รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 224 ใครคือคนที่เขารักกันแน่

บทที่ 224 ใครคือคนที่เขารักกันแน่

ฉินหลั่งตกใจ รู้สึกเหมือนว่าจะมีความเข้าใจผิดอยู่ในนั้น ฉินหลั่งจึงถามว่า “หมายความว่า ท่านจูแย่งหลี่เซี่ยวหยาวไปจากยายเหรอ”

ยายปี้หวู้กล่าวว่า “ยังไงนังตัวนี้ก็กำลังจะตาย ก่อนตายฉันจะต้องรู้ความจริงให้ได้ ฉัน จูชุยส่วยและหลี่เซี่ยวหยาว เราเป็นศิษย์สำนักเดียวกัน ฉันและเขาชอบหลี่เซี่ยวหยาว หลี่เซี่ยวหยาวก็ชอบพวกเรา เราต่างรู้เรื่องนี้อยู่แก่ใจ หากคนสามคนใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปมันจะดีแค่ไหน?”

“แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง จูชุยส่วยตัวแสบ พาเด็กผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมาจากไหนไม่รู้และขอให้ศิษย์น้องรักษา เธอถือโอกาสอยู่กับศิษย์น้องทั้งวันทั้งคืน พูดกันอย่างดีว่าหาถึงวิธีการรักษาเด็กผู้หญิง ที่ไหนได้ อยากครอบครองไว้คนเดียวมากกว่า!”

จูชุยส่วยพูดอย่างเย็นชา “เชอะ ผู้หญิงคนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอ ฉันและศิษย์พี่ชาย คนที่มีทักษะทางการแพทย์ที่ดีที่สุดคือศิษย์พี่ชาย เธอและฉันรู้เพียงขนแมว ดังนั้นฉันจึงปล่อยให้ศิษย์พี่ชายรักษา ! ฉันไม่ได้บอกว่าไม่ให้เธอมาดูแลหล่อนนี่ เธอไม่มาเอง”

ยายปี้หวู้พูดเยาะ “ตอนฉันเห็นผู้หญิงเลวอย่างแกทำออเซาะศิษย์น้องต่อหน้าฉัน ฉันรู้สึกคลื่นไส้ ฉันไม่อยากไปได้ไหม?”

ยายปี้หวู้กล่าวต่อว่า “ผู้หญิงคนนั้นอยู่กับเรามาครึ่งเดือน แต่ละวันก็ดีๆร้ายๆไม่ได้สติ จากนั้นครอบครัวของเธอก็ขับรถมาหาที่นี่ เราจึงส่งเธอไป”

“หลังจากนั้น ศิษย์น้องก็ทำตัวแปลกแยก และเริ่มสนิทสนมกับผู้หญิงตัวนี้มากขึ้นทุกวัน เขาไม่มองฉันเลย ฉันเสียใจมาก ตอนแรกฉันคิดว่าตราบใดที่ศิษย์น้องมีความสุข ฉันก็จะไม่เกลียดยัยตัวนี้ แต่อีตัวนี้ยิ่งอยู่ยิ่งเกินเลย เธอหลายใจ เธอพาผู้ชายจำนวนมากกลับมายั่วให้ศิษย์น้องโกรธ!”

จูชุยส่วยยิ้มเศร้า “ฉันยั่วให้เขาโกรธ แต่เธอเคยเห็นมีครั้งไหนที่เขาโกรธจริงๆไหม?” Gยายปี้หวู้เพิกเฉยต่อจูชุยส่วย และกล่าวต่อว่า “ ไอ้ตัวนี้มักจะไม่อยู่ ฉันคิดว่าโอกาสของฉันมาถึงแล้ว ฉันพยายามเข้าใกล้ศิษย์น้อง ทำอาหาร เสิร์ฟชา รินน้ำ ซักเสื้อผ้าและแม้แต่เทกระโถนของเขา แต่ไม่ได้ทำให้เขาหวั่นไหวเลย วันหนึ่งเขาบอกฉันว่า เขามีคนในใจแล้ว และเขาก็รับคนที่สองเข้ามาไม่ได้แล้ว!”

