นิยาย ย้อนชีวิตพิชิตเซียน ย้อนชีวิตพิชิตเซียน – บทที่ 77 : จุดจบนักฆ่า

บทที่ 77 : จุดจบนักฆ่า

ซูอานพูดพร้อมกับพุ่งเข้าหานักฆ่า ชุดดํา และใช้ฝ่ามือของตนฟันเข้าที่ลํา คอของเขาทันที แต่อีกฝ่ายหลบได้ทัน ฝ่ามือของซูอานจึงกระแทกเข้ากับผนัง บ้านแทน ความรุนแรงจากฝ่ามือของซู อานนั้น ทําให้บ้านทั้งหลังสั่นสะเทือน อย่างรุนแรงราวกับเกิดแผ่นดินไหว..

มือว่าเปล่าของนักฆ่าปรากฏดอกไม้ เหล็กขึ้นในมือหนึ่งดอก และซัดเข้าใส่ ร่างของซูอานอย่างรวดเร็ว จากนั้นดอก ไม้เหล็กสีเงินเป็นประกายก็แตกกระจา ยออก เผยให้เห็นเข็มพิษที่ซ่อนอยู่ด้าน ใน..

ไม่เพียงเข็มพิษเท่านั้นที่พุ่งตรงเข้าใส่ ร่างของซูอาน แต่กลีบเหล็กสีเงินนั้น ก็ ยังพุ่งจู่โจมเข้าใส่ร่างของซูอานจากทุ กทิศทางอีกด้วย ดูเหมือนว่ายากนักที่ซู อานจะสามารถหลบหลีกได้ทันที..

ในขั้นตอนที่รวดเร็วและในระยะกระชั้น ชิดเช่นนี้ ยากนักที่อีกฝ่ายจะสามารถต อบโต้ได้ทัน เพราะในระหว่างที่กําลังตก อกตกใจอยู่นั้น เข็มพิษก็กําลงพุ่งเข้าใส่ ดวงตาของซูอานอย่างรวดเร็ว

แต่เมื่อเข็มพิษพุ่งเข้าใกล้กับดวงตา ของซูอานอย่างมากแล้วนั้น มันก็ค่อยๆ หลอมละลาย และกลายเป็นหยดโลหะสี เงินในที่สุด!

นักฆ่าชุดดําถึงกับตกใจอย่างที่สุด เขา ยกมือขึ้นชี้ไปทางซูอานพร้อมกับร้องตะ โกนเสียงดังด้วยความตกใจ “นี่.. นี่แก ใช้เวทย์มนต์ได้ด้วยเรอะ?!”

“น่าขัน. แค่เข็มพิษเล่มเดียว ข้าถึงกับ ต้องใช้เวทย์มนต์เชียวรึ?” ซูอานพูด นด้วยน้ําเสียงเย้ยหยัน

เมื่อครู่ซูอานเพียงแค่เดินพลังชีวิตจาก จุดตันเถียนของตนมาที่ดวงตา และ เปลี่ยนพลังชีวิตในดวงตาให้มีอุณหภูมิที่ สูงในระดับที่พอจะทําให้เข็มพิษนั้น หลอมละลายได้เท่านั้น ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ ยากเย็นสําหรับซูอาน..

เมื่อนักฆ่าชุดดําเห็นเช่นนี้ มันจึงรู้ตัว ได้ทันทีว่าตนเองนั้นคงไม่อาจสังหารซู อานได้แน่ จึงได้แต่ยอมรับความพ่ายแพ้ ไป..

จากนั้นมันจึงรีบปาระเบิดควันลงบน พื้น และหมายที่จะหลบหนีออกไปจาก บ้านหลังนี้โดยเร็ว แต่มีหรือที่ซูอานจะ ยอมให้นักฆ่าผู้นี้หนีไปได้ง่ายๆ?

ผีเด็กที่อยู่ในน้ําเต้าปีศาจหายตัว เข้าไปกอดขานักฆ่าที่กําลังกระโดดหนี ออกทางหน้าต่างไว้ทันที ทําให้ร่างของ มันร่วงหล่นลงไปที่พื้นจนเห็นดาวระยิบ ระยับ..

ซูอานเดินตามออกไปอย่างไม่รีบร้อน และเมื่อไปถึงก็จัดการถอดชุดคลุมสีดํา ของมันออกทันที พร้อมกับร้องบอกว่า

“เอาล่ะ.. ข้ามีทางเลือกให้เจ้าสอง ทาง!”

