ยัยเฉิ่มแสนเชยมัดใจนายหล่อร้าย - ตอนที่ 51 ตอนพิเศษ 3 (2)

“นิดเดียวเอง หอมจัง” ไม่พูดเปล่า ของยังเอาจมูกโด่งมาหอมตรงซอกคอฉันอีก มันทำให้ฉันรู้สึกสยิวๆ นะ

“ไม่เอา ปล่อยค่ะจะไปแต่งตัว” ฉันขืนตัวออกจากอ้อมกอดเขา แต่ถ้าเขายังไม่ยอมปล่อยมันก็ไม่เป็นผลสำหรับฉัน

“อยากทักทายลูกอ่ะ” เสียงงอแงดังมาจากด้านหลัง ขนาดฉันท้องความหื่นยังไม่ลดลง หมอบอกอยู่ว่าห้ามกระทบกระเทือน

“พี่เจ หมอบอกว่าห้ามกระทบกระเทือนนะ จำได้ไหม” ฉันเอ่ยเสียงเข้มกับความขี้หื่นของเขา

“พี่รู้ แต่พี่ถามหมอแล้วเรื่องนี้ หมอบอกทำได้แต่อย่าแรง” อ๊าย นี่เขาถึงขนาดไปถามหมอเลยเหรอ พี่เจบ้า

“คนบ้า ความหื่นลดลงบ้างก็ได้” ฉันพูดพร้อมกับตีมือเขาเบาๆ

“มันอยู่ในสายเลือดครับลดไม่ได้” เขาพูดพร้อมกับสะบัดผ้าเช็ดตัวฉันออกจากร่างกาย แล้วก็อุ้มฉันมานอนบนเตียง ตอนนี้ฉันโป๊อยู่ต่อหน้าเขาเต็มๆ เขินเป็นนะคนบ้า

“พี่เจหนาว” ฉันบอกเขา ให้ฉันมานอนเปลือยต่อหน้าแบบนี้ได้ไงทั้งที่ตัวเองมีเสื้อผ้าครบ

“เดี๋ยวก็อุ่น พี่ขอคุยกับลูกก่อนนะ” เจสันไม่ได้สนใจสักนิดว่าฉันจะอาย เขาเอาหูมาแนบกับหน้าท้องของฉัน

“พี่เจ ลูกพึ่งจะเดือนกว่าเองยังไม่รู้เรื่องเหรอคะ” ฉันพูดออกไปด้วยท่าทางเขินๆ

“ไม่เป็นไรพี่แค่อยากจะบอกลูก ว่าเดี๋ยวพ่อเข้าไปทักทาย นะลูกนะ” เขาพูดอยู่ตรงหน้าท้องของฉัน พร้อมกับมอบจูบหนักลงไป ทำให้ฉันสะดุ้งตัวนิดหน่อย

“คนหื่น”

“นิดเดียวสัญญาจะเบาๆ” เขาเลื่อนหน้าหื่นๆ ขึ้นมาหาฉัน แล้วฉันจะว่าอะไรได้ เพราะฉันเองก็รู้สึกต้องการเขาไม่ต่างกัน ฉันจะทำหน้าที่เป็นภรรยาที่ดีและแม่ที่ดีไปพร้อมๆ กัน

สี่ปีผ่านไป

เจสัน

“แด๊ดครับ แด๊ดตื่น” เสียงเล็กๆ ที่กำลังเรียกผมอยู่ ทำให้ผมตื่นจากการนอน

“อืม อะไรครับน้องจี” ผมถามลูกชายตัวเล็กที่มาปลุกผม นี่มันยังเช้าอยู่เลยนะ

“ตื่นๆ” เจ้าตัวเล็กไม่ตอบคำถาม บอกแต่ให้ผมตื่นอย่างเดียว

“ครับๆ ตื่นแล้ว แล้วนี่แม่เราไปไหน” ผมถามหาภรรยาที่รัก ที่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวอยู่ไหน

“แม่อยู่ข้างล่างฮับ” เสียงเล็กๆ ตอบกลับมา พร้อมกับทำตาแป๋วๆ ได้น่ารักเชียว

“จุ๊บ” ผมจึงเข้าไปหอมแก้มหนึ่งที

“จี แด๊ดขา แม่น้ำให้มาตามค่า” เสียงเล็กๆ ที่ลอยมาจากประตูดังขึ้น

“พี่แจน มาลากแด๊ดลุกจากที่นอนสิ” นั้นไง สงครามกำลังจะเริ่มรึเปล่า เจ้าสองแฝดนี่อยู่ด้วยกันไม่ได้เป็นทะเลาะกันทุกที

