดแล้ว”

พวกดอกไม้ยืนข้างฉินหลั่งยิ้มหวานและพยักหน้า

ฉินหลั่งสงสัยและถามว่า “เพราะคำสั่งเสียของคุณยาย พวกเธอก็เลยดีกับฉันขนาดนี้หรอ?”

พวกลมรีบส่ายหัวพร้อมกันลมพูดว่า “ทีแรก พวกเราอาจจะทำเพราะคำสั่งเสียของนายหญิงแถมคุณยังเป็นเจ้านาย แต่หลังจากที่ได้ใช้ชีวิตหลายวันที่ผ่านมา พวกเรารู้สึกกว่าคุณคือคนที่เมตตา เรื่องที่รับใช้คุณก็เลยกลายเป็นเรื่องที่พวกเรายอมทำด้วยความเต็มใจ”

ดอกไม้ก็มองไปทางฉินหลั่งด้วยสายตาที่อ่อนโยนและพูดว่า “คุณชายฉิน คุณเองก็ดีกับพวกเรามาก คุณเป็นถึงเจ้านาย แต่ยังเป็นห่วงพวกเรา ให้พวกเราพักผ่อนเช้าๆ ทุกคืน พวกเราจะอาบน้ำ ทำให้เตียงนอนอุ่นๆ คุณก็ไม่ยอม คุณคิดเผื่อพวกเราขนาดนี้ พวกเราสี่คนก็เลยชอบคุณมากๆ ดังนั้นพวกเราจะต้องดูแลคุณให้ครอบคลุมทุกด้าน ทำแบบนี้พวกเราถึงจะไม่รู้สึกผิด”

หิมะและดวงจันทร์พยักหน้า

มองไปทางผู้หญิงสี่คนที่ใสซื่อเหมือนกระดาษแผนสีขาว ในใจของฉินหลั่งก็เต็มไปด้วยความปลาบปลื้ม เขามองไปทางหญิงสี่คนตามลำดับ “โอเค พวกเธอดีกับฉันด้วยความจริงใจ ฉันจะจดจำไว้ในใจและไม่มีวันลืม”

หญิงสี่คนหน้าแดงพร้อมกันในเวลาเดียวกัน นี่เป็นการเขินอายจากผู้ชายครั้งแรกในชาตินี้ แก้มแดงเหมือนแอปเปิล ท่าทางที่เขินอาย ดูแล้วน่ารักมาก

ลมบิดตัวๆ ไปมาอย่างไม่รู้ตัว มองไปทางฉินหลั่งและพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “คุณชายฉิน พวกเราไม่ได้บอกว่าต้องการให้คุณทำอะไร ที่จริงแล้วก่อนหน้านี้ที่คุณไม่อยู่ พวกเราเคยคุยกันว่า แค่ให้พวกเราอยู่เคียงข้างคุณ รับใช้คุณเงียบๆ เห็นคุณมีความสุขทุกวัน นั่นก็คือความหวังอันใหญ่สุดของพวกเราแล้ว”

ดอกไม้หิมะดวงจันทร์ต่างก็ก้มหน้าและพยักหน้า

ฉินหลั่งไม่รู้ควรจะพูดอะไรแล้ว ในใจมีความรู้สึกที่มีความสุขปรากฏขึ้น

ผ่านไปหลายวินาทีฉินหลั่งตบมือและพูดว่า “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์ วันนี้ฉันพาพวกเธอไปเที่ยวที่เมืองหลินอาน！พวกเธอไปเตรียมตัว！”

พวกลมรีบพยักหน้า ต่างก็กลับไปที่ห้องจองตัวเอง คงจะไปแต่งตัว

ฉินหลั่งหยิบโทรศัพท์ออกมา ค้นเบอร์ของหลงเย้น ทีแรกเขาหวังที่หลงเย้นจะส่งการ์ดเชิญให้เขา แต่จนถึงเวลานี้ เขาไม่ได้รับข่าวสารใดๆ จากหลงเย้นเลย

วันนี้คือวันแต่งานของเธอ แต่หลงเย้นกลับไม่เชิญตัวเอง แต่ฉินหลั่งรู้สึกว่าตัวเองควรโทรไปยินดีหน่อย!

