นิยาย ย้อนชีวิตพิชิตเซียน ย้อนชีวิตพิชิตเซียน – บทที่ 73 : กลั่นหยดพลังชีวิต

บทที่ 73 : กลั่นหยดพลังชีวิต

ทั้งสองคนขับรถเข้าเมือง ซูอานยังไม่กลับไปที่บ้านเช่าของตนเอง แต่กลับตามซันกไปที่หมู่บ้านของคนร่ํารวย

แม้ซันกูจะไม่ใช่คนที่นี่ แต่เขาก็มีบ้านอยู่เจียงโจว และมักจะมาพักค้างคืนที่ บ้านหลังนี้ทุกครั้งเมื่อเดินทางมาทําธุรกิจที่นี่
รถ Aston Martin Lagonda ขับเข้าไปในหมู่บ้านเป็นที่ดึงดูดสายตาของผู้คนยิ่งนัก ใครๆเห็นต่างก็มองด้วยความอิจฉา

หลังจากที่ขับรถเข้าไปจอดในบ้านแล้ว ทั้งซูอานกับซันกต่างก็แยกย้ายกัน เข้าไปนอนพักผ่อนหลังจากที่ร่างกายเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ามานาน..

“เฒ่าซัน ออกไปหาอะไรกินกันดีกว่า!”

ซันกูพยักหน้าเห็นด้วยทันที และเวลานี้ท้องของเขาก็กําลังร้องเสียงดังพอดี ที่สําคัญ.. เขาฝากท้องไว้กับบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปมาตลอดแล้ว

ซูอานเก็บกล้วยไม้หวายไว้ที่ห้องนอนของตนเอง แต่ได้นําแกนอสูรและบุหงาห้าสีติดตัวไปด้วย เพราะทั้งสองสิ่งล้วนแล้วแต่เป็นสมบัติล้ําค่าที่หาได้ยากยิ่งนัก!

เมื่อทั้งสองคนไปถึงภัตตาคารหรูหราแห่งหนึ่ง ซันกก็เดินนําซูอานเข้าไป อย่างคุ้นเคย พนักงานต่างพากันทักทายบ่งบอกว่าเขาคือลูกค้าขาประจําของที่นี่

“เจ้าสั่งอาหารพิเศษของร้านได้เลย วันนี้ข้าอยากลองลิ้มรสชาติอาหารขึ้นชื่อของที่นี่!” ซูอานเอ่ยปากบอกความต้องการของตนเอง

ซันกูยิ้มออกมาพร้อมกับตอบไปว่า “ได้เลย วันนี้ผมเองก็อยากกินอะไรดีๆเหมือนกัน อยู่บนเขาไม่เคยได้กินอะไรดีๆบ้างเลย”

และเพียงแค่ประเดี๋ยวเดียว โต๊ะกลมขนาดใหญ่นั้นก็มีอาหารหลากหลายวาง เรียงรายอยู่เต็มไปหมด ซูอานลงมือกินอย่างตะกละตะกลามโดยไม่สนใจภาพลักษณ์ของตนเอง ในขณะที่ซันกนั้นแม้จะหิวมาก แต่ก็ค่อยๆเคี้ยวอาหารอย่างช้าๆ ซึ่งเป็นอุปนิสัยที่ฝึกฝนมานานหลายปีจึงยากที่จะเปลี่ยนได้..

อาหารทั้งหมดบนโต๊ะไม่ใช่อาหารที่ซูอานจะได้กินเป็นปกติในชีวิตประจําวัน เขาจึงสวาปามเข้าไปเต็มที่ และกินมากกว่าปกติถึงสามเท่า หลังจากที่กินจนอิ่มท้องแล้ว เขาก็ยกมือขึ้นลูบท้องกลมโตของตนเองอย่างพอใจ

และหลังจากที่กินจนอิ่มหนําสําราญแล้ว ทั้งสองคนจึงกลับรถกลับไปที่บ้านพักผ่อนต่อ..

