ยุคใหม่ของเหล่าผู้อัญเชิญ - บทที่ 2: เงา

บทที่ 2: เงา

 

 

 

หลังจากเด็กๆ ทุกคนออกจากพื้นฝึกแล้วมีเพียงอาแจ็กซ์และผู้อาวุโสโบรอนเท่านั้นที่ยืนอยู่บนทุ่งโล่ง

 

” อาแจ็กซ์เจ้ามีอะไรจะพูดกับข้าเกี่ยวกับฝันร้ายของเจ้าหรือไม่ ? ” ผู้อาวุโสโบรอนถามช้าๆ

 

” ใช่แล้ว ผู้อาวุโสข้าคิดว่าการฝึกฝนของข้าควรเพิ่มขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้ความรุนแรงของฝันร้ายของข้าเพิ่มขึ้นตอนนี้ ” อาแจ็กซ์ กล่าวอย่างรีบร้อน

 

“ไม่จำเป็นต้องเพิ่มการฝึกของเจ้า … “

 

“ แต่ฝันร้ายของข้าล่ะ ? ” ก่อนที่ผู้อาวุโสจะพูดจบประโยคของเขา อาแจ็กซ์ ก็พูดแทรกขึ้นด้วยความตกใจ

 

” ไม่ต้องกังวลข้ามีวิธีแก้ปัญหานั่นคือเหตุผลที่ข้าขอให้เจ้ารอ ” ผู้อาวุโสกล่าว

 

” จริงๆหรอ ? ” อาแจ็กซ์ถามอย่างรวดเร็ว

 

“ ใช่ มาที่ห้องของข้าพรุ่งนี้เช้าเวลา 05.00 น. ข้าจะพาเจ้าไปที่แห่งหนึ่ง ” ผู้อาวุโสกล่าวอย่างมีเลศนัย

 

“ ที่ไหน ? ” อาแจ็กซ์ ถามอย่างคาดหวัง

 

“จะรีบอะไรนักหนา พรุ่งนี้เจ้าก็รู้ เตรียมตัวให้พร้อม อย่ารอช้า ” ผู้อาวุโสเตือนเขาอีกครั้ง

 

” ตกลงผู้อาวุโส ข้าจะกลับห้องเดี๋ยวนี้ ” หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็รีบวิ่งออกไปตามทิศทางของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

 

ผู้อาวุโสยืนอยู่ที่นั่นดูภาพเงาของ อาแจ็กซ์ เขาเริ่มพึมพำอะไรบางอย่าง

 

ทันทีที่อาแจ็กซ์ไปถึงห้องเพื่อนของเขาเดมอนและเฮคเตอร์ที่รอเขาอยู่พูดว่า ” อาแจ็กซ์มาเร็ว มิฉะนั้นเราจะพลาดมื้อเย็นของเราหากไปถึงที่นั่นช้า “

 

อาแจ็กซ์ ยังรู้ว่าถ้าเขาไปสายคืนนั้นจะไม่มีอาหารให้เขา เขารีบล้างหน้าและรีบวิ่งไปที่ห้องอาหาร

 

แม้ว่าอาหารที่ให้มาจะไม่ดี แต่ก็ไม่เลวเช่นกัน มันดีกว่าที่คนทั่วไปส่วนใหญ่สามารถจ่ายได้ อย่างน้อยคนที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็กินขนมปังสีน้ำตาลและกินตามระเบียบโดยไม่ต้องกังวลว่าจะหิวถ้าพวกเขาไม่สายหรือได้รับโทษจากผู้อาวุโสโบรอน

 

อย่างไรก็ตามจำนวนเงินที่พวกเขาได้รับก็ยังไม่เพียงพอที่จะชดเชยการฝึกฝนที่ยากลำบากของพวกเขา พวกเขาหลายคนจะทำงานเบ็ดเตล็ดเพื่อหารายได้สำหรับอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ งานบางอย่างอาจรวมถึงการตัดไม้หรือขายหนังสัตว์ที่พวกเขาล่าได้ในป่าใกล้ๆ

 

นอกจากนี้เด็กทุกคนที่อายุมากกว่า 15 ปีต้องออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่ว่าพวกเขาจะเกณฑ์ทหารหรือไม่ก็ตาม สิ่งนี้ทำให้แน่ใจได้ว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่เคยต้องเลี้ยงหลายปาก

 

คนส่วนใหญ่ตั้งรกรากเป็นสามัญชนในชีวิตของพวกเขาในขณะที่ยิ่งมีความกล้าหาญมากขึ้นในการเกณฑ์ทหาร

 

หลังจากทานอาหารเสร็จทุกคนก็ไปที่ห้องของตน

 

