รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 143 คนโกหก ไปขัดส้วมให้ฉันซะ

บทที่ 143 คนโกหก ไปขัดส้วมให้ฉันซะ

“อ๋อ…”ถ้าเกาเฉียงไม่บอก แม่ซุนคงดูไม่ออกว่าของบนตัวฉินหลั่งจะแพงขนาดนี้ เธอยิ่งมองฉินหลั่งด้วยสายตาเป็นประกายเข้าไปอีก：“น้าก็ว่าอยู่ว่าทำไมการแต่งตัวของเสี่ยวฉินถึงดูมีคลาสขนาดนี้？ที่แท้แพงขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลย！”

“ฮ่า……”ฉินหลั่งและซุนเย่วยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ซุนเย่วจัดท่านั่ง พลางบังเสื้อผ้าฉินหลั่ง ส่วนฉินหลั่งก็ปกปิดนาฬิกาไว้

“เขาหาเงินได้เยอะหน่ะค่ะ เลยชอบใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย เดียวหนูจะคอยเตือนเขา”ซุนเย่วพูด เพื่อไม่ให้แม่และเกาเฉียงจับได้

“พี่ฉินหลั่ง ที่จริงผมก็ชอบแบรนด์satchiมากเลย รองเท้าคู่นี้ของพี่ดูดีมาก ซื้อมาจากไหนเหรอ ผมก็อยากซื้อซักคู่เหมือนกัน”จู่ๆเกาเฉียงถามขึ้น

“เอ่อ…”ฉินหลั่งโดนถามอย่างไม่ทันตั้งตัว：“อันนี้หน่ะเหรอ…แม่ผมซื้อให้หน่ะ…ใช่ แม่ผมซื้อให้ ดังนั้นเลยจำไม่ค่อยได้ ผมงานยุ่งมากทุกวัน ไม่ค่อยได้ใส่ใจ……”

ฉินหลั่งและซุนเย่วโล่งอก

“งั้นนาฬิกาLonginesเรือนนี้ล่ะ？”ฉินหลั่งและซุนเย่วไม่ทันได้หายใจสะดวก เกาเฉียงก็ถามต่ออีก

“แม่ผมซื้อให้เหมือนกัน ปกติผมไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้……”ฉินหลั่งตอบอย่างฝืนๆ

“ฮ่าๆ เสี่ยวฉินคนนี้ เย่วเย่ว ต่อไปแกต้องดูแลฉินหลั่งหน่อยล่ะ โตขนาดนี้แล้วแต่ยังพึ่งพาแม่อยู่มันไม่ได้…”แม่ซุนพูดอย่าง

เป็นมิตร

“งั้นบริษัทอินเทอร์เน็ตของครอบครัวพี่ฉินหลั่งชื่ออะไรเหรอ？บริษัทอยู่ที่ไหน？”เกาเฉียงถามมาติดๆ

“เอ่อ…บริษัทเราชื่อ……ชื่อบริษัทช่วงเมิ่งเน็ตเวิร์ค จำกัด อยู่ที่…ที่…ซอยซินเจ…ซอยซินเจถนนหวยไห่……”ก่อนหน้านี้ตอนอยู่บนรถ ซุนเย่วได้คุยกับฉินหลั่งแล้วว่าบริษัทของครอบครัวฉินหลั่งชื่ออะไร แต่ไม่ได้คุยอย่างละเอียด สิ่งที่ฉินหลั่งต้องจำเยอะมาก แต่เขาพูดได้ไม่หมด

“นี่…”ขณะเดียวกันแม่ซุนเริ่มสงสัย เธอมองฉินหลั่งอย่างไม่เข้าใจ และมองไปยังลูกสาวของตน นี่มันอะไรกัน แม้แต่ข้อมูลของบริษัทตัวเองยังพูดไม่ค่อยคล่อง นี่มันไม่ปกติแล้？

“ฉินหลั่งเรียนต่างประเทศมาตลอด เลยไม่ค่อยเข้าใจเรื่องในครอบครัว……”ซุนเย่วรีบช่วยพูดให้ฉินหลั่ง

