ยัยเฉิ่มแสนเชยมัดใจนายหล่อร้าย - ตอนที่ 40

“ไอ้เจมึงคิดดีแล้วเหรอวะที่จะกลับไปเรียนต่อที่เมกา" พี่มาร์คถามเจสันในขนาดที่เรานั่งอยู่ในผับ ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วเหลืออีกแค่อาทิตย์เดียวที่เจสันจะไป และเหลืออีกแค่ไม่กี่วิชาที่ฉันจะสอบเสร็จ วันนี่ก็เลยออกมานั่งเล่นผ่อนคลายสมองซะหน่อยเพราะพรุ่งนี้ไม่มีสอบ แต่บอกเจสันว่าไม่กลับดึก

“อืม”

“แล้วน้ำละ” พี่บีมถามขึ้น

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะน้ำอยู่ได้ ถ้าพี่เจไปโน่นแล้วแอบมีกิ๊กน้ำก็จะหากิ๊กหล่อๆ สักคนเย้ยซะเลย” ฉันพูดออกไปอย่าอารมณ์ดี เพราะไม่อยากให้เครียดกัน

“อยากตายเหรอ ห๊ะ” แต่ดูเหมือนคนที่มีชื่ออยู่ในนั้นจะไม่เล่นกับฉันด้วยตะโกนใส่ฉันซะเสียงดังเลย อะไรกันเค้าแค่พูดเล่นเองนะ

“อะไรพี่เจ น้ำแค่พูดเล่นเองนะ” ฉันทำหน้างอนๆ ใส่เขา ทำไมต้องโกรธด้วย

“พูดเล่นก็ไม่ได้” เขายังคงทำหน้าเหมือนโกรธฉันเป็นสิบชาติอยู่

“แต่ถ้าน้ำได้ข่าวไม่ดี มันก็ไม่แน่” ฉันเลยกวนอารมณ์เขาอีกหน่อย สิ่งที่ฉันกลัวมีไม่กี่อย่างหรอก ก็คือ กลัวเขาไม่รักฉันแล้ว กลัวความห่างไกลทำให้เราเปลี่ยนไป กลัวว่าเขาจะมีคนอื่น

“พูดอย่างนี้อยากโดนลงโทษใช่ไหม” เขาพูดกับฉันด้วยเสียงเย็นๆ แล้วกระชาก ย้ำว่ากระชากฉันมานั่งบนตัก แล้วมือก็กอดเอวฉันแน่น

“พี่เจน้ำเจ็บ” ฉันร้องออกไปด้วยความเจ็บ

“เฮ้ยๆ ไอ้เจน้องเขาแค่พูดเล่น” พี่มาร์คพูดขึ้นเมื่อพี่เจทำรุนแรงกับฉัน

“เตรียมตัวโดนลงโทษได้เลย” เสียงกระซิบที่ดังขึ้นข้างหู มันทำให้ฉันขนลุกซู่ทันที ฉันรู้ได้ทันทีว่าบทลงโทษของเขาคืออะไร เพราะตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาพอเขารู้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเขาก็หาเรื่องเอาเปรียบฉันตลอด ถึงแม้ฉันบอกว่าจะอ่านหนังสือสอบก็เถอะได้แค่ตอดเล็กตอดน้อยก็เอา

“น้ำไม่ต้องห่วงหรอกครับถ้ามันทำจริงพี่จะบอกน้ำเป็นคนแรกเลย แล้วพี่จะหาหนุ่มหล่อๆ รวยๆ ให้” พี่มาร์คพูดขึ้นอีกเมื่อเห็นเจสันยังรังแกฉันไม่หยุด

“เข้ากันดีจังนะ” เจสันเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอฉันและพูดขึ้น

“ธรรมดา จริงไหมวะไอ้บีม” พี่มาร์คหาแรงสนับสนุนจากพี่บีม

“ถ้ามันทำให้น้ำเสียใจ กูจะพาน้ำหนี” ฉันอึ้งกับคำพูดแรกของพี่บีม อึ้งกับคำพูดที่เขาพูดมาออกมายาวที่สุดตั้งแต่เราได้คุยกันครั้งก่อน

