ยัยเฉิ่มแสนเชยมัดใจนายหล่อร้าย - ตอนที่ 9

เจสัน

ตอนนี้ผมกำลังนอนมองหน้ายัยเฉิ่มของผมอยู่ ผมรู้สึกมีความสุขที่สุดเลย ผมรู้เพียงว่าผมจะไม่มีวันปล่อยยัยนี่ไป เธอจะต้องเป็นของผมคนเดียวตลอดไป ผมยังโกรธตัวเองเลยที่เมื่อคืนทำรุนแรงกับเธอไปหน่อย

แต่เพราะฤทธิ์ยาที่ผมโดนด้วยแหละ หรือเพราะความหื่นของตังเอง ฮ่าๆ ๆ ก็ไม่รู้สินะ ทุกคนคงสงสัยล่ะสิว่าผมโดนยามาจากไหน สาเหตุมันมาจากเมื่อวานตอนที่ผมเลิกเรียนแล้วกำลังจะกลับคอนโด ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาทักผมและผมก็จำได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ตบลูกน้ำเมื่อวาน เธอมาดักรอผมเพื่อที่จะขอโทษ

ผมเลยบอกให้ไปขอโทษลูกน้ำไม่ใช่มาขอโทษผมเพราะคนที่เธอทำคือลูกน้ำไม่ใช่ผม แต่เธอก็ยังตื๊อผมไม่เลิกอยากจะเลี้ยงกาแฟผมเป็นการไถ่โทษ ผมเลยตัดรำคาญโดยการตอบรับคำชวนของเธอ เราเลยไปนั่งที่ร้านเค้กใกล้มหาลัย เธอเป็นคนสั่งกาแฟให้ผมจากนั่งเราก็นั่งอยู่ที่ร้านนั่นสักพัก

ผมไม่ได้คุยอะไรกับเธอหรอกมีแต่เธอที่ขอโทษในเรื่องที่เธอทำ ผมแค่บอกเธอว่าอย่ามายุ่งกับคนของผมอีกเธอก็รับปาก ทีแรกผมก็ไม่เอะใจอะไรหรอก จนกระทั่งผมรู้สึกว่าร่างกายผมมันรู้สึกร้อนขึ้นมา ผมรู้ทันทีว่าผมเป็นอะไร ผมจึงหันไปถามเธอว่าเธอว่างยาผมเหรอ แต่เธอปฏิเสธเธอพยายามจะเข้ามาแตะต้องร่างกายผมแต่ผมก็ผลักเธอออกแล้วรีบวิ่งออกมาจากร้านทันที ได้ยินแต่เสียงกรีดร้องตามหลัง

ตอนนั้นผมรู้เพียงว่าผมต้องรีบกลับคอนโด แต่ผมก็ไม่ลืมโทรบอกไอ้มาร์คให้มาจัดการกับตัวปัญหาที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ พอผมกลับมาถึงคอนโดผมก็รีบไข้กุญแจเข้าไปในห้องแล้วมองหาลูกน้ำทันที ก็เห็นเธอนอนหลับอยู่บนโซฟา ผมจึงรีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อดับอารมณ์ของตัวเอง เพราะไม่อยากจะทำร้ายลูกน้ำ ผมเป็นคนดีใช่ไหมล่ะ

ผมก็พยายามทำทุกทางเพื่อให้อารมณ์ขอตัวเองดับลง แต่มันก็ไม่เป็นผล ผมไม่รู้ว่ายาที่ผมโดนมันมีฤทธิ์แรงขนาดไหน ยาที่ยัยนั่นใช้กับผมคงมีฤทธิ์แรงมาก ผมจึงรีบโทรไปหาไอ้มาร์คซึ่งตอนนั้นไอ้มาร์คก็กำลังจัดการกับยัยนั้นอยู่ มันเลยเค้นเอาความจริงจากยัยนั้นแล้วก็รู้ว่ายาที่เธอใช้กับผมมันเป็นยาชนิดใหม่ ที่แรงมากถ้าไม่ได้ปลดปล่อยทางธรรมชาติผมอาจตายได้ นี่เธอเล่นแรงขนาดนี้เลยเหรอ

