บทที่ 44: เจ้าหญิงดาฟเน่

 

 

 

 

ด้านหน้าทางเข้าที่ดินมรดกของราชานักอัญเชิญมีเต็นท์หลายหลังตั้งไว้

 

ในบรรดาเต็นท์หลายหลัง เต็นท์สีน้ำเงินขนาดใหญ่หนึ่งหลังซึ่งดูสง่างาม

 

ในเต็นท์สีน้ำเงิน ชายชราคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีน้ำเงินที่มีขอบสีทองซึ่งทำให้เขาดูสง่างาม

 

ต่อหน้าเขา เด็กสาวอายุเกือบ 15-16 ปี นั่งขัดสมาธิและฝึกฝนอย่างตั้งใจ

 

“ เจ้าหญิงดาฟเน่เป็นหนึ่งในล้านอัจฉริยะ ที่ไปถึงระดับ 5 ของระดับทหารชั้นยอด ก่อนจะอายุครบ 16 ปี เสียด้วยซ้ำ  ” เมื่อเห็นเด็กสาวที่อยู่ข้างหน้าเขา ชายชราในชุดสีน้ำเงินชมเชยเธอด้วยสีหน้ายินดี

 

“ แต่ตระกูลหลักที่น่ารังเกียจเหล่านั้นกดดันให้ฝ่าบาทจัดการแต่งงานให้แก่เธอเพื่อออกจากตระกูล ” เขาถอนหายใจเบา ๆ และมองด้วยความสงสารเธอ

 

ไม่นาน เด็กสาวลืมตาขึ้นและมองไปยังชายชราที่อยู่ข้างหน้าเธอ

 

“ สวัสดีปู่หลิน ท่านรออยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว ? ” เจ้าหญิงดาฟเน่ถามชายชราด้วยน้ำเสียงเคารพและเป็นห่วงเป็นใย

 

“ไม่มากหรอก เจ้าหญิงดาฟเน่ ” ปู่หลินยิ้มให้กับความกังวลของเธอที่มีต่อเขา

 

“ ปู่หลิน เมื่อไหร่ที่ทางเข้าพื้นที่มรดกจะเปิด เรารออยู่ที่นี่หลายชั่วโมงแล้ว ” เจ้าหญิงดาฟเน่พูดด้วยความหงุดหงิด

 

“ อดทนหน่อยนะ องค์หญิง อีกไม่นานจะเปิดแล้ว ที่สำคัญคือข้าจะเลือกคนหนุ่มสาว 4 คนที่ข้าไว้ใจให้ปกป้องพระองค์ในดินแดนมรดก ตกลงไหม ? ” ชายชราหลินพูดช้าๆ

 

“ไม่เป็นไร ปู่หลิน แต่ข้ามีข้อสงสัย ? ” เจ้าหญิงน้อยถามยิ้มๆ

 

“ ถามออกมาเถอะองค์หญิง ข้าจะตอบให้ดีที่สุด ” ปู่หลินพูดอย่างจริงจัง

 

“ไม่ต้องซีเรียสขนาดนั้นหรอกค่ะปู่หลิน ” เมื่อเห็นว่าชายชราคนนั้นจริงจัง เจ้าหญิงก็อายแล้วถามต่อว่า “ ทำไมเลือกแค่ 4 คนในเมื่อเรามีกันเยอะแยะคะ ? ”

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า ” เมื่อเขาได้ยินคำถามผู้เฒ่าหลินหัวเราะในทันใด แต่ก็ยังอธิบายต่อไปว่า “ เพราะว่าเมื่อเข้ามามากกว่าห้าคนพร้อมกัน พวกเขาจะกระจัดกระจายไปในทิศทางที่สุ่ม ดังนั้นทุกตระกูลและนิกายจะเข้ามาด้วย ทีมที่มีสมาชิก 5 คนเหมือนพวกเรา “

 

“ โอ้ ” เจ้าหญิงดาฟเน่พยักหน้าอย่างเข้าใจ

 

“ แต่ที่สำคัญอย่าให้ใครรู้ว่าท่านคือ ….. ,” ก่อนที่เขาจะพูดจบ มีคนเข้าไปในเต็นท์อย่างเร่งรีบ

 

“ มีอะไรหรือเปล่า ? ” ปู่หลินถามด้วยความหงุดหงิด

 

“ นั่นคือเรื่องทางเข้า ทางเข้าลานมรดกกำลังเปิดออก ” เมื่อเด็กหนุ่มรีบเห็นสีหน้าหงุดหงิดของปู่หลิน เขาตัวสั่นด้วยความกลัว

 