แม้ซูอานจะยังไม่พูดออกมา แต่นักฆ่า ก็รู้ได้ทันทีว่าสองทางที่ซูอานพูดถึงนั้น ก็คือ จะยอมเปิดเผยชื่อของผู้จ้างวาน หรือจะยอมตาย!

“ฉันเองก็ท่องอยู่ในโลกของผู้ฝึกยุทธ มานานนับสิบปีแล้ว รู้ดีว่าอย่างไรก็ต้อ งมีวันนี้ เชิญฆ่าได้เลย!” นักฆ่าชุดดํา เอ่ยขึ้นอย่างไม่รู้สึกหวาดหวั่น

“เอาล่ะ.. ข้าจะให้เวลาเจ้าตัดสินใจ ใหม่อีกสามวินาที แต่ข้าขอเตือนเจ้าไว้ ก่อนว่า วิธีการที่ข้าจะใช้สังหารเจ้านั้น เต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก!”

“จะทําอะไรก็เชิญเลย.. แต่ไม่มีทางที่ ฉันจะปริปากพูดแน่!” นักฆ่ายังดึงดันหัว ชนฝา

สีหน้าของซูอานเปลี่ยนเป็นเคร่งเค รียดขึ้นมาทันที เขาวางฝ่ามือไว้บน ศรีษะของนักฆ่า จากนั้นจึงค่อยๆปลด ปล่อยพลังชีวิตเข้าสู่สมองของมันอย่า งช้าๆ

ในที่สุดนักฆ่าชุดดําก็กรีดร้องออกมา อย่างโหยหวน มันล้มตัวลงกับพื้น และก ลิ้งไปมาด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวอย่าง ที่สุด

ซูอานมองภาพที่น่าสังเวชนั้นด้วยใจที่ สั่นไหว พร้อมกับพูดขึ้นว่า “หากเจ้ายัง ไม่ยอมพูด ข้าจะค่อยๆทําลายสมองส่ว นการควบคุมของเจ้า จากนั้นจึงค่อยๆ เค้นเอาข้อมูลที่ข้าต้องการด้วยตัวเอง..

และแน่นอนว่าซูอานกําลังพูดโกหก.. ขั้นพลังของเขายังต่ําเกินไป จึงไม่สา มารถใช้พลังของตนค้นหาข้อมูลใน สมองของอีกฝ่ายได้

นักฆ่าผู้นี้รู้ตัวดีว่าตนเองนั้นไม่มีทางที่ จะรอดชีวิตไปได้แน่ แต่ก็ไม่สามารถอด ทนต่อความเจ็บปวดอย่างที่สุดนี้ได้ มัน เป็นความรู้สึกที่ทรมานมากจนเกินไป จึงได้แต่อ้อนวอนซูอานว่า

“ผมยอมแล้ว.. ผมยอมพูดแล้ว อย่าท รมานผมอีกเลย!”

“ได้สิ! ข้ารับปากเจ้า!”

ซูอานหยุดการทรมานชายนักฆ่าทันที เวลานี้ร่างกายของเขาเปียกโชกไปด้วย เหงื่อ และยังคงสั่นสะท้านไม่หยุด

จนกระทั่งผ่านไปครู่ใหญ่ ซูอานจึงหัน ไปสั่งซันกให้จุดบุหรี่ให้กับนักฆ่า การได้ สูบบุหรี่อาจทําให้เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น มาได้บ้าง..

ชายนักฆ่าหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบด้วยมือที่ สั่นเทา และใบหน้าของเขาเวลานี้บ่งบ อกถึงความเคร่งเครียดอย่างมากภายใน จิตใจ

“ผมไม่ควรรับงานนี้เลยจริงๆ!” ในที่สุ ดชายนักฆ่าก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นหลังจากที่ดู ดบุหรี่เข้าไปหลายอีก

“แต่เจ้าก็รับไปแล้ว! ในโลกใบนี้ไม่มี โอสถใดรักษาความเสียใจ และผิดหวัง ได้!”

“เฮ้อ.. ผมอาศัยอยู่ด้านใต้ของแม่น้ํา แยงซีเกียงมานับสิบปี ฆ่าคนมาแล้ว มากมาย และไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง แต่ในที่สุดก็มีวันนี้จนได้!”

ชายนักฆ่าจ้องมองซูอานด้วยแววตาที่ เปี่ยมไปด้วยความนับถือ ก่อนจะพูดต่อ ว่า “ผมมั่นใจมาตลอดว่า ตนเองมีวร ยุทธสูงส่ง และไม่มีใครที่จะสามารถเอา ชนะผมได้!”

