ตอนที่ 12 ข้อความส่วนตัว

 

【มุมของบริษัทแห่งหนึ่ง】

 

 

ปิ๊ง

 

 

เสียงข้อความส่วนตัวเข้าดังขึ้น

 

 

 

「หือ? อ่าว เช้าแล้วเหรอ…? 」

 

 

หญิงสาวคนหนึ่งซึ่งหลับคาหน้าคอมเงยหน้าขึ้น แต่ตอนนี้ยังเป็นช่วงเย็นไม่ใช่เช้าอย่างที่เธอคิด

 

หากมองดูใบหน้าของเธอให้ดีๆ ก็จะเห็นว่ามีรอยแว่นที่ถูกกดทับติดอยู่บนใบหน้า

 

 

หลังจากใส่แว่นตาให้เรียบร้อยแล้ว เธอก็เอื้อมมือไปจับเมาส์ แล้วเปิดดูข้อความส่วนตัวที่ถูกส่งมา

 

 

ไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ ความวุ่นวายทั่วโลกได้เกิดขึ้นเพราะวิดีโอวิดีโอเดียว สมองของหญิงสาวผู้นี้ก็วุ่นไปมาจากการต้องนอนค้างคืนในที่ทำงานติดต่อกัน การทานอาหารก็ดูจะไม่สมดุลเพราะไม่มีเวลาออกไปไหน พอเธอกวาดสายตาอ่านข้อความภายในนั้นก็ทำหน้าเหมือนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนักเนื่องจากยังดึงสติไม่ได้

 

 

ทว่าพอเธอได้อ่านมันซ้ำแล้วซ้ำอีก ในที่สุดเธอก็ได้สติแล้วตะโกนขึ้นด้วยเสียงที่ดังลั่น

 

 

「ผู้จัดการ! ฉันได้ข้อความตอบกลับมาแล้ว! ข้อความจากยูจังแชแนล! มาแล้วเจ้าข้าาาา!」

 

 

เสียงของเธอดังขึ้น ราวกับไม่ใช่คนที่เผลอหลับหน้าคอมไปก่อนหน้านี้

 

 

「ส่งข้อความนั้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้! แล้วก็ไปดึงเอาทรัพยากรทั้งหมดที่บริษัทมีมาซะ มิโดริคาวะ ไปเรียกทีมทั้งหมดที่มีมา ระหว่างนี้เดี๋ยวฉันจะเอารายงานไปให้ท่านประธานตรวจสอบ!」

 

 

「รับทราบ ──ทำการส่งไปแล้วค่ะ สมาชิกทุกคนรีบไปรวมตัวกันที่ห้องประชุมที่ 3!」

 

 

หลังจากพูดจบ ผู้หญิงที่ถูกเรียกว่ามิโดริคาวะก็ลุกขึ้นยืน

 

ก่อนจะเริ่มเดินไปเตะพวกซากศพของเพื่อนร่วมงานที่อยู่รอบๆ เพื่อปลุกพวกเขาให้ตื่น คนแรกที่เป็นเป้าหมายของเธอเลยก็คือชายที่ร่างยักษ์ใหญ่เหมือนหมี

 

 

จากนั้นเธอก็ใช้โทรศัพท์ของบริษัทในการเรียกสมาชิกทีมที่ไม่ได้อยู่ในบริษัทเนื่องจากออกไปซื้อของข้างนอกกลับมา

 

 

 

◆◇

 

 

ภายในห้องประชุมที่ 3 ตอนนี้เต็มไปด้วยทีมจากแผนกการจัดการ จากนั้นผู้จัดการก็เริ่มเปิดฉากพูด

 

 

 

「จากที่ท่านประธานได้บอกมานโยบายบริษัทดันเจี้ยนคอร์ปอเรชั่นของเขาจะทำการตอบรับคำขอจากทางยูจังแชแนลทั้งหมดเท่าที่จะเป็นไปได้ ให้เข้าใจกันตรงนี้เลยว่ามันจะส่งผลกระทบต่อประเทศของพวกเราอย่างมหาศาลแน่ ฉันก็คาดหวังให้พวกนายทำงานและทุ่มเทกันให้เต็มที่นับจากนี้ด้วยล่ะ」

 

 

คนที่พูดออกมาคือผู้จัดการซึ่งมีสภาพแย่ที่สุดในหมู่ผู้ร่วมประชุม

 