” โอเค ออกไปรอข้างนอกก่อน ” พยักหน้า หันศีรษะไปทางเจ้าหญิงดาฟเน่ แล้วพูดว่า ” อย่าให้ใครรู้ รวมทั้งความปลอดภัยของท่านด้วย ใช้เฉพาะในกรณีฉุกเฉินเท่านั้น เข้าใจไหม ? “

 

“ เข้าใจแล้วปู่หลิน ” เจ้าหญิงกล่าวอย่างมั่นใจ

 

ไม่นาน ทั้งคู่ก็ออกมาจากเต็นท์

 

“ ทุกคนเข้าแถว ” ปู่หลินตะโกน

 

ทันทีที่ทุกคนที่อยู่หน้าเต็นท์ได้ยินเสียงของเขา พวกเขาก็ยืนเข้าแถว

 

“ เจ้า เจ้า เจ้าและเจ้า ” ผู้เฒ่าหลินรีบเลือกชายหนุ่มสี่คนให้เป็นส่วนหนึ่งของทีมของเจ้าหญิงดาฟเน่และจัดกลุ่มอีก 3 ทีมอย่างลวก ๆ ละ 5 คน

 

“ ทุกคน ฟังให้ดี ทันทีที่เจ้าเข้าไปในพื้นที่มรดก งานแรกของเจ้าคือตามหาเจ้าหญิงดาฟเน่และปกป้องเธอ เข้าใจไหม ” ทุกคนจากราชวงศ์ราชวงศ์ได้ยินเสียงอันดังของปู่หลิน

 

“ รับทราบครับ ” ทุกคนตอบพร้อมกัน

 

เจ้าหญิงดาฟเน่และทีมของเธอเข้าไปในพื้นที่มรดกก่อนเนื่องจากเธอมาจากราชวงศ์ ไม่มีใครพูดอะไร

 

หลังจากที่ทีมของเธอ ทีมที่เหลือจากราชวงศ์ก็เข้ามาด้วย

 

ทันทีที่ราชวงศ์เข้ามา

 

“ พวกเราจากนิกายราชาการต่อสู้จะได้รับมรดกของราชาผู้อัญเชิญนี้ ” ทีมงานของชายหนุ่มผู้ภาคภูมิใจเข้าสู่ดินแดนมรดกหลังจากราชวงศ์อย่างมั่นใจ

 

“ นิกายราชาแห่งการต่อสู้นี้ยิ่งเย่อหยิ่งยิ่งกว่านิกายดาบไฟเสียอีกนะ ” นักฆ่าที่สวมชุดทองคำซึ่งคุ้มกันชนชั้นสูงรุ่นเยาว์ของนิกายลอบสังหารพึมพัม

 

“ แค่ฆ่าใครก็ตามที่ขวางทางเจ้า แต่อย่าทิ้งพยานไว้ เข้าใจไหม ” นักฆ่าที่สวมชุดทองพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชากับชนชั้นสูงรุ่นเยาว์ที่อยู่ข้างๆ เขา

 

“ ครับท่าน ” พยักหน้า กลุ่มนักฆ่าเดินเข้าไปในดินแดนมรดก

 

ในที่สุด นิกายดาบเพลิงที่มีสมาชิกอายุน้อยเพียง 4 คนก็ได้เข้าสู่ดินแดนมรดก

 

ก่อนเข้าสู่พอร์ทัล เนดอร์ มอง อาแจ็กซ์ และคนอื่นๆ อย่างเย็นชา

 

“ ๆเด็ก ไปได้แล้ว แต่จำสิ่งที่ข้าพูดไว้ ระวังตัวอยู่เสมอ ” อุโด้บอกพวกเขาให้เข้าไปในดินแดนมรดกหลังจากที่นิกายใหญ่ทั้งหมดเข้าไป

 

อาแจ็กซ์และคนอื่นๆ ผงกศีรษะไปที่ทางเข้า

 

“ พวกบ้านนอก ” เสียงเยาะเย้ยดังมาจากด้านหลัง ทำให้อาแจ็กซ์และคนอื่นๆ ขมวดคิ้วและหันไปมองที่มาของเสียง

 

 

บทที่ 45: เข้าสู่ดินแดนมรดก

 

 

 

“ พวกบ้านนอก ” เสียงเยาะเย้ยดังมาจากด้านหลัง ทำให้อาแจ็กซ์และคนอื่นๆ ขมวดคิ้วและหันไปมองที่มาของเสียง

 

ชายหนุ่มผู้หยิ่งยโสที่มีค้อนขนาดใหญ่อยู่ในมือ ตามด้วยชายหนุ่มคนอื่นๆ ด้วยสีหน้าที่อ่อนน้อมถ่อมตน

 

” เฮ้ ไอ้พวกบ้านนอก หลีกทางให้นายน้อยคนนี้ ” เมื่อเห็นอาแจ็กซ์และเพื่อนๆ ของเขา ชายหนุ่มผู้หยิ่งผยองจึงสั่งพวกเขาประหนึ่งว่าพวกเขาเป็นคนรับใช้

