นิยาย ย้อนชีวิตพิชิตเซียนย้อนชีวิตพิชิตเซียน – บทที่ 76 : นักฆ่าชุดดํา

บทที่ 76 : นักฆ่าชุดดํา

เวลานี้ซันกตื่นเต้นอย่างมากที่สามารถเปิดจุดตันเถียนของตนเองได้และเวลานี้เขาก็อยู่ในขั้นก่อสร้างรากฐานของเส้นทางบ่มเพาะพลัง

“การบ่มเพาะพลังนั้นเป็นเรื่องที่ทําได้ยากแต่ในเมื่อเจ้ามีชะตาต้องกันกับข้า ข้าก็จะมอบเคล็ดวิชาจิตพิสุทธิ์ให้กับ
เจ้า!”

ซูอานเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งที่เขาเพิ่งเขียนขึ้นด้วยตนเองให้กับซันกูและแม้แต่หมึกยังไม่แห้งดีด้วยซ้ํา ไป

ซันกูแทบเป็นลมล้มตึงไปด้วยความตื่นเต้นดีใจสุดขีดเขารู้ว่ากระดาษแผ่นนี้จะกลายเป็นสมบัติล้ำค่าของตระกูลในวันข้างหน้า และเวลานี้เขาก็ปฏิบัติต่อซูอานราวกับเทพเจ้าองค์หนึ่ง..

“เอาล่ะ เจ้าไปจัดการตรวจสอบให้ข้าที่ว่าการประมูลในเจียงโจวจะเริ่มขึ้นที่ใด?” ซูอานยังไม่ลืมเรื่องอัญมณีที่เขาต้องการ

“คุณชายซู ไม่จําเป็นต้องตรวจสอบอะไรอีกแล้วข้าน้อยจัดการตรวจสอบมาให้คุณชายเรียบร้อยแล้วการประมูลจะจัดขึ้นที่โรงประมูลเจียงโจวในเขตซ่งเฉิงว่ากันว่าครั้งนี้เป็นการประมูลที่ยิ่งใหญ่มากทีเดียว..”

ซูอานพยักหน้าพร้อมตอบกลับไปทันที“เยี่ยมมากหวังว่าข้าจะได้พบกับสมบัติล้ำค่าบ้าง!”

และในระหว่างนั้นเจียงเชาเพื่อนนักเรียนในห้องก็โทรเข้ามาหาซูอานพอดีวันนี้เป็นวันหยุดเขาจึงต้องการที่จะชวนซูอานออกไปเที่ยว

“ลูกพี่ซูสุดหล่อ! ไปเที่ยวชายหาดกันดีกว่าที่นี่มีผู้หญิงสวยๆเยอะแยะเลยล่ะ!”

“ข้าไม่ว่าง พวกเจ้าไปสนุกกันให้เต็มที่ เลยข้าขอตัว!”

เจียงเชาได้แต่วางหูไปด้วยความรู้สึกผิดหวัง..

เวลานี้ซูอานกําลังปวดหัวเรื่องสถานที่ สําหรับสร้างค่ายกลกักเก็บพลังเพราะจําเป็นต้องใช้พื้นที่กว้างขวางอย่างเช่นบ้านเดี่ยวขนาดใหญ่มากจึงจะเหมาะอีกทั้งยังต้องเลือกฮวงจุ้ยให้เหมาะสมด้วย เพราะจะช่วยให้ค่ายกลเก็บพลังของเขามีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าเดิมา ถึงเท่าตัว..

เมื่อคิดเรื่องที่จะหาซื้อบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ซูอานก็เริ่มคิดถึงเงินที่จะต้องได้จากกลุ่มผู้ฝึกยุทธที่มีเรื่องกับตนเองบนเขาแต่เวลาเพิ่งจะผ่านไปเพียงแค่ไม่กี่วันเขาจึงยังไม่สามารถไปเร่งรัดเรื่องเงินไถ่ชีวิตได้เพราะเขาเป็นผู้บอกเองว่าให้เวลาทุกคนหนึ่งเดือนรอจนคร บหนึ่งเดือนก็ยังไม่สายจนเกินไป

ซูอานนั่งนิ่งและดูเหมือนกําลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างซันกจึงไม่กล้ารบกวนและได้แต่นั่งนิ่งๆอยู่ข้างๆซูอานเช่นนั้น

เวลานี้ซันกูกําลังมีความสุขกับจุดตันเถียนที่ปรากฏขึ้นบริเวณท้องน้อยของตนเองอย่างมากเขาสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตภายในจุดตันเถียนของตนเองและเริ่มรู้สึกว่าตนเองนั้นแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม

ฟื้ว!