“ไม่ใช่สิ เมื่อครู่พี่ฉินหลั่งยังพูดอยู่เลย ว่าทำงานยุ่งอยู่กับบริษัททุกวัน ไม่มีเวลาจึงให้แม่ซื้อรองเท้าเสื้อผ้าให้…”เกาเฉียงจับช่องโหว่ได้อย่างเฉียบแหลม

“ใช่ ตกลงมันยังไงกัน？ห้ะ？เสี่ยวฉิน เย่วเย่ว？”แม่ซุนถามอย่างอดไม่ได้

“แม่คะ ฉินหลั่งเขาสะเพร่าไปหน่อย……”ซุนเย่วยังคงช่วยพูด แต่เกาเฉียงกลับยิ่งพูดขึ้นอย่างเสียงดัง

“คุณน้าครับ น้ายังดูไม่ออกอีกเหรอ？เจ้าฉินหลั่งคนนี้ โกหกมาตั้งแต่แรก！”ตอนนี้เกาเฉียงเปิดเผยความจริงออกมา และชี้นิ้วไปยังฉินหลั่ง

“ห้ะ เธอบอกว่าเสี่ยวฉินโกหกฉันงั้นเหรอ？”แม่ซุนถามเกาเฉียงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ใช่ครับ！”เกาเฉียงยิ้มเย้ยหยันเดินไปหาฉินหลั่ง เขาดึงเสื้อฉินหลั่งอย่างเหยียดหยาม：“Fives satchi Longines ไม่เลวเลยนี่ ใส่ของปลอมทั้งตัว ยังกล้าเรียกตัวเองว่าทายาทเศรษฐี！”

“เหลวไหล คุณมีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้ นี่มันบ้านฉัน ฉันไม่อยากเห็นคุณในบ้านหลังนี้ ออกไปเดี๋ยวนี้！”เห็นท่าไม่ค่อยดี ซุนเย่วจึงยืนขึ้น ตวาดใส่เกาเฉียงด้วยความโมโห

“คุณซุน คุณอย่าโง่นักเลย เขามันพวกหลอกลวง！”เกาเฉียงพูดยุยงชี้ไปยังฉินหลั่ง：“คุณกล้าเอานาฬิกาให้เรากับคุณน้าดูไหมล่ะ！”

“ทำไมต้องให้คุณดู คิดว่าตัวเองเป็นใคร？ทำไมพวกเราต้องให้คุณดูด้วย！รีบออกไปเดี๋ยวนี้”ถ้านาฬิกาโดนจับได้เรื่องต้องแดงขึ้นมาแน่ๆ ซุนเย่วต้องไล่เกาเฉียงออกไป ถึงจะมีทางรอด

“พอได้แล้ว！”ทันใดนั้น แม่ซุนพูดตัด เธอดูออกแล้วว่าปิดบังอะไรไว้ เธอมองไปยังฉินหลั่ง：“เสี่ยวฉิน น้าขอดูนาฬิกาเธอหน่อย”

ตอนนี้ฉินหลั่งรู้สึกขัดแย้งมาก ซุนเย่วก็รู้สึกร้อนใจและไม่เป็นสุข ทำไงดีเนี่ย？แต่ตอนนี้โดนบีบคั้นถึงขั้นนี้แล้ว ฉินหลั่งก้มหน้าเล็กน้อย ยื่นมือข้างขวาออกไปช้าๆ แล้วหันนาฬิกาให้แม่ซุนดู เขาอยากยอมแพ้แล้วจริงๆ อยากยอมรับกับแม่ซุนว่าตัวเองโกหก

“เสี่ยวเกา เมื่อครู่เธอบอกว่านาฬิกาเสี่ยวฉินทำไมนะ？”แม่ซุนมองนาฬิกาฉินหลั่งคร่าวๆ แต่ก็ไม่พบปัญหาอะไร

“คุณน้าดูเข็มนาฬิกาให้ดีๆสิครับ”เกาเฉียงพูดอย่างเย้ยหยัน

“เอ๊ะ！ทำไมเข็มนาฬิกาไม่เดินล่ะ！”แม่ซุนเห็นว่ามันแปลกๆ มองเกาเฉียงอย่างร้อนใจละไม่เป็นสุข

