ยุคใหม่ของเหล่าผู้อัญเชิญ - บทที่ 134: สิ้นสุดรอบสุดท้าย

บทที่ 134: สิ้นสุดรอบสุดท้าย

 

 

ในสนามรบเวหา

 

หลังจากสังหารนกกระจอกน้ำแข็งแล้ว อีแร้งปีกปีศาจระดับ 4 ที่กลายพันธุ์ได้ตั้งเป้าหมายไว้ที่ ราเวท ซึ่งกำลังยุ่งอยู่กับการต่อสู้กับแร้งปีกปีศาจระดับ 4 ปกติ

 

อีแร้งที่อยู่ด้านหน้าของ ราเวท ซึ่งขณะนี้อยู่ในรูปของอีกาเพลิงขนาดใหญ่กำลังอยู่ในทางตัน

 

แต่เมื่อเขาเห็นว่าอีแร้งกลายพันธุ์กำลังเข้ามาหาเขา เขาก็ชะลอการโจมตีกับแร้งระดับ 4 ปกติ และทำให้อีแร้งที่เข้ามาคิดว่าเขาอยู่ฝ่ายอ่อนแอ

 

อีแร้งระดับ 4 ที่กลายพันธุ์ หมดความสนใจใน ราเวท ทันทีและจ้องมองที่ สโนว์ ซึ่งมีความแข็งแกร่งในการฝึกฝนต่ำ แต่มีความได้เปรียบเหนือคู่แข่งที่ดึงดูดความสนใจ

 

เมื่อราเวทเห็นเช่นนั้น เขาก็หัวเราะอย่างเย็นชาและถอนหายใจด้วยความโล่งอก

 

“ ตราบใดที่ข้าอยู่ได้นานกว่าคนอื่น ข้าจะได้รับมรดกซึ่งจะเพิ่มขึ้นจากการฝึกฝน ” ราเวท ในรูปแบบอีกาเพลิงขนาดใหญ่คิดในหัวของเขาและปกป้องการโจมตีที่เข้ามาจากคู่ต่อสู้ของเขา

 

“ บัดซบ ทำไมจู่ๆ ถึงหันไปหาสโนว์ ” อาแจ็กซ์ที่กำลังเฝ้าดูการต่อสู้ในสนามรบเวหา สาปแช่งอีแร้งกลายพันธุ์ในขณะที่เขาไม่ได้สังเกตเห็นกลอุบายของ ราเวท

 

“ ทั้งหมดเป็นเพราะ ราเวท ที่ทำให้อสูรวิญญาณกลายพันธุ์นั้นคิดว่าเขาอ่อนแอและหันไปสนใจ สโนว์ ” เมื่อเขาได้ยินคำสบถของอาแจ็คซ์ ไครว์กล่าวพร้อมกับถอนหายใจอย่างขมขื่น

 

‘ ข้าคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะแพ้แทนที่จะชนะและเพิ่มความสนใจในสายตาของนกแก่ตัวนั้นอีกครั้ง อาแจ็กซ์คิดในใจเงียบๆ

 

แต่ความคาดหวังทั้งหมดของเขากลับกลายเป็นว่าสโนว์กลับหัวกลับหาง

 

ทันทีที่อสูรวิญญาณระดับ 4 กลายพันธุ์เข้ามาใกล้ สโนว์ก็เปิดใช้งานทักษะขั้นสูงสุดของมัน นั่นคือ ‘พายุฝนฟ้าคะนอง‘

 

‘ทำไมมันถึงใช้ทักษะนั้นในตอนนี้‘ อาแจ็กซ์ตกตะลึงและในขณะเดียวกันก็ทำอะไรไม่ถูกและไม่สามารถติดต่อกับมันได้เนื่องจากบาเรียที่ขัดขวางแก่นแท้ของธรรมชาติจากอสูรวิญญาณที่ตายแล้วและขัดขวางการสื่อสารทางจิตใจกับสโนว์

 

หลังจากที่ทำสัญญากับอสูรวิญญาณหรือภูติธาตุแล้ว พวกเขาสามารถสื่อสารได้โดยไม่มีใครสังเกตเห็น อย่างไรก็ตามควรอยู่ในรัศมี

 

ทันทีที่สโนว์ใช้การโจมตีของพายุฝนฟ้าคะนอง มันก็ดูดอีแร้งระดับ 4 ปกติและแร้งระดับ 4 ที่กลายพันธุ์เข้าไปในพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ซึ่งเต็มไปด้วยสายฟ้าและฟ้าร้อง

 

” อะไร ? “

 

“ความสามารถโดยกำเนิด?”

 

ทุกคนจากสามเผ่าต่างตกใจที่เห็นสมาชิกของเหยี่ยวมังกรสายฟ้าใช้ความสามารถโดยกำเนิด ซึ่งดูมีพลังมากกว่าความสามารถโดยกำเนิดของ ราเวท

 

แม้ว่าพวกเขาจะมองไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในพายุ แต่เมื่อเห็นแสงวาบของสายฟ้าและฟ้าร้องในพายุนั้น พวกเขาคิดว่า ‘มันเป็นสนามเด็กเล่นสำหรับเหยี่ยวมังกรสายฟ้า‘

 

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” ชายชราในโลงศพหัวเราะเสียงดัง ทำให้ผู้ชมทั้งหมดหันไปทางเขา

 