ใช่แล้วล่ะครับทุกคน ผมได้ลูกแฝด หญิงหนึ่งชายหนึ่งตอนที่รู้ผมดีใจมาก ตะโกนลั่นโรงบาลเลย มัมกับแด๊ดก็บินมารับขวัญหลานกันยกใหญ่ ส่วนพวกไอ้มาร์คไอ้บีมน้องหนูดีก็มาเป็นพ่อทูนหัวแม่ทูนหัว ซื้อของเล่นมาให้หลานจนจะเปิดตลาดขายได้อยู่แล้ว เรียกได้ว่าผมกับลูกน้ำไม่ต้องซื้ออะไรมาให้ลูกเลย เพราะพวกมันซื้อมาให้หมดทุกอย่าง แต่ตอนนี้ผมรู้สึกปวดหัวกับความป่วนของเจ้าสองแสบนี่

“ลุกแล้วคร๊าบ เด็กๆ ลงไปรอแด๊ดข้างล่างนะ” ผมบอกไปเพื่อตัดปัญหา

“ค่ะ ไปสิจี” พี่สาวบอกน้องชายที่นั่งอยู่บนเตียงกับผม

“ครับ” แล้วทั้งสองคนก็ออกจากห้องผมไป ทุกคนคงสงสัยใช่ไหมว่าทำไมเด็กๆ ถึงเรียกผมว่าแด๊ดและเรียกลูกน้ำว่าแม่ เหตุผลเพราะเรียกตามลูกน้ำนั่นแหละที่

เรียกแด๊ดผมว่าแด๊ด เรียกมัมว่าแม่แพรไหม

พออาบน้ำเสร็จผมก็ลงมาด้านล่าง ผมก็เห็นเจ้าสองแสบเล่นกันอยู่ห้องนั่งเล่น

“น้ำทำอะไรอยู่ครับ จุ๊บ” ผมเดินไปหาลูกน้ำอยู่ที่ห้องครัวผมรู้ว่าเธออยู่ที่นี่เพราะว่าทุกเช้าเธอจะทำอาหารให้ลูกๆ และผมทานเอง ผมเข้าไปกอดเธอจากด้านหลัง

“เตรียมของไปวัดค่ะ” เธอตอบผมพร้อมกับจัดของในมือไปด้วย

“ไปหาพ่อกับแม่เหรอ” ผมถามเธอ เพราะตั้งแต่ผมแต่งงานกับเธอ เธอก็พาผมไปหาพ่อกับแม่เธอที่วัด จากนั้นเราสองคนก็ไปที่นั่นตลอดเดือนละครั้งสองครั้งแล้วแต่ช่วงเวลาว่าง

“ค่ะ เสร็จแล้วไปเรียกเด็กๆ ดีกว่าค่ะ” ลูกน้ำชวนผมไปเรียกเจ้าสองแสบ ผมก็เลยถือของที่จะเอาไปวัด แล้วเดินตามเธออกไป

“เด็กๆ คะ ไปขึ้นรถได้แล้วค่ะ” ลูกน้ำตะโกนบอกลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ หรือวิ่งไล่ตีกันก็ไม่รู้

“คร๊าบ/คร๊า” พวกเราสี่คนก็มาขึ้นรถ ตั้งซื้อบ้านผมก็จ้างแม่บ้านจ้างคนขับรถไม่อยากให้เธอเหนื่อยเกินไป

“แม่น้ำขา เรากำลังจะหาคุณปู่กับคุณยายใช่ไหมคะ” เสียงเล็กๆ ของลูกสาวคนสวยของผมพูดขึ้น

“ใช่ค่ะ” ลูกน้ำตอบลูกพร้อมกับลูบหัวลูกเบาๆ เรานั่งอยู่บนรถโดยที่น้องจีนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างผมกับลูกน้ำ น้องแจนนั่งอยู่บนตักลูกน้ำ ผมมองภาพแบบนี้ที่เห็น

มานานกว่าสามปี ครอบครัวผมเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์และอบอุ่นมากเลยก็ว่าได้ ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากลูกน้ำและลูกๆ

“น้องจีกับน้องแจนหิวรึยังครับ” ผมถามเด็กๆ ออกไป เพราะเด็กๆ จะต้องทานข้าวเช้าทุกเช้า ซึ่งตอนนี้ยังคงไม่ได้ทาน