แต่แล้วจู่ๆ ลูกธนูดอกหนึ่งก็พุ่งเข้ามาทางหน้าต่างและเฉียดร่างซูอานไปอย่างรวดเร็วก่อนจะไปปักเข้ากับผนังบ้านทันทีและธนูดอกนั้นก็ฝังลึกเข้าไปในผนังเกือบครึ่งดอกทั้งซูอานและซันกต่างก็พากันตกใจไม่น้อย

ซันกูถึงกับร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจและโมโห “ใครกันที่กล้าดีมา ลอบสังหารคุณชายซูถึงที่นี่?”

แม้แต่ซูอานเองก็ยังนึกตกใจไม่น้อยและเหงื่อเย็นก็ถึงกับไหลออกทั่วตัวนั่นเพราะหากเมื่อครู่เขาไม่เอนกายไปด้านหลังโดยไม่ตั้งใจแล้วล่ะก็ลูกธนูดอกนี้จะต้องปักเข้าที่ขั้วหัวใจของเขาอย่างแม่นยําเป็นแน่!

และตอนนี้ผนังบ้านก็ได้กลายเป็นสีดําคล้ำและเริ่มมีกลิ่นคล้ายถูกกัดเซาะด้วยกรดชนิดรุนแรง..

ซูอานรีบร้องบอกซันกทันที “รีบเดินพลังชีวิตจากจุดตันเถียนมาปกป้องร่างกายได้เร็วเข้า!”

ซันกรีบทําตามที่ซูอานบอกทันทีและจู่ๆกลิ่นเหม็นบางอย่างก็ค่อยๆแทรกซึมเข้ามาจากลูกธนูดอกนั้นซูอานหยิบน้ำเต้าปีศาจออกมาพร้อมกับใช้น้ำเต้าปีศาจดูดกลิ่นเหม็นเหล่านั้นเข้าไปด้าน
ใน!

สีหน้าของซูอานเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด ขึ้นมาทันที เพราะดูเหมือนเขากําลังถูกหมายปองชีวิตอยู่!

นั่นเพราะเป้าหมายของลูกธนูดอกนั้น คือขั้วหัวใจของเขา และเมื่อพลาดเป้าพิษที่อาบอยู่บนหัวธนูก็สามารถสังหารผู้ที่สูดดมมันเข้าไปได้ ดูเหมือนว่าศัตรู ของเขาผู้นี้จะไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
–

ซันกร้องตะโกนออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “คุณชายซู ปล่อยให้บ่าวไปจัดการกับคนผู้นี้เอง ข้าจะจัดการสับมัน ออกเป็นชิ้นๆ!”

ซูอานยกมือขึ้นโบกไปมาพร้อมตอบกลับไปว่า “ซันกู เหตุใดเจ้าต้องตระหนกตกใจและโมโหถึงเพียงนี้เล่า?”

ซันกพยายามข่มความโกรธภายในใจและลุกขึ้นยืนเคียงข้างซูอาน แต่เมื่อผ่านไปครู่ใหญ่ลูกธนูก็ไม่ปรากฏขึ้นอีกทําให้ซันกูรู้สึกโล่งใจอย่างมาก

ซูอานทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาด้วยท่าทีสงบนิ่งพร้อมกับหยิบแอปเปิ้ลบนโต๊ะขึ้นมากัดเข้าปากคําใหญ่หลังจากที่เคี้ยวและกลืนลงท้องไปแล้วซูอานจึงหันหน้ามองไปทางหน้าต่างพร้อมกับร้องตะโกนออกไปว่า

“ในเมื่อเจ้าลอบสังหารข้าไม่สําเร็จ เหตุใดจึงไม่ปรากฏตัวเล่า?”

“ฮ่าๆๆ เจ้าหลบลูกธนูครั้งนี้ของข้าได้แต่อย่าได้หวังว่าจะสามารถหลบลูกธนูครั้งที่สองของข้าได้เลย!”

จู่ๆ เสียงเย็นชาก็ดังขึ้นทั่วทั้งบ้านเสียงนั้นเยือกเย็นราวกับเสียงของปีศาจและประกาศที่จะเด็ดชีวิตซูอานออกมาอย่างชัดเจน

“โอหัง!”