“ มันไม่ใช่ความสามารถโดยกำเนิดปกติ แต่เป็นทักษะเฉพาะของจักรพรรดิเหยี่ยวมังกรสายฟ้า ” ชายอาวุโสนกหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “ เป็นความสามารถโดยกำเนิดระดับสูงที่มีศักยภาพในการไปถึงระดับต่อไป ”

 

คำพูดของเขาทำให้ผู้ชมตกใจเพราะทุกการจ้องมองสโนว์บนกระจกบานใหญ่เคลื่อนเข้าและออกจากพายุด้วยความอิจฉาริษยาและความริษยา

 

ทักษะพายุฝนฟ้าคะนองเป็นความสามารถโดยกำเนิดที่สูญหายไปนานแล้ว ซึ่งไม่มีความคิดใดๆเลยกับผู้นำเผ่าเควเรก ดังนั้นเมื่อเขาได้ยินคำพูดของผู้เฒ่ามนุษย์นก ดวงตาของเขาเป็นประกายและขอบคุณสวรรค์ที่นำทางเหยี่ยวมังกรสายฟ้ามายังเผ่าของพวกเขา

 

ขณะที่ทุกคนตกใจ อาแจ็กซ์สังเกตเห็นจำนวนการบาดเจ็บเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ออกมาจากพายุ ซึ่งทำให้เขาปวดใจด้วยความเจ็บปวด

 

ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของทุกคน พายุฝนฟ้าคะนองก็หายไปอย่างช้าๆ และเลือดสีดำที่เจิดจ้าได้ปกคลุมอีแร้งมีปีกปีศาจทั้งสองตัวซึ่งถูกทำให้เป็นไฟฟ้าทั่วร่างกายของพวกมันอย่างสมบูรณ์

 

ทันทีที่พายุหายไป แร้งทั้งสองก็ตกลงไปในหุบเขาที่เต็มไปด้วยพลังแห่งความตาย ในขณะที่สโนว์กำลังบินขึ้นและลงแทบจะไม่สามารถบินได้

 

ราเวท ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในระยะไกล

 

เขารู้สึกทึ่งกับการแสดงของสโนว์ซึ่งใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที แต่กลับสร้างความประทับใจให้เขาอย่างลึกซึ้ง

 

เมื่อเห็นสโนว์ จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาเพิ่มขึ้นและใช้ทักษะอื่นของเขาอย่างรวดเร็ว ซึ่งเขาเก็บไว้เพื่อสิ้นสุดการทดลอง

 

“ แม้ว่าข้าจะไม่มีโอกาสได้เป็นที่หนึ่งในการแข่งขัน ข้าก็ต้องแสดงการโจมตีที่ดีที่สุดของข้าต่อผู้อื่น ” ทันทีที่เขากล่าวว่ารูปแบบกาไฟขนาดใหญ่ของเขาเริ่มเล็กลงจนกระทั่งถึงขนาดอีกาเพลิงปกตินั่นคือ สูงประมาณ 2 เมตร

 

หลังจากการแปลงร่างครั้งที่สอง ความเร็วก็เพิ่มขึ้นอย่างมากและฆ่าอีแร้งปีกปีศาจระดับ 4 ปกติในการโจมตีไม่กี่ครั้ง แต่ทุกครั้งที่มันกรงเล็บอีแร้งให้ลึกและลึกขึ้นด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง

 

แม้ว่าความเร็วจะเทียบไม่ได้กับสโนว์ เมื่อมันใช้พายุฝนฟ้าคะนอง แต่ก็สามารถเข้าถึงความเร็วเกือบเท่ากับความเร็วของอีแร้งปีศาจกลายพันธุ์

 

“ ข้าจะต่อสู้กับอีแร้งกลายพันธุ์นั้น แต่ข้าไม่รู้ว่ามันมีทักษะอะไรในคลังแสงของมัน ” หลังจากเสร็จสิ้นการสังหาร ราเวท ที่อยู่ในร่างของอีกาเพลิงปกติคิดกับตัวเองและถอนหายใจต่อไปว่า “ ข้ามี โอกาส แต่เนื่องจากการเล่นอย่างปลอดภัย ข้าจึงล้มเหลว ”

 

เขาต้องการที่จะชนะในตอนแรก แต่เมื่อเขาเห็นอีแร้งปีกปีศาจระดับ 4 กลายพันธุ์และความกังวลในใจ เขาทำให้เขาเล่นอย่างปลอดภัยและทำตัวเหมือนอ่อนแอต่อหน้าอีแร้งกลายพันธุ์ซึ่งทำให้เขาแพ้ ตำแหน่งแรก

 

ไม่เพียงแต่ ราเวท แต่อสูรวิญญาณและอสูรวิญญาณที่วิวัฒนาการทั้งหมดเคารพผู้แข็งแกร่งและเคารพพวกเขา

 

ผู้ชมทั้งหมดตกใจกับการเคลื่อนไหวครั้งสุดท้ายของ ราเวท แต่พวกเขายังรู้สึกเกรงกลัวต่อพายุฝนฟ้าคะนองของ เหยี่ยวมังกรสายฟ้า

 

ในบรรดาผู้ชมทั้งหมดที่เฝ้าดูสนามรบเวหา ผู้เฒ่ามนุษย์นกรู้สึกตกใจมากที่สุดกับพายุฝนฟ้าคะนองของ สโนว์ ซึ่งครองการต่อสู้อย่างสมบูรณ์ด้านหนึ่งและแม้แต่การเคลื่อนไหวล่าสุดของ ราเวท ก็ยังไม่เทียบเท่า

 

“ ในที่สุดข้าก็มีโอกาสแล้ว ฮิฮิฮิ ”