 

“ คือใครกัน เจ้ากางเกงไหม ? ” ลูอิสพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย  ***กางเกงไหม เป็นการเปรียบเทียบว่าพวกนายน้อยที่ชอบเบ่งอิทธิพลค่ะ เป็นคำจิกกัด ไว้ช้กับพวก รู้ไหมตูลูกใคร

 

“ เจ้าพูดว่าอะไรนะ ? ” เมื่อได้ยินคำนั้น เจ้ากางเกงไหม ใบหน้าของชายหนุ่มที่หยิ่งผยองก็บิดเบี้ยวด้วยความโกรธ

 

“โอ้ เขาไม่ใช่แค่เจ้ากางเกงไหม แต่ยังเป็นคนหูหนวกด้วย ” ลูอิสยังไม่หยุดเพียงแค่นั้น เขาพูดต่อ “ เฮ้อ.. น่าเสียดายที่อายุยังน้อยแต่ก็กลายเป็นคนหูหนวกเช่นนี้ ”

 

อาแจ็กซ์และคนอื่นๆ ไม่สามารถกลั้นหัวเราะต่อไปและหัวเราะเสียงดังออกมา

 

ชายหนุ่มผู้หยิ่งผยองเริ่มโมโหและโกรธมากขึ้นด้วยคำพูดของลูอิส

 

“ นายน้อย โปรดควบคุม ทุกคนมองมาที่เรา ” ผู้ติดตามคนหนึ่งกล่าว

 

“ ใช่ นายน้อย หากเราฆ่าพวกเขา เอ็ดมอนด์ชายที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาซึ่งไม่สนใจเกี่ยวกับนิกายดาบเพลิงจะไม่ปล่อยตระกูลแฮมเมอร์กัสท์ ของเรา ” ผู้ติดตามอีกคนกล่าวด้วยเกรงว่านายน้อยของพวกเขาจะทำอะไรบ้าๆ

 

นายน้อยผู้หยิ่งผยองผงกศีรษะและหัวเราะอย่างเย่อหยิ่งขณะกล่าวว่า “ แต่เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าหากข้าฆ่าพวกมันในดินแดนมรดก ”

 

“ ใช่ นายน้อย เราจะฆ่าพวกมันถ้าเราพบพวกมันในดินแดนมรดก ” ผู้ติดตามเริ่มเลียแข้งเลียขาตามปกติ

 

” เคน ให้สัตว์วิญญาณของเจ้าจดจำกลิ่นของมัน เมื่อเราเข้าไป เราจะต้องหามันให้เจอและฆ่ามันให้หมด ” นายน้อยสั่งเด็กชายร่างผอมที่อยู่ข้างหลังเขา

 

“ เข้าใจแล้ว นายน้อย ” เด็กชายร่างผอมตอบ ได้ยินเสียงพึมพำจากกระเป๋าของเขาด้วย

 

“ ดี เข้าไปกันเถอะ ” โดยไม่พูดอะไร ทีมของนายน้อยผู้เย่อหยิ่งห้าคนก็เข้าไปในพื้นที่มรดก

 

เมื่อเห็นกลุ่มที่จากไป อาแจ็กซ์ และคนอื่น ๆ ก็หัวเราะเสียงดังและเดินตามเข้าไปข้างหลังพวกเขา

 

ในไม่ช้าทีมของตระกูลหลักอื่น ๆ เช่น ‘ตระกูลฟอล์โกลว์’, ‘ตระกูลดูอาธอร์น’, ‘ตระกูลโคเวนฮาร์ธ’, ‘ตระกูลเทอร์ราไทด์’ ต่างก็เข้าสู่ดินแดนมรดกโดยมีสมาชิก 5 คนในทีมอย่างเงียบ ๆ

 

…

 

เขตซโลเชสเตอร์ถูกปกครองโดยตระกูลดราตันซึ่งถูกเรียกว่าราชวงศ์ ซึ่งเป็นตระกูลเดียวที่ทรงพลังที่สุดในเขตซโลเชสเตอร์ทั้งหมด

 

ถัดไป สามนิกาย ‘นิกายดาบเพลิง‘ ‘นิกายนักฆ่า‘ และ ‘นิกายราชาการต่อสู้‘ มีพลังน้อยกว่าราชวงศ์ดราตันเล็กน้อย

 

ห้าตระกูลหลักอยู่ที่ด้านล่างของอำนาจในหมู่พวกเขา แต่พวกเขาก็มีพลังมากกว่าตระกูลขนาดเล็กอื่นๆอีกมากมาย

 

สำหรับกิลด์ทหารรับจ้าง มันเทียบเท่ากับตระกูลหลักเท่านั้น แต่พลังที่อยู่เบื้องหลังพวกเขานั้นแข็งแกร่งกว่าราชวงศ์ของตระกูลดราตัน ดังนั้นจึงได้รับความเคารพจากทุกนิกายและทุกตระกูล

 

…..