ซันกร้องตะโกนออกไปด้วยความ โมโหเขาหันไปมองรอบตัว และ พยายามจะหาที่มาของเสียงนั้นแต่กลับไม่พบเห็นผู้ใดเลยแม้แต่น้อย

“คนผู้นี้ไม่ได้ยะโสโอหังแต่เขาสามารถทําได้ดังเช่นที่พูดจริงๆ!” ซูอานตอบกลับเสียงเบาและในใจก็ได้แต่นึกระแวดระวังตัว
หากคนผู้นี้ไม่เก่งจริงก็คงจะไม่เตรียมตัวมาอย่างดีเช่นนี้และจากสัญชาติญาณของซูอานนั้นเขาสัมผัสได้ว่าคนผู้นี้น่าจะเป็นผู้เยี่ยมยุทธระดับกลาง

ซูอานรู้ตัวว่าเขาสร้างศัตรูไว้ไม่น้อยจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ใครบางคนจะจ้างนักฆ่ามาเอาชีวิตของเขา

“ฮ่าๆๆๆ ครั้งนี้เจ้าไม่มีโอกาสรอดแน่!”

นักฆ่าผู้นั้นเอ่ยออกมาพร้อมกับลูกธนู ที่พุ่งเข้าใส่ร่างของซูอานอย่างรวดเร็ว..

แต่ครั้งนี้ซูอานใช้นิ้วมือทั้งสองข้างบลูกธนูไว้ได้และควันพิษสีดําก็ได้ถูกน้ำเต้าปีศาจดูดเข้าไปด้านในดูเหมือนผีเด็กกับผีสาวจะชื่นชอบอย่างมากด้วย

แน่นอนว่าซูอานก็ไม่ได้รังเกียจสิ่งนี้เพราะเขาสามารถกลั่นให้มันกลายเป็นพลังชีวิตได้แต่ต้องไม่ใช่เวลานี้

ทันทีที่ลูกธนูพุ่งเข้ามา ร่างสีดําร่างหนึ่งก็พุ่งตามเข้ามาในห้องรับแขกอย่างรวดเร็วด้วยเช่นกันคนผู้นี่เคลื่อนที่ได้รวดเร็วราวกับภูติผีวิญญาณ

ซันกพุ่งเข้าไปยืนเคียงข้างซูอานทันทีและเวลานี้พลังชีวิตในจุดตันเถียนของเขาก็เริ่มพลุ่งพล่านเขาต้องการที่จะประมือกับศัตรูผู้นี้แทนซูอานแต่ซูอานกลับยกมือขึ้นห้ามพร้อมกับบอกไปว่า

“เฒ่าซัน เจ้ายังมิใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”

ซันกูชะงักไปทันที และทําตามคําสั่งของซูอานอย่างเชื่อฟัง และเพียงแค่จ้องมองชายชุดดําด้วยใบหน้าดุดัน

ชายผู้นี้สวมเสื้อคลุมสีดําดูแปลกประหลาดอย่างมาก หากเดินไปตามท้องถนนเวลากลางวันคงจะต้องเป็นที่สะดุดสายตาผู้คนมากทีเดียว
“หึ.. ข้ามาซุ่มรอตั้งแต่เมื่อคืน..” ชายชุดดําเป็นฝ่ายพูดขึ้น

“นักฆ่ายุคนี้ช่างไฮเทคนัก พูดผ่านเครื่องเปลี่ยนเสียงเสียด้วยนับว่าเป็นมืออาชีพที่เดียว!”ซูอานเอ่ยชม..

“ยุคสมัยเปลี่ยนไป หากไม่รู้จักปรับตัวก็คงต้องถูกกาลเวลากลืนหายไป..”

“ที่เจ้าพูดก็ไม่ผิดนัก!”

“เลิกไร้สาระได้แล้ว มาสู้กันเลยดีกว่า!”

“เจ้าจะรีบร้อนไปทําไมกันเล่า พวกเราสนทนากันต่ออีกสักหน่อย..” ซูอายตอบกลับยิ้มๆ พร้อมกับโน้มตัวลงยกถ้วยชาบนโต๊ะขึ้นมาดื่ม

“ให้ข้าเดาว่าผู้ใดที่เป็นคนส่งเจ้ามาดี หรือไม่?”

“ไม่จําเป็น เพราะต่อให้แกเดาผิดฉันก็ไม่บอกแกแน่นอนว่าใครเป็นคนจ้างวานฉันมา!”

“งั้นรึ?! นับเป็นนักฆ่าที่มีจรรยาบรรณยิ่งนัก!”

ซูอานหยุดไปเล็กน้อยแล้วจึงพูดต่อ“ข้ามีเรื่องกับผู้คนมากมาย.. แต่ดูจากความเก่งกาจของเจ้าแล้วเจ้าไม่น่าจะใช่คนที่ทํางานเพื่อเงิน..”