“หลังจากที่ศิษย์น้องเข้าไปอยู่ใน ก็ไม่เคยออกมาอีกเลย ฉันไม่มีโอกาสได้เห็นเขาอีก ทุกอย่างเป็นเพราะอีนังตัวนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอทำร้ายจิตใจศิษย์น้อง ตอนนี้อย่างน้อยฉันก็ยังคุยกับเขาได้ …”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ในตาของยายปี้หวู้ก็เต็มไปด้วยน้ำตาแล้ว

ฉินหลั่งอึ้งและมองไปที่จูชุยส่วยซึ่งก็ดูประหลาดใจเช่นกัน เธอมองไปที่ยายปี้หวู้และถามว่า “เธอบอกว่าคนที่อยู่ในใจเขาคือฉัน?”

ยายปี้หวู้พูดอย่างโมโห “เธอกำลังประชดฉันหรือ?”

ฉินหลั่งพูดเสียงดังว่า “ ไม่นะยาย เป็นแบบนี้นะ ท่านหลี่เซี่ยวหยาวก็พูดกับท่านจูแบบนี้ ทำให้ท่านจูคิดว่า “บุคคลในใจของฉัน” ที่เขาพูดถึงคือยาย ท่านจูจึงเกลียดยายแบบนี้”

ยายปี้หวู้ตกใจมาก เธอมองไปที่จูชุยส่วยและถามว่า “คนที่เขาพูดถึงไม่ใช่เธอเหรอ”

จูชุยส่วยยิ้มและพูดว่า “ทีแรกฉันคิดว่าไม่ใช่ฉัน แต่หลังจากฟังเธอพูดฉันก็คิดว่าเป็นฉันอีกครั้ง!”

ยายปี้หวู้ครุ่นคิดและหัวเราะเยาะ “ฉันคิดว่าฉันคิดผิด เธอคบผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ศิษย์น้องจะชอบผู้หญิงเละเทะอย่างเธอได้อย่างไร คนที่อยู่ในใจเขาควรจะเป็นฉันสิ!”

ฉินหลั่งรู้สึกขัน ปรากฏว่าทั้งสองคนคิดเสมอว่าอีกฝ่ายคือคนที่หลี่เซี่ยวหยาวรัก นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาเข้าใจผิดกัน

ยายปี้หวู้กล่าวว่า “ไม่ว่าคนที่ศิษย์น้องรักจะเป็นใคร ไม่ฉันก็เธอ บางทีเขาอาจจะรักทั้งคู่ แต่ก็ไม่อยากทำให้อีกฝ่ายเสียใจ วันนี้ฉันจะจัดการกับเธอ และกลับไปที่ภูเขาเทียน บอกเขาว่าเธอตายไปแล้ว ศิษย์น้องจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอยู่กับฉัน!”

“ตายซะนังสารเลว!”

ยายปี้หวู้ส่งเสียงคำรามอย่างรุนแรงและใช้ฝ่ามือตบศีรษะของจูชุยส่วย

เคล็ดลับนี้เรียกว่า “ทาร์ซานทับลง” เมื่อกี้ลมใช้วิธีนี้จัดการกับเจ้าหน้าที่ทั้งสอง ยายปี้หวู้เป็นปรมาจารย์ของ “ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์” ฝ่ามือนี้จะมีพลังมากกว่าเธอมาก หากลงไปที่หัวของจูชุยส่วยจริงๆ เธออาจจะตายได้ทันที!

“ฉินหลั่งสูตรที่ 14!” จู่ๆจูชุยส่วยก็ตะโกนขึ้น

“อา … ” ฉินหลั่งผงะ

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาได้รื้อฟื้นการโจมตี 36 วิธีของ 'เทียนหนานเทียนเป่ย' กับจูชุยส่วย เขาฝึกฝนมาอย่างเชี่ยวชาญ เมื่อได้ยินสิ่งที่จูชุยส่วยพูด ฉินหลั่งไม่ต้องคิดมากเขายืนอย่างมั่นคงทันที เหยียดมือซ้ายไปข้างหน้าและใช้มือขวากระแทกกับข้อมือของยายปี้หวู้ เสียง “ปัง” ขัดขวางการโจมตีที่รุนแรงของยายปี้หวู้ ยายปี้หวู้ยื่นมือออกไปเพื่อโจมตีจูชุยส่วยอีกครั้ง ฉินหลั่งก็สลายด้วยสูตรที่ 18 ทำให้การโจมตีสองครั้งติดต่อกันของยายปี้หวู้ล้มเหลว

