รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 145 ไปจัดการมันซะ

บทที่145 ไปจัดการมันซะ

เมื่อเห็นว่าแม่ซุนและทุกคนมองมาที่ตน ซุนเย่วก็รู้สึกตึงเครียดมาก เธอกำมือแน่นแล้วหันหน้าไปทางอื่น

“หนูลาออกแล้ว”ซุนเย่วพยายามอย่างมากกว่าจะกล้าพูดออกมา

“ว่าไงนะ！”แม่ซุนเอามือตบโต๊ะอย่างแรง แก้วบนโต๊ะ“เพล้งพล้าง”：“ตั้งแต่เมื่อไหร่？”

“3เดือนกว่าแล้วค่ะ”หัวใจของซุนเย่วแขวนอยู่กลางอากาศ เธอพูดอย่างกลัวๆ

“3เดือนกว่าแล้ว！ให้ตายสิ แล้วตอนนี้แกทำอะไรกิน！”แม่ซุนมองซุนเย่วอย่างเดือดดาล สายตากลัดกลุ้มและโมโห ลูกสาวคนนี้ ทำให้เธออยากจะบ้าตายจริงๆ！

“ไม่มีงานทำ”

“แก！”เมื่อได้ยินที่ซุนเย่วพูด แม่ซุนก็ยืนขึ้นอย่างไว เพื่อจะตบหน้าซุนเย่ว ดีที่ส้งเส่นเอ๋อห้ามไว้ได้ทัน ซุนเย่วนั้งอยู่บนโซฟาไม่ขยับไปไหน

“เจ้าลูกสาวคนนี้ ทำให้แม่สบายใจไม่ได้เลย ！จริงๆเลย เรื่องใหญ่และเวลานานขนาดนี้ แกไม่บอกฉันสักคำ！แกไม่ใช่เด็กอายุ16นะ แก26แล้วซุนเย่ว จนถึงตอนนี้แล้วยังไม่เอาไหนแบบนี้อยู่อีก ต่อไปแกจะใช้ชีวิตยังไง！ถ้าไม่มีเงิน ไม่มีที่ให้อยู่แล้ว ไม่ต้องมาหาฉัน ฉันก็ไม่มีเงินเหมือนกัน！”

แม่ซุนโมโหมาก สีหน้าเธอน่ากลัวมาก：“เป็นเพราะไอ้ผู้ชายคนนั้นใช่ไหม？ห้ะ？ต้องใช่แน่ๆ ดูซิเนี่ยแกไปเจอคนอะไรมา ตอนนี้เป็นไงล่ะ ไอ้นักต้มตุ๋นนั่นหลอกแกจนไม่มีงานทำแล้ว ตอนนี้แกยังพูดอะไรได้อีก？”

ซุนเย่วไม่มีอะไรจะพูด เธอนั่งพิงศีรษะบนโซฟา แม่ไม่เคยยอมฟังความคิดเห็นของเธอ นี่คือเหตุผลว่าทำไมหลังจากที่เธอลาออก มาตั้งนานแล้วแต่ไม่บอกแม่

“แม่งเอ้ย ทำให้เย่วเย่วเป็นถึงขนาดนี้！มันนี้เลวจริงๆ！”ย้าวเป่าด่าทอ ถึงแม้ความสัมพันธ์ของซุนจิงกับซุนเย่วไม่ค่อยดีนัก แต่ย้าวเป่ากับซุนเย่วยังถือว่าดีมาก ในฐานะพี่เขย ก็เป็นผู้ชายคนที่สองของครอบครัว ย้าวเป่าต้องทำเพื่อน้องสาวภรรยาอยู่แล้ว：“แม่ครับ ไอ้หมอนั่นมันอยู่ในห้องน้ำใช่ไหม ผมจะไปลากหัวมันออกมา แล้วถามว่ามันเข้าหาเย่วเย่วทำไม ถ้ามันกล้าตุกติกผมจะจัดการมันเอง！”