“ก็ต้องไม่เดินสิครับ ของเลียนแบบจะให้เข็มเดินได้ยังไง？”เกาเฉียงพูดอย่างตรงประเด็น

“ของเลียนแบบ！”แม่ซุนตกใจมาก มองไปยังฉินหลั่งและซุนเย่ว ฉินหลั่งสีหน้าดูไม่ได้เลย ซุนเย่วก้มหน้าก้มตา ไม่กล้ามองหน้าเธอ หน้าของซุนเย่วทั้งแดงทั้งร้อนผ่าว เธอไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ

“ไม่เพียงแค่นาฬิกาเลียนแบบเรือนนี้”เกาเฉียงเดินไปหาฉินหลั่งอย่างสุขุม แล้วกระตุกเสื้อผ้าของฉินหลั่ง：“ไม่เพียงแค่นาฬิกาLonginesเรือนนี้เป็นของปลอม แม้แต่เสื้อผ้าFivesชุดนี้ รองเท้าหนังsatchi ก็ล้วนเป็นของปลอม！”

“ห้ะ…”แม่ซุนตกใจมาก เธอดูสีหน้าท่าทางของฉินหลั่ง แต่ก็ดูไม่ออกว่าที่เกาเฉียงพูดนั้นจริงหรือไม่ จึงมองไปยังซุนเย่วด้วยสายตาขรึมมาก ราวกับมหาสมุทรลึกหมื่นเมตร ทำให้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

“เหลวไหล！คุณมีสิทธิ์อะไรมาใส่ร้ายแฟนฉัน คุณเป็นใคร？คุณพูดว่าเขาใส่ของปลอมก็เป็นของปลอมงั้นเหรอ？งั้นฉันก็จะบอกว่าคุณก็ใส่ของปลอมเหมือนกัน！คุณรีบออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้！”สายตาที่แม่มองซุนเย่วทำให้เธอสั่นเทา จิตใต้สำนึกเธอบอกให้“ลองเสี่ยงดู”

“คุณซุน คุณโดนเจ้าต้มตุ๋นนี่หลอกแล้ว คุณจะสงสัยผมก็ไม่แปลก ผมจะบอกคุณเดี๋ยวนี้เลยว่าทำไมเสื้อผ้าเขาถึงเป็นของปลอม”เกาเฉียงดึงปกคอเสื้อฉินหลั่ง แล้วดึงลงไปด้านล่างอย่างชำนาญ เห็นเพียงเส้นสีขาวบนผ้าซับใน เขียนว่า“ชุดละครแฟชั่น แสดงบททายาทเศรษฐีใส่ได้ทั้งพระเอกและพระรอง”

“นั่นไง คุณเห็นแล้วใช่ไหม ชุดที่เขาใส่นั้นความจริงแล้วเช่ามา”เกาเฉียงล้วงนามบัตรออกมา แล้วส่งให้ซุนเย่ว：“นี่คือนามบัตรของผม ผมเปิดบริษัทวัฒนธรรม มีธุรกิจจัดหาอุปกรณ์ประกอบฉากให้กองถ่าย ที่บังเอิญก็คือเสื้อผ้า รองเท้า และนาฬิกาLonginesเรือนนี้ของพี่ฉินหลั่ง ล้วนเช่ามาจากบริษัทผมทั้งนั้น！”

“ว่าไงนะ…”ซุนเย่วโดนโจมตีอย่างจัง สมองดับไปชั่วขณะ ตอนนี้เธอยังมีอะไรให้พูดอีก ชุดที่ตัวเองเช่าที่จริงแล้วมาจากบริษัทของชุดนี้เองเกาเฉียง ฮ่าๆ จะมีอะไรน่าขันไปกว่านี้อีกมั๊ย！

“ที่ผมพูดถูกไหมครับ？พี่ฉินหลั่ง？”เกาเฉียงมองฉินหลั่งอย่างเหยียดหยาม และถามอย่างยั่วยุ

“แกมานี่เลย！”แม่ซุนดึงซุนเย่วมา ตอนนี้เธอเดือดมาก เธอขมวดคิ้วเป็นปมพลางพูดเป็นไฟแลบใส่ซุนเย่ว：“แกนะแก ดูซิแกหาผู้ชายอะไรมา？ห้ะ？ยังบอกไม่ให้ฉันหาแฟนให้แกอีกเหรอ！ถ้าวันนี้เสี่ยวเกาไม่อยู่ ฉันว่าต่อไปแกโดนขายแล้วก็ยังไม่รู้ตัว ยังคงยืนโง่นับเงินให้คนอื่นอยู่！”