“นังสารเลวคนนี้สอน “เทียนหนานเทียนเป่ย!”ให้เธอเหรอ!”ยายปี้หวู้กล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ใช่ครับยาย ผมไม่ต้องการให้เกิดอะไรกับพวกคุณ โปรดไว้ชีวิตท่านจูเถอะ!” ฉินหลั่งกล่าว

ขณะที่ฉินหลั่งกำลังคุยกับยายปี้หวู้ ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ถึงลมแรงที่อยู่ด้านหลังเขา จากนั้นเงาสีขาวก็ไปโผล่เบื้องหน้าของยายปี้หวู้ และตบหน้าอกของยายปี้หวู้ “เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ”หลายครั้ง ครั้ง แล้วเธอก็บินออกไป ล้มลงกับพื้นและอาเจียนเป็นเลือด

จูชุยส่วยปรากฏตัวขึ้นและหัวเราะเยาะ “ศิษย์พี่ มาดูกันว่าวันนี้ใครจะตาย!”

สาวทั้งสี่ “ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์” รีบคว้าตัวยายปี้หวู้และพยุงเธอขึ้นมา

“ท่านจู ทำไมท่านต้องลอบทำร้ายยาย!” ฉินหลั่งพูดอย่างโกรธเคือง

จูชุยส่วยกล่าวว่า “เธอไม่เห็นเหรอว่าก่อนหน้านี้เขาตบฉันกี่ครั้ง ฉันจะเอาคืนบ้างไม่ถูกเหรอ!

ฉินหลั่งมองไปที่จูชุยส่วย จากนั้นก็มองไปที่ยายปี้หวู้แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสสองคนโปรดอย่าทะเลาะกันอีกเลย พวกคุณทั้งสองคนได้รับบาดเจ็บสาหัส หากสู้ต่อไป จะต้องมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นแน่”

หลินจูช่วยพยุงจูชุยส่วยและเกลี้ยกล่อม “ช่างมันเถอะราชินี ท่านกลับบรูไนไปรักษาอาการบาดเจ็บกับฉันก่อนเถอะนะ”

“ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์”หญิงสาวทั้งสี่ชักชวนยายปี้หวู้：

“นายหญิง ร่างกายของท่านเป็นสิ่งสำคัญ กลับไปฟื้นฟูพลังแล้วค่อยกลับมาจัดการกับนังสารเลวนี่ก็ยังไม่สาย”

“ใช่ค่ะ นายหญิง สุขภาพของท่านสำคัญกว่า”

“ค่อยหาจังหวะมาฆ่ามันให้ตาย”

…….

ยายปี้หวู้กล่าวอย่างเย็นชา “วันนี้ฉันจะฆ่านังตัวนี้ให้ตาย!”

เธอมองไปที่ฉินหลั่งและพูดว่า “ฉินหลั่ง ตอนที่เธออยู่ที่จีนหลิงยายก็ดีกับเธอมาก เธอช่วยยายฆ่านังตัวนี้ให้ได้และยายจะถ่ายทอดทักษะทั้งหมดที่มีให้เธอ!

ตำแหน่งเจ้าสำนักยาวเย่วกงก็ให้เธอนั่ง นา นี่คือแหวนของเจ้าสำนักแห่งยาวเย่วกง รับไว้ แล้วเธอจะได้เป็นเจ้าสำนักแห่งยาวเย่วกงในอนาคต!”

จากนั้นยายปี้หวู้จึงถอดแหวนของเธอออก มันเป็นแหวนที่เธอใช้ปิดเชือกสีแดงในวิลล่าที่จีนหลิงในวันนั้น และโยนไปที่ฉินหลั่ง

ฉินหลั่งหยิบมันไว้ในมือและพูดอย่างเขินอาย “ยาย ผม … ไม่สามารถจัดการกับท่านจูได้”

“อะไรนะ! ศิลปะการต่อสู้ของฉันดีกว่าของนังสารเลวอย่างจูชุยส่วยมาก ในยาวเย่วกงมีนักเรียนเป็นร้อย ทำไมเธอถึงไม่ช่วยฉัน?”