หลงเย้นในเวลานี้ อยู่ที่ห้องของพี่หลงหลิง

ในห้องแต่งด้วยทีมมงคล หลงหลิงใส่ชุดเจ้าสาวสีขาว นั่งอยู่บนเตียงสีแดง อีกไม่กี่ชั่วโมง เธอก็จะกลายเป็นเจ้าสาวของหยูหมิงแล้ว หลงหลิงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ก็เลยให้น้องสาวมาคุยเป็นเพื่อน

“พี่ พี่จะต้องจำความรู้สึกในวันนี้ไว้นะ รอให้ฉันแต่งงานพี่ก็สอนประสบการณ์ให้ฉัน ถึงเวลาจะได้รู้” หลงเย้นจับมือของหลงหลิงแล้วพูดอย่างเฮฮา

หลงหลิงรู้สึกตลกกัลคำพูดของหลงเย้นก็เลยยิ้มอ่อนๆ อารมณ์ที่ตึงเครียดเริ่มหย่อนลง

และในเวลานี้โทรศัพท์ของหลงเย้นดังขึ้น เป็นสายจากฉินหลั่ง หลงเย้นและหลงหลิงสบตากัน จากนั้นเธอก็รับสาย

“หลงเย้นยินดีด้วยที่เธอแต่งงานวันนี้ ฉันไปงานแต่งเอไม่ได้ก็เลยโทรมายินดี หวังว่าเฮจะรับเจตนาของฉันไว้นะ”

หลงเย้นและหลงหลิงตัวแข็งทื่อ ในใจของหลงเย้นขัดแย้งกันไปหมด ไม่รู้ว่าควรจะบอกฉินหลั่งไหมว่าคนที่แต่งงานไม่ใช่เธอ แต่เป็นพี่สาว

หลงหลิงคิดว่า ถ้าให้ฉินหลั่งรู้ว่าวันนี้คือวันแต่งของตัวเอง ไม่รู้ว่าเขาจะทำเรื่องบ้าๆ อะไร เธอไปจับที่มือของหลงเย้นแล้วส่ายหัวให้หล่อน

หลงเย้นตั้งสติและพูดว่า “ขอคุณนายมากๆ ไม่ได้เชิญนายมาวันแต่งงานของฉัน ขอโทษจริงๆ นายอย่าโกรธนะ”

“ไม่มีทาง เธอแต่งงานฉันแค่รู้สึกดีใจและอวยพรให้ก็พอแล้ว! โอเค ตอนนี้เธอต้องมีเรื่องทำมากมายแน่นอน ฉันไม่รบกวนเธอแล้ว! บ๊ายบาย!” พูดจบฉินหลั่งก็ตัดสายทิ้ง

“บ๊ายบาย…” หลงเย้นพูดตะกุกตะกัก หลอกฉินหลั่งทำให้ใจของเธอรู้สึกว่างเปล่า และมีความรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไร！เธอรู้ว่าฉันไม่ชอบเขา ถ้าให้เขารู้ อาจจะทำเรื่องอะไรที่บ้าๆ รอให้ฉันแต่งงานกับคุณชายหยูเสร็จ เขาก็จะเข้าใจจริงๆ ฉันไม่ใช่แฟนของจริงๆ ‘จงยู่’ หลงเย้น นี่เธอกำลังปกป้องเขา ไม่ต้องรู้สึกผิด” หลงหลิงปลอบใจ

“แต่ว่าฉัน……” หลงเย้นก็รู้สึกผิดอยู่ดี

“อย่าแต่ว่าแล้ว วันนี้คือวันที่ฉันแต่งงาน เธอจะต้องมีความสุขสิ ไม่อย่างงั้นฉันก็ไม่มีความสุขนะ ฟังที่ฉันพูดสิ ยิ้มอย่างมีความสุขหน่อยได้ไหม?” หลงหลิงพูด จากนั้นก็เห็นหลงเย้นยิ้มที่มุมปากหลงหลิงยิ้มปนพูด “แบบนี้แหละ ยิ้มแล้วสวยจริงๆ ！”

หลงหลิงเอาหยกรูปหงส์ออกมาจากหัวเตียง และยืดให้หลงเย้น “หลงเย้น วันนี้ช่วยใส่อันนี้และไปสถานที่งานแต่งกับฉัน”

หลงเย้นพูดด้วยความตกตะลึง “พี่ พ่อบอกกว่าหยกอันนี้เก็บไว้ที่ห้องพี่เท่านั้น ห้ามเอาออกไป เต็มไว้ที่เดิมเฮอะ”

หลงหลิงส่ายหัว พูดว่า “ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับหยกมาก แต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ฉันอยากจะใส่ร่วมงานด้วย! ไม่ว่ายังไงหลังจากที่แต่งงานเสร็จฉันก็ต้องเอาหยกนี้ไปด้วย หลงเย้นช่วยฉันเอาไว้เถอะ ไม่อย่างงั้นฉันจะรู้สึกว่างานแต่งขาดอะไรไป”