ซูอานนั่งอยู่บนเตียงภายในห้องนอนของตนเอง พร้อมกับสั่งซันกว่า “ข้าจะทําการกลั่นของเหลวพลังชีวิต เจ้าช่วยเฝ้าอย่าให้ผู้ใดมารบกวนข้าได้โดยเด็ดขาด..”

ซันกพยักหน้าอย่างรวดเร็ว แววตาของเขาบ่งบอกถึงความสุขใจยิ่งนัก จากนั้นจึงออกจากห้องนอนของซูอาน แล้วไปยืนอยู่ที่หน้าบ้านทําหน้าที่ราวกับยามเฝ้าประตู

ซูอานหยิบกล้วยไม้หวายขึ้นมา พร้อมกับวางขวดแก้วคริสตัลใสสองสามขวดที่เตรียมไว้สําหรับบรรจุของเหลวงพลังชีวิตที่จะได้จากกล้วยไม้หวายไว้บนโต๊ะ

ซูอานเดินพลังปราณภายในจุดตันเถียนของตนไปยังฝ่ามือข้างที่ถือกล้วย ไม้หวาย ทันทีที่พลังชีวิตจากจุดตันเถียนของซูอานเคลื่อนไปยังฝ่ามือ ฝ่ามือข้างนั้นของซูอานก็เปล่งประกายสีทองสุกสว่างขึ้นมาทันที

ซูอานออกแรงบีบกล้วยไม้หวายในมือเบาๆ ภายใต้อานุภาพของพลังชีวิต กล้วยไม้หวายในมือของซูอานจึงเริ่มมีของเหลวสีแดงราวกับโลหิตหยดออก มา

ของเหลววิเศษนี้นับเป็นโอสถพื้นๆในโลกของผู้บ่มเพาะตน หาใช่สิ่งที่ทําได้ยาก ผู้ที่อยู่ในขั้นก่อสร้างรากฐาน ก็ล้วนแล้วแต่สามารถกลั่นโอสถประเภทนี้ได้ทั้งสิ้น..

สําหรับซูอานแล้ว การหลอมโอสถพื้นๆเช่นนี้ยิ่งกว่าคําว่าง่ายดาย! แม้แต่ยาอายุวัฒนะเขาก็หลอมจนสําเร็จ มีหรือที่จะมองของเหลวพลังชีวิตอันน้อยนิดนี้อยู่ในสายตา!

แต่ถึงอย่างนั้นซูอานก็มิได้กระทําด้วยความประมาทแต่อย่างใด เพราะถึงอย่างไรสมุนไพรพลังชีวิตในโลกใบนี้ก็หาใช่สิ่งที่สามารถพบเจอได้ง่ายๆ หากไม่สามารถหลอมโอสถได้สําเร็จ ไม่เพียงเขาต้องเสียพลังโดยไร้ประโยชน์ แต่ยังเป็นการทําลายกล้วยไม้หวายให้เสียหายไปด้วย

หยดของเหลวสีแดงยังคงหยดลงจากฝ่ามือของซูอานเรื่อยๆ แต่ก็ค่อยๆน้อยลงๆ จนในที่สุดก็ไม่มีสิ่งใดหยดลงมาอีก..

หลังจากนั้นพลังชีวิตภายในจุดตันเถียนของซูอาน ก็ยังคงถูกถ่ายเทเข้าห่อหุ้มหยดของเหลวสีแดงภายในขวดอย่างต่อเนื่อง พลังชีวิตและหยดของเหลวสีแดงภายในขวดคริสตัลค่อยๆหลอมรวมเข้าด้วยกัน จนในที่สุดก็ได้กลายเป็นหยดพลังชีวิตซึ่งดูราวกับไข่มุกสีเลือด..

จากนั้น ซูอานจึงได้ทําการแบ่งหยดพลังชีวิตขนาดเท่าไข่มุกเหล่านี้ออกเป็นสามส่วน แล้วจึงนําไปบรรจุไว้ในขวดคริสตัลใสทั้งหมดสามขวด จากนั้นจึงทําการผนึกปากขวดไว้ และการกลั่นโอสถก็เป็นอันสิ้นสุด!