“ใช่แล้วย้าวเป่า แกไปห้องน้ำแล้วลากตัวมันออกมา ไม่ต้องเกรงใจมัน จะลงไม้ลงมือก็ได้ แต่ระวังหน่อย อย่าทำจนเกิดเรื่อง แค่ให้มันไปจากซุนเย่วเองก็พอ”แม่ซุนคิดว่าให้ย้าวเป่าจัดการเรื่องนี้ก็เป็นวิธีทีที่ไม่เลว

“พี่ย้าว ผมไปด้วย！ถ้าไอ้หมอนั่นกล้าโต้ตอบ ผมก็จะไม่เกรงใจแล้ว ผมจะซัดหน้ามันเอง！”เกาเฉียงก็เอาด้วย ให้ฉินหลั่งกับซุนเย่วตัดความสัมพันธ์กัน แบบนี้เขาก็จะได้จีบซุนเย่วง่ายขึ้น？

“อืม เธอสองคนไปด้วยกัน！ควรทำยังไงก็เอาอย่างนั้น ใช้วิธีลูกผู้ชายของพวกเธอจัดการ……”แม่ซุนยุยง

“พวกนายจะทำอะไร？ฉันลาออกแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขา”เมื่อซุนเย่วได้ยินว่าย้าวเป่ากับเกาเฉียงจะไปจัดการฉินหลั่ง จะไม่ให้ร้อนรนได้ยังไง เธอยืนขึ้นเพื่อไปขวางย้าวเป่า

“ไม่เกี่ยวกับมันได้ยังไง ซุนเย่ว แกนี่นะ ฉันว่าแกโดนไอ้หมอนั่นล้างสมองแล้วล่ะ”แม่ซุนขวางซุนเย่ว แล้วมองไปยังย้าวเป่า：“รีบไปเถอะ ไม่ต้องสนใจเธอ！”

“เกาเฉียง ไปกัน”ย้าวเป่าเรียกเกาเฉียง ทั้งคู่เดินไปยังห้องน้ำ

“พวกนายจะทำอะไร กลับมานะ ไม่เกี่ยวกับเขา！”ซุนเย่วร้อนใจ เธออยากไปห้ามทั้งสอง แต่เธอโดนแม่ซุนกับซุนจิงจับไว้แน่นซุนเย่วอยากหนีออก แต่ลำพังเธอคนเดียวจะหนีจากน้ำมือของคนสองคนได้ยังไง

“ปล่อยหนูนะ ปล่อยสิ หลีกไป พวกนายกลับมานะ มันไม่เกี่ยวกับเขา……”ซุนเย่วแทบจะสู้กับแม่และซุนจิงอยู่แล้ว เธอตะโกนเสียงดัง：“ฉินหลั่ง คุณรีบหนีไป พวกเขาจะเข้าไปทำร้ายคุณ！รีบไปสิ รีบไป ……”

“แกกลัวแบบนี้ ยอมรับแล้วใช่ไหมว่ามันทำให้แกเป็นแบบนี้？”ซุนจิงกอดซุนเย่วพลางพูด：“วันนี้ไอ้หมอนั่นมันเข้ามาในบ้านเรา แกคิดหรอว่ามันจะหนีไปได้？”ซุนจิงมองย้าวเป่า：“ที่รัก ซุนเย่วยอมรับแล้วว่าไอ้หมอนั่นเป็นคนทำ ไม่ต้องเกรงใจมัน จัดการได้เลย”

ส้งเส่นเอ๋อยืนขึ้นอย่างกระวนกระวายข้างๆซุนเย่ว เธอไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรได้บ้าง ดูผู้ใหญ่3คนขัดแย้งกัน เธอไม่อาจช่วยอะไรได้เลย ทำได้เพียงพูดอย่างไร้ประโยชน์ข้างๆ：“พวกคุณหยุดทะเลาะกันได้แล้ว พอเถอะ…”

ย้าวเป่าและเกาเฉียงเดินไปถึงประตูห้องน้ำแล้ว พวกเขาเห็นเพียงแผ่นหลังของชายหนุ่มคนหนึ่ง พลางใส่หูฟังฟังเพลง มือที่ใส่ถุงมือพลาสติกพลางใช้แปรงขัดด้านนอกของชักโครก ข้างๆมีถึงน้ำและผ้าขี้ริ้วสีเขียวผืนหนึ่ง น้ำในถังนั้นดำมาก