“นี่…นี่…” หลงเย้นลำบากใจจริงๆ ก่อนหน้านี้พ่อเคยย้ำว่า หยกอันนี้ของพี่ห้ามให้คนอื่นเห็น แต่ตอนนี้หลงหลิงจะให้ตัวเอาไปร่วมงานด้วย หลงเย้นมองไปทางสาวตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของพี่สาว สุดท้ายก็พยักหน้า “ก็ได้ ฉันจะช่วยใส่ไว้”

ฉินหลั่งพา ‘ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์’ ออกจากวิลล่าแล้ว เรียกแท็กซี่และไปที่ใจกลางเมืองเมืองหลินอาน

ฉินหลั่งและพวกเธอไปถึงที่ถนนเหอฝั่ง นี่เป็นถนนคนเดินที่มีชื่อเสียงในเมืองหลินอาน และมีสถานที่สนุกๆ พร้อมน้ำพุดนตรีด้วย มีนักท่องเที่ยวมากมาย

ผู้ชายบนท้องถนนเห็นฉินหลั่งพาสาวสวยสี่คนมา ต่างก็อิจฉากัน มีชายหนุ่มคนหนึ่งกินเต้าหู้ไปด้วย ดูพวกของฉินหลั่งไปด้วย จนไปชนใส่เสาไฟแดงไฟเขียวและแกงเต้าหู้ก็หกใส่ที่ตัว

พวกลมหัวเราะไม่หยุด ฉินหลั่งเห็นสาวสี่คนหัวเราะอย่างมีความสุข ในใจของเขาก็มีความสุขไปด้วย

หลังจากที่ฉินหลั่งพาพวกเธอเดินเล่นครึ่งชั่วโมง ก็ไปนั่งพักอยู่ที่ไม้หินอ่อนข้างทาง หิมะยืนอยู่ข้างหลังของฉินหลั่งและนวดไหล่ให้เขา ดวงจันทร์นั่งข้างฉินหลั่งและนวดขาให้เชา ลมและดอกไม้เดินไปทางไม่ไกล

ฉินหลั่งรีบพูดกับหิมะและดวงจันทร์ว่า “ไม่ต้องสนใจฉัน พวกเธอก็นั่งลงพักผ่อน

หิมะและดวงจันทร์ยิ้มปนพูด “คุณชายฉินพาพวกเราเดินนานขนาดนี้ หน้าผากก็มีเหงื่อออกแล้ว ร่างกายก็เหนื่อยแล้วแน่ๆ เลย พวกเรานวดให้คุณชายฉินไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย”

ฉินหลั่งพูดว่า “ตอนนี้ยังอยู่ด้านนอกอยู่เลย พวกเธอสองคนนวดให้ฉัน ไม่เหมาะสม หยุดเร็วๆ …………”

หิมะและดวงจันทร์พูดว่า：“ไม่มีอะไรไม่เหมาะสม พวกเราคือคนรับใช้ นวดให้คุณชายฉินเป็นเรื่องที่ต้องทำคุณชายฉินอยู่นิ่งๆ นวดอีก5นาที ความเหนื่อยของคุณก็จะหายแล้ว”

ลมและดวงจันทร์ก็กลับมาแล้ว ในมือของลมถือถุงแฮมเบอร์เกอร์ไว้ ดวงจันทร์ถือถึงน้ำโคก ทั้งสองเดินไปตรงหน้าของฉินหลั่ง เปิดถุงยิ้มปนพูดว่า “คุณชายฉินเอาก่อนหนึ่งอัน/ขวด”

“เออ…”ฉินหลั่งก็เลยเอาน้ำโคกและแฮมเบอร์เกอร์จากลมและดวงจันทร์ พูดกับพวกเขาว่า “พวกเธอก็กิน”

“อื่ม！”ผู้หญิงสี่คนพยักหน้าพร้อมกันเอาแฮมเบอร์เกอร์และน้ำโคก นั่งกินข้างฉินหลั่ง

ผู้ชายที่อยู่รอบข้างต่างตะลึงไปหมด มีผู้ชาย10กว่าคนเดินไปตรงหน้าของฉินหลั่งอย่างไม่รู้ตัว มองไปทางฉินหลั่งด้วยสายตาที่อิจฉาและพูดพึมพำว่า：“ดูสิ นั่นคือผู้ชาย แค่คนเดียวก็มีหญิงสี่คนตาม”

“ผู้หญิงสี่คนนี้สตรีมากเลยอ่ะ”