จูชุยส่วยยิ้มและพูดว่า “ศิษย์พี่ คุณได้ยินไหมฉินหลั่งไม่ได้สนใจพี่เลย พี่คิดว่ายาวเย่วกงมันวิเศษมากเหรอ น่าขยะแขยงสิ้นดี!”

จูชุยส่วยหันไปพูดกับฉินหลั่ง “ ฉินหลั่งเธอไม่จำเป็นต้องฟังหญิงชราคนนี้ ศิลปะการต่อสู้ที่เธอรู้ ฉันก็รู้เหมือนกัน ถ้าเธอช่วยฉันเอาชนะเธอ เมื่อฉันฆ่าเธอแล้ว ฉันจะขอให้สามีของฉันแต่งตั้งคุณให้เป็นทางการในบรูไน คุณจะมีเงินใช้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดและเพลิดเพลินกับสาวงามได้ไม่รู้จบ!”

ฉินหลั่งส่ายหัวไปที่จูชุยส่วยและกล่าวว่า “ท่านจู ผมไม่สามารถช่วยให้คุณเอาชนะยายได้ ผมหวังว่าคุณทั้งสองจะสบายดี”

“ อะไรนะ! ฉันอุตส่าห์สอน “เทียนหนานเทียนเป่ย”ให้เธอ เธอจะตอบแทนฉันแบบนี้เหรอ!” จูชุยส่วยพูดด้วยความโกรธ

“ฮ่าฮ่า!” ยายปี้หวู้หัวเราะ “ฉันก็รู้จักเด็กคนนี้ก่อน ยังไงเขาก็ต้องเอียงมาที่ฉันมากกว่า นังสารเลวจู หากฉินหลั่งไม่ช่วย เธอต้องตายแน่ๆ!”

เมื่อพูดเช่นนั้น ร่างกายของยายปี้หวู้ก็รุนแรงขึ้นอีกครั้ง หญิงสาวทั้งสี่ “ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์” ก็กระเด็นไปข้าง ๆ และยายปี้หวู้ก็พุ่งไปทางจูชุยส่วยทันที

“หญิงบ้า ใครจะอยู่หรือตายเดี๋ยวก็รู้!” จูชุยส่วยหยุดเท้าของเขาและร่างของเขากลายเป็นเป็นเงาสีขาว ในพริบตาสองร่างสีแดงและสีขาวก็ต่อสู้กันอีกครั้ง

ฉินหลั่งกังวลมาก ผู้อาวุโสทั้งสองได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว การโจมตีที่รุนแรงเช่นนี้จะส่งผลเสียต่อร่างกายอย่างมาก หากคนใดคนหนึ่งถูกอีกฝ่ายโจมตี จะมีปัญหาแน่นอน ถึงตอนนั้นความตายจะใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฉินหลั่งก็กระโดดเข้าสู่การต่อสู้ทันที และใช้ “เทียนหนานเทียนเป่ย” โดยสาบานว่าจะหยุดทั้งสองให้ได้

ยายปี้หวู้ส่งฝ่ามือไปที่จูชุยส่วย เมื่อเห็นว่าจูชุยส่วยไม่มีทางหลบหนี เธอไม่คิดว่าฉินหลั่งจะใช้ “หายนะไปทางทิศตะวันออก” และทำให้มือของเธอหลงทาง

ยายปี้หวู้กล่าวด้วยความโกรธ “ทำไมเธอถึงช่วยผู้หญิงตัวนี้!”