สมาชิกภายในห้องนี้ต่างอยู่ในสภาพที่เหนื่อยล้ากันหมด จะมีก็เพียงดวงตาของพวกเขาในตอนนี้ที่ยังเป็นประกายจนส่องแสงออกมา

 

「นี่เป็นงานด่วนมาก เดี๋ยวทางฉันจะไปติดต่อกับท่านประธานาธิบดีแล้วก็พวกสภานิติ ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ก็ให้คาโต้ดูแลตรงนี้กันไปก่อนนะ」

 

「เข้าใจแล้วครับ」

 

ชายที่ถูกเรียกว่าคาโต้ก็คือชายร่างหมีที่โดนเตะก่อนหน้านี้นั่นเอง

 

 

「มิโดริคาวะ ส่วนเธอจะต้องเป็นคนติดต่อกับยูจังโดยตรง ฉันคาดหวังกับสกิล『โชคอันแรงกล้า』ของเธออยู่นะ ฝากด้วยล่ะ」

 

「ท-ทราบแล้วค่ะ!」

 

 

สาเหตุที่มิโดริคาวะซึ่งเป็นนักสำรวจดันเจี้ยนถูกชวนให้เข้ามาทำงานที่บริษัทดันเจี้ยนคอร์ปอเรชั่นก็เพราะสกิลเฉพาะของเธอซึ่งได้รับมาระหว่างการเป็นนักสำรวจดันเจี้ยนอย่าง 『โชคอันแรงกล้า』

 

 

โดยเงื่อนไขของการใช้งานก็คือการรับทุกข์จากความซวยของตัวเองล่วงหน้า เพื่อให้ได้โชคดีสักครั้งหนึ่ง

 

 

และโชคดีในครั้งนี้ก็คือการที่เธอได้รับข้อความตอบกลับจากยูจังแชแนล แน่นอนว่าก่อนหน้านี้มิโดริคาวะได้รับเคราะห์กรรมแสนสาหัสจากสกิล『โชคอันแรงกล้า』มาแล้ว

 

 

ถึงแม้ว่าสกิลแบบนี้จะนำพาโชคร้ายที่อาจจะถึงชีวิตได้เข้ามาด้วย แต่มันก็ถูกยอมรับแล้วว่ามีประโยชน์จริงๆ นอกจากนี้หากเธอเลือกจะออกมาจากภาคสนามแล้วทำงานที่บริษัทแทน บทบาทเรื่องราวที่เธอต้องเผชิญก็จะเปลี่ยนไป โอกาสหลายๆ อย่างก็เปิดกว้างขึ้นด้วยกับบริษัทระดับนี้

 

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะได้รับหน้าที่สำคัญในโครงการใหญ่เช่นนี้

 

 

จากนั้นผู้จัดการก็พูดต่อ

 

 

「ฟังกันต่อนะ จากการวิเคราะห์ ดูเหมือนว่าที่พักของยูจังจะอยู่ในพื้นที่ดันเจี้ยน หนึ่งในคำขอของอีกฝ่ายก็คือการช่วยรับรองและแก้ไขเกี่ยวกับพระราชบัญญัติพิเศษของดันเจี้ยน ให้พื้นที่ของเขาตรงนั้นเป็นเขตพื้นที่พิเศษ」

 

 

 

「ผู้จัดการ แต่ประเทศของเรายังไม่มีดันเจี้ยนไหนถูกรับรองให้เป็นเขตพื้นที่พิเศษเลยนะครับ มันจะไหวเหรอ? 」

 

 

ชายร่างหมีถามขึ้น

 

 

「ก็ใช่น่ะสิ แต่ตรงนั้นเดี๋ยวฉันจะหาทางจัดการกับพวกรัฐบาลเอง มีคำถามอะไรเพิ่มเติมไหม ถ้าไม่แล้วก็ฝากด้วยนะ ทุกคนเริ่มทำงานกันได้แล้ว!」

 

 

และแล้วสมาชิกแผนกการจัดการพิเศษของ『ยูจังแชแนล』จากบริษัทดันเจี้ยนคอร์ปอเรชั่นก็เริ่มทำงานกันอย่างคึกคัก

 

ข้อความส่วนตัวที่ถูกส่งมาจากคุโระนี้เองได้สร้างคลื่นลูกใหญ่ให้กับประเทศและทำให้ประเทศเกิดประกายไฟแห่งการเปลี่ยนแปลงขึ้น