“แล้วตอนนี้ล่ะ?” ซูอานเอ่ยถามด้วยน้ํา เสียงนิ่งเรียบ

“คุณทําให้ผมรู้สึกตกใจอย่างมาก อายุ ของคุณยังไม่น่าจะถึงยี่สิบปีด้วยซ้ําไป แต่กลับมีพลังภายในที่แข็งแกร่งถึง เพียงนี้!”

“โลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่นัก เหตุใดเจ้า จึงไม่รู้จักแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าบ้าง เล่า จะได้ไม่ทะนงตนเยี่ยงนี้!” ซูอาน แนะนํา..

ชายนักฆ่าพยักหน้า และเข้าใจดีว่าซู อานต้องการที่จะบอกสิ่งใดกับตน จา กนั้นจึงตัดสินใจบอกไปว่า

“ผู้ที่จ้างวานผมมาก็คือหยวนเป็น เทียน!”

“หยวนเวิ่นเทียนงั้นรึ?”

ซูอานทบทวนความทรงจําของตนเอง อยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ถามออกไปว่า “เจ้า หมายถึงสกุลหยวนที่เป็นตระกูลใหญ่ใน เจียงโจวงั้นรึ?”

“ใช่.. เขาเป็นคนโทรหาผมด้วยตัวเอง หลังงานเสร็จผมจะได้รับเงินจํานวนยี่สิบ ล้านทันที!”

“หะ?! ชีวิตข้ามีราคาแค่ยี่สิบล้านเอง รี?!”

สีหน้าและแววตาของซูอานเปลี่ยน เป็นผิดหวังขึ้นมาทันที ในขณะเดียวกัน ก็คิดไม่ถึงว่า หยวนเวิ่นเทียนจะแค้นถึง กับจ้างนักฆ่ามาสังหารตนเองเช่นนี้ เขา ประมาทหยวนเวิ่นเทียนมากเกินไปจริงๆ

แต่เมื่อมาใคร่ครวญดูอีกที ในงานเลี้ ยงคืนนั้น ซูอานไม่เพียงเกือบจะฉกฉวย ลูกสะใภ้ของหยวนเป็นเทียนมา แต่ยัง ทําร้ายลูกชายของเขาปางตายด้วย..

“ผมได้บอกทุกอย่างที่รู้ไปจนหมดแล้ว ผมอยากจะขอร้องว่า ให้ผมได้ตายอย่าง ไม่ทรมานเถิดนะ!”

“ได้.. ข้ารับปากเจ้า!”

ซูอานจัดการฟาดฝ่ามือลงไปที่ศรีษะ ของนักฆ่าหนึ่งครั้ง แล้วเขาก็หมดสติ และล้มลงกองกับพื้นทันที ซูอานร้องตะ โกนสั่งซันกู

“เฒ่าซัน.. เจ้าจัดการเก็บศพขอ งมันด้วย!”

“คุณชายซู ต้องการให้ผมบุกไปสกุล หยวนเลยมั้ยครับ?”

ซูอานยกมือขึ้นโบกไปมาพร้อมตอบก ลับด้วยน้ําเสียงดุดัน “สกุลหยวนใช่ว่าจะ สามารถเล่นงานได้ง่ายๆ อย่าลืมว่า สกุลหยวนเป็นถึงตระกูลอันดับสามใน เจียงโจว ข้าเชื่อว่าพวกมันจะต้องมีผู้ฝึก ยุทธที่ล้ําเลิศคอยให้ความคุ้มครองอยู่ ด้วยเป็นแน่!”

ซันกพยักหน้ารับคําสั่ง

“เอาล่ะ พวกเราอยู่นิ่งๆไปก่อน แล้ว ค่อยหาโอกาสทําลายสกุลหยวนที่ห ลัง!”

ซูอานตั้งใจที่จะรอให้ขั้นพลังของเขา สูงขึ้นกว่านี้อีกเล็กน้อย เพราะเขาเองก็ ยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของสกุลเฉินมา กนัก

ภายในหมู่บ้านหรูหราแห่งหนึ่งในใจก ลางเมืองเจียงโจว..