เมื่อเธอพูด จูชุยส่วยถือโอกาสม้วนแขนเสื้อคลุมสีขาวของเธอ ม้วนเสื้อคลุมแขนยาวแล้วยิงไปที่คอของยายปี้หวู้เหมือนงู ฉินหลั่งตกใจและใช้กลอุบาย “เหมือนตราประทับ” ดึงส่วนโค้งบนแขนทั้งสองข้าง ใช้แรงดึงเอาแขนเสื้อให้หลุดไป

จูชุยส่วยพูดด้วยความโกรธ “เธอไม่ช่วยเขา และไม่ช่วยฉัน มาทำอะไรที่นี่ ออกไป!” ทักษะของฉินหลั่งไม่ดีเท่าทั้งสองคน โชคดีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสกันทั้งคู่ ฉินหลั่งจึงพอรับไหว แต่เขาก็ไม่กล้าพูด เขารู้สึกผิดหวังจริงๆ เขาใช้พลังแค่ครั้งเดียวก็ถูกทั้งสองตีออกมาแล้ว อย่าพูดถึงเรื่องที่จะทำให้สองฝ่ายหยุดทะเลาะกันเลย

ทั้งสามคนกำลังต่อสู้กันจนมาถึงทะเลสาบ ฉินหลั่งเห็นว่าน้ำใต้เท้าสูงถึงหัวเข่า และกำลังลึกลงไปอย่างช้าๆ อีกสองคนได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขาเหนื่อยมากหลังจากต่อสู้มานาน ตอนนี้เมื่ออยู่ในน้ำจะเหนื่อยมากขึ้น แต่หัวใจในการฆ่ากันไม่ได้อ่อนแอลงเลย

ยายปี้หวู้รู้ดีว่าทุกครั้งที่เธอทำร้ายจูชุยส่วย จะต้องถูกฉินหลั่งขัดขวาง เธอครุ่นคิดและคิดได้ว่า “ฉันจะใช้พลังภายในยึดติดกับอีนั่นไว้ และใช้พลังภายในทำร้ายเธอ!”

ขณะที่เขาเรียกพลังภายในและส่งไปทางจูชุยส่วย ฉินหลั่งก็รับไว้ได้ตามคาดอีกครั้ง ในขณะเดียวกันที่ฝ่ามือจูชุยส่วยฟาดใส่ยายปี้หวู้ ก็ได้รับการสลายโดนฉินหลั่ง

ในตอนแรกจูชุยส่วยต้องการถอนฝ่ามือของเธอ แต่เธอก็ค้นพบว่าฝ่ามือของเธอถูกดึงดูดด้วยพลังที่เหนียวแน่น จากนั้นเธอก็รู้สึกได้ถึงการไหลเวียนของพลังภายในจากร่างกายของฉินหลั่งที่ส่งไปยังฝ่ามือของเธออย่างรุนแรง

จูชุยส่วยไม่กล้าประมาทและเรียกกำลังภายในของเธอมาต่อต้านทันที!

เพราะเหตุนี้ทั้งสองจึงไม่กล้าถอนมือ มิฉะนั้นพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บจากกำลังภายในของอีกฝ่ายทันที ในตอนนี้ถือว่าจุดจบได้ถูกกำหนดขึ้นแล้ว

พลังภายในทั้งสองของจูชุยส่วยและยายปี้หวู้มาบรรจบกันในร่างกายของฉินหลั่ง ฉินหลั่งเป็นเหมือนภาชนะ และมีการปลูกฝังพลังภายในมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เขาไม่มีพื้นฐานกำลังภายในที่จะต้านทาน มีเพียงความรู้สึกของกระแสร้อนทั้งสองด้าน ส่งผ่านในร่างกายอย่างต่อเนื่อง

อุณหภูมิร่างกายของฉินหลั่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนบนของศีรษะร้อนและสมองเริ่มมึนงง

ขาของฉินหลั่งอ่อนแรงและเขาก็ค่อยๆนั่งลง จูชุยส่วยและยายปี้หวู้ทำได้เพียงนั่งลงตามฉินหลั่ง แม้ว่าทั้งสองจะรู้ว่าวิธีนี้จะทำร้ายฉินหลั่งและตัวเอง แต่ตอนนี้ เมื่อขึ้นอยู่บนหลังเสือ ก็ยากจะลงได้ ไม่มีใครกล้าถอนมือออก ทั้งสองมีความปรารถนาในใจ ว่าอีกฝ่ายจะตายก่อน ชีวิตนี้จะไม่มีความเสียใจอะไรอีกเลย