ตอนที่ 8 ข่าวลือ

 

 

 

ผมเริ่มปั่นจักรยานไปที่โรงเรียนหลังร่ำลากับภาพโฮโลแกรมของคุโระในสภาพสาวน้อยหูแมว

 

──เมื่อเช้าคุโระก็ดันขออะไรแปลกๆ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเธออยากจะได้ซากพวกแมลงหน้าตาแปลกๆ ไปทำอะไร แต่พอเธอถามด้วยน้ำเสียงที่น่ารัก มันก็ยากที่ผมจะปฏิเสธ

 

 

ถึงจะรู้แก่ใจอยู่แล้วก็ตามว่าทั้งหมดมันคือการควบคุมโดย AI แต่สาวหูแมวน่ะพลังทำลายล้างมันสูงนะขอบอก ดังนั้นจะบอกว่าไม่ชอบก็ไม่ได้ด้วยสิ

 

 

──ระหว่างที่ปั่นๆ ไปผมก็คิดจะถามฮายาคาว่าอยู่หรอกว่าโดรนรุ่นนี้มันราคาอยู่ที่เท่าไหร่ เพราะผมรู้สึกประทับใจกับระบบโฮโลแกรมของมันจริงๆ …ไม่สิ ถ้าผมถามเธอไปละก็มีหวังได้โดนแกล้งเหมือนตอนตั้งชื่อให้คุโระแน่ ยังไงฮายาคาว่าก็เป็นผู้หญิงแบบนั้นนี่เน้อ

 

ผมได้เร่งแรงปั่นทั้งหมดที่มีไปยังเท้าของตัวเอง

 

 

 

และจักรยานก็เริ่มเร่งความเร็ว

 

 

──เอาเป็นว่าก็เงียบไว้แล้วกันเรื่องที่เราชอบโดรนตัวนี้สุดๆ

 

 

สายลดได้พัดผ่านแก้มของผม ในขณะที่ผมตั้งปณิธานอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่เอาเรื่องของคุโระไปเล่าให้ใครฟัง

 

◆◇

 

 

「นี่ ยูโตะ」

 

 

「อ-อ้อ ว่าไงฮายาคาว่า」

 

 

พอฮายาคาว่าทักผมตอนอยู่ในห้องเรียน ผมก็ตอบกลับไปด้วยท่าทางที่แสนเป็นธรรมชาติ?

 

 

ไม่รู้เพราะอะไรอยู่ดีๆ ฮายาคาว่าก็มาจ้องหน้าผมด้วยใบหน้าที่จริงจัง

 

 

ผมที่เห็นแบบนั้นก็เลยจ้องกลับไปซะเลย

 

──จะว่าไป คุโระนี่ก็หน้าเหมือนฮายาคาว่านิดหน่อยหรือเปล่านะ จริงสิเพราะเธอเป็นคนใช้คุโระก่อนหน้าผมนี่หว่า ดังนั้น AI ก็คงจะจำลองภาพมาจากเธอละมั้ง…

 

พอนึกได้แบบนี้เหงื่อเย็นยะเยือกก็ไหลออกมาซะแล้วสิ

 

 

──อย่างที่คิด เรื่องแบบนี้ ยังไงก็ต้องเหยียบเอาไว้ให้มิด อย่าให้ฮายาคาว่ารู้เด็ดขาด

 

 

「ก็ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่ยูโตะ นายได้ยินข่าวลือเรื่องน้ำเวทมนตร์บ้างไหม? 」

 

 

「น้ำเวทมนตร์เหรอ? อะไรละนั่น」

 

「ก็ไอ้นั่นไง น้ำเวทมนตร์ของเหลวที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเวท ซึ่งสามารถพบได้ในดันเจี้ยน แถมยังเอามาใช้ประโยชน์ได้หลากหลาย แต่ก็เพราะมันออกมาสู่ตลอดน้อยมากเลยทำให้ราคาของมันแพงสุดๆ ไปเลยน่ะสิ」

 

 

「อ้อ มีของแบบนั้นด้วยเหรอ ว่าแต่มันทำไมเหรอ? 」

 

 

「ถึงตอนนี้จะยังเป็นแค่ข่าวลือในหมู่พวกนักสำรวจดันเจี้ยนคุยๆ กัน แต่บางทีพวกเราอาจจะค้นพบวิธีการสร้างน้ำเวทมนตร์ขึ้นมาแล้วก็ได้นะ เพราะมีคนไปเจอวิดีโอหนึ่งเข้าจนทำให้มันกลายเป็นกระแสใน SNS น่ะสิ」

 

 

「แบบนี้นี่เอง ถ้าอย่างงั้นทำไมฮายาคาว่าไม่ลองทำดูบ้างล่ะ? 」

 

 

「ไม่ไหวๆ เป็นไปไม่ได้หรอก ถึงจะรู้วิธีการแล้ว แต่เงื่อนไขในการสร้างมันก็ต้องใช้วัตถุดิบหลายอย่างเลย ไม่ว่าจะเป็นมอนสเตอร์หายาก พวกพืชหายากในดันเจี้ยนแล้วก็เงื่อนไขอีกเยอะเลย ดังนั้นถึงมีเงินก็ใช่ว่าจะทำได้หรอกนะ」

 

 

「……ความคิดของคนมีตังนี่มันดีจังน้อ」

 

 

การหยอกล้อของผมโดนฮายาคาว่าเมินซะงั้น

 

จากนั้นฮายาคาว่าจะมองผมด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

 

 

「คือว่า…ยูโตะ เรื่องการบ้านวันนี้นะ──」

 

 

「มันทำไมเหรอ อ๋อ เหมือนทุกทีสินะ? 」

 

「อื้อ รบกวนหน่อยนะ」

 

「ช่วยไม่ได้สิน้า ยังไงก็เอามาคืนก่อนคาบเรียนเริ่มละกัน」

 

「ขอบใจจ้า」

 

 

จากนั้นหัวข้อการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องวิดีโอก็เปลี่ยนไปเป็นการเที่ยวเตร่ในแต่ละวันแทนซะงั้น

 

◇◆

 

【ในขณะเดียวกัน】

 

 

ณ แท่นชาร์จในห้องของยูโตะ

 

 

ซึ่งมีคุโระอยู่ตรงนั้น

 

 

เช้าวันนี้หลังจากได้หลอมรวมเอาคริสทัลเวทมนตร์ภายในตัวของตะขาบเหล็กเงินที่ยูโตะมอบให้กับเธอ คุโระก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอีกครั้ง