ตอนที่ 18 การประชุมทางไกล

 

「ยูโตะ เป็นอะไรหรือเปล่า? 」

 

 

「ขอโทษทีนะ แต่ตอนนี้ยังไม่สะดวก ปัดโถ้เว้ย ย๊ากก! ย๊า!」

 

 

ขณะที่ผมกำลังขับเคี่ยวกับฝูงมดที่ล้อมรอบตัวผมด้วยดาบหนังสือพิมพ์ คุโระก็บินเข้ามาถามด้วย สีหน้าของเธอผ่านโฮโลแกรมบอกได้เลยว่าเป็นห่วงผมมาก

 

น่าเสียดาย ที่ตอนนี้ผมไม่มีเวลาตอบ

 

 

หากผมประมาทพวกมันละก็ ฉากโศกนาฏกรรมอาจจะเกิดขึ้นได้

 

 

ภาพที่มดตัวบักเอ้บจำนวนนับไม่ถ้วนไต่ไปมาอยู่บนร่างกายของผมไปมา แค่คิดว่าจะต้องโดนพวกมันรุมทึ้งแบบนั้นผมก็รู้สึกคันยิกๆ แล้ว

 

 

「รับทราบค่ะ งั้นจะทำการสรุปโดยสังเขป」

 

 

「เดี๋ยว เธอกำลังพูดอะไรน่ะ! เรื่องสำคัญหรือเปล่า?! ย๊าก!」

 

「ใช่ค่ะ มันคือเรื่องที่ทำในส่วนของการปรับปรุงระบบความปลอดภัยผ่านร่างกฎหมายพื้นที่พิเศษ ที่ได้พูดไปก่อนหน้า──」

 

「โว๊ย ย๊ากกก!」

 

 

ผมกวัดแกว่งดาบหนังสือพิมพ์ไปมาแล้วตะโกนเสียงดังลั่น เอาซะไม่ได้ฟังเรื่องที่คุโระบอกเลย

 

 

 

「──จากทั้งหมดที่ว่ามา ก็เลยอยากจะได้รับการอนุมัติจากยูโตะ──」

 

「ได้เลย ฉันอนุมัติ!」

 

 

ภายใต้สถานการณ์ตอนนี้ ผมไม่มีเวลามาฟังที่เธอพูดหรอกนะ แต่อย่างน้อยก็ต้องตอบส่งๆ ไปก่อนแล้วกัน

 

 

 

พอผมเห็นว่าคุโระได้คำตอบที่ต้องการแล้วบินจากไป ผมก็หันมาสนใจศัตรูแสนทรงพลังที่อยู่ตรงหน้าต่อ

 

 

จะว่าไปผมก็ไม่ทันได้สังเกตเลยว่า

 

ภาพโฮโลแกรมที่ออกมาจากโดรนของคุโระนั้น มันเปลี่ยนที่ไปแล้วจากตรงกลางโดรนมาเป็นข้างหน้าโดรนแทน

 

 

และภาพโฮโลแกรมที่ออกมาทางด้านหน้าแทนนั่นแหละ ที่คุโระใช้ในการประชุมกับดันเจี้ยนคอร์ปอเรชั่น

 

โดยภาพพื้นหลังอย่างฉากที่ผมกำลังขับเคี่ยวกับพวกมดอย่างเอาเป็นเอาตายก็สะท้อนให้เห็นอย่างสมบูรณ์แบบ

 

 

 

 

◇◆

 

【ห้องประชุมของดันเจี้ยนคอร์ปอเรชั่น】

 

 

 

「หัวหน้า พวกเราได้รับURL จากทางยูจังแชแนลมาแล้วครับ น่าจะใกล้ถึงเวลาเริ่มประชุมแล้ว!」

 

คาโต้พูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

 

สมาชิกของทีมการจัดการเรื่องยูจังแชแนลทุกคนก็มารวมตัวกันพร้อมรับวินาทีการประชุมแห่งประวัติศาสตร์แล้ว

 

บรรยากาสแห่งความตื่นเต้นได้แผ่ไปทั่วห้องอย่างเงียบๆ

 

 

 

 

 

「เข้าใจแล้ว งั้นคาโต้ ฉันจะให้นายเป็นคนคุยนำกับทางยูจัง──」

 