“นั่นน่ะ พวกเรามันโสดเขาคนเดียวแต่ครองเยอะขนาดนี้ ไม่ยุติธรรมจริงๆ เลย”

“ฉันยากจะปีนเข้าบ้านไอ้หมอนี้จริงๆ เลย ไปดูว่าตอนกลางคืนบ้าของมันจะเป็นยังไง”

……

ฉินหลั่งได้ยินคำพูดที่พวกผู้ชายคุยกัน ทำให้เขาทำตัวไม่ถูก มองไปทางผู้หญิงสี่คน พวกเธอกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่สนใจว่าผู้ชายพวกนี้จะพูดอะไรฉินหลั่งยิ้มอย่า

ขมขื่นและส่ายหัว

กินแฮมเบอร์เกอร์เสร็จ ภายใต้สายตาอันโกรธแค้นของชายทั้งหลาย ฉินหลั่งรีบพาผู้หญิงสี่คนไปทางปากซอย

ที่นี่ก็มีคนไม่น้อย แต่ผู้คนไม่ได้มองมาทางสาวสีคนที่อยู่กับฉินหลั่ง แต่มองไปทางอีกด้าน

มีคนร้องอย่างมีความสุข “รถแต่งงานมาแล้ว”

ฉินหลั่งต่างก็เป็นรถมองไปทาถนน มีรถสีดำขับมาช้าๆ ทั้งหมดเป็นรถปอร์เช่ รถคันที่อยู่ตรงกลางโรลส์ – รอยซ์แฟนทอมสีขาวคือรถเจ้าบ่าวเจ้าสาว

ทุกคนต่างก็เอาโทรศัพท์ถ่ายขบวนรถ

ฉินหลั่งและพวกลมยืนอยู่หลังผู้คน ตอนที่ขบวนรถผ่าน เขาตั้งใจมองไปรถเจ้าสาวเจ้าบ่าว แต่ถูกผ้าม่านปิดไว้ เห็นแต่หน้าของหยูหมิง ไม่เห็นหน้าของเจ้าสาว

ไม่นานขบวนรถก็ผ่านไป ทุกคนเหมือนยังดูไม่อิ่ม ผู้หญิงที่ใส่แว่นดำผมยาวพูดว่า “ขบวนรถแต่งงานของคุณชายหยูจะเดินทุกซอกมุมของเมืองหลินอาน สุดท้ายตอน11:30ถึงจะถึงบ้านตระกูลหยู 12:00แต่งงานกับคุณหนูตระกูลหลง ตอนนี้ฉันจะไปรอที่ตระกูลหยู มีใครจะไปด้วยไหม?”

ผู้หญิงพูดจบ มีคนส่วนมากเป็นคนที่อยากรู้อยากเห็นเหมือนเธอก็เลยมีคนจะไปด้วยมากมาย! ไม่นาน คนก็หายไปเกือบครึ่ง

ฉินหลั่งเห็น ‘ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์’ สี่คนก็เหมือนอยากจะไป ก็เลยพูดว่า “ถ้าพวกเธออยากไป งั้นฉันพาพวกเฮไป พอดีคนที่แต่งงานคือเพื่อนของฉัน”

พวกลมดีใจจนจูงมือของซึ่งกันและกัน พูดกับฉินหลั่งว่า “ขอบคุณค่ะคุณชายฉิน！คุณดีกับพวกเราจริงๆ เลย พวกเรายังไม่เคยเห็นงานแต่งที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลย อยากจะไปดูมาก”

ฉินหลั่งส่ายหัวเบาๆ ในใจคิดอยู่ว่าเขาดีกับพวกเธอจะสู้ที่พวกเธอดีกับเขาได้ยังไง?

ฉินหลั่งกำลังจะพาสาวสี่คนไปที่ตระกูลหยู และในตอนนี้ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เป็นเบอร์จากตระกูล！

เบอร์ของคนในตระกูลฉินหลั่งจะไม่เหมือนกับคนอื่น 7และ8เห็นได้บ่อยมาก เพราะ“7” และ “ฉิน” มีเสียงใกล้เคียงกัน “8” ก็เหมือนคนทั่วไปเป็น เลยมงคล พอเห็นเบอร์นี้ “——717888” ความรู้สึกแรกของฉินหลั่งก็คือ นี่เป็นเบอร์ที่โทรมาจากตระกูล

“ฉินหลั่ง！สวัสดี จำน้องชายรองคนนี้ได้ไหม?” เสียงหนุ่มที่สดใสเต็มไปด้วยความมั่นใจและความฉลาดดังขึ้น แค่ฟังเสียงก็ทำให้รู้ว่าต้องเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีแน่ๆ