เวลานี้หยวนเวิ่นเทียนซึ่งเป็นผู้นํา สกุลหยวน กําลังรอฟังผลการสังหารซู อานด้วยความกระวนกระวายใจ

นักฆ่าที่เขาจ้างวานไปสังหารซูอานนั้น เป็นนักฆ่าที่มีชื่อเสียงและมีฝีมือเป็นที่ โจษจันในเจียงหนาน ซึ่งคนละชั้นกับนัก ฆ่าที่โจวไห่หวงเคยส่งไปฆ่าซูอานราว ฟ้ากับดิน..

เขามั่นใจอย่างยิ่งว่าการสังหารซูอาน จะต้องประสบความสําเร็จ เพราะแม้แต่ พ่อของเขาก็เชื่อมั่นในฝีมือของนักฆ่าผู้ นี้มาก

และเวลานี้ผู้ที่นั่งอยู่ข้างหยวนเป็น เทียนก็คือหยวนจิ๋วซื่อลูกชายของเขา เอง ทั้งคู่ต่างก็กําลังรอฟังข่าวการตาย ของซูอานอย่างใจจดใจจ่อ

“พ่อครับ ทําไมป่านนี้นักฆ่าที่เราจ้าง ไปยังไม่ติดต่อกลับมาอีก? หรือจะเกิด เรื่องขึ้น?” หยวนจิ๋วซื่อเอ่ยถามขึ้นด้วย ความร้อนใจ

“ไม่ใช่แน่! คนผู้นี้เก่งกาจอย่างมาก ไม่แน่ว่าเขาอาจต้องใช้เวลาตามหาตัว อานอยู่นานก็ได้..”

พ่อลูกสกุลหยวนได้แต่ก้มลงมองแก้ว ไวน์ที่วางอยู่บนโต๊ะด้านหน้า จากนั้น ต่างคนก็ต่างยกขึ้นจิบ..

ทั้งสองคนนั่งรออยู่เช่นนั้นจนกระทั่ง เวลาล่วงเลยเข้าสู่เช้าวันต่อไป โทร ศัพท์มือถือของหยวนเวิ่นเทียนก็ยังไม่ ดังขึ้นเสียที..

ใบหน้าของหยวนเวิ่นเทียนเวลานี้บิด เบี้ยวไปด้วยความโกรธ อีกทั้งยังเหน็ด เหนื่อยจากการอดหลับอดนอนมาตลอด ทั้งคืน

“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้อย่าง แน่นอน! นักฆ่าระดับนักยุทธขั้นสูง ทําไมถึงสังหารคนสารเลวคนหนึ่งไม่ ได้!”

หยวนเวิ่นเทียนร้องตะโกนออกมา อย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่มันก็เป็นความจ ริง เพราะเขารอโทรศัพท์ทั้งคืนจนกระ ทั่งเช้า นักฆ่าผู้นั้นก็ยังไม่โทรมา ย่อม หมายความว่านักฆ่าคนนั้นถูกซูอานฆ่า ตายแล้ว..

“เป็นไปได้มั้ยว่าเขาจะเปลี่ยนใจล้ม เลิกกะทันหัน?”

หยวนจิ๋วซื้อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึง ร้องถามออกมา เพราะนี่เป็นคําอธิบายที่ พอจะสมเหตุสมผลที่สุดที่นักฆ่าคนนั้น ไม่โทรมาหาพ่อของเขา เขาไม่มีทาง เชื่อว่านักฆ่าจะถูกซูอานฆ่าตายแน่!

แต่ในเวลานั้นเอง คนผู้หนึ่งก็เดินเข้า มาในห้องพร้อมกับโน้มตัวลงคํานับ และ พูดขึ้นว่า “ท่านประธานครับ มีคนของ เราพบศพอยู่ที่ชานเมืองด้านเหนือ ดู เหมือนจะเป็นศพของนักฆ่า!”

“ส่งรูปมาให้ฉันดู!”

หลังจากที่ได้เห็นภาพศพ หยวนเป็น เทียนก็ถึงกับเซถลาและทรุดลงบนเก้าอี้ ทันที และตอนนี้เขาก็รู้สึกขนลุกขนชั้น ไปทั่วทั้งร่าง..

“เป็นไปได้ยังไงกัน? ไอ้เด็กสารเลว คนนั้นจะฆ่ามือสังหารที่เก่งกาจแบบนี้ ได้ยังไง?”

“พ่อครับ.. แล้วพวกเราจะทําอย่างไรต่ อดี? ตอนนี้เรื่องสําคัญที่สุดคือพวกเรา จะต้องฆ่าซูอานล้างแค้นให้ได้!” หยวน จิ๋วซื้อร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

“อืมม.. เป็นไปได้ที่เจ้าเด็กชั่วช้านั่นจะ เตรียมพร้อมจ้างคนไว้คุ้มกันมันเช่นกัน!