แม้การกลั่นหยดพลังชีวิตนี้จะดูเหมือนเป็นเรื่องง่าย แต่ก็ทําเอาซูอานถึงกับ เหงื่อท่วมตัวเช่นกัน เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด

ซูอานจัดการถอดเสื้อผ้าออก และเดินเข้าไปอาบน้ําอุ่นในห้องน้ําอย่างสบายใจ จากนั้นจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบายๆ แล้วเดินออกจากห้องไป

ซันกที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูนั้นรู้สึกว่า เวลาผ่านไปช้ามาก เขารู้สึกราวกับว่าตนเองได้ยืนเฝ้าประตูมานานนับปี เมื่ออดรนทนไม่ได้จึงรีบเปิดประตูกลับเข้าไปในบ้านทันที แต่ในจังหวะนั้นซูอานก็เป็นฝ่ายเปิดประตูบ้านออกก่อน และทันทีที่ซันกเห็นหน้าซูอาน เขาก็ร้องตะโกนถามขึ้นด้วยน้ําเสียงตื่นเต้น

“คุณชายซู สําเร็จมั้ยครับ?”

“ไม่มีสิ่งใดติดขัด!” ซูอานตอบด้วยน้ําเสียงนิ่งเรียบ

ซันกูถึงกับยิ้มกว้างออกมาทันที ใบหน้าของเขาสดใสราวกับดอกไม้ที่กําลังเบ่งบาน และหลังจากนั้น เขาก็รีบโค้งคํานับซูอานจนศรีษะแทบจรดเท้า เมื่อซูอานยื่นขวดคริสตัลหนึ่งขวดให้กับเขา และพูดขึ้นว่า

“เจ้ารับไป กินโอสถนี้วันละห้าหยดเท่านั้นพอ จากนั้นเจ้าจะแข็งแกร่งขึ้น และการจะพัฒนาพลังปราณในร่าง ก็จะไม่ใช่เรื่องยากเย็นอีกต่อไป!”

ซันกรีบรับขวดคริสตัลนั้นมาทันที เขาเอ่ยขอบคุณซูอานด้วยความซาบซึ้งใจ ครั้งแล้วครั้งเล่า และประคองขวดคริสตัลไว้ในมืออย่างทะนุถนอม ราวกับว่ามันคือหญิงอันเป็นที่รักของเขาก็ไม่ปาน

ซันกูทําการเปิดฝาขวดออกอย่างระมัดระวัง แล้วกลิ่นหอมสดชื่นก็โชยเข้าใส่จมูกของเขาทันที ซันกจ้องมองลงไปด้านในของขวดคริสตัล และพบว่าภายในนั้นมีหยดของเหลวสีแดงใสขนาดเท่าไข่มุกเรียงรายอยู่หลายหยด แต่ที่น่าแปลกคือ.. ถึงแม้ว่ามันจะเป็นหยดของเหลว แต่กลับไม่ไหลรวมเข้าด้วยกันเหมือนดังเช่นของเหลวทั่วไป

“ส่วนขวดนี้เจ้าส่งไปให้แม่นางเหอที่ มาเก๊าตามที่อยู่ที่นางให้มา!”

“ครับ!”

ซันกรับมาอย่างระมัดระวัง แม้จะรู้ว่าหยดพลังชีวิตขวดนี้เป็นของเหอหลิงซี แต่เขาก็อดที่จะเสียดายไม่ได้ แต่ก็ไม่กล้าที่จะโลภมากยึดมาเป็นของตัวเอง

ส่วนอีกหนึ่งขวดนั้นซูอานยังคงถือไว้ในมือ..