「──ได้โปรดปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเองค่ะ!」

 

มิโดริคาวะพูดขัดผู้จัดการ

 

เธอพยายามคลานออกมาจากห้องพยาบาลเพื่อวินาทีนี้

 

เธอไม่ได้สนใจเสียงรอบข้างและพูดกับผู้จัดการด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

 

 

「มิโดริคาวะ เธอไหวแน่เหรอ? 」

 

 

「ไหวแน่ค่ะ! เพราะนี่คืองานของฉัน ได้โปรดให้ฉันได้ทำมันด้วยค่ะ!」

 

「งั้นก็นั่งลงก่อนเถอะ มิโดริคาวะ」

 

「ขอบพระคุณมากค่ะ」

 

「ทีนี้ก็ได้เวลาแล้ว เชื่อมต่อไปทางปลายสายได้เลย!」

 

 

คาโต้ส่งสัญญาณบอกว่าถึงเวลาแล้ว ทันทีที่มิโดริคาวะนั่งลงที่เก้าอี้ ภาพตรงหน้าจอก็ปรากฏขึ้น

 

 

มันเป็นภาพสาวสวยหูแมวผมสีดำปรากฏตัวขึ้นที่หน้าจอ

 

 

 

แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของมิโดริคาวะกลับเป็นอย่างอื่น

 

เพราะด้านหลังของสาวหูแมวนั่น มีการต่อสู้เกิดขึ้น

 

 

 

「──เดี๋ยวนะ ไอ้นั่นมันมดล้างโคตรใช่ไหม? 」

 

 

「เห้ยๆๆ! ไอมดล้างโคตรที่ว่า ไม่ใช่ว่าเป็นมอนสเตอร์พิเศษคลาสภัยพิบัติเหรอ!」

 

 

「ที่ว่ากันว่า แค่ 10 ตัวก็สามารถทำลายล้างเมืองเมืองหนึ่งได้แล้วอ่ะนะ?! เดี๋ยว แต่ข้างหลังนั่นมันมีเป็นร้อยเลยไม่ใช่เหรอฟะ」

 

 

「คนคนนั้น…ดูเหมือนว่าเขากำลังจะต่อสู้กับฝูงมดล้างโคตรด้วยตัวคนเดียวเลยไม่ใช่เหรอ? 」

 

 

ทั้งมิโดริคาวะ คาโต้ แล้วก็ผู้จัดการ ทุกคนภายในห้องนี้ไม่อาจจะทนซ่อนความประหลาดใจกับภาพที่พวกเขาเห็นได้เลย

 

ร่างที่กวัดแกว่งหนังสือพิมพ์ในมือ และเคลื่อนไหวของคล่องแคล่วด้วยความเร็วที่มนุษย์ไม่สามารถจินตนาการได้

 

แน่นอนว่าเธอเคยเห็นเขาในยูจังแชแนลมาแล้ว แต่ครั้งนี้มันเหมือนกับเป็นการยืนยันความแข็งแกร่งอันเหนือมิติของเขาอีกครั้ง

 

ภาพที่ปรากฏอยู่บนจอนั้นคือ ภาพของม้วนกระดาษหนังสือพิมพ์ม้วนเดียว กำลังทลายผืนดิน แยกห้วงอากาศ

 

 

ถึงจะรุนแรงขนาดนั้นแต่พวกมดล้างโคตรก็ไม่ได้ตายในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

 

 

เพราะงั้นเขาก็เลยทำการโจมตีอย่างต่อเนื่อง

 

เสียงคำรามอันก้องกังวาลของเขาในแต่ละครั้ง มันสร้างแรงกดดันให้กับเหล่าสมาชิกในห้องประชุมเป็นอย่างมาก

 

 

 

มิโดริคาวะเองก็เอาหน้าแนบแทบจะทะลุเข้าไปในจอเพื่อมองดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เพราะยังไงเธอก็เป็นอดีตนักสำรวจดันเจี้ยน เธอเข้าใจได้เป็นอย่างดีถึงพลังของชายผู้นั้น มันคือความแข็งแกร่งอย่างท่วมท้น

 

 

 

และแล้วการประชุมของคุโระกับมิโดริคาวะก็เริ่มขึ้นด้วยภาพฉากหลังเช่นนั้นแล