 

เมื่อ อาแจ็กซ์ และคนอื่นๆ เข้าไปในทางเข้าของพื้นที่มรดก ซึ่งดูเหมือนพอร์ทัล อาแจ็กซ์ รู้สึกว่าสภาพแวดล้อมของเขาหมุนรอบตัวเขา และภายในไม่กี่วินาที เขาและคนอื่นๆ ก็เคลื่อนย้ายไปยังตำแหน่งที่ไม่คุ้นเคยซึ่งเต็มไปด้วยต้นไม้และภูเขา

 

ทันทีที่พวกเขาเทเลพอร์ตไปยังตำแหน่งที่ไม่คุ้นเคย ยกเว้นอาแจ็กซ์ที่มีสติสัมปชัญญะสูง คนอื่นๆ ก็อาเจียนออกมาเนื่องจากการเทเลพอร์ต

 

“ ว้าว แก่นแท้ของธรรมชาติหนาแน่นจริงๆ ! ” อาแจ็กซ์อุทานเสียงดังเมื่อสัมผัสได้ถึงแก่นแท้ของธรรมชาติในอากาศ

 

เมื่อลูอิสและคนอื่นๆ ได้ยินคำพูดของเขา พวกเขาก็อาเจียนออกมาอีกครั้ง

 

“ น้องชาย อย่างน้อยๆก็แสดงความเป็นห่วงเป็นใยพวกเราซักนิด ” ลูอิสพูดอย่างลำบากใจในขณะที่เขาพูดต่อ “ น้องชาย โปรดระวังตัวในขณะที่เรารักษาอาการของเรา ตกลงไหม ? ”

 

พอลลินและเจฟฟ์ก็พยักหน้าเห็นด้วย

 

“ ตกลง  ข้าจะปกป้องจนกว่าสภาพของพวกเจ้าจะเสถียร ” อาแจ็กซ์ตกลงทันที

 

ด้วยความยากลำบาก ลูอิสและคนอื่นๆ เดินไปที่ต้นไม้

 

“ พวกเจ้า เดินปกติลำบากขนาดนั้นเลยเหรอ ? ” อาแจ็กซ์ถามอย่างไร้เดียงสา

 

เมื่อได้ยินคำพูดของอาแจ็กซ์ทุกคนก็อาเจียนอีกครั้ง

 

พวกเขานั่งอยู่ใต้ต้นไม้และเข้าสมาธิเพื่อทำให้สภาพของพวกเขาคงที่โดยไม่รบกวนเขา

 

สำหรับอาแจ็กซ์ เขายังคงตื่นตัวและสังเกตสภาพแวดล้อมของเขาอย่างระมัดระวัง ในขณะที่เพลิดเพลินกับความงามของสถานที่

 

มีต้นไม้มากมายและภูเขาเล็กๆ รอบตัวเขา

 

เสียงอึกทึกซึ่งส่วนใหญ่เป็นเสียงนกออกหากิน เติมชีวิตชีวาให้กับบริเวณโดยรอบ และกลบเสียงลมที่พัดเบาๆ ผ่านบริเวณนั้น

 

ในไม่ช้าลูอิสและคนอื่นๆ ก็รักษาสภาพให้คงที่

 

“ว้าว ช่างเป็นแก่นแท้ของธรรมชาติที่หนาแน่นจริงๆ ” ลูอิสอุทานเสียงดังเหมือนกับอาแจ็กซ์ที่อุทานในตอนแรก

 

“ เจ้ารู้สึกยังไงบ้าง ? ” อาแจ็กซ์ถามทุกคนแต่จ้องไปที่ลูอิส

 

“ ขอบคุณที่ปกป้องเราอาแจ็กซ์ ” ลูอิสขอบคุณอาแจ็กซ์และถูหลังศีรษะของเขาอย่างเขินอาย

 

“ ขอบคุณอาแจ็กซ์” พอลลินและเจฟฟ์ก็ขอบคุณเขาเช่นกัน

 

“ไม่ลำบากเลย ข้าแค่ยืนเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ ” อาแจ็กซ์ตอบอย่างสุภาพ

 

” เอาล่ะ ในเมื่อทุกคนอยู่ในสภาพดีแล้ว ไปตามหาสมบัติกัน ” ลูอิสตะโกนเสียงดังด้วยโหมดตื่นเต้นตามปกติ

 

ในไม่ช้าพวกเขาก็เริ่มเคลื่อนตัวไปยังพื้นที่ที่มีต้นไม้หนาแน่น