หลังจากที่ซันกจัดการส่งหยดพลังชีวิตไปให้เหอหลิงซีที่มาเก๊าตามคําสั่งของซูอานแล้ว ทันทีที่เธอได้รับ เธอก็รีบนําไปให้ปู่ของเธอกินทันที หลังจากนั้นจึงรีบโทรหาซูอาน

“คุณชายซู คุณเป็นคนที่รักษาคําพูดได้ดีมาก!”

“ยาของคุณชายซูได้ผลอย่างน่า อัศจรรย์มาก ฉันให้ปู่กินเข้าไปเพียงแค่ห้าหยด แต่อาการที่แย่ของปู่กลับดีขึ้นทันตาเห็น แม้แต่หมอยังงง และบอกว่า เวลานี้อาการของคุณปู่อยู่ในขั้นที่หมดสามารถเอายู่แล้ว นี่มันยาวิเศษชัดๆ!”

เหอหลิงซีเล่าให้ซูอานฟังด้วยน้ําเสียง ตื่นเต้นดีใจ ระหว่างที่พูดคุยกับซูอานนั้น เธอก็พร่ําพรรณนาถึงความเก่งของเขา และเอ่ยชื่นชมซูอานอยู่ไม่ขาดปาก

ซูอานฟังด้วยความสงบนิ่ง และในที่ สุดเขาจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นว่า “แม่นางเหอ ในเมื่อเจ้าเองก็พอใจกับโอสถของข้า เช่นนั้นแล้วเจ้าก็ควรทําตามข้อตกลงที่ ได้ให้ไว้กับข้า หวังว่าเจ้าคงไม่คิดที่จะ บิดพลิ้ว..”

“คุณชายซูไม่ต้องกังวลใจไป! ฉันจะ เริ่มหาเงินมาโอนให้คุณทันที..”

หลังจากเหอหลิงซีวางสายไปแล้ว ซูอานก็จัดการโทรหาเหล่าฮั่วทันที แม้ซูอานจะได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับเหล่าฮั่วไปแล้ว แต่เขาก็เป็นคนที่แยกแยะได้ เพราะหากเหล่าฮั่วไม่บอกเขาเรื่องบ่อโลหิตมังกร เขาก็คงไม่สามารถล่วงรู้ได้ ซูอานจึงต้องตอบแทนเหล่าฮัวกลับไปบ้าง

และหยดพลังชีวิตอีกหนึ่งขวดนั้น ซูอานก็ได้เตรียมไว้ให้กับเหล่าฮั่วนั่นเอง หากเหล่าชั่วได้หยุดพลังชีวิตที่เขากลั่นเข้าไป ไม่เพียงเหล่าฮั่วจะสามารถฟื้นฟูความแข็งแกร่งกลับคืนมาได้ แต่ยังจะสามารถรักษาอาการเจ็บป่วยของเหล่าฮั่วที่ปกปิดไว้ได้อีกด้วย อีกทั้งยังจะสามารถพัฒนาพลังของตนขึ้นไปได้อีกหนึ่งหรือสองขั้นเลยทีเดียว

ทันทีที่รับสาย เหล่าฮั่วก็รีบถามขึ้นทันที “ซูอาน.. เธอไปบ่อโลหิตมังกรมาเป็นอย่างไรบ้าง?”

“อย่าพูดถึงเลยดีกว่า ข้าได้เพียงแค่หญ้าต้นหนึ่งมาเท่านั้น..” ซูอานตอบกลับด้วยน้ําเสียงเย็นชาและห่างเหิน

ผู้เฒ่าชั่วได้แต่แอบผิดหวังอยู่ในใจ เขาคิดว่าจะซูอานน่าจะได้สมบัติล้ําค่ามามากกว่านี้ แต่ไม่ต้องการที่จะเล่าให้เขาฟัง เขาจึงได้แต่นิ่งเงียบ และไม่คิดที่จะถามอีก..

“เหล่าฮั่ว ข้าได้นําสมุนไพรที่ได้มากกลั่นเป็นหยดพลังชีวิต ข้าจะจัดการส่งไปให้กับเจ้าหนึ่งขวด!”