ผมจึงรีบเดินออกจากห้องตรงไปหาลูกน้ำทันที ก็เห็นเธอนั่งดูทีวีอยู่ ผมไม่อยากทำให้ลูกน้ำตกใจเลยค่อยๆ พูดกับเธอแต่อารมณ์ของผมนี้สิ มันเริ่มจะไม่ไหวเลยเริ่มรุกเธอมากขึ้นเธอตกใจมากพยายามขัดขืน ผมเลยไม่อยากขืนใจเธอกลัวเธอจะเกลียด ผมเป็นคนดีซะมัดทั้งที่ตัวเองกำลังจะตาย ผมเลยบอกกับเธอไปว่าผมโดนยาถ้าไม่ได้ปลดปล่อยอาจตายได้เธอดูตกใจมาก

ผมเลยไล่เธอออกจากห้องไปซะถ้าเธอไม่เต็มใจเธอดูลังเลนิดหน่อย แต่ผมก็ดีใจนะที่เธอไม่ทอดทิ้งผม เธอตัดสินใจช่วยผม และเรื่องเมื่อคืนมันก็ทำให้ผมมีความสุขที่สุดเลยล่ะ ถึงแม้ตอนนี้ผมจะไม่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าผมรักเธอเพราะผมไม่รู้ว่าความรักมันเป็นยังไงต้องรู้สึกยังไงแต่ผมก็อยากมีเธออยู่ข้างๆ

“อือ” เสียงของลูกน้ำทำให้ผมหลุดออกจากความคิด เธอคงจะตื่นแล้วล่ะ ผมนอนเท้าคางมองเธอที่ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ก้มลงไปจูบปากเธอหนึ่งที

“มอนิ่งคิส ครับ” เธอลืมตาขึ้นมาแล้วมองผมตาโต หึ น่ารักซะมัดเลย จับฟัดอีกสักรอบดีไหม (ไอ้หื่นเมียเจ็บจะตายยังจะคิด)

“เอ่อ พี่เจตื่นแล้วเหรอ” เธอถามผมเสียงติดขัด หน้าแดงระรื่นขึ้น คงจะอายล่ะสิ แกล้งซะหน่อยดีไหมเนี้ย

“อืม น้ำเจ็บไหม เจ็บตรงนี้รึเปล่า” ผมแกล้งถามเธอแล้วลากมือของตัวเองเข้าไปใต้ผ้าห่มไปจับส่วนสงวนของเธออย่างแผ่วเบา เธอสะดุ้งตัวตกใจตาโตขึ้นทันที

“อีตาบ้า เอามือออกไปนะ” เธอก็โว้ยวายผมยกใหญ่เลย ผมจึงหัวเราะออกมาเสียงดัง

“อายอะไรเห็นหมดแล้ว” ดูทำหน้าสิ หน้าตาบึ้งๆ ตาแข็งๆ ที่เธอทำน่ะไม่ได้ทำให้ผมกลัวเลยนะ มันน่ารักน่าหยิกต่างหาก

“ใครจะไปหน้าด้านเหมือนนายล่ะ ปล่อยจะไปอาบน้ำ” ดูเหมือนจะโกรธ

“ไม่ให้ไป พี่บอกว่าอะไร ให้เรียกพี่ว่าพี่เจ จำไม่ได้เหรอ ไม่งั้นพี่จะทำโทษนะ” ผมพูดหลังจากที่ฟังเธอเรียกผมว่านายๆ ๆ อยู่หลายประโยชน์

“เออ พี่เจปล่อยน้ำนะคะ น้ำอยากอาบน้ำเหนียวตัวจะแย่” เธอเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกตามที่ผมบอกทันทีที่ผมขู่ว่าจะทำโทษ อย่างนี้ค่อยน่ารักหน่อย