“หิวแล้วฮับ/หิวค่ะ” เสียงเล็กๆ ตอบออกมาพร้อมกัน

“หิวแล้วเหรอ มาๆ แม่ทำแซนด์วิชมาให้มีใครสนไหม” ลูกน้ำพูดพร้อมกับหยิบกล่องแซนด์วิชออกมาจากตะกร้า พร้อมกับชูขึ้น

“สนฮับ/สนค่ะ” เสียงเล็กๆ ตอบออกมาพร้อมกับ เรื่องกินเนี่ยพร้อมเพรียงกันจังนะ

“นี่ค่ะ เอาไปเลยคนล่ะชิ้น คุณพ่อเอาไหมคะ” ลูกน้ำแจกแซนต์วิชที่ตัวเองทำมา ให้กับลูกคนละชิ้นแล้วหันมาถามผม นี่แหละครับจะไม่ให้ผมรักเธอมากขึ้นทุกวันได้ไง เพราะเธอใส่ใจทุกคนที่อยู่รอบตัว

“ครับ น่ารักจังเมียใครเนีย” ผมยิ้มกว้างพร้อมกับรับแซนด์วิชมาไว้ในมือ แล้วหยิกแก้มเธอเบาๆ

“แด๊ดอย่าทำแม่นะ แม่จะเจ็บ” เจ้าตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างผมเมื่อเห็นผมหยิกแก้มแม่ตัวเอง หวงกันซะจริง

“ใช่แด๊ด อย่าหยิกแม่สิ แด๊ดนิสัยไม่ดีทำแม่เจ็บ” นั่นก็อีกคน เตะนิดเตะหน่อยไม่ได้เลยนะแม่เนี่ย แค่หยิกหยอกล้อกับเมียเบาๆ เอง จนตอนนี้ผมเข้าใกล้ลูกน้ำไม่

ค่อยจะได้เลยเมื่อเจ้าสองแสบนี่อยู่ด้วย ผมจะลงแดงตายอยู่ด้วย ไม่ได้กอดเมีย

“คร๊าบบบบ” ผมพูดออกไปด้วยหน้างอๆ ลูกน้ำก็หันมายิ้มให้ผมแหย่ๆ

“แด๊ด แค่หยอกแม่เล่นเองค่ะ” ลูกน้ำก็อธิบายให้เจ้าสองแสบฟัง

“แต่แม่จะเจ็บ” เสียงเล็กที่นั่งอยู่บนตักลูกน้ำพูดขึ้น

“ถ้างั้น น้องจีกับน้องแจนก็มาจุ๊บทำแผลให้แม่สิคะ จะได้หาย” ลูกน้ำยื่นแก้มไปให้ลูกๆ

“จุ๊บ/จุ๊บ” เจ้าสองแสบก็ทำตาม เห็นแล้วอิจฉา

“แด๊ดด้วยดิคับ” ผมพูดออกไป แล้วมองตาแป๋ว กะพริบตาปริบๆ เผื่อลูกๆ จะเห็นใจ

“ไม่/ไม่” ชัดมาก สองเสียงผสานกันตอบกลับมาซะผมหน้าจ๋อยทันที

“พี่เจงอนรึเปล่า เดี๋ยวคืนนี้น้ำให้รางวัลอย่างอลลูกๆ นะคะ” ลูกน้ำที่เห็นผมทำหน้าจ๋อย ก็ยื่นหน้าเข้ามากระซิบตอนที่พวกเด็กๆ กำลังกินแซนด์วิชกันอยู่อย่างเอร็ดอร่อย พอผมได้ยินดังนั้นก็ยิ้มหน้าบานขึ้นมาทันที อยากให้ถึงคืนนี้เร็วๆ

“เด็กๆ ไม่รักแด๊ดเหรอคะ ทำไมชอบแกล้งแด๊ดจัง” ลูกน้ำหันไปถามลูกๆ

พอเด็กๆ ได้ยินแบบนั้นก็หันมามองผมตาแป๋ว

“รักฮับ/รักค่ะ” เสียงตอบขึ้นพร้อมเพรียงกันอีกครั้ง ผมก็ยิ้มตอบกับความน่ารักของสองแสบ ผมไม่ได้รู้สึกน้อยใจหรืออะไรทั้งนั้น ที่เจ้าสองแสบชอบแกล้งผมไม่ให้เข้าใกล้แม่ตัวเอง ผมรู้ว่าทั้งสองคนรักผม แค่หวงแม่มากแค่นั้นเอง ลูกทุกคนก็ติดแม่ใช่ไหมครับเพราะอยู่กับแม่มากกว่า