แต่เหล่าฮั่วตอบกลับมาด้วยน้ําเสียงที่เฉยชา “ไม่เป็นไร.. ฉันไม่ได้มีค่าพอที่จะให้เธอต้องมานึกถึง!”

แต่ซูอานไม่ตอบ เขาเปลี่ยนไปพูดเรื่องบัตรเครดิตสีดําแทน “อย่างไรข้าก็ต้องส่งบัตรเครดิตสีดํากลับคืนเจ้าอยู่แล้ว..

“ซูอาน.. เธอจะคืนเพราะเรื่องงานวันเกิดของฉันคืนนั้นงั้นรึ? เธอเก็บมันไว้ใช้เถิด ไม่ต้องคืนกลับให้ฉัน..”

ซูอานใช้บัตรของเหล่าฮั่วมานานแล้ว และไม่ต้องการที่จะใช้มันอีก เวลานี้เขาก็มีซันกเป็นลูกน้อง จึงไม่จําเป็นต้องกังวลเรื่องอาหาร เสื้อผ้า ที่อยู่ หรือแม้แต่เรื่องการเดินทางอีก..

และถึงแม้ผู้เฒ่าฮั่วจะดึงดันให้ซูอานเก็บบัตรเครดิตของเขาไว้ แต่ซูอานก็ยังคงส่งมันคืนกลับให้กับเขาอยู่ดี..

แต่ทันทีที่ผู้เฒ่าชั่วได้รับ เขาก็ส่งบัตรเครดิตกลับคืนให้ซูอานอีกเช่นกัน ทําให้ซูอานถึงกับพูดไม่ออก..

ซูอานได้แต่คิดว่า ในเมื่อเหล่าฮั่วไม่ต้องการคืน เขาก็จะเก็บไว้ และถือเสียว่า มันคือค่ารักษาฮัวว่านว่านแทน!

หลังจากทําการกลั่นหยดพลังชีวิตไปแล้ว คืนนั้นทั้งซูอานและซันกต่างก็เข้านอนกันแต่เช้า..

เช้าตนเป็นช่า มาอางที่ย้อมค่า

อยากจะลุกจากเตียงนอนที่แสนสบายของตนเอง จึงไม่รู้ว่าอากาศในยามเช้า นั้นสดใสมากเพียงใด และแสงอาทิตย์ในยามเช้านั้นมีเสน่ห์มากเพียงไหน?

ซูอานตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่เช่นเคย เขาจะตื่นนอนพร้อมกับแสงแรกของทุกๆวัน นั่นเพราะเวลานั้นคือช่วงที่ดีที่สุดของวัน และเป็นช่วงที่จะได้รับรู้ถึงพลังสดใสจากแสงอาทิตย์ยามเช้า

ซูอานยืนอยู่ที่ระเบียงด้านนอก และหลังจากฝึกฝนร่างกายเสร็จสิ้น เขาก็กลับเข้าไปอาบน้ํา และเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปพบกับซานกที่รออยู่

“คุณชายซู เช้านี้อยากกินอะไร?”

“อะไรก็ได้!”

“ถ้าอย่างนั้นผมจะพาคุณไปดื่มชาตอนเช้าที่ลูกวนเต่อ…”

แล้วทั้งคู่ก็ขับรถออกไปทันที..

[ฝากนิยายแปลอีกเรื่องของทีมงานนะคะ: จักรพรรดิ์เทพมังกร ]

จักรพรรดิเทพมังกร

(Dragon Emperor – Martial God)

ความเป็นอมตะของหลิงหยุนได้มลายหายไป.. ทําให้เขาตกลงมาสู่โลกมนุษย์ ในยุคที่เต็มไปด้วยความเสื่อมทรามอย่างที่สุด
จากนั้น.. หลิงหยุนจะค่อยๆบ่มเพาะพลังในตัวเองทีละขั้น ทีละขั้น และไต่ลําดับขึ้นไปต่อกรกับสวรรค์ได้อย่างไร..