แม่พูดแบบนี้ซุนเย่วไม่มีทางตอบโต้ได้เลย แม่ซุนลากซุนเย่วไปข้างหลังตัวเอง

“แกเป็นใคร ที่บ้านทำงานอะไร บอกความจริงฉันมา！”แม่ซุนเดินไปหาฉินหลั่งและถามเขา

“ผมเป็นนักเรียนของมหาวิทยาลัยจีนหลิง ที่บ้านไม่ได้มีธุรกิจอะไร”ตอนนี้ฉินหลั่งไม่จำเป็นต้องปิดบังแล้ว

“นักศึกษา？ยังเรียนมหาลัย？มหาลัยแกสอนให้มาหลอกคนแบบนี้หน่ะเหรอ？เป็นปลาเน่าของประเทศ ขยะสังคมจริงๆ！ดูเธอท่าทางไร้เดียงสา ไม่คิดเลยว่าจิตใจจะสกปรก……”แม่ซุนชี้หน้าด่าฉินหลั่งเป็นชุด：“แกยังอยู่บ้านเราอีกทำไม？รีบออกไปสิ！เดินไม่ได้เหรอ ถ้าเดินไม่ได้ฉันช่วย……”

แม่ซุนพูดพลางฉุดเสื้อฉินหลั่งเพื่อจะลากเขาออกไป

“แม่จะทำอะไร อย่าผลักเขานะ”ซุนเย่วเดินเข้าไประหว่างฉินหลั่งกับแม่ ห้ามปรามแม่ ถ้าแม่ไล่ฉินหลั่งออกไปตัวเองต้องโดนบังคับให้คบกับเกาเฉียงแน่ๆ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ซุนเย่วจะรับได้ เธอต้องยอมเสี่ยงต่อต้านแม่เพื่อฉินหลั่ง

“แกนี่ เขามันเป็นพวกต้มตุ๋น แกยังให้มันอยู่ในบ้านต่ออีกหรอ？”แม่ซุนจ้องฉินหลั่งเขม็ง แม่ซุนเริ่มใช้มือตีฉินหลั่ง：“ไปสิคนสารเลว อย่ามาอยู่ในบ้านพวกเรา อย่ามาหลอกลูกสาวฉันอีก รีบไสหัวไป……”

“แม่ตีเขาทำไม？อย่าตีเขาสิแม่……”ซุนเย่วห้ามเสียงแหลม พลางกอดฉินหลั่ง ขวางอยู่ด้านหน้าฉินหลั่ง เพื่อไม้ให้แม่ตีโดนเขา

“ซุนเย่ว！”แม่ซุนโมโหซุนเย่วมากๆ：“แกไม่เห็นรึไง นี่มันพวกต้มตุ๋น แกยังปกป้องมันอีก แกอยากโดนมันหลอกจนหมดตัวรึไงทำให้แกเสียเวลาทั้งหมดไป แกถึงจะยอมและพอใจ แกโง่ไปแล้วเหรอ！”

“ใช่！”ซุนเย่วไม่เคยพูดกับแม่แบบนี้มาก่อน ตอนนี้เธอฟิวส์ขาดแล้ว：“หนูชอบเขาจนโงหัวไม่ขึ้น ไม่ว่าเขาจะหลอกหรือไม่หลอกหนู ชาตินี้หนูจะไม่แต่งกับใครถ้าไม่ใช่เขา แม่ไม่ต้องห่วงหนู ถึงแม่จะเอาแจ็คหม่ามาหนูก็ไม่สนเขาแม้แต่น้อย！”

“แก—-”แม่ซุนจ้องซุนเย่วเขม็ง พูดอะไรไม่ออก หัวใจแทบจะวาย：“เสี่ยวเกา คุณดูสิฉันเลี้ยงลูกสาวนี่มายังไงเนี่ย？คุณดูซิเธอมันใช้ได้ที่ไหน？”