“แก แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินใช่ไหม？”ย้าวเป่าพูดขึ้น แต่ชายหนุ่มคนนั้นยังคงขัดชักโครกอยู่

“แม่ง ทำเป็นไม่ได้ยิน เกาเฉียง”ย้าวเป่าเรียก เกาเฉียงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ทั้งสองเดินเข้าใกล้ชายหนุ่มอย่างช้าๆ

“แม่ง ก่อนหน้านี้ทำเป็นว่าชนะใจคุณซุนได้แล้ว ฉันจะให้หัวแกเต็มไปด้วยน้ำชักโครกเลย！”เกาเฉียงเดินไปด้านหน้าฉินหลั่งค่อยๆนั่งยองๆ แล้วยกถังสีเขียวขึ้นช้าๆ ชูขึ้นเหนือไหล่ ใช้หลัก“เทลงมาจากที่สูง”ปรับให้ตรงศีรษะฉินหลั่ง

ย้าวเป่ายกนิ้วให้เกาเฉียง ความหมายก็คือ คุณนี่มันร้ายจริงๆ

เกาเฉียงใกล้ประคองถังนี่ไม่อยู่แล้ว เขาอยากให้น้ำชักโครกในถังนี้สาดลงบนศีรษะฉินหลั่งโดยเร็ว

ทันใดนั้น จู่ๆชายหนุ่มก็หันมาจะหยิบผ้าขี้ริ้ว เมื่อเห็นหน้าชายหนุ่ม ย้าวเป่าตกใจมาก มือของเขาวางลงไปบนแขนเกาเฉียงโดยอัตโนมัติ

“ซ่า！”

น้ำชักโครกทั้งถังสาดลงบนหัวเกาเฉียงเต็มๆ เขาเปียกไปทั้งตัว และกินน้ำชักโครกไปไม่น้อย รสชาติผงซักฟอก ผ้าขี้ริ้ว และน้ำชักโครกล้วนได้กลิ่นทั้งหมด น้ำชักโครกไหลออกมาจากปากเขา เกาเฉียงกลื่นลงไปอีกนิดเดียวก็จะอ้วกออกมาแล้ว

ฉินหลั่งและย้าวเป่าแค่เลอะตรงกางเกงเล็กน้อย

“สาดน้ำลงบนศีรษะตัวเองทำไมเนี่ย？จริงๆเลย กระเด็นโดนเท้าผมเนี่ย”ฉินหลั่งถอดหูฟังออก และมองส่วนต่างๆของร่างกายตัวเอง ดีที่ไม่โดนจนเปียก

“เอ้ะ คุณทำไม……”ฉินหลั่งพึ่งสังเกตได้ ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือย้าวเป่า คนที่ขอยืมเช่าคฤหาสน์ตนเมื่อวานนี้

“ฮ่า ฮ่า……”ย้าวเป่ายิ้มแห้ง ขณะเดียวกัน เกาเฉียงยังคงอยู่อีกด้านหนึ่ง เขาก็ไม่กล้ายอมรับว่าตัวเองก็จำฉินหลั่งได้

เมื่อครู่ที่ยืนตรงหน้าประตูห้องน้ำ การแต่งตัวของฉินหลั่งเปลี่ยนไป บวกกับเห็นแค่ด้านหลัง ย้าวเป่าจำฉินหลั่งไม่ได้ จนเมื่อครู่ ที่จู่ๆฉินหลั่งหันมา เมื่อย้าวเป่าเห็นหน้าตาของฉินหลั่ง หัวใจเขาแทบหลุดออกมา

“พวกคุณ……”ฉินหลั่งแปลกใจ จู่ๆย้าวเป่ากับเกาเฉียงมายืนอยู่ด้านหลังตัวเองทำไม

“แก แกหลอกคุณซุน ฉันกับพี่ย้าวมาจัด……”เกาเฉียงพูดไม่ทันจบ ย้าวเป่าก็ต่อยไปที่จมูกของเกาเฉียง เสียงเขาก็เลยหายไป เปลี่ยนเป็นเสียงร้องอย่างเจ็บปวด：“โอ๊ย……”