ในสถานเลี้ยงเด็กซิลเวอร์เด็กสี่คนอยู่ร่วมห้องเดียว

 

ในห้องของ อาแจ็กซ์ เพื่อนร่วมห้องอีกสามคนคือ เดม่อน, เฮ็คเตอร์ และ เจสัน เนื่องจากเจสันเป็นคนโตคนอื่นๆ จึงมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับอาแจ็กซ์ เพื่อนร่วมห้องทั้งสี่คนใกล้ชิดและดูแลกันและกันเป็นอย่างดี

 

“ อาแจ็กซ์ครั้งนี้สัตว์ประหลาดเฒ่า พูดอะไรกับเจ้าหลังจากที่พวกเราออกจากสนามฝึกมาข้างนอก ? ” เจสันถามด้วยน้ำเสียงที่เห็นอกเห็นใจ

 

เจสันมีร่างกายที่แข็งแรงเหมือนกับคนอื่นๆ แม้ว่าเขาจะแก่กว่าทุกคนหนึ่งปีก็ตาม ด้วยเหตุนี้ผู้อาวุโสโบรอนจึงทำให้เจสันออกกำลังกายมากกว่าทุกคนยกเว้นอาแจ็กซ์เป็นประจำ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเรียกผู้อาวุโสด้วยความรักว่าเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่า แม้ว่าเขาจะเรียกผู้อาวุโสว่าสัตว์ประหลาดเฒ่า แต่เขาก็ไม่ได้เกลียดผู้อาวุโสเลย เจสันรู้ว่าเขาจะต้องออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเร็วกว่าคนอื่นๆ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เขามีงานทำมากกว่าคนอื่นๆ ผู้อาวุโสโบรอนแค่พยายามเพิ่มกำลังกายโดยทำให้เขาออกกำลังกายมากขึ้น

 

“ ไม่มีอะไร ผู้อาวุโสโบรอนต้องการให้ข้าออกกำลังกายมากกว่านี้ในวันพรุ่งนี้ ” อาแจ็กซ์พูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

“ อาแจ็กซ์ เจ้าเป็นสัตว์ประหลาด ! ” เพื่อนร่วมห้องทุกคนตะโกนพร้อมกัน

 

พวกเขาทุกคนรู้เกี่ยวกับปัญหาของอาแจ็กซ์กับฝันร้ายตั้งแต่พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมห้องพวกเขาก็รู้ด้วยว่าเขาต้องออกกำลังกายมากกว่าคนอื่นๆ เพื่อระงับมัน อย่างไรก็ตามเมื่อรู้ว่าเขายังต้องการฝึกฝนมากกว่านี้ พวกเขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้

 

” มันทำให้ข้ารู้สึกไม่สบาย เพียงแค่คิดถึงกิจวัตรการออกกำลังกายทั้งหมดของเจ้าและเจ้ายังมีพลังงานเหลือเฟือหลังจากออกกำลังกายทั้งหมดนั้น ” เฮคเตอร์พูดกับอาแจ็กซ์ด้วยท่าทางผะอืดผะอม ” ลืมไปเถอะ ราตรีสวัสดิ์ทุกคน “

 

“ ราตรีสวัสดิ์ ” เดมอนและเจสันพูดก่อนจะเดินตรงไปที่เตียง

 

“ ราตรีสวัสดิ์ ” อาแจ็กซ์พูดหลังจากหยุดคิดไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็เข้านอนเช่นกัน

 

กลางดึก อาแจ็กซ์ เริ่มส่งเสียงในการนอนหลับเนื่องจากฝันร้าย ฝันร้ายของเขาทำให้เขาตื่นขึ้นหลายครั้งตลอดทั้งคืน

 

ในตอนกลางคืน มีเงาเข้ามาในห้องของเขา เคลื่อนตัวผ่านห้องไปอย่างเงียบๆ ในไม่ช้ามันก็กลายร่างเป็นเงาของมนุษย์และแตะหลายจุดบนร่างกายของ อาแจ็กซ์

 

ทันทีที่เงาสัมผัสกับ อาแจ็กซ์ ที่จุดเหล่านั้นบนร่างกายของเขาเสร็จแล้วเงาก็สัมผัสใบหน้าของอาแจ็กซ์ อย่างอ่อนโยนการแสดงออกของเขาก็กลับสู่ปกติและเริ่มนอนหลับอย่างสงบ

 

” ความรุนแรงเพิ่มขึ้นเร็วกว่าที่ข้าคาดไว้ ข้าคิดว่าในที่สุดก็ถึงเวลาสำหรับช่วงต่อไปแล้ว ” เงาพึมพำมองไปที่อาแจ็กซ์ที่หลับใหลอย่างสงบ

 

เงาค่อยๆสลายไปที่พื้นและหายไปจากห้องราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น