“ไปสิ ถ้าลุกไหว” ผมพูดพร้อมกับปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน

“โอ๊ย”

“ไม่ไหวเหรอ มาเดี๋ยวอุ้ม” ผมขยับเข้าไปจะอุ้มเธอหลังจากที่เธอพยายามขยับตัวที่จะลุกแต่ก็ไม่สำเร็จ ถ้าลุกขึ้นก็เก่งแล้วโดนซะขนาดนั้น

“เดี๋ยว พี่เจพอจะเล่าให้น้ำฟังได้ไหมคะ เอ่อ… เรื่องเมื่อคืน” เธอห้ามผมแล้วถามเรื่องเมื่อคืน

“เห่อ….” ผมถอดหายใจออกมา

“หรือไม่อยากเล่า น้ำไม่มีสิทธิ์รู้เหรอคะทั้งที่ตัวเองโดนขนาดนี้” ว่าเราก็สะบัดหน้าไปทางอื่น แล้วเหมือนกำลังจะร้องไห้

“ไม่ใช่” ผมเข้าไปกอดเธอทางด้านหลัง เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟัง

“นี่..ถึงขนาดต้องทำกันขนาดนี้เลยหรือคะ”

“ไม่ต้องห่วงพี่ให้ไอ้มาร์คจัดการแล้ว ยัยนั่นจะไม่มายุ่งกับเราอีก”

“ค่ะ” เธอพูดแค่นั้นแล้วก็เงียบไป ผมจึงใช่ทีเผลออุ้มเธอขึ้นทันที

“พี่เจ อ๊ายยยยปล่อยนะคนหน้าไม่อาย”

เสียงกรีดร้องดังขึ้นเนื่องจากว่าตอนที่ผมลุกขึ้นสลัดผ้าห่มออก ผมไม่ได้ใส่อะไรเลย น้องชายผมเลยออกมาทักทายให้เธอตกใจ เธอเองก็เช่นกันผมสลัดผ้าห่มที่เธอกอดอยู่ออกแล้วรีบอุ้มเข้าห้องน้ำทันที ไม่รู้จะอายทำไมผมยังไม่อายเลย แล้วสงครามของเราก็เกิดขึ้นในห้องน้ำ แต่ไม่ใช้สงครามการมีเซ็กนะแต่เป็นการทะเลาะกันในห้องน้ำเพราะผมอยากอาบน้ำให้ แต่เธอไม่ยอม ก็เลยเกิดการบังคับกันเกิดขึ้น กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเกือบชั่วโมง

ตอนนี้เธอนั่งอยู่หน้ากระจก กำลังแต่งตัวอยู่เราว่าจะพากันออกไปกินข้าวข้างนอกกันและดูเหมือนหลังจากที่ผมเล่าเรื่องเมื่อคืนให้เธอฟังเธอจะไม่ค่อยโกรธเท่าไหร่ ผมว่าเธอต้องมีใจให้ผมบ้างล่ะ

“พี่เจ ตอนออกไปกินข้าวแวะร้านขายยาให้น้ำด้วยนะ”

“ได้สิ เสร็จยังหิวจะแย่”

“ไปสิคะ”

แล้วเราก็ออกมาหาข้าวกินข้างนอก พอกินข้าวเสร็จก็แวะร้านขายยา ทีแรกเธอจะลงไปซื้อเองแต่ผมอาสาไปซื้อให้เพราะเธอยังเดินไม่สะดวกเท่าไหร่เห็นแล้วสงสาร แล้วตอนที่เธอบอกผมซื้อยาคุมฉุกเฉินผมก็นึกออกทันทีว่าเมื่อคืนผมไม่ได้ป้องกันคงจะกลัวท้อง