“คุณมาขัดชักโครกอยู่นี่ได้ไง เห้อ เสียมารยาทจริงๆ คุณรีบออกมาเถอะ……”ไม่ว่ายังไงตัวเองก็ยืมคฤหาสน์ของฉินหลั่ง ฉินหลั่งซื้อคฤหาสน์ที่ชุ่ยเต่าหัวถิงไว้สองหลัง หนึ่งในนั้นคือหลังที่ราคา100ล้าน นี่เป็นผู้มีอิทธิพลจริงๆ ให้คนระดับสูงกว่าตัวเองตั้งไม่รู้กี่เท่ามาขัดชักโครกเนี่ยนะ ไม่ล้อกันเล่นไปหน่อยเหรอ？

“คุณรีบออกมาสิ”ย้าวเป่าพูดพลาง เอาผ้าขี้ริ้วในมือฉินหลั่งออก แล้วให้ฉินหลั่งออกจากห้องน้ำ

เกิดอะไรขึ้น เกาเฉียงที่โดนน้ำชักโครกราดทั้งตัว จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ ทำไมย้าวเป่าถึงทำแบบนี้ เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดน้ำบนตัวและเดินออกไป

ซุนเย่วและคนอื่นๆยังคงฉุดกระชากกันอยู่ รวมๆกันยากที่จะแยกออกจากกัน ส้งเส่นเอ๋อคอยห้ามอยู่ข้างๆ

ขณะนั้นเอง เธอก็เห็นย้าวเป่าเดินยิ้มออกมามาจากห้องน้ำพร้อมฉินหลั่ง

ทั้งสามคนเลยหยุด ส้งเส่นเอ๋อก็หยุดเช่นกัน ซุนเย่วกับแม่ซุนประหลาดใจ ย้าวเป่ากับเกาเฉียงบอกว่าจะไปจัดการฉินหลั่งในห้องน้ำไม่ใช่เหรอ ทำไมสภาพเขาถึงยังดูดีแบบนี้？

ซุนจิงตกใจมาก ทำไมถึงเป็นเขา！

คนที่ตกใจเช่นกันคือส้งเส่นเอ๋อ แต่เมื่อส้งเส่นเอ๋อเห็นฉินหลั่ง ในใจรู้สึกแปลกๆไม่เข้าใจ

เมื่อเห็นว่าซุนจิงก็อยู่ที่นี่ ฉินหลั่งก็ครุ่นคิดในใจเล็กน้อย ชื่อ“ซุนจิง”กับ“ซุนเย่ว”ในใจคิดไปต่างๆนานๆ เขาอดไม่ได้ที่จะปลง โลกนี้ช่างแคบซะจริงๆ

เมื่อเห็นส้งเส่นเอ๋อ สายตาฉินหลั่งหยุดชั่วขณะ และมีบางอย่างแวบเข้ามา

“ย้าวเป่า มันเป็นคนหลอกซุนเย่ว ทำไมถึงไปคุยกับมัน รีบไล่มันออกไปเดี๋ยวนี้！”แม่ซุนเห็นย้าวเป่ากับฉินหลั่งหน้าตายิ้มแย้มก็ยิ่งโมโหเข้าไปอีก เธอคิดว่าย้าวเป่านี่พึ่งไม่ได้เลยจริงๆ

“เอ่อ……”ย้าวเป่าไม่รู้จะพูดยังไง เขาทำตาหลุบไปมา เดินแสร้งยิ้มไปหาแม่ซุน：“แม่ครับ คงเป็นเรื่องเข้าใจผิด ผมว่าเขาก็ไม่เลวเลยนะ”

“ใช่ค่ะ แม่ ซุนเย่วก็บอกอยู่ว่าคุณฉินไม่ได้หลอกเธอ ใช่ไหมซุนเย่ว？”ตอนนี้ ซุนจิงก็พูดในทางที่ดีให้ฉินหลั่ง