“ไอ้เวร” พี่เจดูเหมือนจะหัวเสียนิดหน่อยที่พี่บีมพูดแบบนั้น

“มึงเจ๋งวะ น้ำสุดยอดเลยที่ทำให้มันพูดออกมามากกว่าสามคำได้ ฮ่าๆ” พี่มาร์คพอใจมากกับคำพูดของพี่บีม พี่บีมก็ไม่ได้สนใจอะไรพูดจบเขาก็นั่งเฉย หน้ามองจอโทรศัพท์ ให้ความสนใจมันมากกว่าคำพูดตัวเอง ฉันว่าเขาแค่พูดเล่นยั่วโมโหเพื่อนตัวเอง

“หยุดเลยพวกมึง กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยวางแผนซะยาวเลย” เจสันพูดออกไปอย่างหัวเสีย ฉันได้แต่หัวเราะคิดตักอยู่บนตักเขา ดูพวกเขาหยอกล้อกัน

“กูแค่พูดเผื่อไว้ เพราะยังไงกูก็เข้าข้างลูกน้ำเว้ย บอกมึงไว้ก่อนเผื่อมึงจะไม่รู้ ใช่ไหมวะไอ้บีม” พี่มาร์คพูดขึ้นแล้วหันไปถาความเห็นพี่บีม พี่บีมก็พยักหน้าตอบแต่หน้านี้ยังไม่ละออกจากจอมือถือเลยสักนิด

“กูไม่ทำแน่” เจสันยืนยันหนักแน่น

“มึงอย่าพึ่งพูดไป สองปีเลยนะเว้ยที่มึงเรียนที่นั่น สาวๆ สวยฝรั่งอึ้มๆ มีเยอะแยะ” สิ่งที่พี่มาร์คพูดมันกระตุกอารมณ์ฉันได้เลย

“หยุด ไอ้เวรมึงจะพูดให้เมียกูคิดมากทำไมวะ” เจสันรีบพูดดักคอพี่มาร์คไว้ก่อน คิดมากเหรอ ฉันก็คิดมาจริงๆ นั่นแหละ

“แหะๆ พี่แค่พูดเล่นนะครับน้ำ ถ้าไอ้เจมันไม่เอาซะอย่างก็ไม่มีอะไรหรอก ใช่ไหมมึง” พี่มาร์คหันมามองหน้าฉันหลังจากที่เจสันพูดออกไป เขาคงเห็นว่าฉันทำหน้าคิดมากเลยรีบแก้ตัวให้เพื่อน แต่ไม่ทันแล้วละพี่ฉันคิดมากไปแล้ว

“ใช่ อย่าไปฟังไอ้มาร์คพูด พี่รักน้ำมาก ที่ไป"นี่ก็เพื่อเรานะ” เจสันมาพูดกับฉันและกอดฉันแน่นขึ้น

“ค่ะ” ฉันตอบรับออกไปเสียเบา มันอดคิดไม่ได้นี่นาเป็นใคร ใครก็ต้องคิดใช่ไหมล่ะ ตั้งสองปีเชียวนะ และเขาก็เป็นคนเจ้าชู้มาก่อนด้วยเขาจะทิ้งลายแล้วจริงๆ หน่ะเหรอ

“ไม่เอานะ ไม่คิดมาก เชื่อใจพี่ได้เลย รักออกขนาดนี้จะกล้ามีใคร” เจสันพูดขึ้นอีกเมื่อเห็นฉันทำหน้าเศร้าๆ ใช่สิเราต้องเชื่อใจเขา

“มัมมึงนี่ก็อะไร จะพิสูจน์อะไรนักหนา” พี่มาร์ครู้เหตุผลที่เจสันจะต้องกลับไปเรียนต่อที่เมกา เพราะว่ามัมของเจสันตั้งเงื่อนไข้ไว้ แต่ฉันก็เข้าใจท่านนะ