“ถ้าฉันไม่ทําเพราะเงิน จะเพราะอะไรล่ะ?”ชายชุดดําตอบโต้กลับทันที

“มีตั้งหลายเหตผล.. อย่างตอบแทน

บุญคุณ หรือเพื่อคนที่ตนรัก..”

“แกเลิกพล่ามไร้สาระได้แล้ว!”

นักฆ่าร้องตะโกนออกมาด้วยความโมโหในขณะเดียวกันก็พุ่งฝ่ามือเข้าใส่ร่างของซูอานทันทีซูอานเองก็พุ่งฝ่ามือของตนออกไปต้านไว้เช่นกันและเวลานี้ฝ่ามือของทั้งคู่ก็ยังคงประสานกันอยู่เช่นนั้น คล้ายกับว่ากําลังทดสอบพลังปราณของกันและกันอยู่
สีหน้าของนักฆ่าเปลี่ยนไปทันทีใบหน้าที่เย็นชานั้นมีอาการตกใจเล็กน้อยนั่นเพราะเป้าหมายของเขานั้นดูเหมือนจะอยู่ในขั้นเหนือกว่าที่ผู้จ้างวานได้บอกไว้มาก

“นี่แกไม่ใช่ผู้เยี่ยมยุทธขั้นกลางนี่!”
ซูอานไม่ตอบคําถามของชายชุดดําแต่กลับพูดขึ้นว่า“เจ้าเองก็ทําให้ข้าประ หลาดใจไม่น้อยเช่นกันข้าคาดว่าเจ้าน่าจะเป็นเพียงผู้เยี่ยมยุทธขั้นกลางแต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเข้าสู่ขั้นสุดท้าย!”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ อานก็ได้แต่ขนลุกหากเขาไม่ได้ไปที่บ่อโลหิตมังกรและทําการพัฒนาขั้นพลังที่นั่นเวลานี้เขาย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนักฆ่าผู้นี้เป็นแน่!

ดูเหมือนว่านักฆ่าผู้นี้จะรู้จักข้าดีมากทีเดียวจึงไม่ยอมเปิดเผยพลังภายในที่แท้จริงของตนเองตั้งแต่แรก!

ดวงตาของนักฆ่าผู้นี้เปลี่ยนเป็นเย็นชายิ่งกว่าเดิมเขารู้ได้ทันทีว่าการต่อสู้ในครั้งนี้ต้องดุเดือดอย่างแน่นอนและเขาอาจถูกอีกฝ่ายฆ่าตายได้ทุกเมื่อแต่ถึงอย่างนั้นก็ร้องตะโกนออกมาว่า
“เตรียมตัวตายได้แล้ว!”

ทันทีที่พูดจบเข็มพิษจํานวนมากก็พุ่งเข้าใส่ร่างของซอานทันทีแต่ซอานกระ

โดดหลบเข็มพิษได้จนหมด ก่อนจะพุ่งร่างขึ้นกลางอากาศและกระโดดหมุนตัวกระโดดถีบเข้าใส่แขนของชายชุดดําอย่างรวดเร็ว!

นักฆ่ารู้สึกเจ็บปวดที่แขนอย่างรุนแรงและเลือดก็ไหลออกมาจากแขนของเขามากมายครั้งนี้ซอานใช้ฝ่าเท้าลมปราณซึ่งทรงพลังอย่างมากแต่กลับไม่สามารถทําให้กระดูกแขนของชายชุดดําหักได้เพียงแค่ผิวเนื้อฉีกขาดและมีเลือดไหลออกมาเท่านั้น

“นี่แกไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธธรรมดานี่..”

หลังจากที่นักฆ่าชุดดําได้รับรู้พลังภายในที่แท้จริงของซูอาน ก็ถึงกับร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจและต้องการที่จะหนี..

“ใช่แล้ว.. แต่น่าเสียดายที่เจ้ารู้ช้าไป!”

[ฝากนิยายแปลอีกเรื่องของทีมงานนะคะ: จักรพรรดิ์เทพมังกร ]
จักรพรรดิเทพมังกร

(Dragon Emperor – Martial God)

ความเป็นอมตะของหลิงหยุนได้มลายหายไป.. ทําให้เขาตกลงมาสู่โลกมนุษย์ในยุคที่เต็มไปด้วยความเสื่อมทราม อย่างที่สุด

จากนั้น.. หลิงหยุนจะค่อยๆบ่มเพาะพลังในตัวเองทีละขั้นทีละขั้น และไต่ลําดับขึ้นไปต่อกรกับสวรรค์ได้อย่างไร..