“เอ่อ…ค่ะ เขาไม่ได้หลอกหนู”ซุนเย่วงุนงง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพี่รองถึงพูดในทางที่ดีเพื่อตน

“พวกเราคงคิดมากไป แม่คะ แม่ใจเย็นๆนะ เรานั่งคุยกันดีกว่า”ซุนจิงคิด คุณฉินเป็นคนรวยระดับเศรษฐีนี่ ถ้าหากน้องสาวจับลูกเขยผู้สูงศักดิ์คนนี้ได้ละก็ บ้านเราก็เรียกได้ว่า“คนหนึ่งได้ดี คนอื่นก็พลอยได้ดีไปด้วย”

แม่ซุนรู้สึกแปลกๆกับท่าทางของลูกสาวคนรองและสามีของเธอ บอกให้เธอนั่งคุยกับฉินหลั่งเนี่ยนะ ไม่มีทาง แต่ก็ช่วยไม่ได้ ในที่สุดเธอก็นั่งลงบนโซฟา

“ฉินหลั่ง คุณก็นั่งสิ？”ซุนจิงเชื้อเชิญฉินหลั่งอย่างระมัดระวัง ฉินหลั่งพยักหน้าแล้วนั่งข้างๆซุนเย่ว

เมื่อเห็นฉินหลั่งกับคุณน้านั่งด้วยกันอย่างเหมาะสม และคิดถึงที่ว่าฉินหลั่งเป็นแฟนของคุณน้า ไม่รู้ทำไมส้งเส่นเอ๋อถึงรู้สึกเจ็บปวดเธอหันหน้าไปทางอื่น ไม่มองฉินหลั่ง ก็แค่คนจนๆ ฉันจะเป็นห่วงเขาทำไม？

ถึงแม้จะปลอบใจตัวเองแบบนี้ แต่ในใจส้งเส่นเอ๋อยังคงว้าวุ่น รู้สึกไม่ค่อยมีความสุข

เกาเฉียงเดินมา ส่วนที่ว่าทำไม่ตัวเขาถึงเปียกนั้น เกาเฉียงอธิบายว่า ตัวเองไม่ทันระวังเลยล้มในห้องน้ำ ตอนแรกเขาจะเอาเก้าอี้ไปนั่งข้างๆซุนเย่ว แต่เมื่อได้ยินซุนเย่วพูดว่า“เหม็นมาก”จึงขยับออกไปห่างๆ เขามองฉินหลั่งด้วยสายตาที่โกรธมาก แต่คนที่ทำให้เขาเปียกน้ำชักโครกคือย้าวเป่านี่

ตอนแรกย้าวเป่าอยากให้ทุกคนนั่งด้วยกัน พูดคุยเรื่องฉินหลั่งกับซุนเย่ว แต่แม่ซุนไม่ชอบฉินหลั่งเอามากๆ พูดโจมตีฉินหลั่งตลอด บวกกับตัวเสริมที่นั่งข้างๆอย่างเกาเฉียง แม้ย้าวเป่าและซุนจิงจะพูดให้ฉินหลั่งดูดียังไง แม่ซุนก็ไม่ยอมให้ทั้งสองคบกัน

ย้าวเป่าและซุนจิงก็กลัวว่าถ้าหากตัวเองยังคงช่วยฉินหลั่งต่อไป อาจทำให้แม่ซุนสงสัยและฉินหลั่งไม่พอใจ หากทำให้เรื่องยุ่งเหยิงแล้วพูดเรื่องที่ตัวเองเช่าคฤหาสน์ฉินหลั่งออกมาก็แย่หน่ะสิ

ดังนั้นย้าวเป่าจึงจบบทสนทนาอย่างเหมาะเจาะ

“นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว แม่ครับ พวกเราไปกันเถอะ ไปคฤหาสน์ของพวกผมกัน แล้วกินข้าวด้วยกันในครอบครัวสักมื้อ”ย้าวเป่ามองคนอื่นไปรอบๆ พลางเสนอขึ้นมา