แต่ถ้าท้องมาจริงๆ ผมก็พร้อมจะเลี้ยงนะแค่ลูกคนเดี๋ยวผมเลี้ยงได้อยู่แล้วแต่ตอนนี้เราคงยังไม่พร้อมเพราะผมก็ไม่อยากให้เธอเสียอนาคต ผมเลยซื้อตามที่เธอบอก พอซื้อเสร็จเราก็กับคอนโดกัน

ลูกน้ำ

ตอนนี้เราออกมากินข้าวพอกินเสร็จก็กลับมาคอนโด เรื่องเมื่อคืนตอนที่เขาเล่าให้ฉันฟัง ฉันคิดว่าผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวจริงๆ (ได้ข่าวว่าเธอก็ผู้หญิง) ทำได้ทุกอย่างให้ตัวเองสมหวัง

ถามว่าฉันเสียใจไหมเรื่องเมื่อคืน ก็เสียใจนะแต่จะทำอะไรได้ในเมื่อเสียไปแล้วคงเอากลับคืนมาไม่ได้ ฉันคงได้แต่หวังให้เขาไม่เบื่อฉัน หวังให้เขารักฉันจริงๆ เหมือนอย่างที่ฉันกำลังรักเขา เลิกคิดๆ ๆ จะเป็นยังไงก็ให้มันเป็นไปมันเป็นเรื่องของอนาคต

“พี่เจ คืนนี้น้ำว่าจะกลับไปทำงาน แล้วตอนนี้น้ำว่าน้ำจะกลับห้องน้ำแล้วล่ะค่ะ” ฉันบอกเขาออกไปเมื่อเรามาถึงคอนโด

“เลิกทำงานแบบนั้นไม่ได้เหรอ” พูดจบเขาก็เดินมากอดฉันพาฉันมานั่นที่โซฟา ตอนนี้ฉันจึงนั่งบนตักเขาชอบจังให้นั่งตักเนี่ย

“ไม่ค่ะ ถ้าเลิกแล้วน้ำจะเอาอะไรกิน แล้วนั่นก็ผับพี่นะ” ฉันหันหน้าไปมองเขานิดหน่อย ถ้าให้เลิกทำงานบอกเลยว่าไม่ฉันไม่อยากให้ใครนินทาว่าเกาะเขากิน

“เมียคนเดียวพี่เลี้ยงได้ พี่หาคนอื่นแทนได้ และตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปน้ำต้องมาอยู่กับพี่ ไม่ต้องปฏิเสธเพราะพี่สั่งให้คนเก็บของของน้ำมาให้แล้ว นั่นไง”

ห๊า ฉันมองไปตามที่เขาบอก นี้เขาทำอะไรไม่ถามความเห็นฉันสักคำเลยงั้นสิ เอาแต่ใจ เผด็จการเกินไปแล้วนะแล้วบอกว่าจะหาคนแทนไม่นะฉันยังอยากทำอยู่

“นี่พี่ไม่ถามความเห็นน้ำสักคำเลยเหรอ” ฉันถามเขาออกไปเสียงแข็งและพยายามที่จะลงจากตักเขา

“ไม่เอาน่าไม่โกรธนะครับ พี่แค่อยากให้น้ำมาอยู่ด้วยนะครับ เป็นเมียต้องอยู่กับผัวสิ นะๆ ๆ” เอากับเขาสิ เจอลูกอ้อนแบบนี้ใจฉันมันอ่อนนะสิ

“ก็ได้ค่ะ แต่บอกไว้ก่อนนะคะว่าน้ำจะไม่เลิกทำงานที่ผับ ถ้าพี่บังคับน้ำ น้ำจะกลับไปอยู่ห้องตัวเอง”

“โอเคครับได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนและข้อแม้เพิ่มอีกนิดหน่อย” พูดแล้วทำสายตาแพรวพราวระยิบระยับแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง

“อะไร”