เมื่อเห็นแม่หัวใจจะวายแบบนั้น ซุนเย่วก็ยุ่งเหยิงและเจ็บปวด แต่เธอต้องต่อสู้เพื่อตัวเอง

“คุณน้า คุณน้าไม่ต้องเป็นทุกข์นะครับ ระวังสุขภาพด้วย”เกาเฉียงปลอบใจแม่ซุน และเดินไปหาซุนเย่ว：“คุณซุน คุณฟังผมนะ ผู้ชายคนนี้เลวมาก……”

“ออกไป ฟังคุณอะไรกัน？รีบออกจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้……”

“ได้ ผมจะไม่พูด……”เกาเฉียงหยุดพูดอย่างไม่พอใจ แน่นอนเขาไม่กลับไปทั้งแบบนี้แน่ กลับไปนั่งปลอบใจข้างๆแม่ซุน

ฉินหลั่งไม่คิดว่าเรื่องจะบานปลายแบบนี้ เขาขมวดคิ้วมองซุนเย่ว ซุนเย่วพยักหน้าเบาๆ ความหมายก็คือให้ฟังแค่เธอก็พอ

20นาทีต่อมา ในที่สุดอารมณ์แม่ซุนเย็นลงบ้างแล้ว

“เสี่ยวเกา วันนี้คุณกินข้าวที่บ้านเราสิ คุณไม่ต้องห่วง อย่าคิดว่าพวกเขาจะรักกันตลอด อยู่กันได้ไม่กี่เดือนหรอก เมื่อถึงตอนนั้นน้าจะให้คุณไปมาหาสู่กับลูกสาวน้า”แม่ซุนเห็นเกาเฉียงเดินซุนเย่วพูดไม่ดีใส่ แต่ก็ไม่กลับไป เห็นได้ชัดว่าชอบเอามากๆ ซุนเย่วต้องรักษาลูกเขยผู้สูงศักดิ์คนนี้ไว้ให้ดี

“แม่คอยดูเถอะ หนูกับฉินหลั่งรักกันดี”ซุนเย่วพูด และเพ่งไปที่เกาเฉียง：“ถือโอกาสที่ยังไม่สายไป มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเถอะ ถึงฉันจะเลิกกับฉินหลั่ง ก็ไม่มีทางชอบคุณหรอก”

“ไม่เป็นไรนะเสี่ยวเกา คุณฟังน้าเถอะ”แม่ซุนตบมือเกาเฉียงเบาๆ พลางพยักหน้าให้เขา เกาเฉียงแสร้งยิ้มอย่างอึดอัด ในใจคิดว่าเขาได้ใจแม่ยายแล้ว หลังจากนี้ซุนเย่วก็ง่ายขึ้นมาเยอะ

“แกมาบ้ายเราเพื่อยืนโง่ๆแบบนี้ใช่ไหม？”แม่ซุนหันไปพูดกับฉินหลั่งอีกครั้ง วันนี้คงไล่เจ้าต้มตุ๋นคนนี้ไม่ได้แล้ว แต่ไม่ปล่อยให้เขาอยู่ดีมีสุขหรอก แม่ซุนชี้ไปยังห้องน้ำ：“ไปสิ ไปขัดส้วมให้สะอาด！”

“แม่ ไม่เกินไปหน่อยเหรอ？”ซุนเย่วมองแม่อย่างโมโห

“ฉันเนี่ยนะเกินไป？เหอะ”แม่ซุนพูด：“ถ้าไม่ขัดส้วมก็ออกไปซะ！”

“แม่……”ซุนเย่วอยากจะทะเลาะกับแม่อีกรอบซะจริงๆ

“ช่างเถอะ”ฉินหลั่งจับซุนเย่วพลางพยักหน้าให้เธอเบาๆ และมองเกาเฉียงที่มองเขาอย่างเหยียดหยาม และแม่ซุนที่อยากจะจัดการเขา เขาพูดออกมาเบาๆ：“ผมไปครับ”

พูดจบฉินหลั่งก็เดินไปยังห้องน้ำ

“ขัดให้สะอากนะ ถ้าไม่สะอาดแกก็ไสหัวออกไปซะ！”แม่ซุนพูดไล่หลังฉินหลั่ง