พวกเราต้องเตรียมการใหม่ให้พร้อมและ รัดกุมกว่านี้!” หยวนเวิ่นเทียนตอบกลับ ด้วยน้ําเสียงที่เคร่งเครียด

หยวนเวิ่นเทียนนิ่งไปครู่ใหญ่ ในที่สุด ก็พูดขึ้นว่า “ไว้พ่อจะคุยเรื่องนี้กับปู่ของ แกอีกครั้ง..”

“พ่อครับ.. อย่างไอ้สารเลวนั่นก็ไม่กล้า บุกมาที่นี่แน่ เพราะอย่างน้อยก็ยังมีอยู่ ทั้งคน!” หยวนจิ๋วซื่อเอ่ยขึ้น

“แต่ต่อไปแกเองก็ต้องระมัดระวังตัวให้ มากเวลาที่ออกไปข้างนอก อย่าได้ไว้ใจ เจ้าเด็กนั่น” หยวนเวิ่นเทียนเอ่ยขึ้นด้วย ความห่วงใยในตัวลูกชาย

เวลานี้ตระกูลหยวนกําลังตกอยู่ในอา การหวาดผวาอย่างมาก แม้แต่นักยุทธ ในขั้นสูงสุดยังถูกซูอานฆ่าตายได้ มีหรือ ที่พวกเขาจะทนนิ่งเฉยอยู่ได้โดยไม่ทํา อะไร

หลังจากนั้น.. สกุลหยวนก็ได้ส่งคนไป สืบหาที่อยู่ของซูอานเวลานี้ จากนั้นจึง จ้างคนเฝ้าติดตามเขาทั้งกลางวันและก ลางคืน

หลังจากเกิดเหตุการณ์ในคืนงานเลี้ยง นั้น ผู้เฒ่าฮั่วเองก็โกรธมาก และไม่ว่า สกุลหยวนจะพยายามทําการสานสัมพัน ธ์เช่นใด ผู้เฒ่าชั่วก็ยังคงยืนกรานปฏิเสธ และยังสั่งห้ามชั่วว่านว่านไม่ให้ติดต่อกับ หยวนจิ๋วซื้ออีก เพราะเกรงว่าหลานสาว สุดที่รักของตนจะได้รับอันตราย..

ภายในบ้านสกุลชั่ว..

“เว่ยเฟิง แกต้องกําชับว่านว่านไม่ให้ ติดต่อกับคนสกุลหยวนอีกเป็นอันขาด! ไม่อย่างนั้นว่านว่านต้องได้รับอันตราย แน่!”

“พ่อครับ ผมบอกลูกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แล้ว สั่งห้ามก็แล้ว แต่ลูกก็ไม่เคยฟังผม เลย มิหนําซ้ํายังเถียงคําไม่ตกฟาก ด้วย.. เฮ้อ..”

“นี่แกว่าอะไรนะ?!”

ผู้เฒ่าชั่วร้องตะโกนออกมาเสียงดัง ใบ หน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที

“พ่อครับ เรื่องราวอาจจะไม่เลวร้าย อย่างที่พ่อกังวลก็ได้ อีกอย่างสกุล หยวนก็ใหญ่โตมีหน้ามีตาทางสังคม..”

“เฮ้อ..”

ผู้เฒ่าชั่วได้แต่ถอนหายใจออกมา จากหยดพลังชีวิตที่ซูอานส่งมาให้เขา นั้น เขาพอที่จะคาดการได้อย่างไม่พ ลาดว่า นับจากนี้ไปซูอานจะยิ่งพุ่ง ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าไม่ต่างจากพลุ

[ฝากนิยายแปลอีกเรื่องของทีมงานนะ คะ: จักรพรรดิ์เทพมังกร ]
จักรพรรดิเทพมังกร

(Dragon Emperor – Martial God)

ความเป็นอมตะของหลิงหยุนได้มลาย หายไป.. ทําให้เขาตกลงมาสู่โลกมนุษย์ ในยุคที่เต็มไปด้วยความเสื่อมทราม อย่างที่สุด

จากนั้น.. หลิงหยุนจะค่อยๆ บ่มเพาะพ ลังในตัวเองทีละขั้น ทีละขั้น และไต่ลํา ดับขึ้นไปต่อกรกับสวรรค์ได้อย่างไร..