“จูบพี่สิ ถ้าไม่พี่ก็ไม่ตกลง” ทำหน้าเจ้าเล่ห์อีกต่างหาก

“ไม่เอา” ฉันพูดออกไปอยากอายๆ จะมาให้ฉันจูบเขานี้นะไม่เอาหรอกเขิน

“เร็วๆ พี่เปลี่ยนใจนะ”

“ชิ”

ฉันได้แต่หมั่นไส้เขาอยู่ในใจ แล้วหันหน้าเข้าหาเขา ค่อยยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาแล้วหลับตาลงจูบลงที่ปากของเขาแล้วรีบผลักออกมา

แต่ผิดคาดเขารั้งท้ายทอยของฉันเอาไว้แล้วกดปากลงมาจูบฉัน ฉันได้แต่ทุบไหล่เขาแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย เขาขมเม้มริมฝีปากฉันเบาๆ แทรกลิ้นเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นของฉันอย่าแผ่วเบา จูบของเขาทำให้ฉันลืมทุกอย่างมันทั้งอ่อนหวานและดุดันในเวลาเดียวกันแล้วมือก็ไม่อยู่นิ่งลูบไล้อยู่ที่สะโพกของฉันไปมา

“อื้อ” ฉันแต่ได้ครางอยู่ในลำคอ เพราะตอนนี้ฉันเริ่มหายใจไม่ออก เหมือนเขาจะรู้เขาค่อยๆล่ะออกจากริมฝีปากของฉัน

“หวานซะมัด ขอได้ไหม มันแข็งแล้วอ่ะ” ดูพูดเข้าสิ แล้วยังจับสะโพกของฉันขยับไปมาอีกต่างหาก เขาเป็นคนแบบนี้เหรอเนี่ย ฉันรู้สึกอย่างที่เขาบอกจริงๆเพราะอะไรที่มันแข็งๆ ที่มันกำลังเสียดสีกับน้องสาวของฉันอยู่

“ไม่นะคะ น้ำเจ็บ” จะให้ฉันรับเขาไหวได้ยังไงก็เมื่อคืนก็ทั้งคืนแล้วนะ

“จริงสิลืมไป งั้นเอาไว้ก่อนก็ได้ หายแล้วค่อยจัดเต็ม” จัดเต็มบ้าบ่ออะไรใครเขาจะไปยอม ตอนนี้ฉันหน้าแดงไปหมดเพราะคำพูดของเขา คนหน้าไม่อายฉันก็เขินเป็นนะ

“งั้นก็ปล่อยน้ำได้แล้วค่ะ น้ำจะไปอาบน้ำไปทำงาน”

“เดี๋ยวครับ ยังมีอีกหนึ่งข้อแม้”

“อะไรอีกละคะ”

“น้ำจะต้องทำงานแค่วันไหนที่มีเรียนบ่าย เท่านั้น”

“ได้ไงอ่ะ” บ้านะสิวันที่ฉันมีเรียนบ่ายมีแค่ไม่กี่วันเองนะ

“ถ้าไม่ก็เลิกทำไปเลย”

“พี่เจขี้โกง อ่ะ”

“แล้วแต่นะ ที่พี่ให้เราทำแค่นี้เพราะพี่เป็นห่วงนะไม่อยากให้เราเหนื่อยเกินไป” เขาเป็นห่วงฉันเหรอเนี่ย ดีใจจัง

“ก็ได้ค่ะ ปล่อยได้ยังจะได้ไปอาบน้ำ” เอาก็เอาวะดีกว่าไม่ได้ทำ

“อาบด้วย พี่ก็จะเข้าผับเหมือนกันวันนี้”

“ไม่เอา อ๊ายยยย”

เขาไม่ฟังฉันพูดเลย พอฉันพูดว่าจะอาบน้ำเขาก็จะอาบด้วยแล้วอุ้มฉันเข้าห้องน้ำโดยไม่ฟังฉันพูดเลย แล้วสุดท้ายฉันก็อาบน้ำกับเขา น่าอายที่สุด