“แด๊ดก็รัก สองแสบนะครับ มากอดหน่อย” ผมพูดพร้อมกับโอบกอดทั้งสามคนอันเป็นที่รักไว้ในอ้อมกอด ซึ่งก็ได้รับการกอดตอบกลับมาจากมือเล็กๆ ที่อยู่ตรงเอวผม

“ถึงแล้วครับ” สักพักรถก็เคลื่อนตัวมาถึงวัด ลุงสมคนขับรถก็บอกขึ้น

“ไปเถอะครับ มาเด็กๆ แด๊ดอุ้ม” ผมบอกทั้งสามคนพร้อมกับอุ้มเด็กๆ ลงจากรถ แล้วก็จูงมือกันเดินเข้าไปในวัด ตักบาตรช่วงเช้า ตั้งแต่ลูกน้ำมาผมมาวัด ผมก็รู้จักวัฒนธรรมของคนไทยมากขึ้น และชื่นชอบที่จะได้ทำ เพราะได้ทำแล้วทำให้เราสบายใจ เสร็จหลังจากนั้นเราทั้งสีคนก็มาไว้อัฐิของพ่อกับแม่ลูกน้ำ

“สวัสดีค่ะพ่อแม่ น้ำพาหลานๆ มาเยี่ยมค่ะ” ลูกน้ำพูดกับพ่อแม่ด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง

“สวัสดีฮับ คุณตาคุณยาย” เสียงเล็กๆ ของน้องจีพูดขึ้นอีกคนพร้อมกับยิ้มแป้นๆ น่ารักๆ ส่งไปให้คนที่เป็นตากับยาย

“สวัสดีค่ะคุณตา คุณยายน้องแจนมาเยี่ยมค่ะ” น้องแจนพูดขึ้นอีกคน ถึงแม้เด็กทั้งสองจะไม่รู้เรื่องอะไรมาก แต่การแสดงออกเหมือนกับว่าทั้งสองคุณกับตากับยายจริงๆ น้องแจนกับจีเคยสงสัยเหมือนกันว่าทำไมคุณตาคุณยายไม่หน้าตาเหมือนเขาและทำไมถึงไม่ตอบเรา แต่ลูกน้ำก็อธิบายให้ลูกๆ เข้าใจว่า คุณตากับคุณยายของทั้งสองคนอยู่บนสวรรค์ท่านมองเราอยู่บนนั้น ส่วนที่เรายืนคุยอยู่ตรงนี้ก็เพื่อจะส่งผ่านไปให้ท่านได้ยินถึงแม้ท่านจะไม่ตอบก็ตาม ลูกๆ ก็พยักหน้ารับเหมือนเข้าใจและมาทีไรก็พูดคุยเสียงแจ๋วอย่างที่เห็น

“สวัสดีครับ” ผมก็พูดขึ้นด้วยอีกคน

“น้ำไม่ได้มาซะนาน พ่อกับแม่คงจะคิดถึงเด็กๆ น่าดูเลย ขอโทษด้วยนะคะน้ำไม่ค่อยว่าง” ลูกน้ำพูดคุยกับท่านทั้งสองไปเรื่อยๆ

“น้องจีคิดถึงคุณตาคุณยายฮับ”

“น้องแจนก็คิดถึงค่ะ” เด็กๆ ทั้งสองคนพูดขึ้น ผมได้แต่มองดูสามแม่ลูกคุยกับตายายตัวเองเสียงแจ๋ว ทั้งสามยืนคุยอยู่ตรงนี้อยู่นานพอสมควร แล้วก็ลากลับ

“กลับก่อนนะคะ เดี๋ยวน้ำพาเด็กๆ มาเยี่ยมใหม่” ลูกน้ำพูดขึ้น

“กลับก่อนนะครับ” ผมพูดด้วยอีกคน

“ป่ะเด็กๆ บายบ๊ายคุณตาคุณยายซะลูก” ลูกน้ำบอกให้ลูกๆ ลาท่านทั้งสอง

“บ๊ายฮับ/บ๊ายค่ะ” เจ้าสองแสบก็บายบ๊ายขึ้นพร้อมกัน เราทั้งหมดก็เดินออกมาจากตรงนั้น ผมมาที่นี่ครั้งแรก ผมได้บอกกับท่านว่าจะดูแลลูกของท่านให้ดีไม่ให้

เธอเสียใจ และผมก็ทำได้ ตอนนี้ลูกน้ำและผมมีความสุขดีทุกอย่าง และในอนาคตผมก็จะทำให้เธอมีความสุขเช่นกันเหมือนกับที่เธอทำให้ผมมีความสุข