“อืม เซ็งเหมือนกัน แต่ทำไงได้ ถ้าไม่ทำตามกูก็จะไม่ได้แต่งงานกับน้ำ แถมยังจะจับกูแต่งกับคนอื่นอีก ทั้งที่ตอนแรกมันดูจะเอ็นดูน้ำมากก็เหอะ” เจสันพูดออกมาอย่างเซ็งๆ

“มัมมึงอาจจะพิสูจน์รักแท้ของมึงก็ได้ กลัวว่ามึงจะไม่รักน้องเขารึเปล่า” พี่มาร์คออกความคิดเห็น

“ก็ว่าอย่างนั้น” เจสันก็เห็นด้วย แต่ฉันคิดว่ามัมต้องการจะพิสูจน์อะไรหลายๆ อย่างทั้งตัวฉันและตัวเจสันด้วย

“กลับก่อนนะ” อ้าว อยู่ดีๆ พี่บีมก็ลุกขึ้นแล้วบอกว่าจะกลับแล้วหลังจากฟังที่เราคุยกันโดยไม่ออกความคิดเห็น

“อ้าวไอ้นี่ รีบไปไหนวะ” พี่มาร์คร้องถามตามหลัง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ พี่บีมเป็นแบบนี้ประจำมาแป๊บๆ ก็กลับอยู่กลับพวกเราได้ไม่นาน

“กูก็ว่าจะกลับแล้ว ป่ะกลับ ดูผับด้วยมึงอ่ะไม่มีไรทำไม่ใช่เหรอ” เจสันพูดขึ้นอีกคนแล้วหันมาชวนฉัน เขาวางฉันลงจากตักให้ลุกขึ้นยืน

“มึงมีรึไง ไอ้นี่ เบื่อพวกมึงจริงๆ” พี่มาร์คโวยวายขึ้นแล้วทำหน้าเซ็งๆ

“มีสิ กูจะกลับไปลงโทษเมีย” เจสันพูดพร้อมกับหันหน้ามาทางฉัน มองฉันด้วยสายตาคาดโทษ ยังไม่ลืมอีกเหรอ พูดกับพี่มาร์คจบเขาก็พาฉันเดินออกมาจากผับ มาที่รถแล้วตรงกลับคอนโดทันที

“พี่เจน้ำเหนื่อยอ่ะ ไปอาบน้ำนอนก่อนนะ” พอมาถึงคอนโดฉันก็รีบพูดแล้วก็รีบวิ่งเข้าห้อง หยิบผ้าเช็ดตัวได้ก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที เจสันเขาก็ปล่อยฉันแต่โดยดี แต่ยังมิวายมองตาม ฉันใช้เวลาอาบน้ำนานพอสมควร ไม่อยากคิดเลยว่าออกไปจะโดนอะไร

“น้ำ ออกมาเลยคิดว่าจะหนีพ้นเหรอ” นั้นไง เสียงยมทูตลอยมาตรงหน้าประตูเลย

“นับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่ออกมา อย่าหาว่าพี่ไม่เตือน” นี่เตือนแล้วเหรอ

“หนึ่ง” ฉันหายใจเข้าลึกๆ ไม่ใช่ว่าเล่นตัวหรืออะไร แต่มันมีความเขินนี่นา

“สอง” เสียงไข้กุญแจเข้ามา ฉันล็อกแล้วนะไปหากุญแจมาไข้เลยเหรอ

“สาม”

แกร็ก

เสียงไข้กุญแจเข้ามาข้างในสำเร็จ ตอนนี้ฉันยังอยู่ในอ่างอยู่เลย มัวแต่ตั้งสติ รวบรวมความกล้า แต่ไม่ทันจะได้ทำอะไรเลย ฉันหันไปทางประตู ก็เห็นเจสันเดินเข้ามาโดยท่อนล่างมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ยังไงฉันก็ไม่รอดแน่ๆ ใช่ไหม